یادداشت
تعداد بازدید : 48
به دستان بسته غواصان قسم...
نویسنده : غلامرضا بنی اسدی
کربلای 4، اگر چه به روایت تقویمی، یکی دو روز بیشتر ادامه نیافت و در همان مرحله اول به آخر رسید اما بر اساس روایت معرفتی، آن عملیات هنوز هم به آخر نرسیده است. باز آمدن غواصان از سفر خون پس از چندین و چند سال و آن موج بیداری که در قدمشان برخاست، فقط یک مرحله از این عملیات بزرگ بود. غواص ها، ذخیره خدا بودند برای امروز و فردای این سرزمین و همه سرزمین ها و مردمانی که قلب خود را با قبله گره می زنند.
غواص ها، همان هایی که به آب و خاک آبرو بخشیدند، آیات خدا شدند برای همیشه. آنان با نیت قربة الی ا... به خط زدند و به درک عظیمی از شهادت رسیدند که گویی پیش از رفتن، بارها شهید شده اند. «موتوا قبل ان تموتوا» را می شد در مدرسه فکری شان آموخت و امروز می شود شهادت قبل از شهید شدن را از آنان فرا گرفت. در رفتنشان گویا حکمتی متعالی بود و در باز آمدنشان نعمتی متجلی و این هر دو را شکری شایسته سزا بود. در قامت رکعتانی که با وضوی خون باید اقامه می شد وا... اکبر که چه عاشقانه اقامه کردند این نافله عشق را؛ شهادت با دست های بسته! اما دست های بسته ای که گره هزار مشکل را به یک اشارت باز می کند. دست های بسته ای که راه آسمان را باز می کند. دست های بسته ای که جغرافیای عشق را تا همه پهنه زمین می گشاید. دست های بسته ای که حرم خداست. دست های بسته ای که با دست های جدا شده عباس حسین گره خورده و صاحب جاه و صاحب قسم شده است و به دست های بسته غواصان شهید قسم که نخواهیم گذاشت راه عشق بسته شود.
نخواهیم گذاشت کربلای 4 را عملیاتی شکست خورده بدانند و بخوانند و نقطه پایان بگذارند. به چشمان معصوم غواص ها که ذکر نام و یادشان را تا جان داریم و تا واژه هایمان جان دارند، زنده نگه خواهیم داشت که در مکتب رهبر انقلاب آموخته ایم جهاد زنده نگه داشتن یاد شهدا، کمتر از شهادت نیست و اصلا اگر قرار است برای سرفرازی ایران عزیز برنامه ریزی دراز مدت کنیم باید مکتب شهادت را در رونق نگه داریم. ناگزیریم در کنار تعریف «عمق استراتژیک» در پهنه جغرافیای خاک، عمق استراتژیک را در گستره لایتناهی جغرافیای معرفت هم در نظر بگیریم.
حماسه غواصان دست بسته یکی از معبر های مهم این ساحت است و یکی دیگر از مرحله های کربلای 4. عملیاتی که باید همیشه مثل یک گنج حفظ شود تا بتوانیم از این ذخیره استراتژیک بهره روزآمد ببریم. مگر نه اینکه دریافت ما از عاشورا بیش از همه عملیات و جنگ های صدر اسلام است؟ به این نکته ظریف توجه کرده ایم آیا که ده ها جهاد در صدر اسلام روی داده است اما هیچ کدام - با همه عظمت خویش- به اندازه کربلا که همه یاران اباعبدا...(ع) به شهادت رسیدند اثر و ثمر ندارد؟ بله، ما به عاشورا زنده ایم و به شهادت که هرگز جز پیروزی معنا نمی شود و غواصان، با دست های بسته بزرگ ترین و ماندگار ترین حماسه ها را رقم زدند.