انتقادها از کیفیت پایین برخی سالنهای سینما، هزینههای چشمگیر بلیت سینما نبود درجهبندی سنی و کمبود تنوع در محتوای آثارسینمایی
تعداد بازدید : 40
هفت گلایه مخاطبان هنرهفتم
هرهفته به شهر میآییم
تا دغدغههای فرهنگی اجتماعی و اقتصادی تان را بشنویــم و منعکس کنیم
محتوای صفحه حرفمردم روزنامه خراسانرضوی به طور معمول، بر مبنای تماسها و پیامهای مخاطبان و شهروندان درباره مسائل گوناگونِ حوزه شهری، اجتماعی و سبکزندگی شکل میگیرد. به این معنا که مردم، از طریق راههای ارتباطی مثل آیدی تلگرام، تلفن، سامانه پیامک و حتی بهشکل حضوری، حرف و دغدغه و خواسته و گلایههای خود را با خبرنگاران این صفحه در میان میگذارند و ما، علاوه بر انعکاس در روزنامه، در قالب پرسشگری از مسئولان، پیگیرِ حل آن مسئله خواهیم بود. منتها به تازگی، تصمیم گرفتیم این ارتباط با مخاطبان را بهشکل عمیقتر و چهره به چهره ادامه دهیـم و راهاندازی آیتمهایی مثل «سرزده» که سهشنبهها در همین صفحه چاپ میشود
و به انعکاس درددلهای مُراجعان به ادارات مختلف مشهد اختصاص دارد و «تریبونمحله» که هر پنجشنبه به بررسی گلایههای مردم یکی از محلههای مشهد میپردازد، قدمهایی در همین مسیر است. در ادامه این راه، تصمیم گرفتیم هرهفته به شهر بیاییم و با شهروندان برای شنیدن دغدغهها و گلایههایشان در حوزههای مختلف و با تمرکز بر معیشت، گپ و گفتی ترتیب دهیــم.
گزارش: خدیجه علینیا
عکس: خراسان
«سینما» دوست سخاوتمندی است که سالهاست بیدریغ، به علاقه مندانش فرصت زندگی و تجربههای جدید هدیه میدهد و ما در ایران، 19سالی میشود که 21 شهریور، روز تولدش را جشن میگیریم. قدمت دوستیمان اما بیشتر از این حرفهاست و برمیگردد به یک قرن پیش؛ وقتی مظفرالدین شاه و میرزا ابراهیمخانِ عکاسباشی در سفرشان به فرنگ، برای اولین بار با سینما آشنا شدند و با خودشان دوربین فیلمبرداری سوغات آوردند. حالا سینمای ملی 119ساله است، اما پیر و خسته و ناتوان نیست و اتفاقا براساس تولیدات و آمار فروش، یکی از پربارترین دورههای شکوفاییاش را سپری میکند. «در شهر» امروز، با یکی، دو روز تاخیــر –بهواسطه ایام شهادت امامسجاد(ع) و تعطیلیِ سینماها- به سراغ مردم شهر رفتیم تا حرفهای سینماروها و سینمانروها و انتقادهایشان از محتــوای آثار سینمایی و حال و هوای سالنهای نمایش فیلمِ مشهد را بشنویم و منعکس کنـیم.
پردیسهای سینماییِ واقع در مجتمعهای تجاری از استانداردهای لازم فاصله دارند
«بهزاد» 35 ساله که جزو شیفتگان سینماست، میگوید: «من همه سینماهای مشهد را امتحان کرده ام. هر کدام مزیت ها و معایبی دارد. مثلا مشکل «پردیس هویزه» این است که پارکینگ ندارد و به تازگی هم ظاهرا بهخاطر تامین امنیت، چراغهای ریز کنار صندلیهای سالنها را روشن میگذارند و عملا، سالن کاملا تاریک نمیشود تا در اتمسفر فیلم غرق شوی. «سینما آفریقا» هم مشکل پارکینگ دارد، منتها علاوه بر آن کیفیت صدایش هم غیراستاندارد است. «سینما قدس» فضا و مکان خوبی دارد اما چون نزدیک هویزه و آفریقاست، کمتر در گزینه های انتخابی افراد برای رفتن به سینما قرار می گیرد. «پردیس اطلس» خوشبختانه مشکل پارکینگ ندارد اما سالن ها و صندلیهایش غیراستاندارد و بیکیفیت است و ستون های وسط برخی سالنها، مانع دید می شود. «پردیس گلشن» هم مشکل پارکینگ دارد،هم محدودیتِ چشمگیری در اکران؛ به این معنی که فقط گلچینی از فیلمهای روی پرده، آنهم در سئانسهای محـدود، نمایش داده میشود. بهشکل کلی همه پردیس هایی که در مجتمع های تجاری مشهد ساخته شده اند تا حد زیادی از استانداردهای نمایش فیلم، مثل تنوع محتوا، شیب سالن، فاصله صندلی ها با پرده و ارتفاع پرده از زمین، بی بهرهاند و این آزاردهنده است.» «فرزانه یعقوبیان» 17 ساله هم به همین نکته اشاره میکند: «آخرین باری که به سینما رفتم، از صندلی های نامناسب و غیراستاندارد سینما پیروزی، حسابی خسته و کلافه شدم و طی یکی، دو ساعتی که مشغول تماشای فیلم بودم، نمی توانستم آرامش داشته باشم و اذیت شدم. ای کاش مسئولان، بازدید دوره ای از تجهیزات سینماهای مشهد داشته باشند و چنان چه ایرادی مشاهده کردند به فکر برطرف کردن آن باشند. به نظرم بد نیست گاهی مسئولان سینمایی شهر، در لابی سینماها حاضر شوند و انتقادها و پیشنهادهای مخاطبان را بشنوند.»
جای خالی درجهبندی سنی برای فیلمها و کمبود آثار مناسب برای کودک و نوجوان
خانم «رضایی» 58 ساله به همراه پسرش «محمد ایلیا» 11 ساله، با ما همکلام میشود و میگوید: «متاسفانه جای درجهبندی سنی برای تماشای فیلم در سینمای ایران، حسابی خالی است و خیلی وقتها ما را به دردسر انداختـــه. چون چندین بار با پسرم به تماشای فیلمی رفتیم که بهواسطه هشدار ندادنِ سازندگان، تصور میکردیم مناسب همه افراد خانواده است اما بهشدت نامناسب بود و مجبور شدیم تا مدتها به رفع اثرات نامطلوب سکانس های دلخراش یا الفاظ رکیک شخصیت ها از ذهن بچه بپردازیم. آخرین اثر هم، فیلم خوک به کارگردانیِ «مانی حقیقی» بود که با حالِ بسیار بد از سالن خارج شدیم.» ایلیا هم در ادامه حرف مادرش می گوید: «فیلم هایی که برای گروه سنی ما ساخته میشود، بسیار کم است و باید مدت ها، گاهی حتی سال ها منتظر بمانم تا بتوانم برای دیدن اثری که برای گروه سنی کودک و نوجوان ساخته شده، به سینما بروم.» «امیرحسین» نوجوانی که اول مهر به کلاس نهم میرود هم می گوید: «خانوادهام در طول سال تحصیلی، اجازه نمیدهند به سینما بروم و حرف شان هم این است که فیلم مناسب سن و سال تو اکران نیست. کاش هم کارگردانان، آثاری مناسب نوجوانان میساختند و هم مسئولان مدارس، هر چند ماه یکبار ما دانشآموزان را به سینما میبردند. ایجاد چنین شرایطی برای بچهها، آنهم در روزهای مدرسه که با سختی درس و مشق همراه است، خیلی خوشایند و خاطرهانگیز است.»
کمدیهای سخیف و شونهتخممرغی دیگر جذاب نیست
«امیرحسین اخلاقی» 18 ساله با دلخوری می گوید: «بخش زیادی از تولیدهای سینمای ایران، به کمدیهای سخیف و لوس و اصطلاحا سوپرمارکتی اختصاص یافته و فکر هم میکنند این تولیدات، برای مخاطب جوان جذاب است. گاهی تبلیغات و آنونس جذابی برای یک فیلم بی محتوا پخش می شود و ترغیب میشوی بلیت بخری و فیلم را ببینی. اما زمانی که فیلم را تماشا می کنی، محتوای جالب و سرگرم کننده ای ندارد و از شوخیهای دستمالی شده و حرکات کودکانه که سالهاست در سینمای کمدیِ ایران تکرار میشود، حالت بد میشود. شخصا با این شرایط، دیدن فیلمهای اکشن و معمایی خارجی را روی لپ تاپ و توی خانه ترجیح میدهم.» «سهیل حاتمیان» هم یکی دیگر از جوانان شهر است که گلایه ای مشابه امیرحسین دارد: «من عاشق سینما بودم اما از بس به پیشنهاد دوستانم که به دنبال تماشای یک اثر مفرح و جذاب و ماجراجویانه بودند، به تماشای فیلمهای سخیف و شونهتخممرغی رفتیم، حسابی دلزده شدم. مدتهاست وقتی بازیگرانِ این جور فیلمها مثل فتحعلی اویسی، سحر قریشی، رضا شفیعیجم و... را در آنونس یک فیلم میبینم، جیغ میزنــم و فرار میکنم. بعد از این تجربهها، ترجیح می دهم با دوستانم در خانه برای تماشای فیلم و سریالهای مورد علاقهمان که خودمان دانلــود میکنیم، وقت بگذارم و اگر یکی در جمع پیشنهاد رفتن به سینما بدهد، با نظر مخالف همه روبهرو میشود. ایکاش ما جوانانِ هفده، هجده ساله هم، آثار سینمایی موردعلاقه خودمان را در سینمای ایران میدیدیم.»
هزینه سینما رفتن برای یک خانواده 4نفره حدود 150هزارتومان است و کمرشکن!
آقای «موسوی» 43 ساله وقتی سوژه گپ و گفتمان را میشنود، می گوید: «سینما رفتن، دلِ خوش میخواهد. شما حساب کن وقتی یک بلیت سینما، 15هزارتومان است و یکی، دو بسته چیپس 10هزارتومان و حداقل کرایه رفت و آمد 20هزارتومان، هزینه یک سینما رفتن برای یک خانواده 4نفره تقریبا 150هزارتومان درمیآیــد که برای یکی مثل من زیاد است. خانواده من دوست دارند هر هفته به سینما بروند و هفته گذشته هم رفتند، اما من به عنوان سرپرست خانواده دغدغه تامین معاش دارم و وقتی درآمدم خوب نباشد، فکر آرام و دلِ خوش برای تامین این هزینه و حتی تمرکز برای تماشای فیلم ندارم. تصور کنید باید دو ساعت در سینما، حواسم فقط به فیلم باشد تا بتوانم لذت ببرم اما مگر دغدغه ها و هزینه های سنگین زندگی، اجازه می دهد؟ از طرفی، به خاطر همین فشارهای مالی، بچههایــم تلاش میکنند بلیت نیم بهای تماشای فیلم در روزهای سهشنبه را تهیه کنند اما معمولا موفق نمی شوند بسکه تقاضا زیــاد است و همیشه دست خالی از وبسایت برمیگردند.»
سینماگران، ما سالمندان را فراموش کردهانــــد
آقای «خسروی» که 53 ساله و بازنشسته ارتش است، درددل میکند: «سال 62 آخرین باری بود که به سینما رفتم. به یاد می آورم رفتن به سینما و تماشای فیلم های روی پرده، یکی از تفریحات موردعلاقهام بود، اما با بالارفتن سن، کمکم حس کردم فیلمهایی که تولید میشود، برای من و گروه سنیام جذاب و تماشایی نیست. چقدر داستانِ عاشقی و ازدواج و طلاق ببینیم؟ تا کی شاهد فیلمهایی که بعد از دیدنِ ده دقیقه اول، میتوان تا تهش را حدس زد، باشیــم؟ تنوع و جسارت در محتوای سینمای ایران کم است و همین، دلیل دلزدگیِ یکی مثل من است.» «سالار» هم پیرمرد 70 سالهای است که می گوید: «فیلم های سینمایی این سالها، متناسب با علایق و دغدغههای نسل من نیست. می توانم بگویم سلیقه و ذائقه نسل قبل برای تماشای فیلم سینمایی، به فراموشی سپرده شده و این یک تبعیض براساس سن است. من از سینماگران میخواهم از سوژههایی که فقط برای جوانان جذاب است فاصله بگیرند و برای کشاندن امثال من به سینما هم تلاش کنند.»
سینماداران از سینماهای برتر دنیا الگو برداری کنند
«سیدجواد موسوی» 24 ساله پیشنهاد جدی و مهمی دارد: «من ماهی دو، سهبار برای تماشای فیلمهای جریان اصلی یا هنر و تجربه به سینما می روم و پاتوقــم سینما هویزه است و به نظرم کیفیت نمایش فیلم ها و تجهیزات سینمایی نسبت به یکی دو سال اخیر بهبود چشمگیری یافته و صدا و تصویر مناسب، وجود کافی شاپ، کافه کتاب و بوفه های جدا در هر لابی، توقعات و نیازهای مخاطبان را تا حد زیادی تامین کرده است. منتها ایکاش مدیران سالنهای سینمایی در ایران و استان، برای ارتقای خدمات شان به مخاطبان و مراجعان، از سینماهای برتر دنیــا الگوبرداری کنند و سعی در افزایش امکانات سالنهای نمایش فیلم داشته باشند.» خانم «صادقی» بانوی 40 ساله اما نظر دیگری دارد: «به نظر من بهجای افزایش امکانات معدود سینماهای شهر که معمولا در مناطق خوب و برخوردار است، در مناطق حاشیه شهر هم سالن سینما احداث کنند تا ساکنان مناطق کمبرخوردار نیز بتوانند با هزینه معقول به سینما بروند.»
آداب تماشای فیلم در سینماها رعایت نمیشود
«احمد» 50 ساله که یک فیلمبین و منتقد حرفهای است، دل پردردی درباره باید و نبایدهای تماشای فیلم بر پرده سینما که معمولا در سینماها رعایت نمیشود، دارد و می گوید: «همه فیلمسازان و کارشناسان سینمایی متفق القولند که تماشای یک فیلم، در سالنِ تاریک و ساکت و بر پرده بزرگ و عریض سینما، چیز دیگری است و قابل مقایسه با تجربه تماشای فیلم در خانه نیست. به همین دلیل توصیه می کنند تا جایی که امکان دارد، فیلمها را در سینما تماشا کنیم. منتها تماشای فیلم در سینما، با توجه به این که یک سرگرمی فردی نیست و در کنار تعداد زیادی آدم دیگر اتفاق می افتد، آدابی متفاوت با فیلمبینی در خانه دارد که رعایتش، ضروری است. مثلا مهم است سعی کنیم حتما سرِ وقت در سالن حاضر شویم؛ باز و بسته شدن در سالن و ورود و خروجِ نابه هنگام، بیاحترامی به نظم و سکوت و تمرکز حاضران است. باید به محض شروع فیلم، سکوت کامل را رعایت کنیم؛ فیلم را در سکوت ببینیم و اظهارنظر و ابراز احساسات درباره قصه و شخصیت ها را به بعد از تماشای فیلم موکول کنیم. واقعا لازم است یادآوری کنم در سالن سینما، باید تلفن همراهمان خاموش یا بیصدا باشد، چون حتی نورِ ناشی از چک کردن صفحه گوشی هم، می تواند آزاردهنده باشد. از همه سینماروها میخواهم آرام روی صندلیشان بنشینند و با حرکات دست و ضربات پا، مزاحم تمرکز بغلدستی یا نفر جلویی نشوند. خواهش میکنم حتی اگر گرسنه و تشنه هستید و میخواهید حین تماشای فیلم خوراکی بخورید، بدون سر و صدا و جلب توجه، خوراکی تان را میل کنید. نکته آخر هم این که: تیتراژ ابتدا و انتها هم جزو فیلم است و برخی علاقه مند به تماشایش هستند. حتی اگر بی علاقه اید یا عجله دارید، مزاحم تماشای بقیه نشوید. برخی هم با نوزاد به سینما می آیند که خب، حرفی با آن ها ندارم! اینها نکات ابتدایی و بدیهی تماشای فیلم در سینماست که تعداد زیادی با رعایت نکردنش، لذت سینما رفتن را از بقیه میگیرند.»
آمار 5 ماهه سینماهای استان؛ 1.5 میلیارد فروش 1.6میلیون مخاطب
رئیس اداره سینمایی، سمعی و بصری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی گفت: سینماهای استان طی پنج ماه امسال ۱۵ میلیارد و ۷۲۳ میلیون و ۲۵ هزار ریال فروش داشته اند. سید حجت طباطبایی در گفت وگو با ایرنا اظهار کرد : بر این اساس یک میلیون و ۶۳۵ هزار و ۲۸۲ نفر از شهروندان خراسانی طی همین مدت در سینماهای استان به دیدن فیلم ها نشستند. طباطبایی همچنین آمار فروش و مخاطبان سینماهای استان در سال گذشته را سه میلیون و ۱۱۹ هزار و ۳۳۶ نفر مخاطب و ۲۴ میلیارد و ۵۰۳ میلیون ریال اعلام کرد. وی گفت: ۵۱ سالن سینمایی با ۱۰ هزار و ۱۱۱ صندلی در ۹ شهر خراسان رضوی وجود دارد که از این تعداد هشت سالن سینما در مشهد مستقر هستند.