رشته ورزشی«مچ اندازی»،رشته ای نوپا در کشورمان محسوب می شود که با وجود سابقه آشنایی مردم با این رشته(در فضاهای دوستانه ومحافل خانوادگی) کمتر کسی می داند در سال های اخیر برای این رشته ورزشی،مسابقات رسمی استانی بسیاری برگزار شده است و تیم های ملی نیز در این رشته تشکیل می شود و نفرات برتر نیز درقالب تیم ملی مچ اندازی به مسابقات قهرمانی آسیا و حتی قهرمانی جهان اعزام شده و می شوند ومدال هایی نیز کسب شده است.از آنجا که استعدادهای ورزشی شهرستان ها در این رشته نیز جایگاه ویژه ای دارند، امروز به سراغ یکی از ورزشکاران این رشته در شهرستان سرخس رفتیم که عناوین قابل توجهی نیز در«مچ اندازی معلولان آسیا وجهان» دارد. گفت وگوی ما را با یکی از قهرمانان توانمند این رشته از همین جا دنبال کنید...
خودتان را کامل تر معرفی کنید.
- «مهدی روانبخش» هستم متولد 25 بهمن سال 1357 در روستای«معدن آق دربند» شهرستان سرخس و اولین ورزشکار ایرانی هستم که در رشته مچ اندازی در بخش معلولان مقام جهانی دارم.
افتخارآفرینی در رشته «مچ اندازی» را از چه مسابقاتی آغاز کردید؟
- سال ۸۷ توانستم در اولین مسابقه استانی مچ اندازی با کسب مقام دوم در وزن خودم وارد این رشته سخت و قدرتی شوم. جالب است بدانید بدون هیچ تجربه و فقط با تکیه بر قدرت خدادادی دستانم، با مطالعاتی محدود درباره این رشته و استفاده از تجربه مربیانم چون استادان بیگلر، استاد براتی و همچنین تفرشیان توانستم با کمک و لطف خدا در سال های بعد چندین قهرمانی در رده استانی و کشوری کسب کنم.
مدال هایتان را در مسابقات قهرمانی آسیا چگونه به دست آوردید؟
- در سال های بعد تمریناتم را همچنان ادامه دادم تا اینکه در سال۹۱ ایران میزبان مسابقات قهرمانی آسیا در این رشته شد. با انگیره زیاد در این رقابت ها شرکت کردم و در پایان در 2بخش توانستم یک مدال طلا و یک مدال نقره را در شهر گرگان کسب کنم که این موفقیت برایم انگیزه‌ای دوچندان شد و با تلاش بیشتر، خود را برای مسابقات جهانی مچ اندازی آماده کردم. ولی برخی بی مهری ها ،باعث شد در این راه مشکلاتی پیش بیاید.
چه مشکلاتی؟
- دوست ندارم آن خاطرات تلخ را مرور کنم اما همین قدر بدانید که به خاطر بی‌مهری بعضی از مسئولان،من تا سال ۹۴ نتوانستم به مسابقات جهانی اعزام شوم!
...و چگونه آرزویتان محقق شد؟
- متاسفانه با وجود شرکت در مسابقات و کسب مدال طلای جهانی،هنوز آرزوی اصلی ام محقق نشده است! راستش را بخواهید با خود عهد بسته بودم که در صورت موفقیت در مسابقات جهانی مدال‌هایم را به رهبرم اهدا کنم . خوشبختانه سال گذشته خداوند متعال کمکم کرد و بعد از حدود 4سال زحمت ومرارت و تمرین با هزینه شخصی و با دریافت وام به مسابقات جهانی مالزی اعزام شدم . سرانجام لطف خدا شامل حال این حقیر شد و موفق شدم در مسابقات جهانی مالزی 2 مدال طلا کسب کنم تا اولین ورزشکار ایرانی باشم که در رشته مچ اندازی در سطح جهانی و مسابقات رسمی عنوان کسب کرده باشم؛ من این موفقیت را مرهون لطف خدا و دعای خیر عزیزانم می دانم.
عهدتان چه شد؟
- از سال گذشته که از مسابقات برگشتم، همه فکر و دغدغه ام این است که چگونه می‌توانم عهدم را ادا کنم و آرزویم محقق شود. امیدوارم بتوانم روزی رهبرم را از نزدیک زیارت و مدال‌هایم را پیشکش ایشان کنم؛ این آرزوی بزرگ من است که اگر خدا بخواهد،روزی محقق خواهد شد.
ارسال دیدگاه
ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
