وقتی که دیده نمی شویم!
ملی پوشان والیبال نشسته از مشکلات و بی مهری ها به ورزش بانوان می گویند
علی ترابی-بی شک والیبال نشسته خراسان رضوی آن هم در حوزه بانوان، جایگاه ممتاز و خوبی در کشور دارد و همیشه به عنوان قهرمان ایران معرفی می شود. این موضوع نشان دهنده استعداد و ظرفیت های خوبی است که در والیبال نشسته استان وجود دارد، اما کمتر به آن توجه شده است. اگر اشتباه نکنیم ، حدود 18 سال پیاپی است که بانوان خراسانی در رقابت های والیبال نشسته قهرمانی کشور بر بام ایران قرار می گیرند. البته طی سال های 96 تا 1400 مسابقاتی در چنین سطحی انجام نشده است. در همین حال مسابقات سال 1401 چند روز قبل به پایان رسید و خراسانی ها باز هم قهرمان کشور شدند و نام شان پرآوازه شده است،اما چه فایده که با چنین افتخار و سابقه ای اصلا دیده نمی شوند و حتی از این قشر ورزشکار تقدیر هم نمی شود.این در حالی است که در استان حدود 5 ملی پوش داریم اما هیچ گاه در شأن و منزلت این ورزشکاران که افتخار آفرینی می کنند، اقدامی قابل توجه انجام نشده است. به بهانه قهرمانی چند روز قبل تیم والیبال نشسته بانوان استان سراغ چند تن از ملی پوشان رفتیم که هر کدام درد دل و دغدغه های زیادی دارند که هنوز برآورده نشده است.هر چند دیگر به این وضعیت عادت کرده اند و با توجه به سختی هایی که پیش رو دارند ، فقط به دلیل علاقه شان به میدان می روند و امیدی به مسئولان ندارند.
جهانی: از خیلی چیزها محروم هستیم
فاطمه جهانی از ملی پوشان والیبال نشسته است که این ورزش را از 8 سالگی شروع کرده و حالا در 19 سالگی افتخارات زیادی را به دست آورده است.او حدود 5 سال است که در خدمت تیم ملی است و تاکنون به مسابقات جهانی هلند، بوسنی و آسیایی جاکارتا اعزام شده است. اما معتقد است که والیبال نشسته بانوان تاکنون آن چنان که باید و شاید مورد توجه مسئولان قرار نگرفته است.او دراین باره می گوید:«حدود 5 سال است که عضو تیم ملی والیبال نشسته ایران هستم اما فقط امسال دارم حقوق می گیرم، یعنی در سال های قبل هیچ حقوقی دریافت نمی کردم و رایگان در خدمت تیم ملی بودم. فقط در روزهای منتهی به اردو حقوق شامل ما می شود و آن هم در حدی نیست که کفاف هزینه های مکمل ، بدن سازی و رفت و آمد ما را بدهد. خیلی از ملی پوشان درآمد ثابتی ندارند و به دلیل شرایط اردوهای تیم ملی هم نمی توانیم در جایی شغل ثابت پیدا کنیم چون همیشه در رفت و آمد هستیم.خلاصه کلام این که اصلا حمایت نمی شویم.»
این ملی پوش جوان در رقابت های لیگ برتر هم با تیم سپاهان اصفهان قرارداد دارد و قرار است از 11 بهمن ماه به میدان برود،اما مبلغ قرارداد بازیکنان ملی پوش در لیگ برتر حدود 40 تا 50 میلیون برای یک سال است که واقعا با توجه به مشکلات و سختی هایی که ورزشکاران دارند، ناچیز است.وی می افزاید:«رقابت های لیگ برتر شرایط متفاوتی دارد و ملی پوشان در تیم های مختلف تقسیم می شوند.مدتی برای شهر کرمان بازی می کردم که البته هیچ مبلغی دریافت نمی کردم،اما الان با تیم سپاهان اصفهان قرارداد بستم و مبلغی به ما می دهند.هر چند در مقابل هزینه هایی که یک ورزشکار دارد، خیلی ناچیز است.متاسفانه به والیبال نشسته آن هم به قشر ورزشکار بانوان بهایی نمی دهند.»
این ملی پوش والیبال نشسته دغدغه های زیادی برای آینده حرفه ای خود دارد که هنوز برآورده نشده است،اما انگیزه و هدف شخصی خودش باعث شده مشکلات را کنار بزند و به مسیر حرفه ای خود ادامه دهد.او اظهار می کند:«مهم ترین دغدغه بازیکنان بحث حقوق است. اگر ملی پوشان حقوق ثابتی داشته باشند، تمرکز خودشان را روی تمرین و بازی می گذارند. هزینه های مکمل و بدن سازی برای یک ورزشکار حرفه ای خیلی زیاد است که از عهده آن بر نمی آییم.اکنون برای رفت و آمد به محل تمرین هم دچار مشکل هستم. محل تمرین ما مجموعه 15 خرداد است که باید مسیر طبرسی تا این جا را طی کنم. امیدوارم به ورزش بانوان آن هم قشر ورزشکار معلول بیشتر توجه شود که واقعا از خیلی امکانات محروم هستیم.»
پنجه باشی: نیازمند حمایت هستیم
ندا پنجه باشی، یکی دیگر از ملی پوشان خراسانی است که از سال 2017 سابقه حضور در تیم ملی والیبال نشسته بانوان را دارد. او طی این سال ها در تمام اردوهای تیم ملی حضور داشته و جزو باسابقه ترین ها محسوب می شود و در کارنامه خود نایب قهرمانی مسابقات آسیایی جاکارتا و سومی رقابت های آسیایی – اقیانوسیه چین را هم دارد.او امسال همراه تیم والیبال نشسته خراسان رضوی قهرمان کشور شده است و در این باره می گوید: خراسان رضوی ظرفیت خیلی خوبی در رشته والیبال نشسته دارد. هر چند که خیلی از استان ها هم در این رشته خوب کار کرده اند و بازیکنان خوبی دارند،مثلا اصفهان و چهارمحال و بختیاری امسال خوب ظاهر شدند، اما در سطح خراسان رضوی نبودند و ما با افتخار قهرمان کشور شدیم.این قهرمانی هر سال متعلق به استان ماست که باید از آن حراست و حفاظت کنیم ولی نیاز است که از این رشته بیشتر حمایت شود تا بازیکنان با انگیزه بیشتری روانه میدان شوند.
این ملی پوش در کنار وظیفه مادری برای استان و کشورش هم افتخار آفرینی می کند. سختی های تمرین را به جان می خرد و با تمام مشکلاتی که دارد، در میدان نبرد مقابل حریفان حاضر می شود،اما با این حال برای تمرین بدن سازی دچار مشکل است که در این باره می گوید:«تمرینات ما در مجموعه 15 خرداد برگزار می شود.تمرینات خوبی داریم و در کنار مربی تیم ملی تمرین می کنیم ،اما متاسفانه برای تمرین بدن سازی دچار مشکل هستم. زمان تمرین ما در پایگاه قهرمانی ساعت 7 صبح است و من با داشتن فرزند کوچک به راحتی نمی توانم به تمریناتم برسم. به نظرم یک ملی پوش والیبال نشسته اصلا دیده نمی شود.با این که افتخارات زیادی داریم اما شناخته نمی شویم.زمانی که از مسابقات بر می گردیم عکس و تقدیر برقرار است ، اما بعد به کلی فراموش می شویم.به نظرم بین ورزشکاران معلول با ورزشکاران سالم فرق گذاشته می شود. در صورتی که ما هم سختی های خاص خودمان را داریم و چه بسا سخت تر از افراد سالم هم باشد.»
زارعی : بی انگیزه شدیم
معصومه زارعی جزو باسابقه ترین ورزشکاران در تیم ملی والیبال نشسته محسوب می شود . کسی که حدود 23 سال است در ورزش حرفه ای فعالیت دارد و اکنون جزو آماده ترین ورزشکاران هم محسوب می شود. هنوز قصد خداحافظی ندارد و می خواهد در مسابقات سال آینده آسیایی هانگژو به میدان برود.او در این مدت افتخارات زیادی به همراه تیم ملی کسب کرده است و یکی از ورزشکارانی است که سهم بسزایی در افتخار آفرینی ورزش استان دارد اما متاسفانه تاکنون در حد و شأن او تقدیر به عمل نیامده است. ناگفته های زیادی از فعالیت ورزشی خود دارد و از بی مهری هایی که در ورزش استان وجود دارد گلایه مند است.این ملی پوش تاکنون توانسته 18 قهرمانی کشوری برای خراسان رضوی به دست آورد که افتخار زیادی است.این کاپیتان تیم ملی درباره مسابقات قهرمانی کشور که چند روز قبل برگزار شده است، می گوید:«خوشبختانه امسال هم توانستیم هجدهمین قهرمانی کشور را به دست آوریم. هر چند که اعضای تیم خراسان رضوی تغییر کرده اند و 70 درصد ورزشکاران جوان هستند.فقط من از قدیمی ها هستم که هنوز می توانم بازی کنم.تنها بازیکنی هستم که حدود 23 سال است به صورت حرفه ای کار می کنم.از طرفی استعدادهای خیلی خوبی در مشهد داریم که اگر به آن ها توجه شود قطعا در آینده حرف های زیادی برای گفتن دارند.»
او که کاپیتانی تیم ملی والیبال نشسته را هم بر عهده دارد، به بی مهری هایی که وجود دارد اشاره می کند و می گوید:در این سال ها همیشه برای تیم خراسان رضوی فداکاری کرده ام و هیچ چشمداشتی نداشته ام، اما وقتی می بینم از سوی مدیران ورزش استان دیده نمی شویم ناراحت می شویم.یک ماه پیش از مسابقات جهانی بوسنی برگشتیم.نمی گویم که کسب مقام نهمی جایگاه خوبی است.اما همین که توانستیم با پوشش حجاب کامل در رقابت های بین المللی به میدان برویم و رنکینگ تیم ملی را ارتقا بدهیم، خودش ارزشمند است. باور کنید که تمام ملی پوشان در شهرهای خودشان مورد تجلیل و تقدیر قرار گرفتند اما بنده در مشهد اصلا دیده نشدم. مدیر کل ورزش و جوانان فکر نکنم بداند که من در چنین مسابقاتی بوده ام. ورزشکاری هستم که با حجاب کامل در مسابقات حاضر می شوم. حداقل این انتظار را داریم که بعد از این همه سال به ما توجه بشود.
وی با بیان این که انگیزه های ورزشکاران در استان کم شده است، اظهار می کند: وزارت ورزش و جوانان مصوب کرده که به ملی پوشان ماهانه حقوقی بین 2 تا 3 میلیون داده شود، اما ما هنوز رنگ این حقوق را ندیده ایم.دیگر به این وضعیت عادت کرده ایم،چاره ای هم نداریم ولی تمرین کردن در وضعیت اقتصادی این روزهای کشور خیلی سخت شده است و باید برای ملی پوشان برنامه داشته باشند.