«فرزانه سادات معصومیان» گوینده خبر رادیو در گفت و گو با «خراسان رضوی»:
تعداد بازدید : 53
اولویت در گویندگی تلاش است، نه صدای خوب
نویسنده : راضیه آزادوار
«فرزانه سادات معصومیان» در زمره گویندگان موفق رادیوست که صدایش برای مخاطبان این رسانه شنیداری آشناست. او در مدت 23سال فعالیت حرفه ای، در شبکه های مختلف رادیو و برنامه های پُرطرفداری اجرا داشته و بر این باور است که رادیو به عنوان یک رسانه شنیداری، اگرچه مخاطبان خاص خود را دارد اما همین مخاطبانش بسیار وفادار هستند: « مخاطبان رادیو اغلب برنامه های شان را با دقت و بنا به سلیقه خود انتخاب می کنند اما حتما پای شنیدنش می نشینند. گوینده ای که صدا و اجرایش مورد اقبال مخاطب باشد، می تواند با یک جمله احوال او را خوب کند و روزی شاد برایش بسازد. البته برعکس این ماجرا هم صدق می کند اما می خواهم بگویم که رادیو رسانه موثری است و طبیعتا رسالت مجریان آن برای برقراری ارتباط با مخاطب و جلب نظر او، سنگین است.»
با این گوینده رادیو در باب حرفه ای که عاشقانه به آن مشغول است و مسیری که برای موفقیت پیموده به گفت وگو نشستیم.
گوینده به دور از هر گونه ادا و اطوار، باید خود واقعی اش را ایفا کند
در اول صحبت مان، از او می پرسیم: «گویندگی را حرفه می دانید یا هنر؟»، بی تامل پاسخ می دهد: گویندگی تمام قد یک هنر است، چرا که گوینده به مدد کلماتی که انتخاب می کند و صدا و حسی که به آن ها منتقل می سازد، با مخاطب ارتباط برقرار می کند. اگر فعالان این عرصه آن را به چشم هنر نبینند، از عهده یک اجرای خوب بر نخواهند آمد.وی ادامه می دهد: گویندگان خبر، حقوق چندانی بابت کارشان دریافت نمی کنند و آن چه که گوینده را سر حال و پُرانرژی نگه می دارد و به او انگیزه می دهد، ارتباط با مردم است. در حقیقت آن چه برای گویندگان خبر مهم است، پذیرفتن ما توسط مخاطبان است، این که چه میزان از کار ما رضایت دارند.این گوینده خبر یادآور می شود: معتقدم گویندگی کاملا باید با انگیزه، عشق و علاقه انجام شود، گوینده باید عاشق مردم باشد، از این رو در وهله نخست باید خودش را دوست داشته باشد تا بعد بتواند دیگران را دوست داشته باشد. معصومیان تصریح می کند: در واقع گویندگانی مورد اقبال مردم هستند که نخست به دور از هر گونه ادا و اطوار خود واقعی شان را ایفا می کنند و دوم آن که مخاطبان باید احساس عشق، نوع دوستی و دیگر خواهی را در بیان گوینده درک کنند.
گویندگی رادیو را به اجرای تلویزیونی ترجیح می دهم
او نقبی می زند به روند اجرایش در رادیو و توامان تلویزیون و توضیح می دهد: براساس برنامه ای که ماهانه برای گویندگان خبر طراحی می شود، ما ملزم به گویندگی در تمامی شبکه های رادیویی هستیم. علاوه بر این در شبکه تلویزیونی ایران کالا نیز به عنوان مجری فعالیت می کنم. گویندگی در رادیو و اجرا در تلویزیون با هم تفاوت هایی دارند، اما گویندگی رادیو برایم لذت بخش تر است.
این گوینده خبر اظهار می کند: من از سال 75 وارد عرصه گویندگی رادیو شدم، از آن زمان که مردم صدایم را شنیدند، تصویری از من در ذهن شان ترسیم کردند تا روزی که بنده به عنوان کارشناس فن بیان در برنامه ای به نام «فرصت برابر» که یک شنبه شب ها ساعت 20 از شبکه آموزش روی آنتن می رود و شبکه ایران کالا حضور یافتم. ترجیح می دادم مردم تصویرم را در رسانه ملی نبینند، چرا که تجربه نشان داده تصویر ذهنی مخاطب به نوعی خراب می شود. در مجموع ترجیح من گویندگی رادیو و کار دوبله است و آن را به حضور مقابل دوربین تلویزیون ترجیح می دهم.
معصومیان که بیشتر به گویندگی خبر و برنامه های سیاسی ورود کرده، بهترین اجرای خود را متعلق به برنامه «سینما ماورا» می داند و می گوید: بنده 15 سال در سینما ماورا، کار بررسی تولیدات رسانه های بیگانه را بر عهده داشتم، در این برنامه از اهداف ضد ایرانی فیلم های خارجی سخن می گفتیم. این برنامه در سال های نخستین کارم به من سپرده شد و تجربه ارزشمندی بود.
هیچ کس مادرزاد گوینده به دنیا نیامده است
وی معتقد است: اولویت در گویندگی نه صدا و استعداد، بلکه انگیزه قوی و تلاش بسیار است؛ در حقیقت گویندگی نیاز به تمرین و ممارست بسیار دارد اما متاسفانه برخی تصور می کنند به صِرف داشتن صدای خوب می توانند گوینده خوبی شوند که این تفکر اشتباه محض است، زیرا هیچ کس به صورت مادرزادی استعداد اجرا ندارد.معصومیان یادآور می شود: هیچ کس مادرزاد گوینده به دنیا نیامده است، بنده بر این باورم که همه می توانند گوینده شوند، فقط باید تلاش کنند و انگیزه داشته باشند و کار را راحت نگیرند. البته بعضی از همکارانم مخالف این دیدگاه من هستند و می گویند هیچ کس نمی تواند اکتسابی گوینده شود. این عده معتقدند گویندگی یک امر ذاتی است که بنده با این تفکر کاملا مخالفم.این گوینده خبر تاکید می کند: خاطرم هست که در دوران کودکی و نوجوانی نمی توانستم دو کلمه با دوستانم حرف بزنم، چون بسیار کم رو و خجالتی بودم. اما از آن جا که پدرم آدم زحمت کشی بود و با تلاش و تحصیل توانسته بود به مقامی برسد، از من به عنوان فرزند نخست خانواده بسیار انتظار داشت و فکر می کرد من نیز باید مثل خودش باشم.
مدیون شاگردان شر و شیطانم هستم
او حرف هایش را این طور ادامه می دهد: سختگیری های زیاد پدرم موجب شد اعتماد به نفسم را از دست بدهم، وقتی 18 ساله شدم، فوری در آموزش و پرورش منطقه 17 تهران پذیرفته شدم، شانس بزرگی که آن موقع نصیبم شد این بود که من برای تدریس زبان انگلیسی در یک دبیرستان انتخاب شده بودم. البته آن موقع از این اتفاق بسیار ناراحت بودم و مدام گریه می کردم؛ چرا که شاگردانم یا همسن خودم بودند یا بزرگ تر از من! معصومیان می افزاید: بلاهایی که شاگردانم سرم آوردند، مرا بسیار قوی کرد، در مجموع خودم را مدیون شاگردان شر و شیطانم می دانم. (با خنده) شاید باورتان نشود، از تقلید صدای انواع حیوانات بگیرید تا گره زدن بندهای کتانیام را در آن کلاس تجربه کردم. حتی یک بار پایه صندلی را که روی آن می نشستم، شل کردند البته همان برخوردها و شیطنت های عجیب، از من یک آدم سرسخت ساخت.این گوینده برجسته خبر یادآور می شود: زمانی که برای گویندگی تست دادم، فقط 19 سال داشتم ، آن زمان آن قدر صدایم می لرزید که مطمئن بودم در آزمون رد شده ام اما مسئولان گویا جنس صدای مرا شنیده بودند و در کمال ناباوری مرا برای گویندگی انتخاب کردند.او اضافه می کند: لطف خداوند بود که شامل حالم شد و از بین شش هزار متقاضی، توانستم به عنوان نفر اول برگزیده شوم. اکنون نیز با تلفیقی از گویندگی و معلمی، «فن بیان» آموزش می دهم.معصومیان یادآور می شود: تاکنون دوبار برای تدریس فن بیان به مشهد آمده ام که با استقبال بی نظیر مردم مواجه شدم، البته نیت سفرم به مشهد همیشه کار نیست و عمدتا همراه خانواده برای زیارت می آییم. این شهر برایم کلی حس خوب و خاطرات خوش ساخته. فکر می کنم این حس مشترک همه زائران مشهدالرضاست.
رادیو برایم عشق است
معصومیان در پاسخ به این سوال که فکر می کنید حق تان را از رادیو گرفته اید، می گوید: نتوانستم حقم را از رادیو بگیرم و نمی خواهم بگیرم، چرا که رادیو برایم عشق است و ارتباط گرفتن با مردم به من حس خوبی می دهد حتی اگر انتظاراتی که از رادیو داشته باشم برآورده نشده باشد.این گوینده رادیو به علاقه مندان حوزه گویندگی چنین توصیه می کند: اگر می خواهید گوینده شوید، حتما چند مهارت بیاموزید، به عبارتی گزارشگری، تدوین، برنامه سازی، تهیه کنندگی و ... را یاد بگیرید، چرا که تنها در این صورت است که شانس قبولی تان در میان متقاضیان افزایش خواهد یافت.