خرداد امسال بود که اداره ‌کل محیط‌زیست استان، در پی دو گزارش پیاپی خراسان‌رضوی با تیترهای «ضرب‌الاجل محیط‌زیست به باغ پرندگان» و «باغ‌پرندگان؛ مسئله‌ای که حل نشده، پاک خواهد شد» که به روایت شرایط نامناسب فضا و پرندگان باغ پرداخته بود، درخواستی مبنی بر رعایت ضوابط و استانداردهای زیست‌‌محیطی برای مجموعه باغ پرندگان مشهد ابلاغ و ارسال کرد و به این مجموعه تا پایان شهریورماه 98 مهلت داد تا ایرادات و نواقص را برطرف کند و تاکید کرد در صورت رفع نشدن، از ادامه فعالیت این مجموعه جلوگیری خواهد کرد. باسررسید ضرب‌الاجل داده شده به این مجموعه، برای بررسی و مشاهده آخرین وضعیت باغ پرندگان مشهد به بولوار خیام شمالی رفتیم تا از تغییرات ایجاد شده توسط مسئولان مجموعه، مطلع شویم.
فضای آلوده، پرندگان مریض وبازدیدکنندگان معترض
متاسفانه باز هم مثل قبل، بوی ناخوشایند فضــا، آب بسیار کدر و آلوده استخر، فواره خاموش، طوطی‌های بی‌رمق با پرهای ریخـته، عقاب و کرکس‌های آسیب‌دیده و پیر و کچل، پرندگان ساکت و کز کرده، پرنده‌های مرده در قفس و... به قوت خود باقی بودند و شرایط کلی باغ، فرق چندانی  به نسبت قبل نکرده بود. شرایطی که طی گفت‌وگو با مردم، مورد اعتراض بازدیدکننده‌ها هم بود. خانم «حسین نژاد» از بازدیدکنندگان، اعتراض می‌کند: «من باغ پرندگان تهران و اصفهان را دیده ام که خیلی زیباتر و تمیزتر از این جاست و شامل گونه‌های کمیابی از پرندگان است اما ورودی‌اش شش هزارتومان است، نه 10هزارتومان، آن‌هم حتی برای بچه‌ها.» آقای موسوی که از کرمان به مشهد آمده، می‌گوید: «من به پرندگان خیلی علاقه‌مند هستم و امروز به شوق دیدن پرندگان زیبا و سالم و کمیاب به این باغ آمدم اما خبری از گونه نادر که نبود هیچ، محیط هم خیلی کثیف با بوی زننده بود.» آقای محسنی هم از دیگر بازدیدکنندگان، با اشاره به این که آب بسیار کثیف و کدر حوضچه ها، نشان می دهد خیلی وقت است آب تعویض نشده، گلایه می‌کند: «در این باغ 12-13 قفس پر از مرغ و خروس گذاشته اند. ما نیامده ایم که مرغ و خروس تماشا کنیم و بقیه پرندگانش، پیر و خسته و ساکت و مریض باشند. ضمن این که نظافت باغ اصلا خوب نیست و تا دلتان بخواهد، پلاستیک و زباله، گوشه و کنار قفس پرندگان ریخته و جمع آوری نشده. این چه وضعی است؟»
محیط‌زیست: امیدواریم شرایط باغ بهبود یابد وگرنه جمعش می‌کنیم
با توجه به بهبود نیافتن شرایط باغ‌پرندگان، چگونگی اجرای ضرب‌الاجل سازمان محیط‌زیست را از «ایمان محمدی»، کارشناس این سازمان و مسئول مستقیم رسیدگی به باغ پرندگان جویــا می‌شویم که می گوید: «چون باغ پرندگان دارای شرکای مختلفی است که هر کدام به صورت جداگانه پیگیر موضوعات این باغ هستند، از آن ها درخواست کردیم یک مدیر واحد برای این مجموعه معرفی شود تا ما بدانیم با چه کسی طرف هستیم. یک‌سری از اقدامات مدنظر محیط‌زیست از جمله نصب دوربین مدار بسته در باغ، پلاک گذاری گونه ها، ایجاد دفتر اداری، استقرار دام پزشک و... تا امروز انجام شده و بقیه موارد نیز در حال برطرف شدن است. درست است که کار به کندی پیش می رود اما این، به نبود یک مالک واحد برای این مجموعه برمی‌گردد. به مردم اطمینان می‌دهیم هم اکنون، نظارت دقیقی بر روند اجرای تغییرات در مسیر بهبود شرایط داریم و مثلا آب حوضچه های باغ، طبق زمان‌بندی تعویض می شود و آخرین بار، 8مهرماه عوض شده. منتها کدر بودن آب و بوی بد حوضچه، به دلیل  انتشار شیرابه‌های درختان کاجِ اطراف در آب است. در صورت برطرف شدن ایرادهای عمده این باغ، به مالک مجوز یک ساله ای خواهیم داد تا اصلاحات باقی‌مانده را به مرور انجام دهد و امیدواریم بتواند باغ پرندگانی در شأن شهر مشهد ایجاد کند. اگر هم که ایرادات رفع نشود، در نهایت این باغ را جمع خواهیم کرد.»

 شهرداری
 من خیلی دوست دارم که کاشت نهال نذر کنم و اطرافیانم را هم به خصوص با توجه به شرایط زیست محیطی این روزهای مشهد به این کار تشویق کنم. اما نمی دانم کجا باید این نهال ها را کاشت؟ آیا شهرداری می تواند محل‌هایی برای این منظور به مردم معرفی کند؟
 بولوار طبرسی شمالی، سرعت گیر لازم دارد. به ویژه روبه روی طبرسی شمالی ۶، چون ایستگاه اتوبوس بی‌آرتی واقع شده  و عبور عابران از عرض بولوار، زیاد است. عاجزانه از مسئولان خواهشمندم رسیدگی کنند.
 در منطقه چمن، تعداد زیادی از ساختمان‌ها و منازل، معمولا و در بیشتر اوقات سال، از سوی مالکان در اختیار زائران و مسافران شهر مشهد قرار‌می‌گیرد که البته قدم‌شان روی چشم. منتها این زائرپذیری محله،  به دردسرهایی برای اهالی، از جمله شلوغی کوچه‌ها، نبود جای پارک، ریخت و پاش زباله و رفت و آمد افراد ناشناس که امنیت محله را کم‌رنگ می‌کند، منجر شده. ای‌کاش برای حل این مشکلات، تمهیداتی اندیشیده شود.
اتوبوسرانی
 در بولوار تلویزیون، تابلوهای خطوط اتوبوس را جاهایی نصب کردند که به دلایل مختلف مثل شاخه های درختان، دید ندارد. لطفا به این نکته به منظور راحتی حال شهروندان توجه کنید.
 به مسئولان محترم اتوبوسرانی بفرمایید بر عملکرد اتوبوس های خطوط 10 و 11 نظارت بهتر و بیشتری داشته باشند، تأخیر بیش از حد در ساعات صبح و از پایانه وکیل آباد، واقعا بی مسئولیتی راننده ها را نشان می‌دهد. با اتوبوسرانی تماس گرفتم می گویند چون بخش خصوصی است، ما نمی‌توانیم کاری بکنیم.
 می‌خواستم از راننده اتوبوس خط۹۶هاشمیه-نیروی هوایی که اتوبوس بسیار تمیزی را برای تردد مسافران آماده کرده‌اند، تشکر کنم. اگر همه اتوبوس‌ها همین‌قدر تمیز و با تهویه مناسب باشد، حتما تمایل مردم برای استفاده از وسیله نقلیه عمومی بیشتر می شود.
مخابرات
 در منطقه سرافرازان 52، آنتن‌دهی خطوط ایرانسل و سرعت اینترنت واقعا افتضاح است. بعد این همه تبلیغ هم می کنند، این چه وضعی است؟
اتحادیه نانواها
 هرج و مرج در نانوایی‌های مشهد بیداد می‌کند. نه از اتحادیه خبری هست و نه از تعزیرات. هر کس نان را هر چقدر دلش می‌خواهد حساب می کند. لطفا به شرایط ارائه نان در نانوایی‌های آزادپز رسیدگی کنید.
 یادش به خیر قدیم‌ها، نانواها قبل از اذان صبح در محل نانوایی حاضر بودند و نماز را در کنار تنور می خواندند. هم نان با برکت به مردم می دادند و هم کار مردم راه می‌افتاد. اما حالا چی؟ امروز صبح که رفتم نان تازه بگیرم تا فرزندم را با نان تازه صبحانه بدهم و به مدرسه بفرستم، ساعت 7:10 سه نانوایی بسته بودند و این موضوع تازگی ندارد و چند سالی است که مردم گرفتار آن شده اند.
متفرقه
  به بولوار پیروزی برای خرید دارچین آسیاب شده رفته بودم، دیدم همزمان زغال هم می‌فروشد. گفتم این کار از نظر بهداشتی درست نیست که مغازه دار گفت ای خانم! این که بسته بندی شده. از چه نگرانی؟ این هم شد جواب؟
 در احمدآباد، زنانی بچه به بغل التماس می کنند که کمکمان کنید و از بی‌پولی می نالند. چرا هیچ کس به این مسئله رسیدگی نمی‌کند تا احیانا دستِ سوءاستفاده‌گران کوتاه شود؟
  ون‌های مسیر هاشمیه، از آخر هاشمیه تا چهارراه کوثر، خیلی آهسته حرکت می کنند. وقتی هم از سرعت کم آنان، به ویژه صبح‌ها گلایه می کنیم، می‌گویند خب اگر عجله دارید، اتوبوس و مینی بوس سوار نشوید و با تاکسی تلفنی بروید.
 

«پیاده روهای خیابان فرامرز بسیار نامناسب است. شهرداری منطقه اصلا متوجه هست که در این منطقه، مدارس روشندلان مستقر است؟»

این، یکی از چندین پیامکی است که درباره شرایط نامناسب خیابان و پیاده‌روهای اطراف مدارس نابینایان مشهد، به‌دست صفحه حرف‌مردم رسیده. امروز و در آستانه روز جهانی «عصای سفید»، روزی که برای احترام به حقوق و دغدغه‌های نابینایان در سراسر جهان در نظر گرفته شده، به بررسی‌ شرایط پیاده‌روهای اطراف سه مدرسه مخصوص روشندلان مشهد پرداختیم.
مدرسه شبانه‌روزی نابینایان امید محله فرامرزعباسی | منطقه2
«محمد سعادتی‌مقدم» از دانش آموزان این مدرسه و دارنده مدال شنای آسیا، با اشاره به ناهمواری و معیوب بودن مسیرهای ویژه نابینایان، اطراف مدرسه و در سطح شهر، گله می‌کند: «ما نابینایان در زمینه تردد در شهر، خیلی مشکل داریم؛ جوری که باید حتما یک نفر بینا برای رفت و آمد کمکمان کند و  مستقل نمی توانیم در خیابان راه برویم. این شرایط، اطراف مدرسه، دیگر خیلی آزاردهنده است.» «سجاد زنگنه» یکی دیگر از دانش آموزان این مدرسه که از شهرستان خواف برای ادامه تحصیل به مشهد آمده هم می گوید: «در مسیرهای رفت و آمد ما، حتی اطراف مدرسه، میله هایی در پیاده رو قرار گرفته که در واقع برای تردد نکردن موتورسیکلت و گاری در پیاده رو بوده ولی یک مانع جدی سر راه ماست. مغازه‌دارهایی که وسایل خود را در پیاده‌روها می‌چینند و دست‌فروش‌هایی که در پیاده‌روها بساط می‌کنند و افرادی که اقدام به پارک خودرو در پیاده رو می‌کنند هم، قوز بالا قوز هستند.»
دبیرستان نابینایان تقوا | محله فرامرزعباسی | منطقه2
خانم «حیدریان» معلم مقطع متوسطه این دبیرستان که خودش هم نابینای مطلق است، گلایه می‌کند: «مسیر هر روزه ام، خانه تا مدرسه تقواست و از این رو، دل پُری از پیاده روهای اطراف دارم. پیاده روهای این مسیر، مربوط به بیش از 15 سال پیش است و برجستگی‌های خطوط ویژه، صیقل خورده و دیگر حکم راهنما ندارد و بدتر، باعث اذیت شدن پاهای نابینایان و کم بینایان می شود. ضمن این که وقتی از افرادی که اطراف ما هستند و این خطوط را به شکل‌های مختلف سد می‌کنند، می پرسیم که آیا می دانید این خطوط برجسته برای چه هست؟ می گویند لابد برای زیباسازی و قشنگی پیاده رو! می‌خواهم بگویم هیچ فرهنگ سازی درباره این خطوط نشده تا آسیب نبینند و سد نشوند.»
دبستان نابینایان امام‌علی(ع) | محله دانشجو | منطقه 11
فریــد، یکی از دانش آموزان کم‌بینای این مدرسه که دانش آموز کلاس پنجم است، گله می‌کند: «کم بینایان مشکلی که علاوه بر ندیدن دارند، این است که وقتی از محل پرنور به محل کم‌نور می آیند، اعصابشان مختل می شود. روی همین حساب، مهم است رنگ زرد و نارنجی مسیرهای ویژه نابینایان، نو و درخشان باشد تا القای نور کند. اتفاقی که معمولا، حتی در پیاده روهای اطراف مدارس نابینایان نمی‌افتد و ما حسابی اذیت می‌شویم.»
65 میلیارد تومان، اعتبار امسال برای مناسب سازی پیاده‌روها و مسیر نابینایان
 مهندس «خیاط» مدیرکل نظارت و نگهداری از تاسیسات و زیرساخت های شهری مشهد در این‌باره توضیح می‌دهد: «شهرداری مشهد، سال گذشته 18 میلیارد تومان برای به سازی پیاده روهای سطح شهر در نظر گرفته  بود که این اعتبار برای امسال مبلغ 65 میلیارد تومان است و نسبت به سال قبل افزایش 360 درصدی داشته است. ضمن این که چهار میلیارد تومان برای پروژه های مسیر تردد توان یابان و نابینایان در پیاده‌روها در نظر گرفته شده است.» وی با اشاره به این که امسال به سازی و مرمت 16 هزار متر مربع پیاده‌رودر دستور کار است، می گوید: «همچنین حدود 10 هزار متر مربع از مسیرهایی که محل تردد توان یابان و نابینایان بوده، مرمت و امسال 50 پیاده رو برای سطح شهر مشهد تعریف شده که اکثرا مجهز به خطوط نابینایان است، ضمن آن که پیاده روهای اطراف مدارس ویژه نابینایان نیز در  برنامه‌های آینده قرار دارد و به سازی می شود. به سازی و مرمت خطوط ویژه نابینایان در خیابان دانشجو شروع شده و انجام این مهم در خیابان های شهید فرامرز عباسی و شفا نیز در برنامه سال آینده قرار  دارد.»

سه شنبه دوم مهرماه امسال بود که گزارشی با عنوان «این جا، جان و اعتیاد با هم می رود» که به روایت مشاهدات‌مان از شرایط اسفبار یک کمپ ترک‌اعتیاد اجباری در مشهد می‌پرداخت،در صفحه حرف‌مردم خراسان‌رضوی منتشر شد. گزارشی که برای تهیه آن، خبرنگار روزنامه خراسان به صورت ناشناس، روز پنج شنبه 28 شهریورماه (دو روز قبل از تهیه گزارش از محیط داخلی کمپ) با حضور در مجاورت ورودی کمپ، با تعدادی از خانواده های معتادان ساکن در کمپ به گفت و گو نشست تا از شرایط داخل، آگاهی پیدا کند و در ادامه، با همراهی کارشناس بهزیستی، در کمپ حاضر شد تا شرایط را از نزدیک رصد کند. در ادامه جوابیه اداره‌کل بهزیستی استان به این گزارش را، به‌رغم توضیحات روز بعد مدیرکل این سازمان به روزنامه و پاسخ خراسان می‌خوانید.
   ضمن تشکر و سپاس از خبرنگار و سردبیر محترم آن جریده شریف، که با نگاهی اجتماعی و دردمندانه، به موسسات ترک اعتیاد تحت نظارت بهزیستی سر زده اند، به استحضار مردم عزیزمان می رساند مراکز ترک اعتیاد اجباری به لحاظ تامین بودجه و امکانات، تحت نظارت شورای هماهنگی مبارزه با موادمخدر استان است و به لحاظ اجرایی، تحت نظارت بهزیستی است و ساکنان آن ها، از طریق قضات محترم دستگاه قضایی به این مراکز معرفی می شوند. لذا محدودیت های بودجه ای یا تکثر ساکنان آن ها، از اختیار و اراده بهزیستی خارج است.
  برخی مطالب مندرج در گزارش خبرنگار محترم خراسان که به نقل از یکی دو نفر از ساکنان کمپ مورد اشاره نوشته شده، منطبق بر واقع نیست و به خاطر شرایط خاصی که این عزیزان در ایام سم‌زدایی و پس از آن دارند، ممکن است مطالبی دور از واقعیت انعکاس دهند که شایسته بود خبرنگار این مسئله را از نظر دور نمی داشت. ضمن این که حدود هشت نفر از مددجویان در همان گفت‌وگوها، از خدمات بهزیستی و مدیران مرکز قدردانی کردند که انعکاس آن در گزارش، بسیار کم رنگ و در حد یکی‌دو کلمه بود. در حالی که موضوع کاستی های احتمالی که در هیچ تشکیلات و نهادی، وجود آن ها منتفی نیست، از نگاه خبرنگار محترم، بسیار پررنگ و برجسته نمود یافته است که نشان دهنده موضع گیری خبرنگار محترم در گزارش است که حسب اخلاق حرفه‌ای می بایست بی طرفانه و محققانه تنظیم می شد.
  در خصوص مسائل بهداشتی، استحمام، مصرف داروهای موردنیاز، حضور پزشک و تیم درمان، تغذیه، اسکان و سایر مسائل مددجویان عزیز، حسب امکانات و مقدورات موجود و اعتبارات تخصیص یافته از سوی شورای هماهنگی و دیگر نهادهای مسئول، به گونه ای عمل می شود که حداقل کاستی ها را شاهد باشیم. لکن همان گونه که در توضیحات کارشناس محترم بهزیستی در همان گزارش و توضیحات مدیرکل محترم بهزیستی در گزارش روز بعد مشاهده می شود و بارها نیز توسط کارشناسان معاونت پیشگیری از اعتیاد مطرح گردیده، اعتبارات این بخش، بسیار بسیار محدود است و خدمات ارائه شده از سوی پیمانکاران و مجریان مراکز ترک اجباری، موجب امتنان بهزیستی است.
   به هر حال، همه ما شرایط کشور و اعتبارات را می دانیم و به محدودیت های بودجه ای دولت وقوف داریم. ضمن این که همیشه هر اندازه خدمات یک بخش، خوب و  عالی باشد، باز هم کاستی ها و نواقصی دیده می شود که طرح آن ها از سوی خبرنگار محترم، بیان مشکلات ما هم هست و از این بابت، تشکر می کنیم و البته از مردم  و مددجویان عزیزمان خواهشمندیم، خدمات مراکز ترک اجباری فعلی را  با شرایطی که این مراکز پیش از واگذاری به بهزیستی داشت، مقایسه و منصفانه قضاوت نمایند. لکن در زمینه تنبیه بدنی و مطالبی از این دست، بعضا ممکن است در شرایط خاص بین برخی مددجویان یا متصدیان بخش های مختلف کمپ ها که عموما از بین خود آن ها انتخاب می شوند، مشکلاتی رخ دهد که هرگز مورد تایید مسئولان کمپ نیست و مددجوی محترم نیز به این موضوع اشاره داشته است.
   بسیار خوشحال خواهیم شد که خبرنگار محترم یا سرویس محترم اجتماعی، فرصتی موسع تر در اختیار این اداره و کارشناسان پیشگیری یا متخصصان و همکاران بخش غیردولتی طرف قرارداد بهزیستی قرار دهند تا مشکلات این صنف و خدمات و فعالیت های بهزیستی در زمینه اداره این مراکز به استحضار مردم عزیزمان رسانده شود و ابهامات برطرف گردد.
 
پاسخ خراسان
   روزنامه خراسان برای تهیه گزارش، فقط به صحبت های ساکنان کمپ بسنده نکرده که به فشارهای دوران سم‌زدایی، نسبت داده شود. خبرنگار روزنامه خراسان به صورت ناشناس، روز پنج شنبه 28 شهریورماه (دو روز قبل از تهیه گزارش از محیط داخلی کمپ) با حضور در مجاورت ورودی کمپ، با تعدادی از خانواده های معتادان ساکن در کمپ به گفت و گو نشست تا از شرایط داخل، آگاهی پیدا کند. ذکر این نکته هم لازم است که هنگام تهیه گزارش، کارشناس اداره کل بهزیستی در کنار خبرنگار حضور داشت و شاهد شرایط موجود و گلایه‌های معتادان بود  و پاسخ‌های وی نیز در گزارش منتشر شده است.
  درخصوص مانور ندادن روی تشکر برخی معتادان از مسئولان، باید گفت در گزارش، به قدردانی‌هایی که به شکل‌ کلی از رفتار و خدمات مدیر کمپ انجام شده، اشاره شد منتها غالب افراد حاضر، معترض بودند که تنها بخشی از اعتراضات منتشر شد.
   روز بعد از انتشار گزارش، مدیرکل بهزیستی، طی تماسی خواستار ارائه توضیحاتی درباره دلایل شرایط کمپ‌های اجباری شدند و توضیحات ایشان در قالب پاسخ به پرونده روز قبل، در همین روزنامه و همین صفحه منتشر شد.
  بنا به اظهارات کارشناس‌مسئول بهزیستی و مدیرکل این اداره: «به‌رغم این که هم اکنون دو هزار معتاد در کمپ‌های اجباری استان حضور دارند، بودجــه بهزیستی فقط کفاف هزینه‌های 400نفر را می‌دهد» و «طبق مصوبات موجود، در سال 97 بهزیستی به ازای هر نفر روز، ملزم به پرداخت 16 هزار تومان به کمپ ها بوده  و در سال 98 سرانه هر نفر روز، به 20 هزار تومان افزایش یافته منتها براساس سرانه سال 97 هم که محاسبه کنیم، بهزیستی برای مطالبات سال96، 97 و 98 در مجموع 9.5 میلیارد تومان به کمپ های ترک‌اعتیاد اجباری بدهکار است که پنج میلیارد آن، مربوط به شش ماه ابتدای امسال است.» سوال این جاست که تاکنون بهزیستی برای دریافت اعتبار و بهبود شرایط، چه قدم‌هایی برداشته؟
   بنا بر اعلام بهزیستی، 49 کمپ‌ اختیاری و 11 کمپ اجباری در مشهد فعال هستند که 40 بازرس، هر ماه سه مرتبه به رصد شرایط این کمپ‌ها می‌پردازند. منتها با توجه به شرایط دیده شده در فقط یکی از این فضاها، سوال این جاست که آیا این تعداد بازرس و کیفیت بازرسی‌ها، به بهبود شرایط کمک می‌کند یا نیاز به تجدیدنظر دارد؟