«هنر، دمیدن روح تعهد است در کالبد انسانها»؛ با پیروزی انقلاب اسلامی، تعالی و تعهد از کلام رهبر انقلاب، وارد هنر شد و مردم ایران در جریان مبارزات انقلابی، هنر را درک کردند، شناختند، فهمیدند و هنر بخشی از زندگیشان شد؛ زندگی پر فراز و نشیبی که میخواستند عنانش را در اختیار بگیرند، مسیرش را خودشان تعیین کنند و روی خوشش را ببینند و همه اینها با هنر شیرینتر میشد. این گونه بود که مردم کمکم با قلم و رنگ و کلام و آوا آشنا شدند و آن را به تسخیر و تسلیم هدفشان که همانا حُریت و آزادگی بود، درآوردند. در کنار فعالیتهای هنریِ خودجوش و مردمی در ایام انقلاب، هنرمندانی هم بودند که هنر ناب و متعهدشان را در مسیر تبیین ارزشهای انقلاب به کار گرفتند. مهمترین مشخصه این هنرمندان که آثارشان، نماد تفکراتی است که انقلاب اسلامی با الهام از آن شکل گرفته، صریح، جسور و خلاق بودن است. با هم، مروری داریـم بر نگاه و نظرات برخی از این هنرمندان درباره تاثیر انقلاباسلامی بر هنر و هنر انقلابی.
* ایرج اسکندری، نقاش و مجسمهساز انقلاب؛ اسکندری، متولد 1335 و از هنرمندان نسلِ اول انقلاب است. وی در گفت و گو با وبسایت هنر مقاومت میگوید: «انقلاب باعث زایش هنر شد. اگر به پدیده انقلاب بهعنوان یک پدیده اجتماعی نگاه کنیم، بههمراه خودش یکسری جریانات هنری را هم ساخت، مثل جریان نقاشی دیواری. هنرمندانی که به این جریان پرداختند معتقد بودند که باید هنر از آتلیهها بیرون بیاید و روی دیوارها برای مردم خلق شود و در اختیار مردم قرار بگیرد. بنابراین نقاشی دیواری از آن پدیدههایی است که زاییده انقلاب اسلامی بود. این جریان یک حرکت خود جوش هنری انقلابی بود.»
* کاظم چلیپا، نقاش انقلاب؛ چلیپا متولد 1336 و از جمله کسانی است که در جریان انقلاب اسلامی با نقاشیهای دیواری، الهامبخش مردم بود. او در گفت و گو با خبرگزاری مهر، درباره هنرهای مردمی ایام انقلاب میگوید: «اساس هنرِ مردمی، تعهد است و بنیان هنر متعهد و معناگرا، دیــن و خداباوری است. هنرمندانِ مردمی در جریان انقلاب نقش مهمی داشتند و حتی بعدها، سازمان تبلیغات اسلامی با حضور و آثار همین هنرمندان که از قشرهای گوناگون جامعه بودند، شکل گرفت.»
* مرحوم ابوالفضل عالی، گرافیست انقلاب؛ عالی متولد 1334بود و در ایام شکل گرفتن انقلاب اسلامی، با خلق آثار گرافیکی به شکل شابلون کاری روی دیوار و پوستر و پرچم، در مسیر مبارزه قدم برداشت. او گفته بود: «به اعتقاد من در روند انقلاب، هیچ هنری به اندازه گرافیک از نظر فراگیری و وسعت، خدمت نکرده است. ما گروه های کوچکی از جوانان علاقه مند بودیم که دور هم جمع می شدیم و به شکل ضربتی برای موضوعات و مناسبت ها و رویدادهای روز، کار گرافیکی انجام می دادیم.»
* ابوالفضل حسنی، عکاس انقلاب؛ حسنی، متولد 1338 است و عکاسی را به شکل خودجوش در سال 53 شروع کرد و از جمله عکاسانی بود که حال و هوای انقلاب را در قاب تصاویر ثبت کرد. خیلی هایمان، جزئیات انقلاب را با عکس های حسنی به یاد می آوریم، بی آن که شاید از نام عکاسش خبر داشته باشیم. او در گفت و گو با خبرگزاری مهر و در توصیف فعالیت اش در روزهای انقلاب گفته است: «در دوران انقلاب اسلامی در شهر محل تولدم سمنان، شاهد حضور گرم و همه جانبه مردم در رویدادهای انقلاب بودم، گرچه تعداد زیادی از همشهریانم به دلیل مسافت کوتاه سمنان تا تهران که مرکز تظاهرات و تحرکات انقلابی بود به این شهر می رفتند و در صفوف به هم پیوسته راهپیماییها شرکت میکردند. آن روزها انقلاب آنقدر عمیق و تاثیرگذار بود که همه دوربین های عکاسی را به سمت خودش جذب و در خودش حل می کرد. تاثیری که انقلاب بر ما علاقه مندان به عکاسی داشت، از بین بردنِ فضای لوکس و اشرافیگریِ هنر عکاسی و تبدیلش به یک هنر متعهد در خدمت ثبت عاشقانه زیباییهای انقلاب بود.»