گپ و گفت خراسان با 2 بازیگر سریال «بیست کووید» که این روزها روی آنتن شبکه 3 است
تعداد بازدید : 21
مشهد به روایت «بیست کووید»
بهاره موفقی/ آذرماه همین امسال بود که روزنامه خراسان با حضور در پشت صحنه فیلمبرداری سریال «بیست کووید» در مشهد، به گفت و گو با کارگردان و عوامل این سریال پرداخت. پس از آن 9 آذرماه، گزارشی با عنوان «بیست کووید؛ روایتی طنز از کرونا» در روزنامه خراسان منتشر شد که در آن با ارائه جزئیاتی از مراحل ضبط فیلم، به گفتوگو با هادی حاجتمند، کارگردان این مجموعه پرداختیم. سریال «بیست کووید» با مضمونی اجتماعی و روایتی طنز به اتفاقات و ماجراهای متفاوت یک خانواده پیرامون کرونا می پردازد. به بهانه آغاز پخش این سریال که حال و هوا و روایت های آن در مشهد می گذرد، با علی هاشمی، بازیگر نقش اول و جواد سلطانی از دیگر بازیگران این مجموعه گفتوگو کردیم که در ادامه می خوانید.
جذابیت های مشهد از زبان بازیگر نقش اول سریال
علی هاشمی، بازیگر نقش اول این سریال است. دیدار و گفتوگویم با او در کارگاه نجاری است که در وقت استراحت مشغول گپ زدن با عوامل فیلم است. در طول گفتوگو خوش برخورد و صمیمی است و آنقدر با شور و شوق درباره کارش صحبت میکند که گذشت زمان احساس نمی شود. حین صحبت های متفرقه با او متوجه میشوم به رشته جامعهشناسی علاقه دارد و جامعهشناس موردعلاقهاش «لویی آلتوسر» است. یکی از کتاب هایی هم که در حوزه جامعه شناسی تعریف زیادی از آن میکند و پیشنهاد میکند که آن را بخوانم، کتاب «روانشناسی تودهها» از گوستاو لوبون است. صحبت های مان را ادامه می دهیم و او درباره حس و حالش نسبت به ساخت این سریال در مشهد می گوید: «این سریال طرحش از قبل تصویب شده بود و به خاطر یک سری اتفاقات سر نمی گرفت. به من برای بازی در این سریال پیشنهاد شد. من هم دلتنگ مشهد بودم و مدتی بود که به مشهد نیامده بودم. اصولا هم خیلی دوست دارم که برای اقلیم خودم بازی کنم و اینجا را به کل کشور بیشتر معرفی کنم؛ هم به جهت مذهبی به خاطر بارگاه امام رضا(ع) و هم اینکه مشهد دومین کلانشهر ایران است که کلی اتفاقات فرهنگی دارد.» او با لبخند ادامه می دهد: «هر جا که می پرسند کجایی هستید، ما مشهدی ها می گوییم حمل بر خودستایی نباشد؛ مشهدی هستیم. به خاطر اینکه مشهد هنرمندان زیادی دارد که من هم از کوچکترهای آنها هستم؛ از موسیقی استاد شجریان گرفته تا شاعرانی که سردمدارش فردوسی است. در یک شعاع 250 کیلومتری تقریبا 80 درصد فرهنگ این مملکت میشود گفت در خراسان شکل گرفته است. خیلی دوست دارم برای مشهد کار کنم و در مشهد بازی کنم. برای همین وقتی بازی در این مجموعه به من پیشنهاد شد، برایم جذاب بود. ضمن اینکه آقای حاجتمند را میشناختم و قبلا فیلمی از ایشان دیده بودم و خیلی از عوامل دیگر فیلم را میشناختم؛ برای همین جذابیت بازی در این سریال برایم دوچندان شد.» علی هاشمی در ادامه درباره جذابیت های حضورش در مشهد نیز می گوید: «هم پدرم و هم خواهرم مشهد هستند. من 22 سال است از مشهد رفته ام. این دفعه که 7 ماه در مشهد مانده ام، برایم جذاب است. هم پدرم را دیدم که بعد از فوت مادرم تنها شده است، هم دیدن خواهرم و فرزندان خواهرم برایم جذاب بود و وقت بیشتری را با پدرم گذراندم.»
علی هاشمی در نقش پسری عاشق پیشه و اخلاق مدار
از علی هاشمی درباره نقشش در سریال «بیست کووید» سوال می کنم که توضیح می دهد: «من نقش اول سریال هستم و نقش پسری را بازی میکنم که فارغ از هرگونه دارودسته و حزب، اعتقادات و فارغ از هر چیز دیگری عاشق پیشه و اخلاق مدار است. درگیر یک رابطه احساساتی می شود و هزار کار میکند برای اینکه به ازدواج و ماجرای عشق و عاشقی خود بپردازد.» وقتی از او سوال میکنم که آیا این نقش با شخصیت واقعی خودش همخوانی دارد یا خیر، می گوید: «اخلاق مداری آرزوی هر انسانی است. من خودم خیلی دوست دارم این گونه باشم و امیدوارم که اینطور باشد. ماجرا این است که من اگر بخواهم خودم را بازی کنم، فقط یک کار خواهم داشت؛ اما بازیگر تعدد نقش برایش وجود دارد.» وی می افزاید: «این نقش برای من نماد بیرونی نداشته است. چون خیلی اوقات نقشی را بازی کردم که با خودم گفتهام بخشی از شخصیت این نقش، شبیه یکی از همسایه های ماست که در دوران کودکی او را میشناختم؛ اما این نقش این گونه نیست و شخصیتی است که توسط خود من با کمک کارگردان ساخته شده است.»
دشواری های بیست کووید
از علی هاشمی می خواهم درباره سختی های کار بگوید. کمی به فکر فرو می رود و اظهار می کند: «موضوع سریال به سه تا چهار سال پیش در دوران کرونا بر می گردد که روزگار تلخی برای ما بود. انگار یک جاهایی داریم سریال تاریخی می سازیم. اگر یادتان بیاید در دوران کرونا خیابان ها خلوت بود، مردم ماسک میزدند، آدمها عجیب و غریب رفتار میکردند و... حتی برخی ها ممکن است رفتار خودشان را در آن برهه از زمان به خاطر بیاورند و بخندند، اما ما به عنوان بازیگر مجبور هستیم آن را نشان بدهیم؛ برای همین سریال سختی بود. یعنی شبیه این بود که داریم یک کار تاریخی مربوط به دهه شصت می سازیم. مجبور بودیم همه چیز را عوض کنیم. ما مقداری صبر و انرژی بیشتری به خرج دادیم تا سریال خوبی شود. اولین اتفاق این است که خودمان آن را دوست داریم. وقتی خودمان چیزی را دوست داریم کم پیش می آید که مردم آن را دوست نداشته باشند.» هاشمی در ادامه می گوید: «در کارهای سینمایی گاهی پیش می آید که برای بازیگر تداخل پیش بیاید. یکسری سکانسها را زمانی گرفتیم که در انتهای تیرماه در گرمای مشهد مجبور بودیم گان بپوشیم و عقب یک آمبولانس زیر تیغ آفتاب، سکانس شب را بگیریم. من همیشه با خودم میگفتم چرا شب این سکانس را نمی گیریم و چرا نمی گذارید شب بشود؟ خیلی عجیب بود که یکسری چیزها هماهنگ نمیشد و مجبور بودیم سریال را پیش ببریم.»
13 تا 14 کیلو وزن کم کردم!
هاشمی در ادامه یکی از خاطراتش را در جریان ساخت این سریال در مشهد روایت میکند و با اشاره به اینکه در بخش هایی از فیلم باید «گان» های مخصوص کادر درمان را می پوشید،
می گوید: «موقع ساخت سریال هوا وحشتناک گرم بود؛ طوریکه دوستانی که به عنوان بازیگرهای نقش کوتاه به ما کمک میکردند از گرما بیهوش میشدند و از حال می رفتند. گاهی پاچه شلوار این گان ها را که باز میکردیم، آب راه می افتاد. این ماجرا برای من سر این کار خیلی جالب بود. بعدها با چند پزشکی که از دوستان ما و مشاوران طرح ما هستند، صحبت میکردم. آنها میگفتند که شما الان برای فیلمبرداری این لباس را پوشیدید، اما ما در دوران کرونا در همین دما، این لباس را می پوشیدیم و تا 24 ساعت درنمی آوردیم.» صحبتهایش که به اینجا می رسد با حالتی تحسین برانگیز ادامه میدهد: «همیشه میگویم دم بچه های کادر درمان گرم که در آن دوران پایمردی کردند و کارشان کمتر از بچه های جبهه و جنگ نبود.» در ادامه با «جواد سلطانی»، یکی دیگر از بازیگران این فیلم همصحبت میشوم تا یکی از خاطراتش را در زمان ساخت این سریال روایت کند. او می گوید: «اوایلی که این کار شروع شد، تابستان بود و ما باید لباس های گان مخصوص کادر درمان را می پوشیدیم. به خاطر پوشیدن همان لباس 13 تا 14 کیلو وزن کم کردم چون خیس عرق می شدیم، طوریکه از پایین پاهایم دریاچه آب سرازیر میشد. این لباس ها به مدت دوماه روزی 6 تا 8 ساعت تنم بود. ما وقتی وارد بیمارستان شدیم، فهمیدیم این خانواده های کادر درمان چه سختی هایی کشیدند. به نوبه خودم از کادر درمان تشکر میکنم و یاد شهدای سلامت را گرامی می دارم.»