دختـــــــــــر تمام نشدنی فوتســـــال
گپ و گفتی با فوتسالیست خراسانی که در 32 سالگی هنوز پا به توپ است
مهتا قرهداشی-15 شهریور 66 زاد روز دختری است که در آغاز 32 سالگیاش همچنان یک سر و گردن از جوانترها بالاتر است و حتی اگر قرار باشد بازی نکند، حضورش در کنار زمین یک وزنه سنگین است. «فاطمه ارژنگی»، فوتسالیست خراسانی تیم ملی کشورمان از همان ابتدا و در کودکی برخلاف دیگر دختران همسن وسالش توپ بازی با برادرش را به بازیهای دخترانه ترجیح میداد؛ اما در این میان چیزی فراتر از علاقه به فوتبال در بازیهایش به چشم میخورد؛ استعداد این دختر در زمین مشهود بود.
او کاملا اصولی و پله پله راههای ترقی را طی کرد و ابتدا پس از گذراندن یک کلاس آموزشی به دورههای پیشرفته راه یافت. بعد از آن در سال 83 و در مسابقات آموزش و پرورش همراه تیم به مسابقات کشوری اعزام شد و پدیده جوان بازیها نام گرفت و از سال 84 به اردوی تیم ملی فوتبال دعوت شد.
ارژنگی در لیگ فوتبال بازی میکرد و درتعطیلات نیم فصل در لیگ فوتسال توپ میزد. او آن قدر آماده بود که به دو تیم ملی فوتبال و فوتسال کشور کمک می کرد وهمواره جزو بازیکنان اثر گذار بود؛ اما به دلیل این که به صورت حرفه ای در لیگ برتر فوتبال حاضر میشد، مدتی فوتبال را ادامه داد و در فوتسال حضور کمرنگتری داشت ، تا این که از سه سال پیش فوتبال را کنار گذاشت و تمام تمرکزش را روی فوتسال قرار داد. او معتقد است شهرت و موفقیت در سکوت حاصل میشود و برای معروف شدن کافی است بهترین عملکرد خود را به نمایش بگذاری تا دیگران تو را کشف کنند. به بهانه آغاز 32 سالگی این فوتسالیست که امسال با تیم سایپا در لیگ برتر کشور حضور دارد، با وی گپوگفتی داشتیم که ماحصل آن تقدیم می شود.
در ابتدا بگویید که چه عاملی باعث شد وارد دنیای فوتسال شوید؟
مهمترین عاملی که باعث شد من وارد دنیای فوتسال شوم ، مسابقاتی بود که در گذشته آموزش و پرورش برگزار میکرد و بازیکنان معروف هم نسل من از این طریق شناسایی می شدند. لیگ فوتسال در میان بانوان بیشتر از لیگ فوتبال جذابیت دارد و شرایط رشد هم فراهم تر است. به همین دلیل فوتسال را به فوتبال ترجیح دادم . البته نباید از پیشرفت چشمگیر سطح لیگ برتر فوتبال مان در سالهای اخیر چشم پوشی کرد.
مهم ترین موانعی که در مسیر موفقیت شما وجود داشت چه بود؟
من برخلاف برخی ورزشکاران که خانواده آن ها با فوتبال بازی کردنشان و ورزش حرفه ای مخالفت میکنند، همیشه مورد حمایت خانواده قرار گرفتم و تنها سختی که در این مسیر داشتم، تمرینات سخت وفشردهام بود، البته از حضور نداشتن در عروسی خواهر وبرادر هم به عنوان بخشی از این سختی ها در این مدت می توان یاد کرد.
ارزیابی شما از وضعیت فوتسال استان چیست؟
هشت سال قبل دینم را به مشهد ادا کردم و به عنوان مربی - بازیکن در تیم فوتسال استان حضور یافتم. آن زمان تیم شرایط مساعدی نداشت؛ خراسان رضوی در همه تیم های مدعی کشور نماینده دارد و یکی از استان های مستعد در این رشته است . اگر بازیکنان خراسانی را در یک تیم جمع کنیم، قطعا تیمی تشکیل خواهد شد که مدعی اصلی قهرمانی خواهد بود. البته امسال شرایط خراسان رضوی از سال های گذشته بهتر شده و حضور فاطمه شریف و بازیکنان بزرگ در این تیم، آن ها را به یکی از مدعیان لیگ برتر تبدیل کرده است . متاسفانه در خراسان رضوی حامی مالی برای بانوان به سختی پیدا می شود، چه بسا این مسئله برای آقایان هم در برخی رشتهها وجود دارد. سال گذشته بازیکنان با غیرت تیم نگذاشتند امتیاز لیگ برتر از دست برود و تیم را در لیگ نگه داشتند.اگر روزی همه شرایط فراهم شود، دوست دارم در شهر خودم بازی کنم.
آیا به خداحافظی هم فکر کرده اید؟
هنوز به خداحافظی فکر نکرده ام . مطمئنم تا 35 سالگی همانند گذشته در آمادگی کامل خواهم بود . ولی زمانی فوتسال را کنار خواهم گذاشت که در اوج باشم و نه یک بازیکن ناکارآمد. هر زمان احساس کنم نمی توانم به تیمی کمک کنم، بازی را کنار میگذارم. روزی که فوتبالم تمام شود، با حامی مالی بزرگ به مشهد باز میگردم و مستعدان این رشته را در استان شناسایی خواهم کرد. کار کردن با جوان ترها را دوست دارم و میدانم روزی که نتوانم بازیکن باشم، از این طریق تجربه ام را دراختیار ورزشکاران دیگر خواهم گذاشت.
غیبت تیم های بزرگی همچون دانشگاه آزاد به لیگ فوتسال کمک میکند یا خیر؟
در گذشته تیم های بزرگی همچون دانشگاه آزاد و حفاری در لیگ برتر قهرمان ثابت بودند و دیگر تیم ها شانس چندانی برای قهرمانی نداشتند . اما بعد از غیبت دانشگاه آزاد بازیکنان بزرگ و ملیپوش در تیم های مختلف تقسیم شدند و سطح لیگ بالاتر رفت . برای نمونه در همین فصل جاری ما پنج تیم داریم که مدعی قهرمانی هستند و روی برگه، شانس برای کسب سکو دارند. نبود تیم های بزرگی همچون دانشگاه آزاد کمی ناراحت کننده است اما مزایایی نیز داشته است.
بهترین و بدترین خاطره تان در دوران ورزشی چیست؟
قهرمانی سال پیش در آسیا، بهترین اتفاق زندگی ورزشی من بود و بدترین اتفاق زندگی ام نیز مصدومیتم در ابتدای امسال است. پیش از این مصدوم نشده بودم ، چرا که خیلی مراقبت میکنم و حواسم به آمادگی ام است . اما دیگر در ورزش حرفه ای مصدومیت کاملا طبیعی است. وقتی مصدوم شدم اطرافیانم بیشتر از من ناراحت بودند و من به آن ها دلداری می دادم . یکی از نکات مثبت ماجرا کنار آمدن با خودم بود و پذیرفتم که باید این دوره را پشت سر بگذارم . خدا را شکر باشگاه سایپا امکانات خوبی در اختیارم گذاشته و مراحل درمانم به سرعت در حال پیگیری است و امیدوارم تا پایان نیم فصل نخست به تیم ملحق شوم.
شنیده ام علاقه ای به فضای مجازی هم ندارید؟
فضای مجازی تنها وقت تلف کردن است واقعا وقتی می بینم کسی مدام با گوشی کار می کند، عصبی می شوم؛ ترجیح می دهم کتاب بخوانم تا این که وقتم را در تلگرام و اینستاگرام بگذرانم. دوستانم به شوخی می گویند تو در غار زندگی می کنی، اما من این شرایط را بیشتر می پسندم .
و سخن پایانی...
اگر بخواهم یک آرزو بکنم قهرمانی با تیم سایپا در لیگ برتر است؛ من به تمامی اهدافی که در فوتبال داشتم، رسیدم اما در کارنامه ام قهرمانی لیگ برتر فوتسال ندارم، امیدوارم امسال این موضوع محقق شود.