صادق غفوریان-از آقای مداح می پرسم، تعداد شهدای آسایشگاه چند نفر شدند؟ تاملی می کند و دو شهید یک هفته اخیر را حساب می کند و می گوید: با دوستان خوبمان شهیدان علی اصغر صالح نیا و علی محمد نوروزی که در یک هفته اخیر به شهادت رسیدند، تعداد شهدای جانبازان نخاعی به 73 نفر رسید...

این جا آسایشگاه امام خمینی، میعادگاه جانبازان نخاعی

بهانه ای که باعث شد، این بار به آسایشگاه بروم، پیامی بود که جانباز عباسی برایم فرستاد و نوشت: «دو شهید در یک هفته...».آقای عباسی بهمن ماه گذشته هم عکسی از تشییع شهید جانباز نخاعی، حسین نیازی خاتون آباد برایم فرستاده و نوشته بود: «یکی از مسئولان استان در این تشییع جنازه دیده نمی شه. جانبازان قطع نخاعی چطور بعد از چند سال درد و رنج دلگرم باشن؟!...یک کارتن خواب رو هم این طوری دفن نمی کنند!»به آقای عباسی قول می دهم که برای تهیه گزارش، این هفته به آسایشگاه بیایم. نه این که منتی برای آن ها باشد؛ این وظیفه رسانه بوده و هست که همیشه پل ارتباط میان آن ها و مردم باشد. عصر دوشنبه (10 مهر) در روشنی هوا مهمان آسایشگاه می شوم. خیلی از مردم خصوصا آن ها که گذرشان به بوستان ملت افتاده، این آسایشگاه را دیده اند. گوشه ای از این پارک بزرگ، سالیان دراز است یعنی از سال 1362  جانبازان 70 درصد قطع نخاع این جا رفت و آمد دارند. پس این جا آسایشگاه جانبازان امام خمینی است؛ جایی از زمین که اتفاقا به آسمان هم خیلی نزدیک است...

عکس ها ردیف شدند

فضای تابستانی محوطه آسایشگاه به مناسبت هفته دفاع مقدس با 73 عکس شهدای جانباز نخاعی تزیین شده است. آقای دوان، مسئول فرهنگی آسایشگاه که سال های طولانی این جا فعالیت دارد، در تلفن همراهش عکس های شهدای تازه آسایشگاه را نشانم می دهد و می گوید: از تمامی جانبازان آسایشگاه عکس های زیادی داریم، می خندد و جانبازان دیگر که دور ما نشسته اند، به هم نگاه می کنند و با هم می خندند. با عکس های آقای دوان، ماجراهایی دارند و بین خودشان شوخی هایی رد و بدل می کنند؛ انگار همه می دانند که کارکرد این عکس ها چیست!این روزها سالن اصلی آسایشگاه، در حال تعمیرات است و تخت های بستری به قسمت های دیگر آسایشگاه منتقل شده است.آقای غلام پور،مدیر آسایشگاه و آقای دوان به عنوان مسئول فرهنگی در حال تدارک مراسم تشییع شهید علی محمد نوروزی هستند که قرار است چهارشنبه (امروز صبح 12 مهر) از محل مهدیه به طرف حرم مطهر با حضور مردم بدرقه شود.   

حضور مسئولان دستوری شده

به حمیدرضا مداح، مسئول گروه پیگیری امور جانبازان نخاعی استان که خودش نیز از جانبازان نخاعی است و در 16 سالگی قطع نخاع شده، می گویم،  واقعا مسئولان در مراسم تشییع شهدا شرکت نمی کنند؟ می گوید: گاهی می آیند، گاهی هم نمی آیند. اما به نظرم حضور مسئولان در آسایشگاه یا تشییع شهدا دستوری شده؛ یعنی اگر به آن ها برای حضور در جمع جانبازان و مراسم شان دستور بدهند، شرکت می کنند و گرنه خیلی کم هستند که خودشان برای دل خودشان و بدون تشریفات این جا حضور پیدا کنند.

این همه تشریفات و هزینه چرا؟

آقای مداح، در این باره دلش پر از درد است. می گوید: یکی از مسئولان شهر هر وقت این جا می آید، کلی خدم و حشم و تشریفات عکاس و تصویربردار معطل حضور او در آسایشگاه می شوند. نمی دانم معنای این کار آقایان چیست؟ مگر شما که هستید و چقدر مهم هستید؟ نمی دانم برای یک حضور ساده چرا باید این مقدار وقت، نیرو و هزینه صرف شود.

مداح می گوید: ای کاش مسئولان، به جای این گونه کارها ی  نمایشی، کاری می کردند جوانان با این آسایشگاه و مراکزی از این دست بیشتر آشنا می شدند. واقعا چرا بخشی از جامعه با فرهنگ شهدا و ارزش ها غریبه هستند؟ باور کنید، جوانان ما، دلشان پاک است، وقتی با آن ها درست حرف بزنیم، آن ها با فرهنگ شهدا وارزش ها آشتی می کنند. ای کاش شرایطی فراهم می شد که بتوان از طریق درست آن، حرف های دل جانبازان به جوانانمان منتقل شود. این جانبازان که حدود چهار دهه است روی ویلچر یا تخت هستند، در سینه هایشان حرف ها و ناگفته های زیادی دارند که متاسفانه در اغلب موارد، این حرف ها را با خودشان به آن دنیا می برند. دلیلش هم این است که مسئولان بیش از این که به فکر آثار زنده دفاع مقدس باشند به فکر موزه ها و آثار فیزیکی دفاع مقدس هستند. مگر این جانبازان که به طور میانگین هر چند هفته یکی از آن ها به شهادت می رسد، چقدر دیگر زنده هستند؟ متاسفانه به جای این که در زمان حیات جانبازان به فکر آن ها باشیم، بیشتر به این فکریم که مراسم تشییع شان را با شکوه و شلوغ برگزار کنیم.

از سال 62 تا امروز 73 نفر پرواز کردند

از مداح که خودش از 16 سالگی در دفاع مقدس قطع نخاع شده، می پرسم، تعداد شهدای آسایشگاه چند نفر شدند؟ تاملی می کند و دو شهید یک هفته اخیر را حساب می کند و می گوید: از سال 62 تا امروز با دوستان خوبمان شهیدان علی اصغر صالح نیا و علی محمد نوروزی که توی یک هفته اخیر به شهادت رسیدند، تعداد شهدای جانبازان نخاعی به 73 نفر رسید...

 122 جانباز نخاعی در استان

محمدجواد غلام پور، مدیر این مجموعه هم که در جمع ما حضور دارد، می گوید: هم اکنون 122 جانباز نخاعی استان مخاطب خدمات این مجموعه شامل فیزیوتراپی، ویزیت، ورزش و... هستند و به طور متوسط روزانه حدود 70 نفر از جانبازان نخاعی از این خدمات استفاده می کنند. ضمن این که 40 تخت بستری هم داریم که تعدادی از این عزیزان به طور شبانه روزی از خدمات آن بهره می برند.

خراسان رضوی مرکز جامع توان بخشی ندارد

غلام پور می گوید: هم اکنون، بیش از 90 درصد استان های کشور دارای مراکز جامع توان بخشی ویژه جانبازان هستند اما خراسان رضوی با تمام ظرفیت هایی که داشته و دارد، از داشتن چنین مرکزی محروم است. اگر چنین مرکزی در استان می داشتیم، جانبازان ما هم می توانستند از امکانات خدماتی و درمانی پیشرفته آن استفاده کنند اما...!

علوم پزشکی مجوز نمی دهد

غلام پور درباره یکی از چالش های جدی این آسایشگاه این طور می گوید: سال ها پیگیر هستیم که بتوانیم، برای این مجموعه مجوز مرکز درمانی بگیریم اما علوم پزشکی، مسیر ارائه مجوز برای این جا را قفل کرده و هربار به دلایل و اشکالات سطحی که واقعا قابل چشم پوشی هستند، از ارائه مجوز امتناع می کند. طبیعتا اگر این مجوز صادر شود، بخش زیادی از هزینه های درمانی مجموعه را می توان از بیمه مطالبه کرد و امکان توسعه و افزایش کیفیت خدمات به جانبازان فراهم می شود.

 نزدیک تر از همیشه به آسمان

تعدادی از مددکاران مشغول رتق و فتق آقای خلیلی از جانبازان نخاع گردن هستند، احوالی از آقای خلیلی می پرسم، با چشم و صورت اشاره می کند که خوب است. آقای دوان می گوید: خلیلی با شهادت این دو جانبازمان در این هفته، غصه دار شده است.قول می دهم به زودی برای مصاحبه با آقای خلیلی دوباره به آسایشگاه بیایم. ماجرای جانبازان نخاع گردنی، خودش یک ماجرای عجیب است، مثلا اگر تشنه باشی و کسی اطرافت نباشد، خودت نمی توانی آب را برداری و بنوشی...

این جا آسایشگاه جانبازان نخاعی بود؛ جایی که حالا بیش از هر زمان دیگری به آسمان نزدیک است.