گپی با محمود پاک نیت؛ بازیگر محبوبی که با نقشهایی متفاوت در اذهان ماندگار شده است
تعداد بازدید : 38
فیلم نامه خوب برسد، نقش طنز هم بازی میکنم!
نویسنده : الهام برمکی
بازی در مجموعه تلویزیونی روزی روزگاری و قرار گرفتن در کاراکتر جذاب «حسام بیگ»، سرآغازی بود بر محبوبیت او در عالم هنر. محبوبیت و احترامی که آن را با هیچ چیز طاق نمیزند. باور دارد عنوان «هنرمند» شایسته هر کسی نیست و به بیان بهتر لیاقت میخواهد، چون یک جامعه مخاطب هنر اوست. محمود پاکنیت، تا چند صباح دیگر نیم قرن فعالیت هنری خود را جشن میگیرد و در این سالها در نقشهای ماندگار زیادی بازی کرده و در شمار زیادی از آنها نیز با همسرش «مهوش صبرکن» همبازی بوده است. یکی از آخرین نقشهایی که ایفا کرد در سریال «شهرزاد» و کاراکتر پدر شخصیت اصلی این سریال بود. او اگرچه این روزها کمکار است، اما دلایل قانعکنندهای برای این تصمیمش دارد؛«فیلم نامه سینمایی و سریال زیاد خواندهام، اما آن چیزی که مورد پسند من باشد نبود، چون من معتقدم هر کاری تفکر خاص خودش را دارد و باید روی آن فکر شود، این که بخواهیم کاری را با عجله تولید کنیم و به مردم نشان بدهیم هم توهین به خودمان است و هم توهین و ضایع کردن تلاش افرادی است که با عشق و علاقه در این حوزه کار میکنند و با تولید کارهای ضعیف باعث میشویم اعتماد مردم از بین برود و مردم کارهای خوب را هم نبینند.»
این هنرمند محبوب، به تازگی برای حضور در یک برنامه فرهنگی میهمان مشهدیها بود و همین فرصتی شد برای یک گفت و گوی کوتاه:
در سریال آشوب نقش پدر را دارم
حرف را با پروژههایی آغاز میکنیم که در دست انجام دارد، در پاسخ میگوید: هم اکنون مشغول کار خاصی نیستم. به تازگی بازی در سریال «آشوب» به کارگردانی امیر پوروزیری و تهیه کنندگی مهدی همایونفر را تمام کرده ام. علی دلگشایی و احسان فکا نیز نویسندگان کار هستند.
سریال ۲۵ قسمتی «آشوب» محصول تازه مرکز فیلم و سریال سازمان هنری رسانهای اوج است. پاک نیت داستان سریال را این گونه بیان میکند: این سریال روایتی از مقاومت مردم خرمشهر در زمان آغاز جنگ تحمیلی است که داستان آن در ماههای منتهی به اشغال این شهر میگذرد. قصهای که از متن یک عاشقانه میان جاسوسی عراقی و یک پرستار ایرانی جان میگیرد و در فضای ملتهب جنگ، فراز و فرودهای فراوانی را برای شخصیتهای سریال رقم میزند و خلاصه داستان تا سقوط خرمشهر پیش میرود. من نقش پدر یکی از این دو جوان را دارم. عباس غزالی، سیاوش طهمورث، پروانه معصومی، سلمان فرخنده، مالک سراج و شیوا ابراهیمی نیز از بازیگران این سریال هستند.
مدتها ست کار تئاتر انجام نداده ام
عالم هنر برای پاک نیت از سال 1348 و صحنه تئاتر آغاز میشود. او برای بازی در 52 اثر نمایشی روی صحنه میرود، اما حالا از آن فضا قدری دور شده است. وی با اشتیاق از آن دوران طلایی یاد میکند و در پاسخ به این که بازی در تلویزیون برایش دل نشینتر است یا تئاتر، میگوید: تئاتر بهتر است؛ زیرا روی صحنه یک حضور زنده دارید و مخاطب پیش رویتان نشسته، پس نمیتوان کات داد و دوباره تکرار کرد، باید بهترین اجرایت را ارائه کنی. اما خب زمانی که وارد حوزه تصویر میشوید، بازی در تئاتر سخت میشود چراکه باید طی یک تا دو ماه اجرا و پیش از آن، هر روز سر تمرین بروید. اما زمانی که در یک کار تصویری در تهران یا شهرستان بازی میکنیم، زمان کاملاً گرفته میشود و نمیتوان برای فعالیت دیگری برنامه ریزی کرد. به همین دلیل مدتهاست که کار تئاتر انجام نداده ام. البته دلتنگ صحنه هستم.
اگر فیلم نامه خوب باشد، کار طنز هم میکنم
پاک نیت از جمله بازیگرانی است که خیلی از بازیهایش در نقشهای تاریخی بوده است؛ خودش درباره انتخاب نقشها و کاراکترهایی که به او پیشنهاد میشوند، تاکید میکند: برایم فرقی نمیکند که یک اثر در چه ژانری باشد؛ اگر فیلم نامه خوب باشد در کارهای تاریخی، اجتماعی و حتی طنز نیز بازی میکنم. آنچه برایم مهم است، فیلم نامه خوب، کارگردان خوب و عوامل و تیم کاری حرفهای است.
وی ادامه میدهد: اگرچه تعدادی کار تاریخی هم انجام داده ام، اما دلیل بر آن نیست که فقط کار تاریخی انجام میدهم. هرکاری را که مطالعه کنم و اگر نقشم در آن برایم قابل توجه باشد بازی میکنم.
مخارج اثر خوب بالاست
در میانه گفت و گویمان بارها بر حساسیتش روی فیلم نامه تاکید میکند، پس از او درباره گله مندی بسیاری از بازیگران از فیلم نامههای ضعیف میپرسیم که صریح بیان میکند: فیلم نامههایی را که میخوانم و میبینم خوب نیستند کار نمیکنم. حقیقت آن است که کار خوب، مخارج خوب میخواهد. اگر فیلمی به لحاظ مالی در مضیقه باشد، هرچه تلاش هم انجام شود، خروجی اش خوب نخواهد بود. مشکل اصلی بودجه کارهاست که اگر حل شود، متن خوب انتخاب و کار خوب تهیه میشود. مخارج کار خوب بالاست وبالطبع این جنس آثار به حمایت مالی نیاز دارند.
زندگی مشترک هنرمندانه
پاک نیت و همسرش مهوش صبرکن از جمله زوجهای هنرمندی هستند که سالیان سال در کنار هم زندگی کرده اند و خوشیها و دشواریهای حرفهشان را وفادارانه باهم شریک بودهاند. این بازیگر درباره زندگی مشترکشان میگوید: سال 1356 تئاتری با نام «شاتره» به کارگردانی زندهیاد مجید افشاریان (همسر زهرا سعیدی) کار میکردم. برای این تئاتر دنبال دختر نقش مقابل من میگشتند. آن موقع مهوش گاهی در کتابخانه خانه فرهنگ شماره 3 شیراز درس میخواند و خانم سعیدی با او در کتابخانه آشنا شد و مهوش را برای نقش مقابل من انتخاب کرد؛ غافل از این که، آن انتخاب، مسیر زندگی من را شکل خواهد داد. بعد از 2 سال از آن دیدار و آشنایی با یکدیگر ازدواج کردیم. من آن موقع 27 ساله بودم. حالا هم 38 سال از زندگی مان زیر یک سقف میگذرد.
وی درباره کیفیت زندگی دو هنرمند در کنار یکدیگر، عنوان میکند: مثل همه زندگیها ست. از آنجا که از وضعیت کار هم با اطلاع هستیم، همدیگر را بهتر درک میکنیم. در این شرایط خیلی راحتتر میتوان باهم کنار آمد. اما در شرایطی که یکی از زوجین هنرمند باشد و دیگری اطلاعی از نوع کار همسرش نداشته باشد، زندگی دشوار میشود. ما خیلی راحت هستیم و این سالهابه خوبی گذشته است و هم اکنون دو نوه داریم و یک نوه مان هم در راه است.
علاقهای به شبکههای اجتماعی ندارم
از معدود بازیگرانی است که صفحهای در شبکههای اجتماعی ندارد. درباره علتش بیان میکند: اصلاً در اینستاگرام فعال نیستم و علاقهای به درگیر کردن خودم در این مسائل ندارم. معتقدم بازیگران بیش از حد خودشان را درگیر این مسائل میکنند. از طرفی هرکسی علاوه بر زندگی کاری، زندگی شخصی و زندگی آزاد خودش را نیز دارد. در این زمینه انتقاد از کار هیچ ایرادی ندارد اما مسائل زندگی خصوصی هرکسی به خودش ربط دارد. ممکن است مخاطبان از کاری که انجام میدهم خوششان نیاید، اما این دلیلی برای فحاشی نمیشود. اگر انتقاد یا بحثی دارند، باید سازنده باشد. فحاشی و بی احترامی به دیگران و مکتوب کردن چیزی که نباید به زبان آورد و انتشار آن در فضای مجازی، یک نوع برخورد بیادبانه است. معتقدم اگر کسی انتقادی دارد، باید آن را محترمانه مطرح کند.