ما یک فامیل داریم بهش میاد زمان هیتلر تو گشتاپو بوده باشه چون خیلی تمیز بازجویی می‌کنه. وقتی آدم رو می‌بینه می‌گه: چه خبر؟ همین‌که بگی سلامتی، 30 ثانیه فرصت داری برای فرار وگرنه تا چند ساعت درگیر چرخه بی‌انتهایی از سوالات عجیبش می‌شی؛ از جمله این‌که: «داداشت با خانمش اینا خوب هستن»؟ هرچقدر هم بگی چرا بد باشن، قبول نمی‌کنه و می‌گه: «آفرین، خوب دهنت چفت و بست داره». بعد گیر می‌ده به خودت که: «چرا درست رو ادامه ندادی؟» در این مرحله حتی اگه پروفسور هم باشی و بگی دیگه راهی برای ادامه تحصیل باقی نمونده متقاعد نمی‌شه و می‌گه: «حیفه، تو استعداد داری، بازم بخون، منم اشتباه کردم ادامه ندادم». در مرحله بعدی یهو فاز سوالات تاریخی برمی‌داره و می‌گه: «تو پادگان‌تون سروان حمیدی داشتین»؟ بعد که با تعجب می‌گی از 20 سال قبل همچین چیزی یادت نیست و چطور مگه؟ می‌گه آخه خودش 40 سال قبل تو پادگان‌شون که یک شهر دیگه بوده سروان حمیدی داشتن و با خودش گفته شاید سروان حمیدی 20 سال بعد به شهر دیگه‌ای منتقل شده باشه. بعد اگه بخوای فن بدل بهش بزنی و بپرسی که از بچه‌های خودتون چه خبر؟ می‌گه: «نمی‌دونم والا، اونا که چیزی به من نمی‌گن، منم که فضول نیستم چیزی ازشون بپرسم» و با این حرف دهنت رو می‌بنده.