زمستان در استان هیلونگجیانگ، شمال شرقی‌ترین استان کشور چین، در مجاورت سیبری، بسیار سرد و طولانی است. هر ساله در ماه‌های ژانویه و فوریه شهر هاربین مشهور به «شهر یخی» در مرکز این استان، یکی از محبوب‌ترین مقاصد برای تورهای زمستانی و میزبان جشنواره بین‌المللی مجسمه‌های عظیم یخی و برفی است. 

این جشنواره بیش از دو ماه ادامه دارد و طولانی‌ترین جشنواره برف در جهان است.ساکنان شهر هر سال بلوک‌های یخی را از رودخانه یخ‌زده «سونگ هوا» می‌بُرند تا برای ساخت مجسمه‌های یخی جشنواره به محل مدنظر منتقل‌شوند. این بلوک‌ها ۲۰۰ هزار متر مربع مساحت دارند و وزن آن‎ها بالغ بر ۷۰۰ کیلوگرم است. امروزه جشنواره یخ و برف هاربین با بازدید میلیون‌ها گردشگر در سال نه تنها نمایشگاهی از هنر یخ و برف است، بلکه یک رویداد فرهنگی سالانه بین‌المللی است. 

همه ساله کارشناسان، هنرمندان و طرفداران مجسمه‌سازی یخی زیادی از آمریکا، کانادا، ژاپن، سنگاپور، روسیه، چین و... در این شهر گرد هم می‌آیند تا در مسابقات مجسمه‌سازی یخی با یکدیگر رقابت کنند. این مجسمه‌ها که ارتفاع برخی از آن‌ها به چند طبقه می‌رسد، ساختمان‌ها و پل‌هایی به سبک چینی، قلعه‌های افسانه‌ای و برج‌ها را به تصویر می‌کشند. با تاریک شدن هوا، مجسمه‌ها با نورپردازی‌های حرفه‌ای و رنگی، جلوه دیگری دارند. تصور این موضوع که این شهر برفی رنگارنگ با مجسمه‌های یخی غول‌پیکر از چشم‌اندازهای مشهور دنیا، تنها چند هفته پس از ساخته شدن، آب و ناپدید می‌شوند، بسیار مشکل است.

 

سلفی گرفتن به یکی از راه‌های عکاسی و فیلم‌برداری در موقعیت‌های مختلف تبدیل‌ شده‌است. اگر عکس‌های سلفی زیادی می‌گیرید، به احتمال زیاد از بهترین ساعت‌ها برای چنین کاری اطلاع دارید و می‌دانید از نور چگونه به عنوان یک فیلتر طبیعی استفاده کنید. چنین مواردی برای ویدئوهای سلفی هم صدق می‌کنند؛ بنابراین به دنبال بهترین نورپردازی باشید. البته اگر به نور طبیعی دسترسی ندارید، می‌توانید به سراغ نور مصنوعی و منابع تولیدکننده نور مختلفی بروید تا ویدئوهای سلفی باکیفیتی بگیرید. رینگ لایت در صورت دسترسی‎نداشتن به نور طبیعی، گزینه‌ای مناسب برای این کار است. همچنین باید به زاویه‌ای که فیلم‎برداری می‌کنید، توجه داشته باشید. زاویه می‌تواند تاثیر قابل توجهی روی کار انتقال محتوا به کاربر داشته باشد. البته با یک زاویه واحد روبه‌رو نیستیم و باید زاویه‌های مختلف را آزمایش کنید. برای مثال زاویه بالا برای محتوای کمدی مناسب‌تر است. اگر نمی‌دانید چه زاویه‌ای برای محتوایی که می‌سازید، مناسب است، دوربین را دور از چهره خود و موازی با آن بگیرید. برای چنین کاری شاید بهتر باشد که از مونوپاد استفاده کنید.

 

    جوانه، یک سوال جدی، اگه مدارس ساعت 9 شروع می‌شد چی می‌شد؟

     هیچی، فقط تا 8 و 40 دقیقه می‌خوابیدین، تا 8 و 50 دقیقه تندتند آماده می‌شدین و صبحانه نخورده سعی می‌کردین تا 9 برسین مدرسه و تو راه به این فکر می‌کردین که اگه مدارس 10 باز می‌شد، چی می‌شد؟

    یک سوال فلسفی-ریاضی داشتم، ممنون می‌شم جواب بدین و مشکل منو حل‌کنین. چرا هروقت سراغ سیب‌زمینی‌های درحال سرخ شدن توی ماهیتابه می‌ریم مامان‌ها میگن دست نزن کمه؟ خب چرا از اول زیاد درست نمی‌کنن؟

     دوست عزیز جوانه، ممنون از این‌که سوالت رو با ما درمیون گذاشتی و ببخش که ما جواب قانع‌کننده‌ای براش نداریم. فقط همین‌قدر بدون این سوال مهم، ذهن نسل‌های زیادی رو درگیر کرده، حتی یه‌روزی خود مامان‌ها هم به این سوال فکر می‌کردن اما الان بخشی از این معمای بزرگ هستن. شاید یک روزی بشریت اون‌قدر پیشرفت کنه که یا جوابی به این سوال بده، یا ماهیتابه‌های بزرگ‎تری اختراع کنه.

    جوانه، پیش‌بینیت درباره بازی بعدی تیم ملی رو برامون بگو.

     پیش‌بینی که واقعاً سخته، اونم تو ورزشی مثل فوتبال. اما به‌نظرم بازی بعدی زمانش فردا باشه، ساعتش هم حدس می‌زنم 9 باشه و اسم تیم حریف هم هنگ‌کنگه. چطور بود؟

     جوانه، مگه زمستون همون نبود که خیلی سرد بود و باید بخاری روشن می‌کردیم؟ پس چرا امسال این‎قدر گرم شده؟

     فعلاً همین‌که ناچار نیستیم کولر روشن کنیم جای شکرش باقیه.

    جوانه به نظرت شکلات تلخ یه ذره زیادی تلخ نیست؟

   راست میگی. چرا تلخه؟ باید مزه پیراشکی می‌داد. خب دوست من اسمش شکلات تلخه دیگه. لابد می‌خوای در اعتراض به این قضیه مدارس ساعت 10 باز بشن و 12 بسته بشن و امتحانات به مدت یک هفته کنسل بشه؟ ها؟ دلت خنک میشه؟     

 

نویسنده: کریس کالفر

مترجم: الهام فیاضی

انتشارات: پرتقال

گروه سنی: ۱۲+ سال

 

الکس و کانر دوقلوهایی هستند که در جشن تولدشان یک هدیه‌ عجیب و جادویی می‌گیرند. هدیه‌ آن‌ها کتابی قدیمی است که در آن افسانه‌‌ها و قصه‌هایی مثل سفیدبرفی، شنل‌قرمزی، سیندرلا، جک و لوبیای سحر‌آمیز، راپونزل و... نوشته شده‌است. الکس و برادرش به طور اتفاقی و ناخواسته وارد دنیای قصه‌ها می‌شوند و در آن‌جا گیر می‌افتند. الکس و کانر دنبال راهی برای بیرون رفتن از سرزمین قصه‌ها هستند. قورباغه سخنگو کتاب طلسم آرزو را به آن‌ها می‌دهد که راهنمای بیرون رفتن از سرزمین قصه‌هاست اما از این طلسم فقط یک‎بار دیگر می‌شود برای رسیدن به آرزو استفاده کرد.‌ ملکه بدذات که نامادری سفید برفی است هم به دنبال پیدا کردن قطعات این طلسم است.

الکس و کانر در دنیای قصه‌ها با چه شخصیت‌هایی دیدار می‌کنند؟ آرزوی ملکه‌ بدذات چیست؟ آیا الکس و کانر می‌توانند از شهر قصه‌ها بیرون بروند یا برای همیشه در سرزمین قصه‌ها زندانی خواهند شد؟

پیشنهاد می‌کنم برای دانستن پاسخ این سوالات، کتاب جالب و جذاب «طلسم آرزو» را بخوانید.

 

جوان‌ترین گلزن لیگ برتر فوتبال ایران

الینا میرزاپور-15 ساله

بازیکن 15ساله تیم بانوان ملوان بندر انزلی است و در اولین بازی خود در لیگ برتر زنان دروازه حریف‌ را باز کرد! این بازی روز شنبه 23دی‌ماه بین دو تیم زنان ملوان بندر انزلی و فرا ایساتیس کران فارس در ورزشگاه شهید دستغیب شیراز انجام‌شد و با نتیجه 5 بر 3 به نفع ملوانی‌ها به پایان رسید. الینا میرزاپور با این گلزنی توانست عنوان جوان‌ترین گلزن لیگ برتر فوتبال‌ایران را به دست بیاورد و این رکورد راکه قبلا در اختیار کریم انصاری‌فرد بازیکن تیم ملی فوتبال کشورمان بود، بشکند. انصاری‌فرد در 16سال و 9ماهگی در لیگ برتر گلزنی کرده‌بود. الینا یک دهه هشتادی است و سابقه حضور در اردوهای تیم ملی نوجوانان ایران و مسابقات بین‌المللی کافا را نیز در‌ کارنامه خود دارد. او آبان‌ماه امسال به باشگاه ملوان پیوست.

اولین سهمیه المپیک تاریخ اهداف پروازی!

محمد بیرانوند-15ساله

به احتمال زیاد تبار او به ایل بزرگ بیرانوند در لرستان برمی‌گردد. محمد بیرانوند 15 ساله است و راه بزرگی را رفته. این روزها که مسابقات اهداف پروازی قهرمانی آسیا به میزبانی کویت در حال برگزاری است، محمد توانسته قدم بزرگی بردارد و در فینال این رقابت‌ها با یک عملکرد فوق‌العاده مدال طلای این رقابت‌ها را کسب‌کند. او با این مدال اولین سهمیه المپیک تاریخ اهداف پروازی را هم برای کشورمان گرفت و حالا باید خودش را برای شرکت  در المپیک پاریس آماده‌کند و به این ترتیب محمد، جوان‌ترین ورزشکار ایرانی در تاریخ دوره‌های مختلف المپیک است که سهمیه کسب‌کرده. این تیرانداز نوجوان کشورمان در مسابقه‌ فینالی که داشت در پایان 5راند مرحله مقدماتی رقابت‌های کویت، با ثبت رکورد 121 ضمن شکستن رکورد کشور، به عنوان نفر اول راهی فینال شد.

کسب برنز آسیا در میکس تفنگ

یلدا سلیمانی-17ساله

متولد اولین شب زمستان سال 85 است و فرزند دوم خانواده. قبل از فعالیت در رشته تیراندازی، کیک بوکسینگ کار می‌کرد و وقتی به پیشنهاد استادش رشته تیراندازی را امتحان‌می‌کند در آن ماندگار می‌شود. یلدا دو دوره قهرمان استعدادهای برتر کشور شده است و حالا توانسته در ماده تفنگ میکس به همراه هم‌تیمی خود پوریا نوروزیان به مدال برنز رقابت‌های قهرمانی آسیا در اندونزی برسد. یلدا در گفت‌و‌گوهایی که داشته، گفته است هدف همه ورزشکاران گرفتن سهمیه المپیک و مدال طلای این مسابقات است. این بازیکن تیم ملی می‌گوید: من در بدترین شرایط همیشه تلاش می‌کردم. همیشه سعی می‌کنم در کنار مقام‌گرفتن به اخلاق هم فکرکنم و می‌دانم که روحیه و اخلاق همیشه در یاد همه می‌ماند. الگوی یلدا در تیراندازی الهه احمدی است و خوشحال است که با تلاش توانسته‌ است در تیم ملی قراربگیرد و با او در یک خط بایستد و تیر بزند.

 

بامداد افشار یکی از آهنگ‎سازهای جوان کشور است که کارنامه موفق و پروپیمانی هم دارد. او 37 ساله است و از کودکی با ساز و موسیقی، قد کشیده‌است. یکی از تازه‌ترین ساخته‌های او موسیقی سریال پوست‌شیر است که بسیار شنیده‌‌شد و مورد توجه قرارگرفت. او بیشتر فعالیت‌ها و ایده‌پردازی‌های خود را در گروهی به نام «اتاق» پیاده‌می‌کند و برای ساخت آهنگ به تجربه‌کردن علاقه‌مند است. با این هنرمند جوان که آهنگ‎ساز فیلم‌های مغزهای کوچک زنگ‌زده، ملاقات خصوصی، یدو و... و سریال‌های قورباغه، روزی روزگاری مریخ، رهایم کن و... است، هم‌صحبت‌شدیم و از او خواستیم از راه‌های ورود و ماندگارشدن در موسیقی و آهنگ‎سازی برایمان بگوید.

 

موسیقی برای شما از کجا شروع شد؟ 

فکر می‌کنم تاثیر موسیقی برای من از زمان کودکی بوده‌است. وقتی 7ساله بودم، پدرم من را کلاس اُرف (یکی از بهترین راه‌های آموزش موسیقی به کودکان) می‌گذاشت. برادر بزرگ‌ترم هم به موسیقی علاقه‌ داشت و تار می‌زد. من از همان‌ زمان به موسیقی علاقه‌مندشدم و بعدها گیتار کلاسیک را به عنوان ساز تخصصی‌ام انتخاب‌کردم. قبل از آن تنبک کارمی‌کردم ولی حضور یک استاد خوب که معلم گیتارم هم بود، خیلی کمک‌کرد و تشویق شدم که این حرفه را به عنوان شغل اصلی پیدا و دنبال‌کنم.

 

چطور به این کارنامه موفق در آهنگ‎سازی رسیدید؟

می‌دانم که تعداد و حجم کار بالا در موسیقی اهمیت ندارد و کیفیت مهم‌تر است. از زمانی که یادم می‌آید زندگی شخصی و کاری‌ام همیشه یکی بوده‌است و این باعث می‌شد همیشه به موسیقی به جز نگاه تفریحی، دید حرفه‌ای هم داشته‌باشم و همیشه در سمت موسیقی باشم. یعنی هر وقت را به یاد می‌آورم، همیشه موسیقی در کنارم بوده است. البته صبور بودن، امیدواری به کار و این که یک نفر بتواند به طور مستمر آن را ادامه‌بدهد، خیلی مهم است. این‌طور در نهایت آن اتفاق خوب می‌افتد و آدم در کار، جایش را پیدامی‌کند. عمل به این موارد در هر کاری ثمره دارد و برای من فعالیت در رشته موسیقی چنین ثمره‎ای داشته‌است.

 

برای ساخت یک آهنگ و موسیقی متن به چه‌چیزهایی توجه‌می‌کنید؟ مثلا موسیقی سریال «پوست شیر» را که خیلی شنیده‌شد، چطور ساختید؟

این که یک موسیقی در یک اثر موردتوجه قرارمی‌گیرد، برای آهنگ‎ساز آن غیرقابل‌پیش‌بینی است. مهم این است وقتی موسیقی پروژه‌ای را می‌سازید به قصه و کاراکترهای فیلم پایبند باشید و این که کارگردان از شما چه می‌خواهد. هر آهنگ‎سازی به یک سری جزئیات در موسیقی علاقه‌مند است. شاید یک نفر به سازبندی و ارکستراسیون کارش خیلی دقت ‌کند مثلا به ساز بادی بیشتر علاقه دارد تا ساز زهی. من هم مستثنا نیستم و آپشن‌هایی دارم که خیلی دوست دارم روی آن کار کنم. مثلا به تمبر یا رنگ صدا در بخش سازی خیلی اهمیت می‌دهم و برای همین اصولا آهنگ‎ساز تجربه‌گرایی به حساب‌می‌آیم و تلاش می‌کنم در آثارم رنگ صداهای مورد توجه خودم شکل بگیرند. این موضوع خیلی مفصل است و چیزهای دیگری از همین قبیل روی هم جمع می‌شود تا یک اثر موسیقی شکل‌می‌گیرد.

 

   برای ورود به رشته موسیقی و آهنگ‎سازی چه راهی را پیشنهادمی‌کنید؟

هم‎اکنون کلاس‌های خصوصی و آموزش‌های آنلاین خیلی می تواند مفیدتر از محیط‌های آکادمی باشد. مستمر کارکردن، پیگیر بودن و رفع اشکال‌کردن هم می‌‌تواند خیلی در این زمینه تاثیرگذار باشد. مثلا ما در یک آموزشگاه یک دوره هشت جلسه‌ای برگزارکردیم که از بین شرکت‌کننده‌های آن خروجی خیلی خوبی داشتیم و داریم تلاش می‌کنیم با آن‌ها آلبوم بیرون‌بدهیم. این می‌تواند راه ورودی باشد و خودم تلاش کردم برای دهه هشتادی‌ها و نودی‌ها اتفاق بیفتد. تمرکز روی یک رشته و شاخه موسیقی می‌تواند باعث شود بعد از یک دوره زمانی به موفقیت در پروژه‌ها برسید.

 

از چالش‌های رشته موسیقی بگویید. این رشته به درد چه افرادی می‌خورد؟

پاسخ این سوال خیلی مفصل است اما خلاصه می‌گویم که هر ساعت رشته موسیقی و هنر در کشورمان چالش است. چالش‎هایی که اصولا خیلی منطقی نیست و شاید سنگ‌اندازی هم باشد. کسی که به موسیقی علاقه ‌دارد، بعد از یک مدت کارکردن در این رشته متوجه استعداد خودش در موسیقی می‌شود و این چالش‌ها برایش مانعی نیست که این کار را انجام‌ندهد. هر کسی که می‌تواند این چالش‌ها را تحمل و مدیریت‌کند، قطعا به موسیقی علاقه‌مند است و همین موضوع باعث‌می‌شود این رشته برایش مناسب باشد.

 

   چطور می‌شود در موسیقی که علاقه‌مندان زیادی هم دارد، موفق شد؟

 یک هنرمند را نباید با یک، دو یا سه اثر بررسی کرد و معمولا هنرمند را در یک دهه کار می‌شود قضاوت کرد. این یعنی کار در موسیقی مستلزم صبر، استمرار، مرتب و منظم کارکردن است. چیزی که من خیلی به آن توجه دارم این است که در موسیقی بخش کاری نمی‌تواند از بخش خصوصی جدا باشد و درهم تنیده می‌شود. یعنی در همان لحظه که برای تامین مالی دارید کارمی‌کنید تفریح‌تان را در همان لحظه و ساعت هم دارید انجام‌می‌دهید. زمانی که این‌ها با هم ترکیب می‌شوند، در کار استمرار ایجادمی‌کنند. موسیقی هم مثل همه رشته‌ها سختی‌های خودش را دارد و مهم‌ترین نکته این است که آدم نباید فکرکند که در یکی دو سال می‌تواند موفق‌شود. باید آن را آن‌قدر ادامه‌ دهد تا بالاخره به‎اصطلاح روزش برسد. برای یکی از بخت و اقبال زودتر اتفاق می‌افتد و برای بعضی دیرتر. اما اگر در آن استمرار باشد، رسیدن به موفقیت حتمی ا‌ست.

بامداد افشار یکی از آهنگ‎سازهای جوان کشور است که کارنامه موفق و پروپیمانی هم دارد. او 37 ساله است و از کودکی با ساز و موسیقی، قد کشیده‌است. یکی از تازه‌ترین ساخته‌های او موسیقی سریال پوست‌شیر است که بسیار شنیده‌‌شد و مورد توجه قرارگرفت. او بیشتر فعالیت‌ها و ایده‌پردازی‌های خود را در گروهی به نام «اتاق» پیاده‌می‌کند و برای ساخت آهنگ به تجربه‌کردن علاقه‌مند است. با این هنرمند جوان که آهنگ‎ساز فیلم‌های مغزهای کوچک زنگ‌زده، ملاقات خصوصی، یدو و... و سریال‌های قورباغه، روزی روزگاری مریخ، رهایم کن و... است، هم‌صحبت‌شدیم و از او خواستیم از راه‌های ورود و ماندگارشدن در موسیقی و آهنگ‎سازی برایمان بگوید.

 

موسیقی برای شما از کجا شروع شد؟ 

فکر می‌کنم تاثیر موسیقی برای من از زمان کودکی بوده‌است. وقتی 7ساله بودم، پدرم من را کلاس اُرف (یکی از بهترین راه‌های آموزش موسیقی به کودکان) می‌گذاشت. برادر بزرگ‌ترم هم به موسیقی علاقه‌ داشت و تار می‌زد. من از همان‌ زمان به موسیقی علاقه‌مندشدم و بعدها گیتار کلاسیک را به عنوان ساز تخصصی‌ام انتخاب‌کردم. قبل از آن تنبک کارمی‌کردم ولی حضور یک استاد خوب که معلم گیتارم هم بود، خیلی کمک‌کرد و تشویق شدم که این حرفه را به عنوان شغل اصلی پیدا و دنبال‌کنم.

 

چطور به این کارنامه موفق در آهنگ‎سازی رسیدید؟

می‌دانم که تعداد و حجم کار بالا در موسیقی اهمیت ندارد و کیفیت مهم‌تر است. از زمانی که یادم می‌آید زندگی شخصی و کاری‌ام همیشه یکی بوده‌است و این باعث می‌شد همیشه به موسیقی به جز نگاه تفریحی، دید حرفه‌ای هم داشته‌باشم و همیشه در سمت موسیقی باشم. یعنی هر وقت را به یاد می‌آورم، همیشه موسیقی در کنارم بوده است. البته صبور بودن، امیدواری به کار و این که یک نفر بتواند به طور مستمر آن را ادامه‌بدهد، خیلی مهم است. این‌طور در نهایت آن اتفاق خوب می‌افتد و آدم در کار، جایش را پیدامی‌کند. عمل به این موارد در هر کاری ثمره دارد و برای من فعالیت در رشته موسیقی چنین ثمره‎ای داشته‌است.

 

برای ساخت یک آهنگ و موسیقی متن به چه‌چیزهایی توجه‌می‌کنید؟ مثلا موسیقی سریال «پوست شیر» را که خیلی شنیده‌شد، چطور ساختید؟

این که یک موسیقی در یک اثر موردتوجه قرارمی‌گیرد، برای آهنگ‎ساز آن غیرقابل‌پیش‌بینی است. مهم این است وقتی موسیقی پروژه‌ای را می‌سازید به قصه و کاراکترهای فیلم پایبند باشید و این که کارگردان از شما چه می‌خواهد. هر آهنگ‎سازی به یک سری جزئیات در موسیقی علاقه‌مند است. شاید یک نفر به سازبندی و ارکستراسیون کارش خیلی دقت ‌کند مثلا به ساز بادی بیشتر علاقه دارد تا ساز زهی. من هم مستثنا نیستم و آپشن‌هایی دارم که خیلی دوست دارم روی آن کار کنم. مثلا به تمبر یا رنگ صدا در بخش سازی خیلی اهمیت می‌دهم و برای همین اصولا آهنگ‎ساز تجربه‌گرایی به حساب‌می‌آیم و تلاش می‌کنم در آثارم رنگ صداهای مورد توجه خودم شکل بگیرند. این موضوع خیلی مفصل است و چیزهای دیگری از همین قبیل روی هم جمع می‌شود تا یک اثر موسیقی شکل‌می‌گیرد.

 

   برای ورود به رشته موسیقی و آهنگ‎سازی چه راهی را پیشنهادمی‌کنید؟

هم‎اکنون کلاس‌های خصوصی و آموزش‌های آنلاین خیلی می تواند مفیدتر از محیط‌های آکادمی باشد. مستمر کارکردن، پیگیر بودن و رفع اشکال‌کردن هم می‌‌تواند خیلی در این زمینه تاثیرگذار باشد. مثلا ما در یک آموزشگاه یک دوره هشت جلسه‌ای برگزارکردیم که از بین شرکت‌کننده‌های آن خروجی خیلی خوبی داشتیم و داریم تلاش می‌کنیم با آن‌ها آلبوم بیرون‌بدهیم. این می‌تواند راه ورودی باشد و خودم تلاش کردم برای دهه هشتادی‌ها و نودی‌ها اتفاق بیفتد. تمرکز روی یک رشته و شاخه موسیقی می‌تواند باعث شود بعد از یک دوره زمانی به موفقیت در پروژه‌ها برسید.

 

از چالش‌های رشته موسیقی بگویید. این رشته به درد چه افرادی می‌خورد؟

پاسخ این سوال خیلی مفصل است اما خلاصه می‌گویم که هر ساعت رشته موسیقی و هنر در کشورمان چالش است. چالش‎هایی که اصولا خیلی منطقی نیست و شاید سنگ‌اندازی هم باشد. کسی که به موسیقی علاقه ‌دارد، بعد از یک مدت کارکردن در این رشته متوجه استعداد خودش در موسیقی می‌شود و این چالش‌ها برایش مانعی نیست که این کار را انجام‌ندهد. هر کسی که می‌تواند این چالش‌ها را تحمل و مدیریت‌کند، قطعا به موسیقی علاقه‌مند است و همین موضوع باعث‌می‌شود این رشته برایش مناسب باشد.

 

   چطور می‌شود در موسیقی که علاقه‌مندان زیادی هم دارد، موفق شد؟

 یک هنرمند را نباید با یک، دو یا سه اثر بررسی کرد و معمولا هنرمند را در یک دهه کار می‌شود قضاوت کرد. این یعنی کار در موسیقی مستلزم صبر، استمرار، مرتب و منظم کارکردن است. چیزی که من خیلی به آن توجه دارم این است که در موسیقی بخش کاری نمی‌تواند از بخش خصوصی جدا باشد و درهم تنیده می‌شود. یعنی در همان لحظه که برای تامین مالی دارید کارمی‌کنید تفریح‌تان را در همان لحظه و ساعت هم دارید انجام‌می‌دهید. زمانی که این‌ها با هم ترکیب می‌شوند، در کار استمرار ایجادمی‌کنند. موسیقی هم مثل همه رشته‌ها سختی‌های خودش را دارد و مهم‌ترین نکته این است که آدم نباید فکرکند که در یکی دو سال می‌تواند موفق‌شود. باید آن را آن‌قدر ادامه‌ دهد تا بالاخره به‎اصطلاح روزش برسد. برای یکی از بخت و اقبال زودتر اتفاق می‌افتد و برای بعضی دیرتر. اما اگر در آن استمرار باشد، رسیدن به موفقیت حتمی ا‌ست.

 دقیقا مد سریع چیست؟

مد سریع به مصرف‌کننده‌ها اجازه‌می‌دهد تا به سرعت پوشاک و وسایلی را که مد می‌شوند، با قیمت ارزان‌تر بخرند و با مد بعدی این کار را تکرارکنند. تولیدکننده‌ها این لباس‌ها را در مقیاس انبوه تولید‌ می‌کنند تا مصرف‌کننده به دورانداختن لباس قبلی و خرید لباس جدید تشویق‌ شود. شاید همه این اتفاق‌ها در کمتر از چند هفته و ماه انجام‌شود. سابقه این اتفاق به آخر قرن بیستم و شروع انقلاب صنعتی برمی‌گردد. یعنی زمانی که کم‌کم کارخانه‌های پوشاک و ماشین‌ها جای خیاط‌خانه‌ها و تولید دستی پوشاک را گرفتند. یکی از ساده‌ترین راه‌ها برای شناسایی برندهای مد سریع، بررسی قیمت‌هاست. جنس بیشتر پارچه‌ها در این صنعت، بیشتر از الیاف مصنوعی، پلی‎استر و  مواردی شبیه این‌ است تا پارچه‌های طبیعی مانند پنبه و ابریشم. راه دیگر توجه به دوخت جیب‎ها، دکمه‌ها و زیپ‌هاست. در فست فشن درزها ممکن است به راحتی باز و دکمه‌ها شل‌‌شوند.

 مد سریع چطور محیط‌زیست را نابود می‌کند؟

به مد سریع، مد یک‌بار مصرف هم می‌گویند؛ چون در آن مدام تشویق می‌شوید دوربریزید و دوباره بخرید! اما این مد چه تاثیراتی روی محیط‌زیست می‌گذارد؟

تولید زباله‌های پردردسر| طبق گزارش آژانس حفاظت از محیط زیست در سال 2015 بیش از 10.5میلیون تن از زباله‌ها در محل دفن، منسوجات بوده‌اند! علاوه بر این که بخش بزرگی از محیط را باید به دفن این زباله‌ها اختصاص‌داد، بازیافت آن‌ها هم بسیار پردردسر و پرهزینه است.

آثار زیست‌محیطی| یکی از ارزان‌ترین و محبوب‌ترین پارچه‎ها در مد سریع، پلی‎‌استر است. تولید منسوجات مصنوعی سالانه به 432میلیون بشکه نفت نیازدارد. نفت جزو سوخت‌های فسیلی‌ است و اتکا به آن یعنی زیادشدن گازهای گلخانه‌ای و تغییرات آب‌وهوایی زمین. همچنین این پارچه‌های پلاستیکی، خطر تولید میکروپلاستیک‌ها را بالا می‌برند. حتی پارچه‌های طبیعی وقتی در فست‌مد استفاده‌می‌شوند، مشکل‌ساز هستند و برای تولید یک تن لباس رنگ‌شده به 200تن آب نیاز است.

هزینه انسانی| این را همیشه یادتان باشد که لباس ارزان با نیروی کار ارزان تولیدمی‌شود. بیشتر کارگرانی که در تولیدی‌های مد سریع مشغول به کار هستند، دستمزد کمی دارند و ممکن است محیط کار ایمنی نداشته‌باشند.

تاثیر بر حیوانات| حیوانات با تولید فست‎مد به شکل‌های مختلفی آسیب‌می‌بینند. همچنین  میکرو پلاستیک‌ها  علاوه بر تهدید حیات دریایی می‌تواند باعث بسته‌شدن راه گوارش حیواناتی شود که غذایشان آلوده به این ذرات است. همچنین مد سریع یک تهدید بزرگ برای زیستگاه حیوانات است. پارچه ریون و ویسکوز از خمیر چوب ساخته‌می‌شوند و جنگل‌های زیادی در اندونزی، کانادا و آمازون برای تولید پارچه و لباس نابود‌می‌شوند؛ این فرایند زیستگاه حیوانات را هم از بین‌می‌برد.

 

خب ما چی‌کار کنیم؟!

یک ایده هوشمندانه برای پیرو فست‎فشن نبودن، این است که به دنبال برندهای پایدار بگردیم که در تولیدات خود از پارچه‌های طبیعی استفاده‌می‌کنند. یک راه دیگر این است که کمتر خرید کنیم، از لباس‌ها درست مراقبت‌کنیم و آن‌ها را به مدت طولانی‌تری بپوشیم. لباس‌ها را به بازیافت بدهیم یا به جای دورانداختن آن‌ها به فکر بازتولید آن‌ها باشیم. کاری که مادربزرگ‌ها با تولید لحاف‌های چهل‌تکه انجام‌می‌دادند. به‌طور کلی تغییرات زیادی باید انجام‌شود تا صنعت مد هم برای محیط‌زیست و هم برای افرادی که لباس‌ها را تولیدمی‎کنند، بهتر شود. چرخه زندگی یک لباس-از مواد خام استفاده‎شده تا مدت زمان پوشیدن و نحوه دورریختن آن-کلید ایجاد یک مدل مد بهتر است. در واقع صنعت مد باید یادبگیرد که چطور لباس‌های کمتر و بادوام‌تری تولیدکند که به راحتی بازیافت‌شود.

منبع: rd.com

 

«جوانه! چند روز پیش رفتم تولد دوستم و فهمیدم خیلی با هم‌سن وسالان خودم فرق دارم. به نظرت مشکل از منه؟» رفیق عزیز جوانه! فرق داشتن با هم‌سن‌وسالای خودت عیب نیست. به‌خصوص وقتی توی این دوره از عمر دارین زندگی می‌کنین و هر روز داره درک و فهم‌تون از جهان اطراف‌تون تغییر می‌کنه و کامل میشه. همیشه یادت بمونه که باید به خودت اعتمادبه‌نفس بدی و افکارت رو با خوندن کتاب و هم‌صحبتی با آدما رشد بدی.

 شماره پیامک 2000999

شماره تلگرام 09354394576

تلفن تحریریه 05137634000