در گفت و گو با پسر سنگین وزن جودو و کوراش ایران بیان شد
تعداد بازدید : 36
از مهندسی انتخابات تا باند بازی و جدایی از جودو
مصطفی فاطمیان -به تازگی در مسابقات کوراش قهرمانی جهان در کره جنوبی، ورزشکاران خراسانی در کسب 2مدال نقره از 4 مدال کسب شده تیم ملی نقش داشتند و بار دیگر قدرت خراسانی ها را به رخ جهانیان کشاندند. یکی از مدال آوران در رقابت های جهانی اخیر، جوانی خراسانی است که با شرکت در هشت دوره مسابقات قهرمانی بزرگ سالان و جوانان کشوری 7 طلا کسب کرده و 6 سال به عنوان سنگین وزن ترین ملی پوش جودو و کوراش فعال بوده است. صحبت از «جعفر پهلوانی» پسر سنگین وزن خراسانی است که سال ها در جودو به رقابت با حریفان پرداخته و در کنار جودو، رشته کوراش را هم دنبال کرده است. قهرمانی که این روزها به دلیل جدا شدن رشته کوراش از خانواده جودو و پیوستن به فدراسیون ووشو دیگر نمی تواند با توجه به قوانین جدید همزمان با کوراش در رشته جودو هم فعالیت کند. در این شرایط خراسان رضوی یک نماینده هم در تیم ملی بزرگ سالان جودو ندارد و این خبر ناخوشایند برای استانی است که روزگاری شاکله اصلی تیم ملی جودو را تشکیل می داد.خواندن ماحصل گفت و گو با جعفر پهلوانی، قهرمانی که گلایه های بسیاری از مسئولان استانی دارد، خالی از لطف نیست که در ادامه تقدیم می شود.
از طلا به نقره
مسابقات جهانی کوراش در کره جنوبی با شرکت 48 کشور برگزار شد که از سطح بالایی نیز برخوردار بود؛ اما متاسفانه به دلیل یک اخطار مسابقه فینال را واگذار کردم و مدال طلا خیلی راحت از دستم پرید. البته حدود دو ماه قبل دچار مصدومیت شدم و یک ماه از میادین دور بودم . فقط در دو اردوی نهایی آمادگی تیم ملی پیش از اعزام به رقابت های جهانی حضور یافتم که زمان زیادی هم نبود. حریف من در فینال این رقابت ها از کشور ازبکستان بود و پیش از این یک بار دیگر هم مقابل او شکست خورده بودم و در مجموع حریف سرسختی برایم به شمار می رود.
رشته کوراش برای اولین بار سال گذشته در بازیهای آسیایی حضور داشت و خیلی امیدواریم ما هم المپیکی شویم، چراکه انگیزه های ورزشکاران خیلی بیشتر از این ها خواهد شد و آرزو دارم بتوانم بالاترین مدال تاریخ ورزشی خود را در المپیک کسب کنم.
گلایه های همیشگی
متاسفانه در بازگشت از مسابقات جهانی، هیچ مسئولی به استقبالم نیامده بود. شاید آقایان اطلاعی ندارند که این رشته عضو خانواده فدراسیون ووشو شده است. افسوس می خورم، چرا همانند دیگر ورزشکاران به ما توجه نمی شود. مگر ما کمتر از آن ها زحمت می کشیم. چرا باید فقط خانواده ام در مراسم استقبال از من حضور داشته باشند. تا دو سال قبل عضو تیم ملی جودو بودم و هروقت از مسابقات می آمدیم، حداقل استقبال را انجام می دادند؛ اما در خانواده ووشو از این خبرها نیست. یک ماه است که زیر مجموعه ووشو شده ایم و با توجه به این که قطب کوراش استان های خراسان رضوی و شمالی هستند، پس باید از حضور ورزشکاران این رشته در تیم ملی باخبر باشند.
نگاه های متفاوت
از مسئولان شهر هم گلایه های بسیاری دارم؛ حتی در بازگشت از مسابقات بازی های آسیایی که نقره گرفتم، هیچ توجهی به من نکردند و برخلاف دیگر استان ها که حمایت معنوی و مالی از ورزشکاران خود داشتند ، این جا خبری از این حرف ها نبود. وجود قهرمانان باید باعث افتخار شهر و استان شود ولی انگار موفقیت ورزشکاران برای مسئولان خراسانی مهم نیست. در خراسان شمالی پس از بازی های آسیایی، عنوان خیابانی را به نام الیاس اکبری ورزشکار اسفراینی ثبت و حدود 400 میلیون تومان هم به وی کمک مالی کردند. اما من هم ورزشکار همان رقابت ها بودم و تنها 4- 3 نفر به استقبالم آمدند. فرق ما با آنها چیست؟اندکی حمایت برای دلگرمی ما به جایی برنمی خورد. شهرداری مشهد به قهرمانان بازی های آسیایی فقط یک سکه هدیه داد که آن هم شان و شخصیت ورزشکار را پایین می آورد . اگر همان یک سکه را هم نمی دادند، بهتر بود.متاسفانه نگاه تبعیض آمیزی در ورزش استان وجود دارد و انتظار داریم این نگاه ها مقداری تغییر کند، چراکه رشته ورزشی کوراش بسیار مظلوم واقع شده است. تمامی مشکلات را به جان میخریم و با افتخار برای کشورمان ورزش می کنیم؛ اما هیچ کدام از این زحمات دیده نمیشود و هر روز دلسردتر از قبل می شویم. میگویند ورزش سلامتی می آورد، اما واقعا این طور نیست، چراکه در 24 سالگی بدنم آسیب دیده و واقعا از آینده می ترسم، زیرا سلامتی ام در خطر است و هر روز آسیب دیدگی در کمین من است.
جدایی از جودو
اولین دوره لیگ برتر کوراش سال گذشته برگزار شد، اما ترجیح دادم در جودو به کارم ادامه دهم. البته امسال دیگر نمی توانم در جودو مسابقه بدهم. با توجه به قانون جدید ، ورزشکاران دیگر نمی توانند همزمان در هر دو رشته جودو و کوراش فعالیت کنند؛ بنابراین باید یک رشته را انتخاب کنند. با حضور در لیگ جودو مبلغ ناچیزی دریافت می کردم و کمک هزینه ای برایم بود. اما دیگر نمی توانم در جودو باشم، چراکه کوراش را انتخاب کردم، هرچند هنوز معلوم نیست دومین دوره لیگ کوراش چه زمانی برگزار شود. دوست داشتم در هر دو رشته فعالیت می کردم و می توانستم همچنان در تیم های ملی جودو و کوراش حضور ثابتی داشته باشم؛ اما دیگر قوانین این اجازه را نمی دهد. از انتخاب کوراش پشیمان نیستم، چراکه در مسابقات برون مرزی کوراش موفق ترم و جزو 10 چهره برتر این رشته در جهان هستم.
مکان تمرینی ندارم
در خراسان رضوی باشگاه جودو و چوخه وجود دارد اما فضای اختصاصی برای کوراش نیست و به عنوان قهرمان جهان محلی برای تمرین ندارم. مجبورم با هزینه شخصی به باشگاه های جودو بروم و تمرین کنم. امیدوارم مسئولان حمایت بیشتری کنند، چراکه چند سال طول می کشد ، جوانی بخواهد جایگزین ما شود و به این سطح از افتخارات برسد.بسیاری از ورزشکاران همچون جواد محجوب به خاطر کم لطفی مسئولان به خارج از کشور رفتند تا شاید شرایط شان بهتر شود.ای کاش مسئولان همان طور که به ورزشهای تیمی توجه می کنند، کمی هم به رشته های انفرادی نگاه متفاوتی داشته باشند، چراکه این ورزشکاران زحمات بسیاری می کشند.ممکن است روزی به خاطر مشکلات مالی ورزش را کنار بگذارم.
مهندسی انتخابات
به عنوان نماینده ورزشکاران در مجمع انتخاباتی هیئت جودوی استان حضور یافتم و به نظرم مواردی همچون مهندسی انتخابات در حاشیه این مجمع وجود داشته است. نقش جودوی خراسان رضوی در تیم ملی بسیار کمرنگ شده است و با این که زمانی از 30 ورزشکار دعوت شده به اردوی تیم ملی حداقل 10 نفر خراسانی بودند، ولی الان حتی یک نفر از این استان در اردوهای تیم ملی حضور ندارد.
در هیئت جودوی سابق باند بازی وجود داشت و در کل این هیئت تعطیل بود. من هم در گذشته چوب این باند بازی ها را خورده ام. امید است جودوی استان دوباره به روزهای اوج خود بازگردد. اما اگر این باند بازی ها و دو دستگی ها همچنان در جودوی استان وجود داشته باشد، این رشته راه به جایی نخواهد برد.
حضور در جام ریاست جمهوری
این روزها برای حضوری قدرتمند در مسابقات جایزه بزرگ جام ریاست جمهوری ازبکستان که حدود یک ماه دیگر برگزار می شود، آماده می شوم. این رقابت ها از سطح بسیار بالایی هم برخوردار است و تمام کشورها در آن حضور دارند.