گزارشی از یک نمایش موزیکال پرفورمنس که این روزها در مشهد روی صحنه رفته است
تعداد بازدید : 4
«بیقرار»؛ روایتی از تعامل 2 هنر
محمد بهبودی نیا/ در چند سال اخیر بازار نمایشهای موزیکال در کشور داغ شده است. نمایشهایی که معمولاً با اجرای چند قطعه موسیقی همراه است و کارگردان، برای انتقال عمیقتر مفاهیم در این نوع آثار از موسیقی و ترانه نیز بهعنوان بازیگران جنبی یا حتی اصلی استفاده میکند. مدتی است در مشهد نیز نمایش موزیکال پرفورمنسی با نام «بیقرار» روی صحنه رفته است. اثری نمایشی به کارگردانی و آهنگ سازی آرمان پارسیان، با ترانههایی از میثم بهاران و احسان بایگی، بازیگران این نمایش نیز رامین رخ فروز، تارخ اردشیری، نوشین هنرمند و علیرضا سعیدی نائینی هستند. از دیگر عوامل این گروه میتوان به نیما صبا، سونیا کنویسی، جواد رحمانی، امیرحسین تولایی، مصطفی محمدزاده، جواد حاتم پور و هادی جمالی (تهیهکننده) اشاره کرد. از نکات قابلتامل در این اثر میتوان به همسویی کامل نمایش با موسیقی و ترانههای اثر اشاره کرد. بیتردید مهمترین دلیل در این اتفاق، نویسندگی اثر توسط میثم بهاران است که بیشتر ترانههای نمایش را نیز سروده و پیش از اجرا بهتمامی زوایای پنهان روایت خطی نمایش توجه داشته است. در این نمایش شاهد روایت خطی مناسب و تعامل ظریف میان دو هنر نمایش و موسیقی هستیم. نویسنده این اثر با تقسیم دیالوگ میان ترانهها و دیالوگ بازیگران، گسیختگی مفاهیم را از میان برداشته است. با توجه به استقبال چشمگیر از نمایش «بیقرار» با آرمان پارسیان، آهنگ ساز و کارگردان این اثر گفتوگو کردهایم. وی درباره شکل گیری نمایش بی قرار گفت: ترانههای این اثر را که حاصل ذوق دو ترانهسرای شناختهشده کشور یعنی میثم بهاران و احسان بایگی است، حدود پنج سال پیش در گروه موسیقی «طبقه سیزدهم» آهنگ سازی کردیم. بعد از اجرای موفق «آنتراکت» که نمایش قبلی ما بود، شروع به باز تنظیم موسیقی با تفکری جدید برای نمایش «بیقرار» کردیم. بعد از آهنگ سازی آثار، بنده و خانم هنرمند طرح اولیه را نوشتیم و میثم بهاران نمایش نامه اولیه را نوشت. در ادامه با همکاری عرفان شیرنگی و ایده پردازی بازیگران به متن نهایی رسیدیم.
وی همچنین درباره مشکلات مسیر تولید این اثر گفت: یکی از موضوعات مهم حمایت نشدن فعالان عرصه نمایش و موسیقی است. ما با مشکلات زیاد به همراه گروه این اثر را درنهایت تولید کردیم و نمایش روی صحنه رفت، اما در این مسیر مشکلاتی وجود داشت که بیان آن در این فرصت کوتاه نمیگنجد. بهعنوانمثال یکی از مشکلات وضعیت استاندارد سالنهای تئاتر در مشهد است. اگرچه سالنی که ما در آن به اجرا پرداختیم، سالن مجهزی است، اما بهطورکلی باید بگوییم که اگر بخواهیم نمایشهای موزیکال حرفهایتری ببینیم باید سالنهای حرفهایتری هم داشته باشیم، اما باید این جمله تکراری را بگوییم که همینکه وجود دارند، جای شکرش باقی است. این آهنگ ساز و کارگردان خاطرنشان کرد: در نمایشهای موزیکال سالن باید بهصورت آکوستیک درآید. با وجود این که ما در سالنی اجرا داشتیم که برای همین منظور طراحی شده، اما هر شب باید با سختی برای تنظیم صدا در سالن یک روند تکراری و طاقتفرسا را طی میکردیم، به همین دلیل خواننده و نوازندهها فشار زیاد کاری را متحمل میشدند. بازهم میگویم البته من درباره سالنها شرایط ایده آل را مطرح میکنم. آرمان پارسیان درباره زمانبندی اجرای این نمایش در مشهد نیز گفت: ما تا امروز با استقبال چشمگیری از سوی مخاطبان روبهرو بودیم و این اجراها را چند بار تمدید کردهایم.هم اکنون نیز این نمایش تا 5 بهمن هر شب ساعت 8 روی صحنه تئاتر پردیس اردیبهشت مشهد واقع در بولوار باهنر میرود و در صورت تمدید تا 17 بهمن اجرا خواهیم داشت.