اهل تربت جام، حدودا 50 ساله، با دستانی زخمی از تراش چوب؛ دوتارنوازی که همه او را به پنجه نوازی اش می شناسند. «حسین دامن پاک» از آن دوتارنوازانی است که تار و پود بخشی از موسیقی خراسان با نام او گره خورده است. این استاد برجسته موسیقی مقامی پس از یک دوره طولانی زندگی و فعالیت هنری در تهران، حالا به زادگاهش، تربت جام برگشته است و این روز ها صرفاً به ساخت وساز می پردازد. می گوید دیگر دست و دلش به ساز نمی رود و در طول مصاحبه، گاه قطره های اشک پلک هایش را تر می کنند اما از مژه هایش سرازیر نمی شوند. می گوید خسته است و علاوه بر خودش، اسطوره هایش نیز درد مند و مریض افتاده اند گوشه خانه . به تازگی می خواسته دوتارنوازی را ببوسد، بگذارد کنار اما دوستانش نگذاشته اند. این هنر مند خراسانی در گفت وگویی با ایسنا درد و دل هایی را مطرح می کند:
* اکثر استادان ما از لحاظ معیشتی مشکلات زیادی دارند و پیش کسوتانی مانند استاد حاج مرادعلی سالاراحمدی را داریم که با بیش از 80 سال، افتاده اند گوشه خانه و کسی به آن ها رسیدگی نمی کند. ایشان کسی بود که در سال 51-50 در جشنواره شیراز حماسه به پا کرد و الان وقتی آثار ایشان را گوش می کنید از قدرت حنجره ایشان مبهوت می مانید اما چنین بزرگمردی تک وتنها افتاده است گوشه خانه؛ آن هم در شرایطی نابه سامان! استاد کریم کریمی از اسطوره های موسیقی ماست که «ا... مدد» ایشان را کسی که علاقه مند به موسیقی سنتی هم نباشد، اگر گوش کند به این نوع موسیقی علاقه مند می شود اما ایشان نیز مریض اند و درد مند و با چند تا بچه هنوز مستأجر.
* متاسفانه گروه های ضعیف به تربیون راه یافته و مطرح شده اند و 90 درصد برنامه های کشور را اجرا می کنند و استادان ما در فقر و گمنامی مطلق به سر می برند. بنده به عنوان کسی که 40 سال سابقه کار دارم، در یک روستا و نه در شهر، مستأجر هستم. چرا؟
* من خودم جزو آن دسته از هنرمندانی هستم که خودم را خانه نشین کردم. چندی پیش مراسمی در همین جا بود ولی من با وجود همه اصرار ها دست به ساز نشدم. حتی در مشهد مراسمی بود، می خواستم سازم را به پسرم بدهم و از دنیای موسیقی خداحافظی کنم ولی چند تن از دوستان نگذاشتند.
* یک هنر مند حرفه ای شکم زن و بچه اش را از کجا پُر کند؟ وا... زن و بچه من هم غذا می خورند! به خدا، زن و بچه من هم در زمستان اگر لباس مناسب نداشته باشند سرما می خورند.
* تا هر مشکلی پیش می آید می گویند مسئولان! من می گویم توِ هنر مند برای خودت چه کار کردی؟ برای سایر هنرمندان چه کار کردی؟ اگر هنرمندان از یکدیگر حمایت کنند هیچ نیازی به مسئولان نیست، بلکه مسئولان اند که نیاز مند هنرمندان هستند. ما در این منطقه 50 نفر هنرمندیم چرا خودمان برای خودمان فکری نکنیم و منتظر مساعدت فلان مسئول باشیم.
* حدود 20 تا 25 سال دبیر شورای موسیقی تربت جام بودم. یکی از کار هایی که انجام دادم تاسیس مسکن تعاونی هنرمندان بود و با کمک یک خیّر زمین گرفتیم ولی حمایتی از سوی خود هنرمندان نشد. درصورتی که اگر این اتفاق می افتاد بنده تضمین می دادم هر هنر مند تربت جامی برای خودش یک خانه داشته باشد.
* بنده گلایه دارم از صدا و سیما؛ چون صدا و سیما یک رسانه ملی است و هنرمندی باید جلوی دوربین برود که از هر نظر تایید شده باشد. هنرمندانی به صدا و سیما راه پیدا کرده اند که بسیار ضعیف اند. وقتی هنرمندی مانند محسن عسگریان ساز می زند، نماینده کاملی از دوتار تربت جام به مردم ارائه می شود ولی مشکل این جاست به جای استفاده از محسن عسگریان ها در تلویزیون از هنرمندان درجه سه و چهار استفاده می شود. چرا با آبروی تربت جام بازی می شود؟ باید نظارتی باشد.