در گفت و گو با بازیکن خراسانی تیم ملی بسکتبال جوانان عنوان شد
تعداد بازدید : 68
بازی درلیگ های اروپایی را بیشترازمسابقات NBA دوست دارم
نویسنده : میرزاده
در روزهای آغازین مردادماه، ایران میزبان رقابت های قهرمانی بسکتبال جوانان آسیا بود که تیم ملی جوانان ایران در این رقابت ها توانست با کسب عنوان قهرمانی، جواز حضور در رقابت های جهانی را به دست آورد.«ابوالفضل سیدی»، تنها بازیکن خراسانی تیم ملی جوانان است که با بازی قابل قبول خود در این مسابقات، نقش مهمی در موفقیت تیم ملی داشت. پس از پایان این بازی ها، سیدی در تحریریه «خراسان رضوی»حضور یافت و پاسخگوی سؤالات گروه ورزش بود. آنچه در ادامه آمده، حاصل گفت و گوی «خراسان رضوی» با این ورزشکار جوان است.
آغاز فعالیت های ورزشی
متولد سال 77 هستم.چند سال است که پدرم را از دست دادم و به همراه مادر و برادرم زندگی می کنم. دانش آموز سال سوم هنرستان در رشته تربیت بدنی هستم.در مقطع اول دبستان که در مدرسه «شمس الشموس» ناحیه 5 مشهد تحصیل می کردم،محمد ضیائیان دبیر ورزش مدرسه، مرا برای فعالیت در رشته ورزشی بسکتبال تشویق کرد. با حمایت های این دبیر ورزش، بسکتبال را در سالن «شهید باهنر»شروع کردم و عضو تیم بسکتبال مدرسه شدم . از آن زمان به بعد در مسابقات آموزشگاه های مشهد و همچنین کشوری حضور فعالی داشتم تا این که در مقطع اول راهنمایی به باشگاه «مهدیار شرق» به مربیگری «جواد جعفری» پیوستم.
حضور در رده های مختلف تیم ملی
با حمایت جواد جعفری، به «بندر کنگ»در هرمزگان رفتم و 2 سال برای تیم «البدر» به مربیگری «محمدرضا اسلامی» بازی کردم.اول دبیرستان را در گرگان گذراندم و برای تیم بزرگسالان «سولن بهشت هیرکان» به مربیگری «محمد ایزدپناه» بازی کردم که در مسابقات دسته یک کشور، نایب قهرمان شدیم. سال بعد از آن به تبریز رفتم و در تیم «شهرداری تبریز» در مسابقات دسته یک کشور بازی کردم. پس از آن به تهران رفتم و به تیم «دانشگاه آزاد اسلامی»به مربیگری«مصطفی هاشمی»پیوستم که هم اکنون نیز عضو این تیم تهرانی هستم.از اول راهنمایی، در رده های مختلف تیم ملی نونهالان، نوجوانان و جوانان حضور داشتم.
بهترین خاطره ورزشی
هم اکنون هیئت استان و مشهد، امکانات خوبی در اختیار دارد و تشکیل خانه بسکتبال نیز به رشد بسکتبال استان کمک کرده است. زمانی که به سالن شهید باهنر در مشهد می رفتم، سقف سالن کوتاه بود و حتی نمی توانستیم شوت سه امتیازی بزنیم. اما الان وضعیت این سالن خیلی بهتر شده است.در پست «گارد رأس» بازی می کنم و توپ را بین سایر بازیکنان پخش می کنم. الگوی ورزشی من«دوین وید» بازیکن باشگاه «میامی هیت» در رقابت های NBA است.هر چند نسبت به هم تیمی هایم، قامت بلندی ندارم، اما در پست خودم موفق بوده ام.بهترین خاطره ورزشی من، قهرمانی در رقابت های جوانان آسیا در تهران است که مقدمه حضور در بازی های جهانی بود. بازی ما برابر چین، بازی حساسی بود که موفق شدیم این تیم را شکست دهیم.
بهبود آسیب دیدگی
در مرحله گروهی رقابت های قهرمانی جوانان آسیا در تهران دچار مصدومیت شدم و به همین دلیل نتوانستم در بازی های پایانی تیم ملی را همراهی کنم؛ اما به لطف خدا و کمک مربیان این آسیب دیدگی رو به بهبود است. تمام سعی خودم را می کنم که در مسابقات جهانی، عضو مؤثری برای تیم ملی جوانان باشم.
حاشیه سازی
قبل از بازی های قهرمانی آسیا در اردوی تیم ملی در مشهد حضور داشتم که برایم حاشیه ای درست کردند که با نظر رئیس فدراسیون بسکتبال از تیم ملی حذف شدم. اما در نهایت، با وساطت «درک بائرمن» سرمربی تیم ملی بسکتبال بزرگسالان که مدیر فنی تیم ملی جوانان نیز هست، به تیم ملی بازگشتم و به مسابقات اعزام شدم.
بازی در باشگاه های اروپایی
هر چند بازی کردن در لیگ های اروپایی، سخت تر از مسابقات NBA است، اما دوست دارم در لیگ های اروپایی بسکتبال خود را ادامه دهم. با توجه به این که 18 سال دارم و آخرین سال بازی من در تیم ملی جوانان است، تلاش می کنم مثل رده های سنی قبلی در تیم ملی حضور مؤثری داشته باشم.در پایان از«محمد ضیائیان» به عنوان اولین مربی و «عیسی ممدوحی»، رئیس سابق هیئت بسکتبال استان که در موفقیت های من نقش فراوانی داشتند، تشکر می کنم.