اصولاً بسیاری از ما ایرانی‌‌ها خیلی جمله «ما که با شما تعارف نداریم» رو استفاده می‌‌کنیم؛ به‌‌طور مثال ساعت 11 شب که فقط گربه‌‌ها تو کوچه هستن با پیژامه می‌ریم زباله بذاریم دم در و همسایه بغلی رو می‌‌بینیم که اونم اومده همین حرکت رو بزنه، احوال طرف رو می‌‌پرسیم و می‌گیم: «بریم خونه ما، یه ‌‌چیزی با هم می‌‌خوریم، تدارک زیادی نمی‌‌بینیم؛ ما که با شما تعارف نداریم». اونم می‌گه: «اختیار دارین، این دفعه نوبت شماست دیگه. بریم یک چیزی می‌‌خوریم دور هم، ما که با شما تعارف نداریم». خلاصه هر دو طرف همین جمله رو در نهایت تعارف با هم رد و بدل می‌‌کنن درحالی‌‌که هر دو به شدت تعارفی هستن. اصلاً جز تعارف هیچ دلیل دیگه‌‌ای نداره وقتی آدم دو ساعت قبل شام نون با ماست چکیده خورده و دو تا از بچه‌‌هاش هم خوابیدن تا فردا برن مدرسه، برای صرف شامی که نیست یکی دیگه رو دعوت کنه و هیچ چیز جز تعارف هم باعث نمی‌شه طرف دیگه ماجرا که می‌‌خواد زودتر بره داخل و نیمه دوم فوتبال رو ببینه کاملاً طبیعی با این ماجرا رفتار کنه و حتی بگه نه شما بیاین، نوبت شماست. خلاصه عزیزان اوکی، تعارف کنین اما وسط تعارف نگین «ما که با شما تعارف نداریم».