مسعود حمیدی/ تقریباً همه بر این اصل توافق دارند که؛ وقتی صحبت از عدالت بودجه ای می شود باید مستندات آن را هم داشته باشیم، وقتی مطالبه می کنیم باید بر اساس منطق باشد. وقتی بر اساس اسناد بالادستی ازجمله برنامه های توسعه و سند آمایش سرزمینی استان خراسان به عنوان دروازه ارتباط کشور با جهان شرق و جایگاه ترانزیتی و هاب ارتباطی منطقه ای و مواصلات کشورهای محصور در خشکی به دریای عمان معرفی می شود باید زیرساخت های این جایگاه هم تأمین شود. اما صد حیف که باید اعلام کرد استان پهناور و دومین کلان‎شهر کشور که سالانه میزبان بیش از 40 میلیون زائر است و بار اصلی ترانزیت کالا به افغانستان و کشورهای آسیای مرکزی را به دوش می کشد جزو فقیرترین استان‎ها به لحاظ زیرساخت جاده ای مانند آزادراه و بزرگراه است درحالی که رتبه نخست حمل ونقل مسافر کشور در اختیار این استان است که مستندات آن در جدول زیر بر اساس آخرین داده های وزارت راه و شهرسازی در پایان سال 1401 مندرج شده است.

 

سهم ناچیز استان از اعتبارات جاده ای 

دولت ها در سال های گذشته برای جبران عقب ماندگی استان چندین پروژه «ملی» جاده ای تعریف کردند مانند آزادراه حرم تا حرم که بانام امام رضا(ع) در سال 91 کلنگ زنی شد اما از انتهای مسیر به بهره برداری رسید و بعد از گذشت 12 سال سهم مشهد از اعتبارات و تکمیل این پروژه کمتر از 20 درصد بوده و هنوز که هنوز است علی‎رغم دستور و وعده های رؤسای جمهور امسال تنها 251 میلیارد اعتبار برای این پروژه در نظر گرفته شده که احتمال قوی اولویت تکمیل مسیر در سمنان است. پروژه های دیگری مانند آزادراه مشهد چناران وضع بهتری ندارند و یا گذرگاه خونین و جاده مرگ و جاده ترانزیت همه تشنه اعتبار هستند اما دریغ از نگاه ملی دولت به پروژه ها و جایگاه مشهد در لوایح بودجه به خصوص بودجه 1403.

 

وقتی استان های اشباع شده بازهم

 26 درصد منابع را گرفته اند

برای اثبات بی عدالتی در حوزه حمل ونقل جاده ای علاوه بر این که داده های وزارت راه و شهرسازی را مستند کردیم به تحلیل ریز داده های اعتبارات عمرانی پروژه های حمل ونقل جاده ای در لایحه بودجه 1403 پرداختیم که نتایج آن تلخ و قابل تأمل است. این که استان هایی که در حال حاضر به لحاظ برخورداری از زیرساخت جاده ای به خصوص بزرگراه و آزادراه به حالت اشباع رسیده اند بازهم بخش عمده اعتبارات عمرانی این حوزه را به پروژه های خود اختصاص داده اند. استان های مرکزنشین کشور مانند تهران، قم ، اصفهان، مرکزی، البرز، قزوین و مازندران که حول وحوش پایتخت کشور هستند به حالت اشباع زیرساخت جاده ای رسیده اند بااین حال امسال هم بیش از 26 درصد اعتبارات عمرانی این حوزه را به خود اختصاص داده اند درحالی که سهم استان های خراسان رضوی، خراسان جنوبی و خراسان شمالی و گلستان تنها 9 درصد است.