پزشکی
تعداد بازدید : 14
چرا برخی داروها را باید با شکم پر و برخی را با شکم خالی مصرف کنیم؟
شاید در مرحله اول دستور العملهای پزشک راجعبه مصرف دارو
در زمان و حالتهای مختلف خستهکننده بهنظر برسد اما این توصیهها به دلایل متفاوت و خاصی تجویز میشود. فراموش نکنید نکات این مطلب کلی است و ملاک اصلی مصرف دارو همواره نظر پزشک مربوط است.
عملکرد دارویی در معده خالی
هنگامی که یک دارو با معده خالی تجویز میشود، برای اطمینان از جذب بیشتر آن است چرا که جذب روده با غذا محدود میشود و بر اثربخشی این داروهای خاص تأثیر میگذارد. در برخی موارد، عناصر غذا مانند آهن یا کلسیم ممکن است به ساختارهای شیمیایی دارو متصل و مانع جذب موثر آن شوند به همین دلیل است که مصرف داروهای پوکی استخوان و آسم را با معده خالی توصیه میکنند. در برخی از حالتها هم غذا میتواند به عنوان یک مانع فیزیکی برای سطح دیواره روده عمل و از جذب برخی داروها به جریان خون جلوگیری کند. در موارد دیگر، تغییرات در ترشحات روده و فرایند گوارش میتواند اثربخشی دارو را کاهش دهد.
عملکرد دارویی با یک وعده غذایی (یا میان وعده)
برخی از داروها عوارض جانبی مانند تحریک معده، سوء هاضمه، زخم یا التهاب دارند. خوردن آنها همراه با وعده غذایی، این آثار ناخوشایند را کاهش میدهد. لازم نیست یک وعده غذایی کامل باشد، میانوعدههای سبک مانند بیسکویت یا یک ساندویچ کوچک هم در برخی موارد کافی است. بهترین مثال این مورد درباره داروهای خوراکی دیابتی است که برای جلوگیری از افت قند خون (هیپوگلیسمی) تجویز میشود. آنتیاسیدها و داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی معمولاً همراه با وعدهغذایی یا میانوعده مصرف میشوند تا این مواد پوشش معده را در برابر اسید محافظت کنند. خوردن غذا باعث ایجاد تغییرات فیزیولوژیکی متعدد از جمله افزایش جریان خون به روده، آزاد شدن صفرا و تغییر در pH (اسیدیته) و تحرک روده میشود. این تغییرات فیزیولوژیکی میتواند بر مقدار داروی جذب شده از روده و بر پاسخ بدن به دارو تأثیر بگذارد.
تاثیر میزان پر بودن معده
برای برخی از داروها، اندازه وعده غذایی مهم است. به عنوان مثال، «اورلیستات» برای کاهش وزن، جذب چربی از غذا را کاهش میدهد، بنابراین مصرف این دارو همراه با وعدههای غذایی اصلی برای تأثیر بهینه مهم است. ترکیب غذا هم میتواند مهم باشد. خوردن غذاهای سرشار از فیبر، پروتئین یا چربی یا نوشیدنیهایی مانند چای، قهوه، شیر و آبمیوه، میتواند بر نحوه عملکرد برخی داروها در بدن تأثیر بگذارد. در بعضی موارد هنگام مصرف آنتیبیوتیکهایی مانند «سیپروفلوکساسین» باید از مصرف محصولات لبنی تا بعد از دو ساعت اجتناب شود.
بهترین زمان مصرف ویتامین ها
برای عملکرد صحیح، بدن به ۱۳ ویتامین نیاز دارد. ۹ مورد از این ویتامین ها محلول در آب و ۴ تا محلول در چربی است. به طور معمول بیشتر ویتامین ها را می توان در هر زمان از روز مصرف کرد. با این حال برخی از ویتامین ها در شرایط خاص بهتر جذب می شوند؛ به همین دلیل خوب است بدانید که برای افزایش جذب مطلوب، چگونه و چه موقع از مکمل ها استفاده کنید.
ویتامین های محلول در آب
همان طور که از نامش پیداست ویتامین های محلول در آب، در آب حل می شوند؛ بنابراین لازم نیست آن ها را با غذا مصرف کنید تا جذب شوند. ۹ ویتامین محلول در آب وجود دارد که شامل ویتامین C به علاوه هشت ویتامین B است یعنی (B1تیامین)، B2 (ریبوفلاوین)، B3 (نیاسین)، B5 (اسید پانتوتنیک)، B6 (پیریدوکسین)، B7 (بیوتین)، B9 (فولات) و B12 (کوبالامین). لازم است به طور مرتب ویتامین های محلول در آب را مصرف کنید، زیرا برخلاف ویتامین های محلول در چربی به راحتی در بافت های بدن ذخیره نمی شوند. در عوض ویتامین های محلول در آب اضافی از طریق ادرار دفع می شوند.
ویتامین های محلول در چربی
برخلاف ویتامین های محلول در آب، ویتامین های محلول در چربی برای جذب مناسب به چربی وابسته هستند. بنابراین به طور کلی توصیه می شود که ترکیبات محلول در چربی با وعده غذایی حاوی چربی مصرف شود. این ویتامین ها عبارتند از: ویتامین A، ویتامین D، ویتامین Eو ویتامین K.
در تهیه این مطلب از منابعی چون «nabzgroup.com» کمک گرفتیم