جایگاه تعاون از دیدگاه قانون اساسی به درستی مشخص و مطرح شده است، چنان که در اصل 44 قانون اساسی جمهوری اسلامی چنین آمده است: نظام اقتصادی جمهوری اسلامی ایران بر پایه سه بخش دولتی، خصوصی و تعاونی با برنامه ریزی های منظم و صحیح استوار است. 

به بیان دیگر اصل 43 و 44 قانون اساسی به صراحت به جایگاه و اهمیت بخش تعاون اشاره دارد و این مسئله حاکی از رویکرد مطلوب نظام اسلامی به اقتصاد مردمی و پویاست، چرا که بخش تعاون می تواند به مثابه نوعی از اقتصاد مقاومتی عمل کند که پایه های آن بر خاستگاه سرمایه‌ها و توان مردمی استوار است.

هم اکنون بخش تعاون در دنیا جایگاه مهمی دارد و توانسته ظرفیت‌های اقتصادی فراوانی را فراهم سازد. چنان که طی سال های 2006 تا 2016 اعضای جهانی اتحادیه بین المللی تعاون 30 درصد افزایش پیدا کردند که این مسئله حاکی از اهمیت این شیوه اقتصادی است.

 این بخش باید یکی از سه رکن اصلی در تولید ناخالص ملی باشد اما در واقعیت مشاهده می شود که سهم این حوزه در این سال‌ها بسیار کم بوده است، از این رو حرکت در جهت  توانمندسازی و تقویت تعاونی ها برای رسیدن به استقلال اقتصادی باید سرلوحه کارهای دولت قرار گیرد. 

نکته حائز اهمیت آن است که در سال های اخیر با خیل عظیم جویندگان کار مواجه ایم که فرصت‌های شغلی موجود و پیش بینی شده پاسخ گوی میزان تقاضای آن‌ها نبوده و متاسفانه به دلایل گوناگون در سال های گذشته دولت نتوانسته است آن چنان که باید برای مقابله با بیکاری به طور موثر عمل کند. در این شرایط به نظر می رسد برای مواجهه منطقی و کاربردی با این دغدغه بزرگ؛ در نظر گرفتن توانمندی های اقتصادی و اجتماعی داخلی، فعالیت های تولیدی و اشتغال‌زا در قالب تشکل های مشارکتی و مدیریتی به ویژه تشکیل شرکت های تعاونی ضرورت دارد، چرا که یکی از کم هزینه ترین روش ها برای ایجاد فرصت های شغلی نوع تعاونی آن است. 

به طور مثال اکنون 240 رشته صنایع دستی در بخش تعاون وجود دارد که از این میان 40 تا 50 رشته در یونسکو به ثبت رسیده است. از این رو سیاست گذاران و دولتمردان باید به این رشته ها توجه لازم را مبذول دارند تا بتوانیم شاهد خروج از اقتصاد نفتی باشیم. فرش دستبافت و تولیدات دانش بنیان و .... از این قبیل محصولات و کالاها هستند.

حال با این که بخش تعاون می توانست در مقوله بیکاری بنیان کن باشد ولی متاسفانه به دلیل اجرایی نشدن برنامه پنجم و نظارت ضعیف در حسن اجرای اصل 44  به جایگاه شایسته خود دست نیافته است هرچند ما بر این باوریم مسیر اشتغال پایدار، رفاه و عدالت از تعاون می گذرد. 

به بیان دیگر بخش تعاون به عنوان یکی از بخش های سه گانه اقتصادی کشور در جذب سرمایه گذاری مولد و اشتغال‌زا تابع سیاست های کلان و قوانین جاری کشور است. این بخش با رفع موانع و محدودیت ها در زمینه تولید و ارتقای ضریب امنیت سرمایه گذاری داخلی در صورت اجرای طرح های حمایتی، ایجاد تسهیلات مالی و اعطای وام های کم بهره با ضمانت دولت و نیز بازنگری و تجدیدنظر در قوانین و مقررات و آیین نامه های اجرایی و جلب حمایت سرمایه گذاران می تواند به عنوان محور توسعه اقتصادی در جلب سرمایه گذاری و همچنین ایجاد اشتغال مولد، نقش سازنده ای داشته باشد و به عنوان یک بازوی قوی اقتصادی و اجتماعی در خدمت دولت و جامعه قرار گیرد.

بنابراین با این که خبرگان منتخب مردم هنگام تدوین قانون اساسی به موضوع تعاون توجه کافی مبذول داشته و در اصل 43 و 44 به تعاون به عنوان یک بخش اقتصادی پرداخته اند اما این بخش با چالش ها و موانع بسیاری مواجه است که عمده این ناکامی ها به ضعف بنیه مالی تعاونی‌ها باز می گردد. 

اکنون تامین مالی مهم ترین مشکل توسعه تعاونی ها در کشور است، از این رو دولتمردان و مجلس شورای اسلامی نیز باید توجه ویژه ای را به منظور اعطای کمک های فنی، اعتباری و تسهیلات مناسب به بخش تعاون معطوف دارند. 

نکته دیگر رفع موانع کسب و کار است، قوانین دست و پاگیر و دارای ابهام باید در این باره با برنامه ریزی برطرف شود. 

حال اگر موانع سر راه تولید کننده و کارآفرین برداشته نشود، چطور می توان اقتصاد را به سمت توسعه و عدالت رهنمون کرد؟

 از این رو به قوانین متعدد و متراکم در حوزه تعاون نیازی نیست بلکه نیاز واقعی و اصلی باور به تعاون و کار جمعی است که باید نهادینه شود و در این حوزه فرهنگ سازی لازم انجام گیرد، چرا که به نظر می رسد فردگرایی، روحیه انزواطلبی، میل به تکاثر ثروت و نهادینه نشدن فرهنگ کار جمعی و ارزش های کلیدی بخش تعاون در جامعه از بزرگ ترین موانع توسعه این بخش در کشور است. 

حال امید است دولت دوازدهم در این گام‌های آغازین خود، بخش دولتی و تعاونی را به هم نزدیک کند تا بتوان با نزدیک کردن دیدگاه ها و اراده ها، وحدت رویه ای به منظور ارتقای بخش تعاون ایجاد کرد.

52سال پیش در چنین روزی، روزنامه «خراسان» نوشت:

ساعت 4صبح روز پنج شنبه مامور گشت دروازه قوچان متوجه می‌شود که مردی با استفاده از تاریکی و خلوتی خیابان، روی نهر خیابان را باز کرده و با سطل مشغول برداشتن آب از نهر است. 

با کمی دقت و تعقیب متوجه شد که وی آب را جهت تهیه خمیر به دکان نانوایی واقع در دروازه قوچان می‌برد و بلافاصله نامبرده را دستگیر و به کلانتری 7 جلب نمود و در بازجویی، وی خود را فرزند شاگرد خبازی معرفی نمود و بر مبنای گزارش پاسبان و اعترافات وی، پرونده امر تشکیل و به دادسرا و دادگاه بخش ارسال گردید.

به طوری که خبرنگار ما گزارش می‌دهد، با اتمام اقدامات و دستورات بهداشتی باز عده‌ای در گوشه و کنار به خاطر سود بیشتر و سادگی کارها دست به اعمالی می‌زنند که با سلامتی و بهداشت عمومی مغایرت دارد و جا دارد ماموران پلیس و مقامات قضایی در مورد این گونه افراد شدت عمل بیشتری نشان دهند تا درس عبرتی برای دیگران باشد.

چو دزدی با چراغ آید / گزیده‌تر بَرد کالا

از چندی پیش سرقت‌های مشابهی در کوی دکترا و خیابان کفایی اتفاق می‌افتد که با در نظر گرفتن نوع سرقت و مهارت سارق، ماموران عقیده داشتند که کار سارق جدیدی است و مدتی بود که در صدد دستگیری وی بودند.تا اینکه حدود ساعت 20 روز سه شنبه مامور گشت کلانتری در خیابان کفایی جوانی را روی دیوار منزلی مشاهده کرد و او را دستگیر و با اموال مسروقه که از منزلی سرقت نموده بود، او را به کلانتری جلب کرد.

سارق فردی به نام «ح. د» با پرونده متشکله به آگاهی اعزام گردید. 

در آگاهی هویت وی مسلم شد و مشخص گردید که وی دارای دیپلم درودگری هنرستان صنعتی است و قبلا نیز به اتهام سرقت دوچرخه دستگیر شده و به آگاهی اعزام گردیده بود.

در نوبت اول این سارق با گریه و زاری به گناه خود اعتراف و اظهار کرد که از شدت استیصال و فقر مبادرت به این عمل ننگین نموده است.

گفتار سارق دیپلمه و قیافه معصومانه و ظاهرالصلاح وی باعث شد که نه تنها شاکی از شکایت خود صرف نظر نموده و بازپرس مربوطه نیز او را آزاد سازد بلکه رئیس آگاهی هم به منظور کمک به نامبرده با کمک اولیای شهربانی برای او کاری در نظر گرفتند و او را به کار گماردند و مدتی بعد خبر رسید که «ح» با تخلفاتی کارش را ترک نموده و در واقع متواری شده است.

چند روز بعد وی دوباره برای بار دوم توسط ماموران آگاهی با دو پتو که حدس زده می شد مسروقه باشد، جلب شد. این بار نیز چون دلیلی بر سرقت آن ها در دست نبود بازپرس او را آزاد نمود و چنان که گفته شد برای بار سوم با اموال مسروقه در خیابان کفایی به دام افتاد.

وی در این سرقت‌ها به لوازم لوکس و گرانبها توجه داشته و با دقت بهترین‌ نوع آن را انتخاب می‌کرده است. 

در یکی از منازل سارق اتیکت را به معنای واقعی مراعات نموده است، به این معنی که میوه را از یخچال برداشته در میوه خوری چیده و با پیشدستی و کارد و چنگال روی میز گذاشته و خودش روی مبل نشسته، چندتا سیب و گلابی برداشته، پوست کنده و قاچ نموده و بعد صرف کرده است.سارق دیپلمه با پرونده متشکله به دادسرا اعزام و به قرار صادره زندانی گردید، حال همه منتظرند که کاشف به عمل آید آیا واقعا سرقت‌های خیابان کفایی و کوی دکترا کار اوست یا دیگری؟

  ابوالقاسم طالبی: تقدیم جایزه حامد بهداد به شهید حججی باید برجسته شود

کارگردان یتیم‌خانه ایران گفت: وقتی حامد بهداد جایزه‌اش را به شهید حججی تقدیم می‌کند، باید خبرش را تکثیر کنیم.

ابوالقاسم طالبی کارگردان «یتیم‌خانه ایران» بعد از دریافت لوح یادبودش در مراسم تجلیل از فیلم سینمایی «یتیم‌خانه ایران»، گفت: ما انقلابی هستیم؛ ما نه اصولگراییم و نه اصلاح‌طلب. ما بچه‌های انقلاب هستیم. بنابراین وقتی حامد بهداد جایزه‌اش را به شهید حججی تقدیم می‌کند، باید خبرش را تکثیر کنیم و تمام واکنش‌ها را در این زمینه باید رسانه‌ای کنیم. ما انقلابیون فقط به انقلاب مدیون هستیم نه هیچ کس دیگری.

 

 

  امیرحسین صدیق، بازیگر و مجری، درباره کم کاری‌اش در حوزه تصویر گفت: این اتفاق، وقفه نبود بلکه مدتی کارهایی می کردم که کمتر دیده شود، به هر حال من در سنی هستم که باید تصمیم بگیرم، کارهای مختلف را تجربه و تجربیات جدید را امتحان کنم تا ببینم در حوزه بازیگری با خودم چند چند هستم.به گزارش «بانی فیلم»؛ صدیق درباره برنامه «کتاب باز»، تجربه اجرایی که داشت و واگذاری سکان این برنامه به سروش صحت گفت: «کتاب باز» همچنان با اجرای سروش صحت ادامه دارد، البته من نه از طرف تهیه کننده، بلکه از سوی آقای صحت تماس داشتم و ایشان لطف کردند، اجازه خواستند و اطلاع دادند که قرار است مجری این برنامه شوند. در کل، این برنامه نیز تجربه جالبی بود و به نوعی خمس و زکات کارهای فرهنگی که از قبل انجام داده بودم، محسوب می شد. امسال هم برای پرداخت این خمس و زکات تصمیم هایی دارم از جمله این که قول هایی به کتابخانه حسینیه ارشاد دادم تا کتاب هایی را برای نابینایان فراهم کنیم و خودم هم در کانال تلگرامی ام، کتاب خوانی می کنم و اگر فیلم برداری ها اجازه دهند آن را ادامه می دهم، تا ببینم در آینده چه می شود.

 

 

لاله اسکندری در صفحه اینستاگرامش از آغاز اکران فیلم سینمایی «دریاچه ماهی» به کارگردانی مریم دوستی و تهیه کنندگی سعید سعدی، از ۲۲ شهریور ماه خبر داد.

 

 

 

 

 

 

 

 

خوشه های طلایی برنج در روستای ایدلیک کلات

 

الهی!

الهی آب عنایت تو به سنگ رسید، سنگ بار گرفت، سنگ درخت رویانید.

 درخت میوه بار گرفت چه درختی؟

درختی که بارش همه شادی ، مزه اش همه انس و بویش همه آزادی.

درختی که ریشه آن در زمین وفا، شاخ آن برای رضا،

 میوه آن معرفت و صفا، حاصل آن دیدار و لقا.

عبادت کردن به زیادی روزه و نماز نیست، بلکه (حقیقت) عبادت، زیاد در کار خدا اندیشیدن است.

تحف العقول ص 488 و ص 442

15سال از تولد شخصیت «عمو پورنگ» در رسانه ملی می‌گذرد و کودکانی که آن سال‌ها مشتاقانه پای این برنامه تلویزیونی می‌نشستند، حالا قد کشیده و در سنین جوانی هستند. اما عموپورنگ دوست‌داشتنی، هنوز هم یک پای ثابت و محبوب برنامه کودک است.

این وسط شاید کمتر کسی بداند که داریوش فرضیایی یا همان عموپورنگ خودمان، کارش را هشت سال قبل‌تر، از رادیو آغاز کرده و بعد از دوره ای فعالیت به عنوان گزارشگر، در برنامه عصر جمعه با شخصیت‌های «ننه بلقیس» و «گل پسر» ظاهر شده است. او بعدها با مجموعه «تورنگ و پورنگ» به تلویزیون می‌آید و از سال 81 اجرای برنامه کودک و نوجوان را در قالب شخصیت «عمو پورنگ» کلید می‌زند. کاراکتری که حسابی به دل خرد و کلان می‌نشیند.

حالا داریوش فرضیایی یا همان عموپورنگ با سابقه اجرای 17 برنامه تلویزیونی برای کودکان و عرضه دو کار شبکه خانگی، مهم ترین چهره رسانه ای عرصه کودک شناخته می شود.

این هنرمند در روزهای گذشته سفری به مشهد داشته و مهمان اهالی این شهر بوده است. همین، بهانه کافی را برای یک گفت و گوی کوتاه فراهم می‌کند:

*با کودکان از دنیا به زبان خودشان سخن بگوییم

اما از داریوش فرضیایی که کارش را از گزارشگری رادیو و برنامه‌های بزرگ سالان آغاز کرده و بعدها قدم به دنیای کودکان گذاشته است، درباره تفاوت های تولید برنامه تلویزیونی برای کودکان با برنامه سازی برای بزرگ سالان می پرسیم که در پاسخ می‌گوید: کار کودک متناسب با نگاه و درک اوست. تلاش می‌کنیم به دنیای زیبایش نزدیک شویم و اعتماد و توجهش را جلب کنیم. برای مخاطبان کوچولویمان، بیان ما ساده و بی‌تکلف است، اما درباره برنامه‌سازی برای بزرگ سالان، محوریت بر موضوعاتی قرار می‌گیرد که به نوعی دغدغه افراد جامعه است.

این برنامه‌ساز موفق همچنین باور دارد که با تمام سادگی دنیای کودکان، تولید کار برای آن‌ها به مراتب دشوارتر از والدینشان است؛ «بزرگ سالان درک بالاتری دارند و قوه تجزیه و تحلیل‌شان کمک می‌کند مفاهیم راحت‌تر منتقل و درک شود اما برای کودکان، این سطح از توان تحلیل وجود ندارد، ضمن آن که باید تلاش کنی تا توجه و علاقه‌شان را جلب کنی، باید با آن‌ها از نکاتی بگویی که برایشان جذاب و ساده است. در یک کلام باید با کودکان از دنیا و مسائل پیرامون آن به زبان خودشان سخن بگویی.»

*آینده کاری عموپورنگ 

حالا 15سالی از فرو رفتن داریوش فرضیایی در جلد «عمو پورنگ» محبوب می‌گذرد. از او می‌پرسیم آیا با این سابقه، وسوسه نشده تا در حوزه دیگری مثلا ساخت برنامه برای بزرگ سالان خودش را محک بزند؟ در پاسخ می‌گوید: حالا که نه اما درباره آینده هم معتقدم هر چیزی باید در زمان خودش اتفاق بیفتد و به اقتضای شرایط درباره اش تصمیم گرفت. حوزه کودک، عرصه مورد علاقه من برای فعالیت است اما هیچ کدام از ما نمی‌توانیم آینده را پیش بینی کنیم. ترجیح می‌دهم فعلا به زمان حال فکر کنم و این که چطور می‌توانم آثاری خلاقانه و خوب برای کودکان تولید کنم.

وی  تاکید می‌کند: اگر اتفاقات در آینده به گونه‌ای رقم بخورد که شرایط دستخوش تغییر شود، طبعا درباره ادامه فعالیت و فضای کاری‌ام با توجه به همان شرایط تصمیم‌گیری می‌کنم.

*حرم امام رضا(ع) فضایی برای رسیدن به آرامش روحی 

از  داریوش فرضیایی که طی روزهای اخیر مهمان مشهدی‌ها بوده، درباره حال و هوای این سفر می‌پرسیم که می گوید: هرکسی چمدانش را به نیت مشهد می‌بندد، نیت اول و آخرش برای حضور در این شهر، پابوسی حضرت رضا(ع) است.  برای کسی که دنبال کنج خلوتی با خود و خدایش است، حرم امام، بهترین مکان است. فضایی برای رسیدن به یک آرامش روحی لذت‌بخش.

وی ادامه می‌دهد: من هم بالطبع مثل همه افراد، وقتی دچار دغدغه های روزمره می شوم و احساس می کنم که به یک خلوت نیاز دارم، بلیتی به مقصد مشهد می‌خرم تا این نیرو را از این جا تامین کنم.

این هنرمند از سفر اخیرش نیز چنین می‌گوید:به اقتضای ایام و نزدیک شدن به پایان تعطیلات، حرم بسیار شلوغ بود و مجال زیارت کوتاهی دست داد که همان هم برایم مغتنم بود.

عمو پورنگ در مشهد هم به فکر بچه ها و زائران کوچک امام رئوف بوده است و می گوید: مسئولان شهری و استانی باید قدر زائران و عاشقان امام رضا(ع) را بدانند. این شهر به برکت وجود حضرتش از رونق فراوانی بهره‌مند است و این فرصت خوبی به شمار می‌آید برای جذب افرادی که مشتاق زیارتند. همزمان از این بستر باید برای ایجاد امکاناتی استفاده شود که به رفاه حال زائران به ویژه کوچک‌ترها می‌انجامد. به هر حال امام رضا(ع) قطبی است در عالم شیعه و در همه ایام سال افرادی برای زیارت به این شهر می آیند و این فرصت باید مغتنم شمرده شود.

وی خاطر نشان می‌کند: من هم هر وقت دلم می گیرد و نیاز به پالایش روحی دارم به مشهد می آیم و به نوعی خودم را آن جا پیدا می‌کنم. تلاشم رفع نقصان‌ها و کاستی های درونم به برکت نیروی معنوی این خاک است. امیدوارم این زیارت قسمت همه بشود و برای ما هم دعا کنند.