دقت کردین اگه 10 دقیقه زودتر راه بیفتیم 10 دقیقه زودتر می‌رسیم اما اگه 10 دقیقه دیرتر راه بیفتیم نیم ساعت دیرتر می‌رسیم و این ماجرا یک ابهام بزرگ و عجیب داره. به‌خصوص این‌که بیشتر ما، بیشتر وقت‌ها، 10 دقیقه هم دیر راه می‌افتیم و همه‌جا هم دیر می‌رسیم. من مورد داشتم که درحال پوشیدن جوراب بودم، دوستم گفته که سرقرار رسیده، بعد که من رسیدم فهمیدم تازه از خونه‌شون راه افتاده. حالا همه اینا حول بحث مهم مدیریت زمانه که ما تو بچگی بهش مسلط بودیم و هرچی بزرگ تر شدیم ضعیف‌تر شدیم. تو مدرسه مدیریت زمان ما این‌جوری بود که تو 15 دقیقه زنگ تفریح اول می‌رفتیم سرویس، بعد می‌رفتیم تو صف بوفه تا کیک و نوشابه بخریم و بخوریم، بعد زمان اضافه می‌آوردیم و با بچه‌ها گل کوچیک می‌زدیم، در نهایت از زمان باقی‌مونده استفاده می‌کردیم تا مشق‌های ساعت بعدی رو بنویسیم، تهش زود می‌رسیدیم سر کلاس و تا معلم می‌اومد آتیش می‌سوزوندیم. اما الان تو 15 دقیقه فقط از یک نقطه دیوار یا یک گل فرش، به نقطه دیگه دیوار یا گل دیگه فرش خیره می‌شیم بدون هیچ کار مثبتی.