صنعت قطعه سازی به عنوان پاشنه آشیل صنعت خودرو، یکی از مهم ترین صنایعی است که نقش قابل توجهی در تولید ناخالص داخلی و ایجاد ارزش افزوده بالا برای هر کشوری دارد. به طوری که  بسیاری از کشورهای در حال توسعه بخش عمده‌‌ای از ظرفیت صنعتی خود را به صنعت قطعه سازی و تولید برای خودروسازهای بزرگ و مطرح جهانی اختصاص داده اند. با این حال، ایران که خود یکی از عمده تولیدکنندگان خودرو در منطقه به حساب می‌آید تاکنون نتوانسته، از تمام توان و ظرفیت این صنعت برای تأمین نیاز تولیدکنندگان داخلی خودرو استفاده کند .

از سوی دیگر، استان خراسان رضوی هم یکی از استان‌های پیشرو در این صنعت است، این خطه دارای 350 واحد قطعه سازی خودرو است و حدود 18 درصد از ظرفیت تولیدی این صنعت را در ایران دارد و به نظر می‌رسد زمینه توسعه این ظرفیت در این خطه فراهم باشد. اما چالش‌هایی نیز برای فعالان این صنعت در این خطه و در اقصی نقاط کشور وجود دارد که باید برطرف شود. از مهم ترین آن‌ها  می‌توان به بحث قاچاق اشاره کرد. ورود غیررسمی قطعات تولیدی در این بخش از کشورهایی همچون چین به داخل ایران، تولیدکنندگان داخلی را تحت فشار گذاشته است.

دشواری دیگر نبود توان رقابت‌پذیری تولیدکنندگان داخلی با فعالان در بازار خارجی موضوع دیگری  است که ناشی از قیمت تمام شده محصولاتشان است.  حمایت نشدن این صنعت باعث شده، تا تولیدکننده موفق نشود قیمت محصول خود را کاهش دهد و این امر بازار را از دست او خارج می‌کند. قطعا بخشی از مشکلات را نیز باید در حوزه مدیریتی جست اما به هر روی این صنعت اگر بخواهد رنگ شکوفایی به خود ببیند باید اصلاحاتی را تجربه و حمایت‌هایی را دریافت کند. گام اول دولت در مسیر حمایت باید با مهار قاچاق و برخورد با عرضه‌کنندگان این جنس محصولات رقم بخورد تا بازار داخلی، مصرف‌کننده اصلی محصولات ایرانی باشد. بخش دیگری از مشکلات در این حوزه به نظام آموزشی معیوب ما باز می‌گردد که باعث شده تا در حوزه‌های تخصصی نیروی توانمند و خلاق تربیت نشود. صنایعی امروز می‌توانند در بازارهای جهانی دوام بیاورند که نوآوری در آن‌ها حرف اول را بزند. هر چند تلاش‌های گسترده‌ای برای کسب فناوری‌های نوین توسط شرکت‌های قطعه سازی کشور انجام گرفته، ولی هنوز فاصله زیادی بین قطعه سازان داخلی و خارجی در این زمینه وجود دارد. لازم است در این باره قطعه سازان داخلی با انجام سرمایه گذاری مشترک با قطعه سازان خارجی برای جذب و انتقال فناوری اهتمام ورزند. باور داریم این جنس مشکلات زمانی حل و فصل خواهد شد که نخست اصل 44 قانون اساسی به خوبی محقق شود، دوم توانمندی‌ها  افزایش یابد، سوم بستر برای ورود سرمایه‌گذاران خارجی فراهم شود. باید اذعان کرد که از جمله مشکلات و چالش‌های این صنعت، بحث نقدینگی و سرمایه در گردش است، زیرا ساختار سنتی و معیوب نظام بانکی اکنون نمی‌تواند سرمایه در گردش برای تولیدکنندگان این بخش را تأمین کند. یک چالش دیگر، بحث مشارکت ندادن قطعه سازان در قراردادهای خودروسازی است؛ در واقع، مشخص نیست قطعه ساز در قرارداد خودروساز چه جایگاهی دارد و آیا منافع تولیدکنندگان قطعه سازی کشور در کنار منافع خودروساز لحاظ شده است یا خیر؟ از بین رفتن جذابیت این بخش برای سرمایه گذاری، به دلیل مشکلات و تهدیدهایی که طی چند سال اخیر این صنعت با آن مواجه بود، یکی دیگر از چالش  هایی است که باعث شده، سرمایه گذاران داخلی و خارجی از ورود به این بخش خودداری کنند و در واقع، صنعت خودروسازی نتواند از ظرفیت‌های سرمایه گذاری برای توسعه و رونق این صنعت بهره بگیرد. با توجه به این که در تولید هر خودرو 13 تا 16 هزار قطعه منفصله به کار رفته است، می‌توان صنعت قطعه سازی را یکی از مهم ترین صنایع رقابت پذیر و اشتغال زا در کشور برشمرد که علاوه بر تأمین نیاز تولیدکنندگان داخلی و فعال کردن دیگر صنایع وابسته به صنعت خودرو، مزیت  های صادراتی و درآمدزایی بالایی را نیز برای کشور به همراه دارد. بنابراین، با توجه به وضعیت حاکم بر این صنعت، لازم است به منظور رفع موانع و چالش  ها و همچنین حمایت مؤثر از این صنعت و اقتصاد کشور، زمینه تقویت و توسعه آن و بهره  مندی از مزایای رقابتی و صادراتی موجود در این حوزه  را فراهم کنیم.

واکنش خداداد عزیزی به درگیری آزمون و خواننده زیر زمینی

مهاجم سابق تیم ملی فوتبال گفت: درگیری سردار آزمون و امیر تتلو در فضای مجازی رخ داده و ربطی به فدراسیون فوتبال ندارد.

پستی که سردار آزمون در اینستاگرام درباره مرحومه آتنا اصلانی گذاشت با حمایت چند ملی‌پوش دیگر فوتبال کشورمان نظیر علیرضا جهانبخش و علیرضا بیرانوند مواجه شد و آن‌ها  هم این پست را بازنشر کردند. در این میان خواننده زیر زمینی امیر تتلو واکنش شدیدی به پست سردار آزمون نشان داد و وقتی آزمون پاسخ او را داد، تتلو به ملی‌پوش فوتبال ایران توهین‌ کرد و او را بی‌غیرت خواند.

تتلو که با پست‌های خود درباره آتنا اصلانی باعث شده تا پدر آن مرحومه از وی شکایت کند حالا با این خطر مواجه است که آزمون یا فدراسیون فوتبال علیه وی شکایت کنند. 

در این باره خداداد عزیزی ملی‌پوش سابق فوتبال ایران به خبرنگار ورزشی آنا، گفت: «فکر می‌کنم درگیری بین سردار آزمون و امیر تتلو ارتباطی به فدراسیون فوتبال ندارد. این درگیری در فضای مجازی رخ داده و فدراسیون دلیلی برای ورود به این ماجرا ندارد.»

 

 

تصویری از محدوده چهلمیر در شهرستان درگز

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 با نزدیک شدن به زمان اکران فیلم سینمایی «بیست و یک روز بعد» پوستر جدید این فیلم با تصویری از ساره بیات و طراحی محمد روح الامین رونمایی شد.

گاریچی قالی مسروقه مسجد را به 200 تومان خرید، مشروط بر آن که قالی مسروقه نباشد.

دو روز پیش یک تخته قالی از مسجدی در حوالی خیابان عدل سرقت شد و تلاش ماموران پس از 48ساعت به این نتیجه رسید که قالی را سارقی به نام محمد که گاری دستی دارد و به کار باربری و میوه‌فروشی در خیابان‌ها می‌پردازد، فروخته است. به دنبال این اطلاع، ماموران مبادرت به دستگیری مرد گاریچی کردند و همان گونه که گزارش رسیده بود، قالی مسروقه از خانه‌اش کشف شد و گاریچی تحت بازجویی قرار گرفت. وی در بازجویی اظهار داشت: دو روز پیش فردی به نام مهدی را در حال فروش این قالی دیده و چون سابقه قبلی و آشنایی با وی داشته، داوطلب خرید آن شده و با آن که پول به اندازه کافی نداشته، پس از قرض مبلغ یکصد تومان، قالی را به بهای 205تومان از وی خریده است و هنگام خرید قالی جهت اطمینان بیشتر از فروشنده کاغذ خرید را مطالبه کرده و او نیز کاغذی مبنی بر فروش قالی نوشته و در اختیار وی گذاشته است و جهت اطمینان بیشتر چهارنفر نیز که در آن جا حضور داشته‌اند، آن را امضا کرده‌اند.

براساس اظهارات خریدار قالی، پرونده امر تشکیل گردید و متهم با پرونده متشکله به دادسرا اعزام شد و به اتهام خرید اموال مسروقه تحت تعقیب قرار گرفت.

دهن‌کجی لوله‌های بدون آب 

در چند سال قبل بر اثر خودیاری مردم، قریه شش هزار نفری بایگ در 200 کیلومتری شهرستان تربت حیدریه لوله کشی گردید ولی این لوله‌ها  هیچ گاه روی آب به خود ندید و مردم این روستا همچنان در آتش بی آبی می‌سوزند، زیرا گاهی لوله‌کشی عیب و نقص فنی داشته و اگر هم عیب و نقص آن برطرف شده، فاقد شیر فلکه و یا دارای معایب دیگری بوده است. چرا باید در بدو امر مسئولان دقت کافی و نظارت کامل نکنند که طوری لوله کشی انجام شود که آبگیری آن خوب نباشد و یک قسمت اگر آب دارد، قسمت‌های دیگر فاقد آب باشند، یا چرا نباید در بدو امر آب آشامیدنی مردم تامین گردد که لوله‌های خالی در کوچه و خیابان به مردم دهن کجی نکند و اهالی آب آشامیدنی خویش را از چند کیلومتری و به وسیله الاغ یا پیاده تامین نمایند.

لاله اسکندری علاوه بر فعالیت‌هایش در حوزه بازیگری سینما و تلویزیون، در حوزه هنرهای تجسمی نیز دستی بر آتش دارد، دستی که در این سال‌ها پرقدرت عمل کرده و نمونه‌های زیادی از کاشی‌کاری‌های پررنگ و روح او در مناطق مختلف شهر تهران اکران شده است.

او در فیلم سینمایی «مالیخولیا» به کارگردانی مرتضی آتش‌زمزم که این روزها روی پرده است، در نقش شخصیتی به نام شیرین ظاهر شده که به همین حرفه مشغول است. اسکندری در گفت و گو با خبرآنلاین از این تجربه جالب که البته برایش ملموس هم بوده است، می‌گوید: «بازی در این نقش از خیلی ابعاد برایم جالب بود چون خودم تجربه فعالیت دراین زمینه را دارم.»

او درباره شروع فعالیتش در این حوزه توضیح می‌دهد: «اولین کاری که من در حوزه شهری انجام دادم 10 سال پیش برای منطقه 5 بود. آن زمان همه چیز آزمون و خطا بود چون تا به آن موقع من کاری به آن بزرگی انجام نداده بودم و پیش از آن بیشتر فعالیت‌هایم کارگاهی بود. این که بعد از ساخت چطور این تابلوها را بچسبانیم و نصب کنیم کار سختی بود.»

اسکندری ادامه می‌دهد: «من همه تابلوها را در کارگاه درست کرده بودم و قرار بود در جایی که قرار است نصبشان کنیم، مونتاژ شوند. من از تجربیات خودم و برادرم که با هم کار می‌کردیم و خودش هم آرشیتکت است، استفاده کردم و به این نتیجه رسیدیم که کاشی‌ها را روی توری بچسبانیم و مثل کولاژ ببریم و در محل مورد نظر مانند پازل به هم بچسبانیم و نصب کنیم. اما نکته جالب اینجا بود که نصاب یک جاهایی نمی‌توانست دقیقا آن کاری را که مدنظرمان بود انجام دهد و همین باعث شد من خودم بالای داربست 4 متری بروم تا برایش توضیح دهم که باید چه کار کند. همان موقع چند نفر از دوستانم من را در اتوبان دیده و تعجب کرده بودند که چرا خودم از ارتفاع 4 متری بالا رفتم. اتفاقا یادم می‌آید زمستان و هوا هم به شدت سرد بود.»

بازیگر فیلم «مالیخولیا» در ادامه بیان می‌کند: «من چون از این جنس کارها انجام می‌دهم بازی چنین شخصیتی برایم خیلی ملموس بود. به نظرم تجربیات من در این حوزه باعث شده است حضور من در چنین نقشی هم خیلی دور از ذهن نباشد. مثلا پیش آمده در برخی کارها شخصیتی در فیلم عکاس یا نقاش است اما نمی‌تواند دوربین یا قلم‌مو را درست و حرفه‌ای در دستش بگیرد و تماشاچی کاملا متوجه می‌شود که او نقش بازی می‌کند. اما این خوش شانسی من بود که پیش از بازی در فیلم«مالیخولیا» این تجربه را داشتم وگرنه این طور نبوده که بگویم من برای بازی در این نقش دوره خاصی گذراندم.»

بازیگر «خاک سرخ» در پایان نیز با اشاره به خاطره‌ای از جمشید مشایخی می‌گوید: «چند وقت پیش که دیداری با آقای مشایخی داشتم، صحبت از خاطرات ایشان از سریال «هزار دستان» شد. ایشان می‌گفتند خودشان خطاط نبودند اما به خاطر نقشی که در این سریال بازی می‌کردند، دوره کامل خوشنویسی را گذراندند و اتفاقا الان هم خط بسیار زیبایی دارند. یادداشتی که برای من به یادگار نوشتند به همان زیبایی است که ایشان در فیلم می‌نوشتند و می‌دیدیم.»

در حوزه‌های مختلف ادبی و هنری از شعر و داستان تا طنز، فیلم‎نامه نویسی و حتی طراحی، دستی بر آتش دارد. از این میان، حرفه اصلی‌اش نویسندگی برای مطبوعات و نگارش کتاب است اما او خودش را در یک کلام «هنرمند آزاد» معرفی می‌کند.

علیرضا لبش که طرفداران حوزه ادبیات با آثار نمکین او آشنایند؛ «طنز» را مُسکنی می‌داند برای تحمل دردهای گریبانگیر جامعه و نیشگون و تلنگری بر آن‌ها که در این حوزه صاحب مسئولیت‌اند. این طنزنویس جوان، اواخر هفته گذشته برای نشست نقد و بررسی کتاب «کبریت بی‌خطر» در مجموعه «به‌نشر»، میهمان مشهدی‌ها بود. در حاشیه این برنامه فرصتی دست داد تا با او به گفت وگو بنشینیم:

یک کارنامه پر و پیمان ادبی

لبش، متولد 1360 در شهر قم است. او استعدادش در عرصه نویسندگی را در نوجوانی پیدا کرد، خودش در این باره می‌گوید: در دوران راهنمایی بود که احساس کردم قلم خوبی دارم و اندک سر ذوقی در نویسندگی. به همان بهانه در مسابقات فرهنگی ـ هنری دانش آموزی مدرسه شرکت کردم و اول شدم. همان اثرم در مراحل بعد استانی و کشوری هم عناوین برگزیده را کسب کرد. در مرحله کشوری با دانش‌آموزانی آشنا شدم که در عرصه‌های مختلف ادبی و هنری، فعالیت‌های پُرشوری داشتند. همان انگیزه شد تا به سرایش شعر روی بیاورم. فضای مدرسه و حمایت‌های کادر تحصیلی آن، مرا سمت تقویت این استعداد هُل داد. اولین کار حرفه‌ای اش را در حوزه داستان نویسی و با نگارش خاطره‌ای کوتاه از همان ایام کودکی آغاز می‌کند. نخستین شعر خود را هم درقالب چهارپاره و با مضمونی عاشقانه با عنوان «درس انار و سارا» می‌سراید. اما نخستین کار حرفه‌ای او ، یک اثر کاریکلماتور است که در مجله «گزنه» دانشگاه بوعلی همدان چاپ می‌شود.

لبش اگر چه در این سال‌ها بیشتر در رسانه‌ها فعال بوده، اما نویسندگی را هم محک زده است؛«اولین کتابم «خنده در مراسم تدفین» بود که در سال 1388 وارد بازار نشر شد. در آن سال‌ها عطش دیده شدن نداشتیم و برو بچه‌هایی که در حوزه طنز فعال بودند، عمدتا خلق کارهای ادبی ماندگار را دنبال می‌کردند.» این برگزیده جشنواره شعر فجر در خصوص دیگر آثار چاپی خود می‌گوید: بعدها آثار دیگری نظیر «نسکافه‌های بعد از ظهر» ، «مرثیه‌ای برای گمگشتگی» ، «کافه خنده» ، «کافه عشقه»،  «شکرپاش» جلد 1 و 2، «لطیفه‌های زیرخاکی»(بازنویسی لطیفه‌های کهن)، «لاف تو شک» ، «کبریت کم‌ خطر» ، «بی سر و ته» ، «بوطیقای شیطان» و «آخرین زلزله تهران» را روانه بازار کردم. این آثار شامل اشعار و متون نثر و مطبوعاتی طنز هستند. او از عمران صلاحی به عنوان  یکی از استادان متقدم خود نام می‌برد که با خواندن اولین کارهایش و ارائه نظر و راهنمایی، وی را به ادامه مسیر تشویق می‌کند. همچنین در این راه از بسیاری چهره‌های برجسته همچون منوچهر احترامی، محمد علی علومی، ناصر فیض و خاصه حسین ورجانی نکات مهمی  آموخته است.

دلی خونین و لبی خندان

از او می‌پرسیم چه شده که بیان طنز را برای آثار خود انتخاب کرده است، در پاسخ بیان می‌کند: کتاب «طنزآوران امروز ایران» را که مطالعه می‌کردم، دیدم که کاریکلماتورهایم به کارهای پرویز شاپور شبیه است. از آن زمان، آثارم را به چاشنی طنز آمیختم. حس کردم قلمم با این ژانر مانوس‌تر است. او طنز را شبیه آن مصرع از حافظ توصیف می‌کند که می‌گوید: «با دل خونین لب خندان بیاور همچو جام»؛ بدین معنا که همیشه طنزپرداز مشکلات اجتماعی را می‌بیند و به شیواترین شکل آن را طرح و راهکار آن را مطالبه می‌کند. گاه ممکن است لحن او شیرین نباشد و با سختی مسئله‌ای را بیان کند و جامعه را از آن مطلع سازد. اما در مجموع نیتش تلنگری برای بیدار کردن جامعه است. طنزپرداز از منظر لبش، چونان طبیبی مشفق است که از مرض مهلک بیمارش مطلع شده و آن را با لبخند به زبان می‌آورد تا او را نترساند و درمان را رها نکند، او خیرخواه اجتماع است و از چاقوی تیز طنز برای عقده گشایی سوءاستفاده نمی‌کند. لبش با داشتن مدرک کارشناسی ارشد رشته جامعه‌شناسی، درک عمیق‌تری از اوضاع و احوال اجتماعی زمانه خود دارد. به اعتقاد وی، طنزپرداز باید به علومی همچون روان شناسی، جامعه شناسی و فلسفه اشراف داشته باشد، چرا که به جهان بینی او کمک می‌کند.

اگر دنبال شهرت اند، بازیگر یا خواننده شوند

وی در بخش دیگری از این گفت وگو به تصحیح تصویری غلط از طنزپردازان در کشورمان می‌پردازد و آن را این چنین طرح می‌کند: هر کسی به ما می‌رسد توقع دارد، همیشه لبخند بر لب داشته و سرحال باشیم، در حالی که ما هم مشکلات خودمان را داریم و از طرفی دردهای اجتماعی را هم به سبک خودمان درک می‌کنیم ونسبت به آن، احساس مسئولیتی جدی داریم. تلاش ما این است که با دلی خونین لبخند بزنیم و آن را بر لب دیگران هم بنشانیم و حال همه را خوب کنیم. او خاطر نشان می‌کند: ادبیات و هنر عرصه بازی و خودنمایی نیست. افرادی که در پی دیده شدن هستند، باید بدانند عرصه سختی را انتخاب کرده اند، زیرا در این عرصه محبوب شدن و محبوب ماندن کار دشواری است. وی به سرهای پُرشوری که مشتاق چشم‌هایی برای دیده شدن هستند، توصیه می‌کند: بهتر است که مسیرهای دیگری غیر از ادبیات مانند خوانندگی یا بازیگری را برای این منظور انتخاب کنند. در راه رسیدن به قله‎های ادبیات، بیشتر عاشقی به کار می‌آید.

این شاعر و نویسنده مطرح کشور در حال نوشتن فصل دوم رمانی بلند با درون مایه اجتماعی است و برای آن عنوان موقت «راز آدمیزاد» را انتخاب کرده است. خودش پیش‌بینی می‌کند که نگارش این اثر دو سالی به طول بینجامد.

الهی!

مگوی که چه کرده ایم که دردا شویم

و مگوی که چه آورده ‌ای که رسوا شویم.

توفیق ده تا در دین استوار شویم.

عقبی ده تا از دنیا بیزار شویم.

بر راه دار تا سرگردان نشویم.

هر کس کم بخورد، سالم می‏ ماند و هر کس زیاد بخورد تنش بیمار می‌‏شود و قساوت قلب پیدا می‏ کند.

نهج الفصاحه ص728 ، ح 2779