خداوندا به من فرزندی عطا کن و او را پرهیزکار و پاک قرار ده که در آفرینشش کم و زیادی نباشد و سرانجامش را نیکو گردان.
وسایل الشیعه ج20 ، ص117

خداوندا!
 گفتار تو راحت دل است و دیدار تو زندگی جان
زبان به یاد تو نازد و دل به مهر و جان به عیان
الهی!
 اگر تو فضل کنی ، دیگران چه داد و چه بیداد
و اگر تو عدل کنی فضل دیگران چون باد
خداوندا!
 آن چه من از تو دیدم دو گیتی بیاراید
شگفت آن که جان من از تو نمی آید
 

دهقان مار را کشت و مار دهقان را

45سال پیش در چنین روزی، روزنامه «خراسان» نوشت:
دهقانی به نام عباس هنگامی که بر سر جالیزش به کار کشت و زرع اشتغال داشت، ناگهان صدای خش‌خش از پس بوته‌ای به گوشش رسید، وقتی دقت کرد مار بزرگی را در نزدیکی خود یافت، به مجرد دیدن آن با بیل ضربه‌ای به طرف سر مار فرود آورد اما مار به موقع بر روی زمین لغزید و بیل به شدت به نزدیکی دمش اصابت کرد و او را مجروح ساخت.مار از فرصت استفاده کرد و به پای دهقان پیچید و از ناحیه زانو او را زد و دهقان از یک فرصت دیگر استفاده کرد و با سنگ سر او را خرد کرد و او را کشت.دهقان که خود از نیش مار به سختی آسیب دید و ناراحت بود، توسط اهالی به مشهد منتقل شد، لیکن قبل از رسیدن به مشهد و شروع معالجه درگذشت. جنازه وی پس از طی تشریفات قانونی دفن گردید.

برای تاسیس سال چهارم متوسطه، 18هزار تومان پول لازم است
به کرات مردم خواف از مسئولین امر تقاضای تاسیس سیکل دوم متوسطه را در خواف نموده‌اند ولی هربار که از طرف آموزش و پرورش استان و یا مرکز در این مورد موافقت شده، توأم با موانعی بوده است.چندی قبل عده‌ای از معتمدین و اولیای دانش‌آموزان خواف به آموزش و پرورش تربت حیدریه مراجعه و موضوع تاسیس سال چهارم دبیرستان را در خواف با رئیس مربوطه در میان گذاشتند، ولی آموزش و پرورش تربت حیدریه در مقابل تاسیس سیکل دوم تقاضای مبلغ 18هزار تومان پول به انضمام یک باب ساختمان که برابر مشخصات ذکر شده نظیر آن در شهرستان بزرگ کم دیده می‌شود، نموده است تا وجه مذکور به نام فوق‌العاده و ساختمان در اختیار دبیران اعزامی به خواف گذاشته شود.پس از تلاش‌های پیگیر و فراوانی که مردم در مورد پیشنهاد آموزش و پرورش نمودند، بدین نتیجه رسیدند شروطی که این نهاد جلوی پای مردم گذاشته، به قول معروف سنگ بزرگی است و علامت نزدن و  الا با توجه به این که اهالی خواف موافقت یک نفر لیسانس را برای آمدن به خواف جلب نموده‌اند، اعزام لیسانس دیگر کار مشکلی به نظر نمی‌رسد که آموزش و پرورش تربت حیدریه چنین مشکلی را جلوی پای مردم گذاشته است.اهالی خواف از مسئولین امر می‌خواهند تا با تاسیس سال چهارم متوسطه، از ترک تحصیل عده‌ای دانش‌آموز که همه ساله به علت فقر مالی نمی‌توانند برای ادامه تحصیل به سایر شهرها بروند جلوگیری نماید و این مشکل حیاتی را مرتفع سازد.

مهران رجبی، بازیگر، این قاب را با بهروز شعیبی بازیگر و کارگردان خراسانی شریک شد و نوشت که هر دوی آن‌ها این روزها در حال بازی در مجموعه «گیلوا» در بندر کیاشهر گیلان هستند.

رضا توکلی نیز از پشت صحنه سریال «سر دلبران» این عکس را منتشر کرد و از ادامه روند فیلم برداری آن خبر داد.

پزشک بازیگر: رضا عطاران من را کشف کرد!
حسین زمانی یکی از بازیگران سینما که پزشکی خوانده است، به جام‌جم آنلاین گفت: من کار جدی بازیگری‌ام را با «ترش و شیرین» شروع کردم و به نوعی رضا عطاران من را کشف کرد. در ترش و شیرین، نقش کارمند بانک را بازی کردم و تجربیات آموزنده‌ای را از حضور در این کار به دست آوردم. رضا عطاران با این که چهره ای مطرح و شناخته شده است، در پشت صحنه بسیار متواضع و خاکی است و بارها در حین ناهار خوردن می‌نشست و با هم غذا می‌خوردیم و هیچ کبر و غروری در منش و رفتارش دیده نمی‌شود و این ویژگی‌های ارزشمند رفتاری، باعث بزرگ‌تر شدنش شده است.
او در پاسخ به این سوال که بهترین بازیگری که مقابلش بازی کرده، چه کسی بوده است، گفت:رضا عطاران... او سوای تبحرش در کارگردانی، بازیگری تمام‌عیار و درجه یک هم هست و بده و بستان‌های بازیگری را رعایت می‌کند.
 

۴۲ ساله و زاده اراک است. از سال ۷۲ پا به صحنه تئاتر گذاشت و همان سرآغازی برای حرفه بازیگری اش بود. «سوسن پرور»، بازیگر خوش‌آتیه که در نقش‌های کمدی، کارنامه خوبی را از خود به جای گذاشته،در این سال ها توانمندی‌هایش را در حوزه‌های مختلف محک زده است.
او از معدود بازیگرانی است که با اظهارات صریح و صادقانه‌اش، «زیبایی چهره» را به عنوان یکی از کلیشه‌های مرسوم عالم بازیگری زیر سوال برد و از فحش‌هایی گفت که در صفحات اجتماعی به همین واسطه  نثار او شده است.
این هنرمند، جسورانه مقابل موجی منفی ایستاد و گفت: خدا را شاکرم که چهار ستون بدنم سالم است. زیرا من صفت زشتی و زیبایی را مربوط به چهره نمی‌دانم. از کسانی که در اینستاگرام به من فحش می‌دهند، عذرخواهی می‌کنم و باید بگویم که من این چهره را دوست دارم و هیچ‌گاه حاضر به تغییر آن نیستم.
پرور به تازگی برای یک پروژه کاری سفری به مشهد داشت که همان هم بهانه انجام یک گفت و گو شد:
هر بازیگر، یک نقطه طلایی دارد
این هنرمند از ماجرای ورودش به عالم بازیگری چنین می‌گوید: من از سال 72 فعالیتم را در عرصه بازیگری با ایفای نقش در حوزه تئاتر آغاز کردم. دانش آموخته ادبیات نمایشی در مقطع لیسانس و کارگردانی تئاتر در دوره فوق لیسانس هستم. اولین کارم یک اثر مذهبی به کارگردانی مرضیه صدرایی بود. خلاصه دوران دانشجویی من عمدتا بر صحنه تئاتر می‌گذشت و تلاش می‌کردم در این عرصه حضور موثری داشته باشم.
وی ادامه می‌دهد: بعد از دانشگاه، از سال ۸۰  کارگردانی را شروع و همزمان نیز نوشتن را دنبال کردم.‌ سه سال بعد، وارد تهران شدم و تلاش کردم با گروه‌های نمایشی ارتباط برقرار کنم و موفق شدم در چند کار در مجموعه تئاتر شهر بازی کنم.
پس از مدتی دوری از تئاتر، بازی در یک اثر نمایشی به او پیشنهاد می‌شود که در آن با فریده فرامرزی، همسر رضا عطاران هم‌بازی بود. تماشای این کار، آقای کارگردان را به سالن نمایش می‌کشاند و بازی سوسن پرور مورد توجهش قرار می‌گیرد. خلاصه همه این‌ها باعث می‌شود تا او سال 87 و در سریال بزنگاه مقابل دوربین عطاران قرار گیرد. اثری که در آن خوش می‌درخشد و بهانه حضور او در آثار بعدی می‌شود.
پرور تاکید می‌کند: سریال بزنگاه نقطه عطف کارنامه حرفه‌ای من بود و به نظرم هر کسی در هر شغلی که هست، یک روز شانس در خانه او را می‌زند و فرصتی را پیش پایش می‌گذارد. برای من بزنگاه، مصداق همین فرصت بود تا عرصه‌های گسترده‌تری را در حوزه بازیگری تجربه کنم.
او در اغلب نقش‌های بعدی‌اش هم کاراکتری طنزگونه داشته است، می‌خواهیم بدانیم نگران نیست که این جنس شخصیت‌ها برای او به یک کلیشه و در اصلاح تیپ ماندگار تبدیل شود؟ در پاسخ بیان می‌کند: این موضوع خیلی در اختیار بازیگر نیست. چه به لحاظ گستره نقش‌هایی که به او پیشنهاد می‌شود و چه به واسطه بازی که کارگردان و متن کار از او می‌گیرد. با این وجود از نقش‌هایی که تاکنون بازی کرده‌ام، راضی ام.
یکی از محورهای تخصصی کاری او در این سال‌ها، حوزه کودک و نوجوان بوده است. وی درباره آن می گوید:در حوزه کودک و نوجوان، خط قرمزها پُررنگ‌تر است و اغلب دست و پای آدم را می‌بندد. با این همه، من در همین حوزه، شخصیتی خلق کردم به نام «ننه حریر» که هنوز خیلی ها من را به همان نام می شناسند و حقیقتا شخصیت شیرینی هم هست، چون بیان صریحی دارد که مورد علاقه آن نسل است اما اجازه بدهید به یک نمونه از آن خط قرمزها اشاره کنم. باور دارم در برنامه‌هایی که برای نوجوانان ساخته می‌شود، باید با آن‌ها از آسیب‌هایی سخن بگوییم که به نوعی در جامعه تهدیدشان می‌کند. نمونه‌اش مصرف دخانیات است که باید «نه» گفتن به آن را بیاموزند اما حتی همین نگاه و رویکرد هم به دلیل در اصطلاح خط قرمز بودن موضوع، رد شد.
خدا را شکر که مردم را می‌خندانم
پرور در سینما کمتر از تئاتر و تلویزیون نقش ایفا کرده است. او در خصوص این حضور کم‌رنگ بر پرده سینما می‌گوید: از سینما پیشنهاد کمتری داشتم، راستش را بخواهید اگر مسائل مالی مطرح نبود، ترجیح می دادم بیشتر در تئاتر بمانم و همان جا کار کنم. وی ادامه می‌دهد: از میان همه کارهایم «ننه حریر» را بیشتر از بقیه دوست دارم و خوشحالم که توانستم در این تیپ سازی موفق باشم و بیشتر از آن خوشحالم که توانستم در ذهن خیلی ها آن را جاودانه کنم.
این بازیگر، اشاره ای هم به سختی‌های کار طنز می‌کند و می‌افزاید: بازی در نقش‌های طنز کار سختی است، زیرا شما باید آدم ها را بخندانید آن‌ هم در فضایی که مردم انگیزه و حوصله کمتری برای خندیدن دارند. این سختی برای خانم هایی که در نقش‌های طنز بازی می‌کنند، دوچندان است، چرا که در اجراهایشان باید بیشتر بر محوریت کلام و چهره متکی باشند و از این طریق مخاطب را به خندیدن تشویق کنند.
وی در عین حال تاکید می‌کند: وقتی لبخند را روی لب مردم می بینم، سختی کار برایم به شیرینی بدل می‌شود. بعضی از کسانی که کمدی کار می کنند، روح لطیف و حساسی دارند و ممکن است خودشان غمگین باشند اما بنا به مسئولیتی که دارند باید مردم را بخندانند از خداوند شاکرم که من را به عنوان یک خنداننده خلق کرده است تا موجب خوشحالی مردم شوم.
اشتباهی مرا به جای همسر آقای عطاران معرفی کردند
سوسن پرور در تئاتر، نقش های جدی زیادی داشته اما افتخارش دیده شدن در تلویزیون با ایفای نقش های کمدی است. از او می‌پرسیم خانواده اش چقدر اهل شوخی و خنده بوده‌اند، در جواب می‌گوید:  شوخی و طنز در خانواده ما موروثی است. مادر بزرگ و مادر من نیز همین ویژگی را دارند و اهل شوخی و خنده هستند. خلاصه فضای با نشاط خانه ما باعث شده تا خیلی‌ها مشتاق باشند مهمان این منزل شوند. شاید همین بستر مرا بیش از هر ظرفیت‌آموزشی دیگری برای حضور در عرصه طنز آماده کرد.
از این بازیگر، عجیب‌ترین شایعه‌ای را که درباره خودش شنیده است، جویا می‌شویم، با خنده‌ای در پاسخ می گوید: شباهت ظاهری من با خانم فرامرزی همسر آقای عطاران و البته بازی‌ام در یکی از سریال‌های ایشان، باعث شده بود عده‌ای در فضای مجازی ما را اشتباه بگیرند و مرا به جای همسر ایشان معرفی کنند.
 می‌گویند من زشتم
پرور در این سال‌ها از موضوع عمل‌های زیبایی و اصرار بعضی از مخاطبان صفحه اینستاگرامش برای پیوستن او به جمع عملی‌ها، فراوان سخن به میان آورده است، او در گفت و گو با ما نیز نقبی می‌زند به این بحث و تاکید می‌کند: من از چهره ام ناراضی نیستم اما بعضی می گویند زشتم البته خودم اصلا این طور فکر نمی کنم. این که یکی بیاید بگوید برو دماغت را عمل کن، قرار نیست چیزی را در من تغییر دهد. صد سال دیگر هم این کار را انجام نمی‌دهم، زیرا تعریف و معیار هر کدام ما از زشتی و زیبایی متفاوت است. برای من سلامتی از همه چیز بالاتر است و خدا را بابت آن شاکرم.
وی به جز بازیگری در عرصه نویسندگی و کارگردانی نیز فعالیت دارد و در کنار آن‌ها به عنوان یک فعال اجتماعی در حوزه‌های مختلفی نظیر حمایت از حیوانات، نقش آفرینی می‌کند. او اما از برنامه این روزهایش چنین می‌گوید: تصمیم گرفته‌ام بازی در یک تئاتر را قبول کنم و تاکنون نیز دو اجرای خوب داشته‌ام که از آن‌ها لذت برده‌ام.
پرور ادامه می‌دهد: نمایش نامه ای با نام هایلایت را با همکاری «پیمان حسن زاده» نوشته ام که کمدی است و مقرر شده تا آذر ماه روی صحنه برود. هم اکنون کار «سفر در خانه» را روی آنتن دارم که از شبکه نسیم پخش می شود و چند قسمت آن نیز در مشهد فیلم برداری شده است.
او باید بطلبد تا مسافر مشهد بشوی
او آرزویی هم برای سینما و تلویزیون ایران دارد و می‌گوید: امیدوارم همیشه حال این حوزه و اهالی آن خوب باشد. باور دارم که اگر توقیف نباشد، اولین قدم را در مسیر رسیدن به این حال خوب برداشته‌ایم.
وی ادامه می‌دهد: فعالان عرصه سینما و تلویزیون آدم های اخلاق گرایی هستند و نمی خواهند حرف های خارج از چارچوب بزنند اما نباید خط قرمزها عرصه را بر ما تنگ کند.
 وی در ادامه به سفرش به مشهد هم اشاره‌ای می‌کند و می‌گوید: حرم امام رضا(ع) حس و حال عجیبی به آدم می دهد زیرا بار معنوی خاصی دارد که ناخودآگاه حال آدم را خوب می کند. نمی شود شب تصمیم گرفت و صبح به مشهد آمد، زیرا باید خود آقا، بطلبد. مشهد از جمله شهرهایی است که نمی شود برای سفر به آن برنامه ریزی کرد.

نظم پذیری اجتماعی به نوعی توجه به اصول و قواعد حاکم بر موضوعات مهم جامعه است و وقتی اغلب افراد آن اجتماع و به انضمام آن، ساختار قدرت و دولت نیز به این اصول و قوانین احترام بگذارند و به آن عمل کنند؛ زندگی فردی و جمعی با نشاط می شود.
باید اذعان کرد که با توجه به رشد جوامع و پیچیدگی ساختار زندگی شهری، وجود نظم اجتماعی و احترام به قوانین و مقررات از ضروریات حیاتی هر جامعه به شمار می‌آید. مقوله‌ای که باید در عرصه فرهنگ‌سازی نیز مورد توجه بخش‌های مختلف قرار گیرد تا حیات جمعی با چالش مواجه نشود.
قانون، راه و رسم و نظم و نظامی مصوب است که به زندگی اجتماعی انسان ها امنیت می بخشد و سلامت جامعه را تامین می کند. در واقع قانون مجموعه مقررات و ضوابطی است که برای امنیت یک جامعه، زندگی راحت تر و قانون مدارانه انسان ها وضع می شود. اما این که چرا بخشی از جامعه عادت به قانون‌گریزی دارد، آن هم در حالی که همین قانون تامین‌کننده رفاه شان خواهد بود، نکته‌ای است که مطالعات گسترده‌ای را می‌طلبد. مقصود از قانون‌گریزی در این بحث نیز از هر تخلف کوچک راهنمایی و رانندگی تا جرایم بزرگ‌تر و خشن‌تر است.
 در راستای توجه به این بحث، باید در وهله نخست به الگوهای رفتاری توجه کرد که در هر جامعه معیار هستند و تاثیرپذیری ایجاد می‌کنند. از والدین، آموزگاران و همسالان بگیرید تا گروه های مرجع رفتاری نظیر ورزشکاران، هنرمندان و چهره های محبوب. در واقع الگوها بخشی از جریان و بستری هستند که فرهنگ قانون‌پذیری را در جامعه نهادینه و به اصلاح نقایص رفتاری در هسته‌های مختلف اجتماعی کمک می‌کنند.
اما در این عرصه خطیر، دولتمردان و مسئولان هم به نوعی نقش اثرگذاری دارند و جامعه آن‌ها را نوعی الگو قلمداد می‌کند. یعنی اگر این افراد در زندگی روزمره خود تابع قانون باشند و مثلا قوانین مالیاتی را اجرایی کنند و ضوابط و مقررات را دور نزنند، جامعه به نوعی اعتماد به ساختار قدرت خود می‌رسد و افراد آن، به قانون‌پذیری ترغیب می شوند به گونه ای که فرد احساس نمی‌کند که اگر مثلا جایی به قانون گردن نهاد، در قیاس با افرادی که از فرصت‌ها سود می‌جویند و قوانین را دور می‌زنند، دچار خسران شده است.
اما در جمع‌بندی راهکارهایی که یک جامعه را به سوی ارتقای شاخص‌های قانون‌پذیری هدایت می‌کند، باید به این موارد توجه کرد: نخست تبعیت گروه‌های الگو از قانون با رویکرد فرهنگ‌سازی است. در گام بعد رسانه‌ها می‌توانند از ظرفیت و صدای خود برای ترویج این موضوع بهره بگیرند. در این میان، نباید از نقش و جایگاه نظام آموزشی غافل شد که رسالتی سنگین در این حوزه بر دوش دارد.
علاوه بر موارد مذکور، دو محور از نگاه رفتارشناسی نیز می تواند به قانون مداری در یک جامعه کمک کند که هر دو محور؛ یعنی امر به معروف و نهی از منکر در دین اسلام پیش بینی شده است. وقتی این دو اهرم اجتماعی در یک جامعه به اجرا در آیند فرد قانون شکن و هنجار گریز با وظایف اجتماعی خود آشنا می شود و از قانون شکنی پرهیز می کند. در این صورت است که هر کس، نخست مامور اجرای قانون توسط خود خواهد بود و نظارت بر اجرای قانون نیز توسط دوستان، شهروندان، همسایگان و اقوام انجام می گیرد.
اگر نظم اجتماعی را حس مسئولیت پذیری فرد به اجتماع تلقی کنیم، بررسی پیامدهای آن در زندگی فردی و اجتماعی، یک ضرورت منطقی است و جست و جوی شیوه های عملی تحقق این پدیده، گام بعدی محسوب می شود. برخی متفکران، تعلیم و تربیت را بازتاب جامعه می دانند و بر این اساس معتقدند هرگونه تغییری در فرهنگ و تربیت، باید برخاسته از تحولات اجتماعی باشد. عده دیگری، با خوش بینی بر این باورند که میان جامعه و تعلیم و تربیت، تعامل روشنی وجود دارد و تحولات فرهنگی و اجتماعی لازم و ملزوم یکدیگرند.
در این میان، نباید از ظرفیت‌های اعتقادی و اخلاقی نیز غافل شد. اخلاق و وجدان به عنوان دو نگهبان درونی در هر فرد، می توانند تا حد زیادی از قانون شکنی جلوگیری به عمل آورند. به بیان دیگر اخلاق و وجدان می توانند ناظران و ماموران خوبی در جهت نظارت بر اجرا و رعایت قانون باشند. اما متاسفانه طی سال های اخیر به دلیل افزایش تهاجم فرهنگی و جنگ نرم توسط ماهواره ها و شبکه های اجتماعی، روز به روز اخلاق در جامعه ما بیشتر رنگ می بازد.
از آن جا که بسیاری از آسیب های اجتماعی و عوارض اخلاقی نتایج قانون گریزی و هنجار شکنی در جامعه است، بنابراین رعایت قانون و قانون مداری بر تک تک آحاد جامعه واجب است و نمی توان برای اجرای قوانین منتظر دولت نشست هر چند که دولت به عنوان ولی قانون و مجری آن در جامعه نقش اساسی در تدوین و تصویب آن در قوه مقننه دارد اما باید به این امر واقف بود که بهترین قوانین با وجود مجریان بد، نتیجه ای در بر نخواهد داشت. با این حال قوه مجریه می تواند با دقت، رعایت وجدان و اخلاق به تحقق قانون مداری در جامعه کمک کند. مردم و دولت دو بازوی پیکره قانون مداری در جامعه هستند. چنان که مردم با مطالبه اجرای صحیح قوانین توسط دولت و دولت با نظارت بر تحقق قوانین در جامعه، می توانند جامعه را به سوی این مقصد مهم هدایت کنند.