طلایی که دیده نمیشود!
گلایههای بانوی ملی پوش آلیش که پس از چند سال مدال آوری هنوز حمایت نمیشود
علی ترابی| رقابتهای کشتی آلیش بانوان قهرمانی کشور چند پیش در تهران با حضور 120 آلیش کار برگزار شد که نفرات برتر این رویداد به تیم ملی جهت حضور در مسابقات آسیایی انتخاب شدند. حدود 26 استان در این رقابت حضور یافته بودند که در نهایت استان مازندران با ۱۰۶ امتیاز به عنوان قهرمانی دست یافت و استانهای خراسان رضوی با ۸۶ و تهران با ۸۳ امتیاز دوم و سوم شدند. این در حالی است که تیم آلیش خراسان رضوی سال گذشته به مقام سومی دست یافته بود، اما امسال با درخشش ورزشکاران به مقام دومی رسید که رشد خوبی در این مدت داشته است. هر چند کشتی آلیش استان در طی چند سال اخیر با مشکلاتی همراه بوده و یک عقبگرد محسوس داشته است.اما با وجود این توانسته روی سکو قرار گیرد. مسابقات امسال هم در 6 وزن برگزار شده است که خراسانیها به یک طلا، دو نقره و یک برنز دست یافته و توانستند از نظر تیمی مقام دوم را از آن خود کنند. رقیه محمود آبادی تنها ورزشکار خراسانی بود که توانسته به مدال طلا دست یابد و در لیست مسافران اعزامی به رقابتهای آسیایی قرار گیرد. او سالهای زیادی است که در سطح تیم ملی حضور دارد و همیشه عنوان اول را به خود اختصاص داده است. این ورزشکار ملی پوش 29 ساله با وجود این که برای زادگاه خود نیشابور مدال آوری میکند، اما با بی مهری مسئولان همراه است و از نظر تمرین و حمایت با مشکلات روبه رو است.در ادامه گپ و گفتی با این بانوی آلیش کار داشتیم که تقدیم میشود.
مقام دومی کشوری
![](http://khorasanrazavi.khorasannews.com/content/upload/b212d9e8-44d4-4e8d-8616-e58ecc77a865.jpg)
رقیه محمودآبادی از سال 96 ورزش آلیش را شروع کرده و خیلی زود توانست خود را به سطح تیم ملی برساند و استعداد ذاتی خود را به رخ حریفان بکشد. او در ابتدا در وزن 60 کیلوگرم به میدان میرفت که در طی سالهای 97 و 98 در قهرمانی کشور اول شد و توانست به تیم ملی برسد که یک تحول را در آلیش خراسان رضوی به وجود آورد. هر چند در ایام کرونا از ورزش قهرمانی دور شد و نتوانست افتخار آفرینی خود را ادامه دهد اما پس از کرونا از سال 1401 الی 1403 باز هم جزو نفرات اول آلیش کشور شده است. او که امسال در وزن 65 کیلوگرم به میدان رفته است توانسته باز هم طلایی شود و حالا خود را برای رقابتهای جهانی آماده میکند. او درباره مسابقات انتخابی تیم ملی که چندی پیش در تهران برگزار شده است، به خبرنگار ما میگوید:" مسابقات در سطح خیلی خوبی برگزار شده است. تمام مدعیان حضور داشتند و رقابتها خیلی نزدیک بود.خودم هم با آمادگی بالا حضور پیدا کرده بودم و توانستم همچون سالهای گذشته به مقام قهرمانی برسم و طلا را قطعی کنم. وی که در کارنامه خود مدال نقره مسابقات آسیایی و جهانی را به همراه دارد، میافزاید:" سال به سال مسابقات سخت تر میشود و حریفان جوان پا به میدان میگذارند که کار را برای ما سخت تر میکند. اما بر اساس تجربیاتی که داریم توانستیم رکورد بزنیم و جزو نفرات اول تیم ملی باشیم.وی همچنین به مقام آوری تیم آلیش خراسان رضوی در قهرمانی کشور اشاره و تصریح میکند: با وجود این که پارسال در قهرمانی کشور سوم شده بودیم، اما امسال با تلاش و کوشش ورزشکاران توانستیم به مقام دومی کشور برسیم که کار بزرگی انجام دادیم. از 6 وزن توانستیم 4 مدال کسب کنیم و این موفقیت بزرگی بود که برای استان به دست آمده است.
حمایت نشدن
این ملی پوش خراسانی در طول ورزش حرفهای با مشکلات زیادی هم همراه است و از حمایت نشدن مدیران شهرستانی گلایه مند است که در این باره میافزاید:" چند سال است که در عرصه قهرمانی فعالیت دارم و توانستم مدالهای زیادی برای شهر نیشابور و استان خراسان رضوی به دست بیاورم. الان هم به عنوان یک ملی پوش هستم اما آنچنان که باید حمایت نمیشویم. به خصوص در شهر نیشابور که هیچ حمایتی نمیبینم. حتی برای سالن تمرینی هم دچار مشکل هستیم. هیئت کشتی نیشابور که اصلا از آلیش بانوان حمایت نمیکند. حتی اسامی ملی پوشان را هم نمیداند. رقیه محمودآبادی ادامه میدهد: به عنوان مثال امسال اول کشور شدم و طلا گرفتم که متولی کشتی شهرستان نیشابور حتی یک پیام تبریک هم نگفته است. چه برسد که بخواهد مراسمی بگیرد. هیچ کسی از ورزشکاران را نمیشناسد. پارسال با کلی پیگیری فهمید که ورزشکاری به نام محمودآبادی در الیش وجود دارد که ملی پوش هم هست. دغدغه اصلی ما زمان تمرین است که سالن در اختیار ما نمیگذارند. با کلی پیگیری و فشار ساعت 13 تا 15 را برای تمرین بانوان در نظر گرفته اند که برای آن هم باید هزینه پرداخت کنیم. از طرفی خودم شاغل و دانشجو هستم که این امکان را ندارم در این ساعت مقرر به تمرین بپردازم. مشکلات یکی دو تا نیست و دغدغه زیاد داریم.
وی تصریح میکند:" برای تمرین روزانه مجبور هستیم به شهر فیروزه سفر کنیم که خطرات جاده و رفت و آمد مسیر را هم باید به جان خرید. باز جای شکر باقی است که رئیس هیئت کشتی فیروزه حمایت خوبی از ما میکند و تاکنون چند بار مراسم تقدیر هم گرفته است. ولی شهر نیشابور هیچ حمایتی از ما نمیکند. نمیدانم علت آن چیست ولی هر چه باشد ما ملی پوشان این شهر هستیم و متولی کشتی وظیفه دارد که از ما حمایت کند.
حقوق نمیگیریم
ملی پوش وزن 65 کیلوگرم آلیش در ادامه سخنان خود به مشکلات دیگری اشاره میکند و اظهار میدارد: در مجموع کمتر به کشتی بانوان توجه میشود.الان در تیم ملی حقوق دریافت نمیکنیم. هزینههای رفت و آمد به اردویهای تیم ملی را هم خودمان پرداخت میکنیم که بخشی از آن را هیئت کشتی استان متقبل میشود.اما از ما حمایتی نمیشود. سختی و رنجها را همچون دیگر ورزشکاران تحمل میکنیم. برای شهر و استان مان مدال آوری میکنیم اما به چشم مدیران نمیآید و دیده نمیشویم. به عنوان یک ملی پوش هیچ مزایایی نداریم. به خاطر اردوهای تیم ملی نتوانستم در برخی از امتحانهای دانشگاه حضور یابم. حالا برای همین هم دانشگاه حمایت نمیکند و کنار نمیآید. درخواستم این است که به آلیش بانوان مانند سایر رشتههای ورزشی توجه شود.