همه کارهای خوب و جهاد در راه خدا در برابر امر به معروف و نهی از منکر چون قطره‏ ای است در دریای عمیق.
نهج البلاغه(صبحی صالح)  ص 542 ، ح 374

الهی! به فضل خود قائمی و به شکر خود شکور
به علم عارف نزدیکی و از  وهم ها هم دور
الهی! عبدا... را از سه آفت نگاهدار ، از وسواس شیطانی
و خواهش های نفسانی و غرور نادانی.
 الهی!  اگر عبدا... را خواهی گداخت دوزخی باید پالایش او را
 اگر خواهی نواخت بهشت دیگر باید آرایش او را.

یک دانشجوی پزشکی بر اثر فشار امتحانات دیوانه شد
56سال پیش در چنین روزی، روزنامه خراسان نوشت:
صبح دیروز فریادها، گریه ها و قهقهه های جوانی سکوت دانشکده پزشکی را به هم زد و به دنبال آن دانشجویانی که مشغول مطالعه دروس خود بودند، به طرف وی رفته و با قیافه ای آشنا روبه رو شدند.
جوانی که رفتاری همچون دیوانه ها داشت، دانشجوی سال سوم دانشکده پزشکی بود. دانشجویان دیگر وقتی حال وی را وخیم دیدند به کمک آمبولانس او را به بیمارستان سوانح برده و اطبای این بیمارستان وی را به خواب مصنوعی بردند و در نهایت به بیمارستان دیگری منتقل کردند. خبرنگار ما اضافه می کند که حرکات این دانشجو واقعا تاثرانگیز و ناراحت کننده بوده است. از جمله کارهای وی این بوده که یک دسته کاغذ پلی کپی را که حدود 700برگ داشته، به بقالی می برد و می گوید بگیر بخوان تا جونت بالا بیاد و گاهی روی زمین می خوابیده و گریه می کرده یا می خندیده است. در تماسی که خبرنگار ما با دانشجویان دیگر گرفته است، کلیه آن ها جوابی یکسان داده اند و اظهار کرده اند که اگر اندکی فشار امتحانات بیشتر شود، سرنوشتی شبیه دانشجوی مجنون در انتظار آن ها خواهد بود.

بستنی فاسد 300نفر را روانه بیمارستان کرد
چند روز پیش در شهر نیشابور، توزیع بستنی فاسد باعث شد تا 300نفر از مردم مسموم و روانه بیمارستان شوند.
قضیه این است که مجلس مجللی چند روز پیش در نیشابور برپا می‌شود و در آن جا مدعوان حضور به هم می‌رسانند و روی صندلی‌ها و در کنار یکدیگر می‌نشینند.در آن مجلس با بستنی از حاضران پذیرایی به عمل می‌آید، ساعاتی بعد که مدعوان مجلس را ترک می‌کنند، بین راه حال شان به هم می‌خورد و ناگزیر به طرف محکمه پزشکان روانه می‌شوند. در نتیجه جمعیت انبوهی که همگی مسموم شده بودند، به طرف بیمارستان ها سرازیر می‌شوند و وحشت و نگرانی همه جا را فرا می گیرد.
خلاصه اگرچه یک خطر بزرگ از بیخ گوش همشهریان می‌گذرد اما توصیه می‌شود مردم در خوردن بستنی احتیاط کنند.

تصویری از یک آهوی زیبا در  دشت چشمه‌گل تربت‌جام

بهروز شعیبی کارگردان خراسانی در صفحه اینستاگرام خود تولد امین حیایی، بازیگر تازه ترین اثر سینمایی او یعنی «دارکوب» را به این هنرمند تبریک گفت و نوشت: «خوشحالم نقطه وصل ما فیلم دارکوب شد، که با بهترین عوامل و بازیگرانی خوب ساخته شد ، امروز دوست دارم از شما و بقیه دوستانی که به من افتخار همکاری دادید تشکر کنم و ان شاءا... به زودی در کنار هم با حضور مردم به تماشای این فیلم در اکران عمومی خواهیم نشست...»

*تمام این چیزهایی که می گذرند  ، با این که با فاصله ای کمتر از یک هزارم ثانیه تا رسیدن به آن ها قرار داریم ، برای همیشه از دست مان رفته اند ... تمام این حرف هایی که می بایستی گفته باشیم ، تمام این حرکت هایی که می بایستی انجام داده باشیم ...همه ، برای همیشه در کام نیستی فرو رفته اند ...شکست به علت کمترین فاصله زمانی ممکن .
*این توانایی ما در پذیرفتن آن چه می خواهیم به خودمان بقبولانیم و سر خودمان کلاه بگذاریم تا پایه‌ اعتقادات ما دچار تزلزل نشود ، پدیده ای مسحور کننده است .
*ما هرگز آن سو تر از یقین های خودمان را نمی بینیم و خطرناک تر از آن ، از ملاقات کردن با دیگران صرف نظر کرده ایم ، ما جز ملاقات کردن با خودمان کار دیگری نمی کنیم ، بی آن که خودمان را در این آیینه های همیشگی بشناسیم . اگر ما متوجه می شدیم  و از این امر آگاهی می یافتیم که هرگز جز خودمان کس دیگری را در دیگری نمی بینیم  و در بیابان تنها مانده ایم ، راهی جز دیوانه شدن برای مان باقی نمی ماند .
ظرافت جوجه تیغی – نویسنده: موریل باربری – مترجم: مرتضی کلانتریان

پریا: هیچ چیز یک روزه، یک شبه اتفاق نمی افته. نه عشق نه نفرت. همه چیز برمی گرده به قبل و قبل تر و باز هم قبل تر!
فیلم شب یلدا
کارگردان : کیومرث پوراحمد

در میان نامداران فرهنگ و هنر خراسان و خاک گهرخیز تربت جام، اسم و رسم او احترام ویژه‌ای دارد.حدود چهل سال است که همه زندگی‌اش در دوتارش خلاصه شده اما نه برای کسب نان و نام، تنها برای دل خویش می‎خواند و می‌نوازد و شاید همین خلوص نیت، زخمه ساز و طنین آوازش را شنیدنی و ماندگار کرده است. همه زندگی‌ «عبدالعزیز احمدی»، در عشق به کتاب و خودکار و دوتار خلاصه می‌شود. به تازگی نوازندگی این استاد برجسته در مراسم افطار حسن روحانی ریاست جمهوری کشورمان با اصحاب فرهنگ و هنر مورد توجه مخاطبان شبکه های اجتماعی قرار گرفت.اما در یکی از همین روزهای گرم و دلنشین خرداد، با این استاد برجسته موسیقی مقامی در باب هنری که سال‌هاست دلبسته آن است، به گفت وگو نشستیم:
عشق، استعداد و طلب؛ سه گام تا هنرمندی
پدرش، نی‌نواز و خواننده بود ولی پیمانه عمرش به دیدن روی «عبدالعزیز» قد نداد. «عبدالعزیز احمدی» اولین روز بهار سال 1340 در روستای گِوَی واقع در 20 کیلومتری غرب تربت جام متولد شد و تا 20 سالگی در زادگاهش به دامداری و کشاورزی مشغول بود و از آن سال به تربت جام نقل مکان کرد.عشق به خواندن از کودکی در وجود او شعله می‌کشید و تلاش می کرد تا ذوق هنری‌اش را در هر فرصتی به نمایش بگذارد.او با تاکید موکدی می‌گوید: برای آواز خواندن حداقل باید 50 درصد استعداد خدادادی داشته باشید، مابقی‌اش نیز بستگی دارد به تلاش و پشتکار انسان.او حالا بخشی از دنیای هنر و یکی از هنرمندان نامی کشورمان در حوزه موسیقی محلی است با این وجود وقتی از کسب و کارش می‌پرسیم؛ خیلی راحت در جواب می‌گوید: «نانوا هستم.» این یعنی، دغدغه عبدالعزیز احمدی برای قدم گذاشتن در این مسیر، نان و نام نبوده است.وقتی از استاد احمدی درباره نحوه ورودش به محافل هنری تربت جام می‌پرسیم در جواب می گوید: در هر دو، سه خانه این شهر که بگردید، یک دوتار و دوتارنواز پیدا می‌کنید. این هنر در خون این مردم و در خاک این پاره از جغرافیاست. ورودم به این شهر مصادف شد با آشنایی با یک دوتارنواز. من صدایی داشتم و می‌خواندم و خلاصه همه اتفاقات آن روزها دست به دست هم داد تا کم‌کم به جمع اهالی هنری این شهر وارد شدم. پیش از هر دستگاه دیگری، موسیقی را با آموختن گیتار آغاز کردم و از حضور در محضر استادان و بزرگانی همچون مرحوم غلامعلی پورعطایی، مرحوم ذوالفقار عسکریان، نورمحمد دُرپور و غلامحسین غفاری بهره گرفتم. از برکت این همنشینی‌ها بود که دوتارنوازی و آواز را به صورت سینه به سینه فرا گرفتم.
 هرآن چه در این هنر خوشه‌چینی کردم از کشتزار پورعطایی است
تا نامی از زنده‌یاد «پورعطایی» هنرمند شهیر موسیقی مقامی خراسان می‌‎برد، گویی سیلی از خاطرات به ذهن او هجوم می‌آورد، پس زبان به روایتِ 20 سال دوستی با این هنرمند نامدار می‌گشاید و می‌گوید: از سال 71 تا 93 دست روزگار این مرد نیک را از ما گرفت، همنشین و همسایه نزدیک او بودم. به علاوه هشت سال همپا و عضو گروه هنری «مولانا بیدل دهلوی» بودم و همه‌جا وی را همراهی می‌کردم. بخش زیادی از اتفاقات خوب زندگی من خلاصه می شود به خاطرات با استاد پورعطایی. حیف که رفت و ما را در این جهان تنها گذاشت... به این جای سخن که می‌رسد، با تعبیری لطیف این حس و حال فراق را وصف می‌کند؛ «هرآن چه در این هنر خوشه‌چینی کردم از کشتزار پورعطایی است».او در ادامه اضافه می‌کند: همه زندگی این استاد، موسیقی بود. بی‌‌اندازه‎ به ساز تار، آوازها و نواها و در یک کلام فرهنگ جام علاقه داشت و بر رعایت ظرایف آن حساس بود، طوری که اگر در این زمینه‌ها اشتباهی از کسی می‌دید، بی‎توجه به جایگاه آن فرد و البته با رعایت شئون اخلاقی تذکر می‌داد. اما بهترین اخلاق مرحوم پورعطایی این بود که همیشه دَرِ خانه‌اش به روی همه باز بود من این رفتار و منش او را سرلوحه زندگی‌ام قرار داده‌ام.از ابتدای فعالیت هنری‎اش، ضمن حضور فعال در برنامه‎های گروهی و ارتباط موثر با عمده هنرمندان این عرصه، بیشتر در قالب تک‎خوان و تک‎نواز هنرنمایی کرده است و آن را بیشتر از استعداد، علاقه‌مندی خودش بیان می‌کند. از دامن او، عبدالبصیر احمدی(پسر دومش) به عنوان تک‌خوان در گروه‌های موسیقی مقامی خراسان پرورش یافته تا ادامه‌دهنده هنر آبا و اجدادی اش باشد و راه و روش پدر را در این عرصه مهم پِی بگیرد.
موسیقی خراسان زبانی همه‌فهم دارد
درباره خلاقیت و نوآوری‌هایی که این استاد مسلم موسیقی محلی در طول یک عمر تلاش هنرمندانه به کار برده، می‌پرسیم  وی می گوید: بر این عقیده‌ام که هیچ کس نمی‌تواند در موسیقی مقامی ادعا کند که فلان قطعه را خودم ساخته‌ام. شاید هنرمندی بسته به میزان ذوق و تلاش هنری‌اش بتواند شور و حال متفاوت‌تر و جذاب‌تری به قطعه‌ای بدهد، اما اصالت خلق مقام‌ها به گذشتگان ما تعلق دارد. مثلا «نوایی» را غالب هنرمندان مقامی در کارنامه کاری‌شان با کم و کیف متفاوت دارند ولی اصل آن به 700 سال پیش و دوران عبدالرحمان جامی بازمی‌گردد.
این هنرمند درباره ویژگی‌های متمایزکننده موسیقی فولکلور خراسان در قیاس با دیگر انواع موسیقی محلی نیز این طور می گوید: با وجود این که موسیقی زبان بین‌المللی است و بی‌نیاز از تفهیم و تشریح، با این حال فارسی بودن زبان موسیقایی منطقه ما، برگ برنده ای به شمار می آید که باعث شده تا محتوای آوازها همه‌فهم شود و مخاطب از هر قوم و فرهنگی پذیرای آن باشد. در واقع زبان موسیقی محلی خراسان، فارسی دری است و همه با آن ارتباط برقرار می‌کنند. در کنار آن پوشش سپید هنرمندان موسیقی مقامی خراسان از نگاه عرفانی بسیار زیبا و معنوی است و ناخودآگاه به واسطه تداعی مفهوم پاکی بر طینت انسان ها اثر می‌گذارد و مورد توجه قرار می‌گیرد. از طرفی دوتار، سازی ساده و بی‌آلایش است با هشت پرده و دو سیم که این همه در کنار یکدیگر نمایانگر فرهنگی والا، در عین سادگی است. استاد به برخی مختصات آواز تربت جامی اشاره می‌کند و ضمن تاکید بر این نکته که تعصب خاصی راجع به آواز آبا و اجدادی خود دارد، می‌گوید: به اعتقاد من سر دادن فریاد جامی کار هر کسی نیست و هیچ آوازی نمی‌تواند جایگزین آن باشد. این فریاد پرطنین نعمتی خدادادی به مردمان اقلیم‌های نیمه‌خشک است که در حنجره هنرمندان این پاره از جغرافیا ( از تربت جام گرفته تا هرات افغانستان) نشسته است. البته باید اضافه کنم که مشابه آوازی چنین رسا را در موسیقی آذری و لرستان هم دیده‌ام.
دوتارم، همه زندگی‌ام است
این استاد موسیقی نواحی ایران تاکنون آلبومی از آثار و اجراهای چند 10 ساله خود تهیه نکرده است اما از یادمان مرحوم پورعطایی آلبومی با محتوای آثاری از چند استاد موسیقی مقامی خراسان از جمله قطعاتی متعلق به استاد احمدی در دسترس است. وی به تازگی در حال همکاری با موسسه آفرینش‌های هنری آستان قدس رضوی برای تولید سه قطعه موسیقایی با اشعاری از عبدالرحمان جامی و با محوریت حضرت رضا(ع) است.استاد احمدی با بیان این که یکسره با قلم و دفتر مشغولیت دارد و از فضای فرهنگی و هنری دور نمی‌ماند، می‌افزاید: اکنون در حال تحقیق و جمع‌آوری مجموعه‌ای درباره حافظان فرهنگ جام در قالب یک کتاب هستم و نیز در کنار آن در حال گردآوری و تنظیم کتابی درباره اتفاقات و وقایع منطقه تربت جام. همه زندگی‌ام در سه لغت خلاصه می‌شود؛ کتاب و خودکار و دوتار.وی حال خود را از همنشینی 40 ساله با هنر موسیقی هم این طور توصیف می‌کند: بارها گفته‌ام و باز می‌گویم، اگر تمام زندگی‌ام را یک طرف جمع کنند و علاقه ام به دوتار را سوی دیگری بگذارند تا یکی را انتخاب کنم، ناخودآگاه به سمت سازم می‌روم. چه خوب استاد پورعطایی این حال را در یک دوبیتی وصف کردند که « طناب چوب دارم را بیارید / غبار کوی یارم را بیارید / وصیت می کنم بر جمله یاران / شب مرگم دوتارم را بیارید ».

ارکان اقتصادی ما با چالش‌های متفاوتی روبه روست اما از این میان، اتکای آن به درآمدهای نفتی و برنامه های توسعه برون‌زا باعث شده تا بخش کشاورزی تضعیف شود و در نتیجه آن شاهد مهاجرت روستاییان و تخلیه و تخریب  بسیاری از این مراکز جمعیتی باشیم که تبعا نتیجه آن رشد شهرنشینی و توامان گسترش پدیده حاشیه‌نشینی بوده است.تغییر رویکردهای توسعه‌ای کشور طی سال‌های اخیر و تاکید ویژه بر ضرورت توسعه درون‌زا  موجب شده تا قابلیت ها و ظرفیت های مناطق روستایی در حوزه های ایجاد اشتغال، افزایش درآمد، حفاظت از میراث روستایی و در نتیجه تثبیت جمعیت و کاهش مهاجرت های روستایی- شهری  مورد توجه قرار گیرد. یکی از زمینه های توسعه روستایی  در کشور گردشگری روستایی  است که  در صورت اتخاذ یک برنامه و مدیریت صحیح، می تواند به عنوان راهبردی برای تجدید حیات روستاها و توسعه این کانون‌های جماعتی اتخاذ گردد.به باور کارشناسان امر، گردشگری روستایی، ظرفیتی مطلوب است که زمینه های اشتغال دایم، فصلی و نیمه وقت را برای نیروی انسانی( در صورت طراحی و اجرای برنامه های مناسب آموزشی در بخش‌های مهارتی و حرفه ای) فراهم کند و از نرخ بیکاری در روستاها بکاهد.رسیدن به این مهم نیازمند برنامه ریزی و مدیریت صحیح در سطح ملی و محلی، ظرفیت‌سازی و توانمندسازی جامعه روستایی، جلب مشارکت موثر روستاییان و نیز انسجام سازمانی دست اندرکاران گردشگری روستایی است.نکته قابل توجه آن است که براساس سرشماری سال 1395، حدود 74درصد جمعیت کشور شهرنشین بودند  و کمتر از 26درصد روستانشین هستند. با افزایش جمعیت شهرنشین و به‌ویژه افزایش نسبت جمعیت در شهرهای بزرگ و کلان شهرها، بالطبع مسائل و مشکلات حاصل از ازدحام  شدید جمعیت  مانند آلودگی محیط زیست، حاشیه نشینی ، ترافیک و مانند آن  کیفیت زندگی در شهرها را کاهش داده است، به همین دلیل تمایل شهرنشینان به استفاده از فضاهای فراغتی و تفریحی در مناطق روستایی کشور در چند دهه اخیر به منظور جبران کیفیت زندگی خود افزایش یافته که با افزایش نسبت جمعیت شهری، به همین نسبت، میزان تقاضا برای گردشگری روستایی و دیگر اشکال گردشگری مرتبط با آن  افزایش یافته است. بر این اساس هرچند انواعی از گردشگری روستایی به صورت خودجوش از سال‌ها قبل در مناطق روستایی رواج یافته بود، ولی موضوع توسعه گردشگری روستایی به‌طور مشخص و رسمی از برنامه چهارم توسعه با هدف توانمندسازی جامعه روستایی، ایجاد اشتغال، حفظ و بهره برداری از میراث فرهنگی و طبیعی شروع شد که در برنامه پنجم و ششم توسعه مورد تاکید قرار گرفت.در این مدت اقداماتی هر چند پراکنده و غیرمنسجم  برای توسعه گردشگری روستایی در برخی از روستاهای کشور انجام شده است. انتخاب و معرفی 380روستا در برنامه چهارم به عنوان روستاهای هدف گردشگری(که بعداً این تعداد به حدود هزار روستا افزایش پیدا کرد) و نیز تهیه برنامه‌هایی با عنوان طرح راهبردی - ساختاری روستاهای هدف گردشگری از جمله این اقدامات است. ولی با توجه به نبود اتخاذ رویکرد مناسب در تهیه این طرح‌ها و نیز  ضعف هماهنگی لازم در بین دست اندرکاران، موفقیت حاصل شده در این زمینه محدود و موردی بوده است. هم اکنون نیز خلاءهایی به لحاظ سیاست گذاری و برنامه ریزی در بحث توسعه گردشگری در کشور به‌طور اعم و گردشگری روستایی به‌طور اخص وجود دارد. در واقع اگر توسعه گردشگری روستایی را فصل مشترک برنامه‌های توسعه گردشگری از یک طرف و برنامه های توسعه روستایی از سوی دیگر بدانیم، در هر دو  زمینه متاسفانه برنامه و سند راهبردی، کلان و بلندمدت توسعه وجود ندارد. علاوه بر این  تنگناها و خلاءهای مدیریتی  در این دو عرصه باعث شده تا انسجام سازمانی و هماهنگی لازم در بین دست‌اندرکاران این حوزه و در بخش‌های مختلف وجود نداشته باشد و تهیه و اجرای موثر برنامه‌ها و طرح‌های توسعه گردشگری روستایی در کشور با مشکل مواجه شود.از جمله اقدامات موردی و نسبتاً موفق در زمینه توسعه گردشگری روستایی و اشکال مرتبط با آن، توسعه اقامتگاه‌های بوم گردی در مناطق روستایی کشور بوده که در سال‌های اخیر در برخی از روستاهای کشور گسترش یافته است. این اقامتگاه‌ها ضمن حفاظت از میراث طبیعی و فرهنگی مناطق روستایی، فضاهای اقامتی و پذیرایی مناسبی را با کمترین سرمایه گذاری و کمترین هزینه در روستاها برای استفاده گردشگران فراهم کرده است. تاکنون حدود 650 اقامتگاه بوم‌گردی در کشور به ثبت رسیده و مجوز دریافت کرده اند که قرار است به‌زودی به دو هزار اقامتگاه گسترش یابند. در همه استان های کشور کم و بیش اقامتگاه‌های بوم‌گردی وجود دارد. در استان‌های خراسان نیز در مناطق مختلف این اقامتگاه‌ها گسترش یافته است و خوشبختانه با اقبال عمومی نیز مواجه شده‌اند و ظرفیت برای توسعه آن‌ها نیز وجود دارد.یک از اشکال گردشگری روستایی، گردشگری خانه‌های دوم است که در چند دهه اخیر در برخی مناطق روستایی کشور به‌ویژه مناطق کوهستانی و ساحلی و عمدتاً  به‌صورت خودجوش و بدون برنامه رواج یافته است. صاحبان این خانه‌ها اغلب ساکنان شهرهای بزرگ هستند که برای گذراندن اوقات فراغت و تفریح در تعطیلات ازجمله تعطیلات آخر هفته خود مبادرت به ساخت و خرید این خانه‌ها در روستاها کرده‌اند. متأسفانه این الگوی گردشگری به دلیل نبود برنامه‌ریزی و مدیریت مناسب نه‌تنها در ایجاد اشتغال و توسعه اقتصاد روستایی تأثیر چندانی نداشته، بلکه اثرات نامطلوبی در ابعاد مختلف به‌ویژه در زمینه زیست‌محیطی به بار آورده است. تخریب و تغییر کاربری اراضی کشاورزی، آلودگی محیط‌زیست،  تضعیف هویت و معماری روستاها و... ازجمله این آثار است.درمجموع می‌توان گفت قابلیت‌ها و فرصت‌های خوبی برای توسعه گردشگری روستایی در بسیاری از فضاهای کشور وجود دارد که بهره‌برداری صحیح از آن‌ها در زمینه توسعه روستایی، رونق اقتصادی و تجدید حیات روستاها؛ نیازمند برنامه‌ریزی مناسب و مشارکت جستن از روستاییان است. همچنین هماهنگی و انسجام سازمانی دست‌اندرکاران و نهادهای مسئول و مرتبط با گردشگری ازجمله اقدامات ضروری در این زمینه به شمار می‌آید. تجارب موفقی، هرچند محدود و موردی، در حوزه توسعه گردشگری روستایی در کشور وجود  دارد که با شناسایی عوامل موفقیت آن‌ها، می‌توان به گسترش این شاخه از گردشگری در کشور مبادرت کرد.