سیدمصطفی صابری  |  روزنامه‌نگار- تصور کنید اگر هنرمند بزرگی مثل «ونگوگ» بخواهد مسجد نصیرالملک را روی بومش بیاورد، چه می‌‌کند؟ یا اگر «ونگوگ» بخواهد وارد یک مکالمه ذهنی با هنرمند معروف دیگری مثل «فریدا» شود. چند سالی است «علیرضا کریمی‌‌مقدم» کارتونیستی که آثارش را در دهه70 در بسیاری از جراید دیده بودیم و جنس قلمش بسیار آشناست، «ونسان ونگوگ» نابغه هلندی را محور آثارش قرار داده و او را در موقعیت‌‌های مختلف نشان می‌‌دهد. انگار قرار است جهان را از دید «ونگوگ» اما به قلم او ببینیم. «کریمی‌‌مقدم» متولد 1354 است و دانش‌‌آموخته کارشناسی ارشد رشته گرافیک از دانشگاه هنر و معماری دانشگاه آزاد تهران، 15 سال هیئت علمی دانشگاه بوده و چند سالی است در لیسبون پرتغال زندگی می‌‌کند. به بهانه پربازدید شدن آثارش که در آن‌‌ها «ونگوگ» در موقعیت‌‌های فانتزی، گاهی کمدی و جذاب مثل فیلم «لئون»، «رستگاری در شائوشنگ» و حتی شب یلدای ما قرار دارد که مخاطب را به فکر فرو می‌‌برد، با او همکلام شدیم تا از دنیای هنر، خلاقیت و راه‌‌های کشف ایده بگوید.   

 

می‌‌خواهم خوش‌‌بینی به آینده را تزریق کنم

از این هنرمند که حال آثارش واقعاً خوب است و مخاطب بعد از تماشای آن‌‌ها قطعاً حسی متفاوت دارد، می‌‌پرسم سعی می‌‌کند چه حالی در مخاطبش ایجاد کند؟ که می‌‌گوید: «تمام تلاش من در تولید آثارم این است که امید به زندگی را به افراد بدهم. در تمام کارهای من این حس نیست که فضا تیره و تار باشد؛ البته از نظر محتوا این حرف را می‌‌زنم نه فرم. ممکن است یک روزی در فرم و اجرا تیرگی باشد اما در نهایت همیشه پیام کار من خوش‌‌بینی به آینده است؛ و این‌‌که مخاطب بداند تنها چیزی که می‌‌ماند عشق و دوست داشتنی است که انسان‌‌ها به هم می‌‌دهند.»

 

 

راحت و صمیمی  با آقای ونگوگ

اما کم کم فکر می‌‌کنم وقتش شده که بروم سراغ سوال اصلی درباره «ونگوگ» که فصل مشترک بیشتر آثار اوست تا دلیلش را بگوید؛ «علیرضا» می‌‌گوید: «این سوالی است که همیشه از من می‌‌شود و صرفاً یک علاقه شخصی است که از بچگی با من بوده؛ راستش ورود من به دنیای هنر وامدار این هنرمند است. به نظر من ونگوگ جزو هنرمندانی است که بیشترین مخاطب را در جهان دارد و در هر خانواده‌‌ای که بروید یک نفر هست که او را بشناسد. من از این فرصت استفاده کردم تا ونگوگ به نوعی برند من باشد، یعنی او کاراکتر اصلی ماجراها و داستان هایی است که دوست دارم به مخاطب بگویم. هر حرفی که بخواهم در آثارم بگویم از طریق ونگوگ می‌‌گویم. هم جذابیت دارد. هم مخاطب همزاد پنداری می‌‌کند. هم من می‌‌توانم حرفم را راحت‌‌تر و صمیمانه به افرادی که مخاطبانم هستند، برسانم».