اسفند ماه سال گذشته، گزارشی در همین صفحه از وضعیت نابسامان و هرج و مرج زالودرمانی در استان چاپ شد و با بررسی خطرات این حوزه که سلامتی متقاضیان این شیوه از درمان را تهدید می‌کند، به شرایط نگران کننده تولید و پرورش زالو و شیوه استفاده از آن پرداختیم. امروز، قرار است به دیگر ابعاد ماجــرا نگاهی داشته باشیم. ابعادی که نشان می‌دهد اکنون، شرایط تغذیه زالو در استان، نامشخص و مبهم است. زالو یک کرم حلقوی و «خون خوراک» است که معمولا استفاده‌های طبی ‌و درمانی دارد. این زالوها برای تغذیه و رشد نیاز به خون دارند و دغدغه‌ای که این روزها مطرح است، این است که خون موردنیاز زالوهای استان، از کجا و با چه شرایط و کیفیتی تهیه می شود و در اختیار پرورش دهندگان زالو قرار می‌گیرد؟
خرید خون، فقط با یک تماس
با شماره‌ای که برای تهیه خون به دستم رسیده، تماس می گیرم و می‌گویم: یک لیتر «خون» می‌خواهم! مردی که پشت خط است، بعد از سوال و جواب درباره نوع مصرفم، می گوید: «باید تا فردا صبر کنی، امروز ندارم، باید بروم از کشتارگاه بیاورم. خبر داری که قیمت بالاتر رفته؟ لیتری 25 هزار تومان!» فردا دوباره تماس می گیرم و قرار می گذاریــم. انتهای یکی از محلات حاشیه‌ای شهر، بعد از چندین بار تماس و دادن نشانی و راهنمایی گرفتن، بالاخره خانه مد نظر را پیدا می کنم. مرد در را باز می کند، می رود و با ظرفی فلزی برمی گردد و از ظرف، مقداری خون در یک بطری نوشابه می‌ریزد و تحویل می‌دهد و می گوید: دو لیتر ریختم، می‌شود 50 هزار تومان. پول را می دهم و می‌پرسم: از سلامت خون‌ها مطمئنی؟ می‌خندد که: نگران نباش. خون‌ها مال کشتار یک ساعت پیش است. می پرسم: خون‌ها را از کجا می‌آوری؟ می گوید: از کشتارگاه. متعجب می‌گویــم: یعنی هرکس بخواهد می تواند از کشتارگاه، به رغم نظارت و بگیر و ببند، خون بیرون بیاورد؟ با خنده می‌گوید: اگر هرکسی می‌توانست، تو چرا آمدی این جا؟ می‌رفتی از همان کشتارگاه می‌گرفتی! و ادامه می دهد: من در کشتارگاه آشنا دارم و به راحتی این کار را انجام می دهم. از این به بعد هم مطمئنم که مشتری خودم می‌شوی. من خودم پرورش زالــو دارم! و به همین راحتی، فقط با یک تماس، صاحب مقدارزیادی خون دام می شوم که معلوم نیست از کجا و چگونه و با چه کیفیتی به این جا رسیده است.
همه‌چیز در پرورش زالو زیرزمینی است؛ از جمله تامین خونِ موردنیاز
یکی از پرورش‌دهندگان زالوی استان که خون مورد نیاز زالوهایش را از همین فروشنده‌های مشکوک خونِ دام تهیه می‌کند، در این باره به ما می‌گوید: «زالوها برای رشد، بلوغ و رسیدن به اندازه‌ای که کارایی طبی داشته باشند، به خون نیاز دارند و این خون باید از جایی ترجیحا سالم و مطمئن تامین شود. منتها از آن جا که شرایط امروز پرورش زالو در مشهد به شکلی است که هیچ نظارتی روی آن نیست و مراکز غیر مجاز زیادی به این حرفه مشغول اند و پرورش زالو عملا زیرزمینی است، ما نمی‌توانیم به صورت رسمی و از مبادی قانونی و قابل اعتماد، امکانات مورد نیازمان به‌خصوص خون را به دست بیاوریم به همین دلیل مجبوریم ملزومات کار را غیرقانونی و زیرزمینی تامین کنیم. منتها به‌رغم این که در فرایند رشد و پرورش زالو، یکی از مهم‌ترین مراحل قرنطینه است تا آلودگی‌های احتمالی ناشی از تغذیه این موجود دفع و سپس استفاده شود و شش ماه طول می‌کشد، به دلیل سود پایین این حرفه و هزینه‌های بالای پرورش، برخی از پرورش‌دهندگان این دوره قرنطینه را اعمال نمی‌کنند و از آن جا که این کار برای تشخیص بیماری و آلودگی‌های احتمالی در بدن زالو لازم است ، چنان چه انجام نشود، خطر بیماری به‌جای درمان وجود دارد.»
رئیس شبکه‌ دام پزشکی: از خروج خون کشتارگاه برای تغذیه زالو بی‌خبرم!
«محمود جوادی‌نژاد» رئیس شبکه‌ دام پزشکی مشهد با اظهار بی‌اطلاعی از استفاده مراکز پرورش زالو از خون‌های مشکوک به آلودگی کشتارگاه‌های مشهد که می‌تواند سلامتی متقاضیان استفاده از این زالوها را به خطر بیندازد، می گوید: «تا کنون هیچ مجوز رسمی درباره استفاده از خون کشتارگاه‌ها برای پرورش دهندگان زالو صادر نشده است و از خروج خون از کشتارگاه بی‌خبر هستیم و قطعا با افرادی که از درون کشتارگاه به صورت غیرقانونی خون خارج می کنند، برخورد جدی می‌کنیم. زیرا حیواناتی که به دلیل بیماری، باید معدوم شوند، در همان کشتارگاه ذبح می‌شوند و خون‌ها هم طبیعتا با هم ترکیب می‌شوند و معلوم نیست خونی که خارج شده، آلودگی دارد یا خیر؟ ضمن این که شرایط نگهداری خون، ظروف مورد استفاده و... باید کاملا استریل و بهداشتی باشد و اگر هم مجوزی برای این کار داده شود، باید به روشی مانند استفاده از پودر خون باشد. مهم است تاکید کنم در زالودرمانی، ابتدا خونی که در بدن زالو وجود دارد به مقدار کمی برگشت داده می شود و سپس خون از بدن فرد مکیده می‌شود و این یعنی در صورت آلوده بودن زالو، امکان انتقال هرگونه آلودگی به انسان وجود دارد.» وقتی برای جوادی‌نژاد تعریف می‌کنم و توضیح می‌دهم به سادگی توانستم مقدارزیادی خون را که فروشنده مدعی بود پنهانی از کشتارگاه مشهد تهیه شده، بخــرم، می‌گوید: «این خون از هر راهی، از جمله ذبح گوسفندان به شکل تکی و بیرون از کشتارگاه یا در کشتارگاه‌های سنتی مناطق اطراف مثل طرقبه و شاندیز که تحت نظارت سازمان دام پزشکی نیست یا در روستاها و هر مکان دیگری می‌تواند تهیه شده باشد. اما بر فرض این که از کشتارگاه‌ مشهد هم خارج شده باشد، به هرحال 600 کارگر در این مرکز مشغول فعالیت هستند و کنترل همه‌ آن‌ها بسیار دشوار است. اما حراست شبکه دام پزشکی مشهد، به صورت جدی با این موضوع برخورد خواهد کرد و امیدواریم با تامین اعتبار بتوانیم از نیروی انتظامی نیز برای برقراری امنیت بهتر در این مکان استفاده کنیم.»
هیچ مجوز رسمی برای پرورش زالو در استان صادر نشده
پس از تجربه ساده ام برای دریافت خون و شنیدن حرف‌های قابل‌تامل پرورش دهنده زالو، با «مهدی خسروی» معاون برنامه‌ریزی سازمان نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی در این باره گفت‌وگو می‌کنم که توضیح می‌دهد: «تاکنون هیچ مجوز و پروانه رسمی برای پرورش و نگهداری زالو در استان صادر نشده و فقط تعداد انگشت شماری واحد فعال، موافقت اصولی این سازمان را برای معرفی و شروع مراحل نظارتی و آماده‌سازی مراکز خود از ما دریافت کرده اند که این موافقت‌نامه نیز به معنای تایید این واحدها نیست و فقط به نوعی آمادگی آن ها برای استاندارد سازی را نشان می‌دهد. هم‌اکنون پرورش زالو در استان صرفه‌ اقتصادی ندارد و به همین دلیل، طی مراحل قانونی و هزینه‌های استانداردسازی محیط کار برای پرورش‌دهندگان صرفه ندارد و از طرفی وقتی با همین شرایط غیراستاندارد، خطرناک و عجیب، پزشکان طب سنتی مشتری این زالوهای مشکوک به آلودگی هستند و برای خرید زالو به جای این که به مجوز دقت کنند، به قیمت پایین‌تر نگاه می‌کنند، طبیعی ا‌ست که رغبتی برای هزینه‌ استانداردسازی وجود نخواهد داشت. ما نیز به دلیل این‌که بیشتر این مراکز به صورت زیرزمینی و مخفی کار می کنند، توان شناسایی همگی را نداریم چراکه هرکس در منزل شخصی خود با یک آکواریوم می‌تواند پرورش زالو انجام دهد. منتها پزشکان که مصرف کننده اصلی این محصول هستند نباید از زالویی که هیچ استانداردی در پرورش و تغذیه آن وجود ندارد و حتی به دلیل قاچاق و واردات بی‌قاعده، می تواند خطراتی مانند «بیوتروریسم» به دنبال داشته باشد، بدون هیچ نظارت و دقتی استفاده کنند.»
قرنطینه برای استفاده از زالو حیاتی است و فعلا وجود ندارد
«سیدجواد مجتبوی»، مدیرطب ایرانی و مکمل دانشگاه علوم‌پزشکی مشهد نیز در همین باره می‌گوید: «پرورش زالو در همه‌جای دنیا با شرایط خاص و بهداشتی انجام می شود؛ زالوها از خون دامی که در کشتارگاه‌های تحت نظارت کشتار شده تغذیه می‌کنند و زمانی که بالغ و آماده‌ مصرف می‌شوند، شش ماه در قرنطینه می مانند تا اگر درصدی آلودگی در بدن آن‌ها وجود داشته باشد، در آن مدت خود را نشان دهد و این موضوع بسیار مهم است، اما چنین شرایطی در کشور ما وجود ندارد. همین مسئله باعث شده نتوان به این شیوه درمانی اعتماد کرد.» در ادامه، یحیوی در پاسخ به این سوال که آیا به عنوان مسئول این حوزه درمانی، حاضرید خودتان برای درمان از زالو استفاده کنید؟ می گوید: «ما در مدیریت این حوزه، جزو حلقه‌های پایین زنجیره هستیم و به‌شخصه فعلا فقط می‌توانم مسئول خودم باشم و اکنون به دلیل نامشخص بودن شرایط تغذیه و سلامت زالوها، به هیچ وجه برای خود و خانواده ام از این روش درمانی استفاده نمی کنم و به کسی هم توصیه نمی‌کنم!»
 

«پدرم سکته مغزی کرده و من پشت در اتاق عمل بیمارستان قائم(عج) منتظرم تا عمل شان تمام شود. اما با صحنه ای مواجه شدم که مرا خیلی ناراحت کرد. همین الان خانمی که فروشنده باقالی و سبزی پاک کرده بود، خیلی راحت وارد فضای اتاق عمل شد و به کارکنان اتاق عمل و پرستاران سبزی فروخت! جالب این جاست که این کار خیلی راحت و مثل یک حرکت معمول و طبیعی انجام شد و این خانم برای فروش محصولات و ورود و خروجش هیچ مشکلی نداشت! واقعا در اتاق عملی که افراد متفرقــه به این شکل وارد می‌شوند، بهداشت و شرایط استریل چگونه رعایت می‌شود؟»

این، متن پیام یک شهروند است که دیروز به‌ همراه تصاویری که در پیام توصیف شده، برای کانال اخبار خراسان ارسال شد و با توجه به اهمیت موضوع، بلافاصله برای بررسی و پیگیری مسئله با «مصطفی داستانی»، رئیس مرکز آموزشی، پژوهشی و درمانی قائم(عج) تماس گرفتیم. داستانی، ماجرا را رد نمی‌کند و توضیــح می‌دهد: «به هرحال امکان نقض هر قانونی، وجود دارد و انجام کار غیرقانونی، غیرممکن نیست. اما به شکل کلی، ورود افراد متفرقه به محوطه و بخش‌های مراکز درمانی، برای معاشرت و خرید و فروش کاملا ممنوع است و ما هم، چه قبل از این و چه اکنون، همواره پیگیر هستیم تا چنین اتفاقی نیفتــد و از ورود این گونه مراجعان، جلوگیری شود. در این که کاری که انجام شده خلاف مقررات بوده، شکی نیست و در صورت اطلاع و بررسی دقیق تر، حتما با فرد خاطی و همکاران متخلف خودمان برخورد می‌شود. اما نکته‌ مهم این است که بیماران و خانواده آن‌ها اطلاع داشته باشند اتاق عمل از دو بخش استریل و غیراستریل تشکیل شده و به رغم این که در ورودی ابتدایی آن قفل الکترونیکی دارد و با رمز باز و بسته می شود و باید توسط کارکنان تخصصی اتاق عمل و پزشکان جراح رمز وارد شود، اما بازهم همین راهروی ابتدایی غیراستریل و معمولی است و برای ورود به بخش استریل، مقدمات خاصی مانند تعویض کامل لباس و شستن کامل دست‌ها انجام می شود. به همین دلیل مراجعان اطمینان خاطر داشته باشند که هیچ فردی غیر از افراد تایید شده، امکان ورود به بخش استریل را نخواهد داشت و خطری به لحاظ بهداشتی، اتاق عمل بیمارستان قائم(عج) را تهدید نمی کند.»
 

صبح روز گذشته، تعدادی از رانندگان اتوبوس های درون شهری در بزرگراه شهید کلانتری با نصب بنرهایی جلوی اتوبوس های بخش خصوصی اعتراض خود را به نمایش عمومی گذاشتند. اما ماجرا چیست و این رانندگان، چه خواسته ای دارند؟ برای مشخص شدن موضوع، به سراغ «سید مهدی حسینی پویا» مدیرعامل سازمان اتوبوسرانی مشهد می رویم که در پاسخ به سوالات ما درباره دلایل اعتراض رانندگان، می‌گوید: «اعتراض، مربوط به اتوبوسرانان یکی از شرکت های بخش خصوصی اتوبوسرانی است و موضوع اعتراض، مشکلات داخلی سهامداران با شرکت «توس‌سیر ماندگــار» (این شرکت متشکل از پیش کسوتان و خانواده های معزز نیروهای مسلح) است و ربطی به سازمان اتوبوسرانی ندارد. خواسته این افراد، مربوط به نقل و انتقال سهام اتوبوس شان است؛ آنان می خواهند تکلیف این قضیه که بالاخره شرکت سهام اتوبوس‌ها را می‌خرد یا به آن ها می‌فروشد، روشن شود و هنوز روشن نشده است. معترضان مشکل داخلی با بخش خصوصی دارند و خواستار تعیین تکلیف وضعیت شان هستند و حرف شان این است که شرکت، یا سهم شان را بخرد یا سهمش را بفروشد تا وضعیت شان مشخص شود.» حسینی پویا با اشاره به این که شرکت اتوبوسرانــی، حق و حقوق این افراد را کامل و حتی بیشتر هم داده و از ما گله و شکایتی ندارند، افزود: «حدود 50، 60 نفر معترض هستند و می خواهند اختلافی که با شرکت خصوصی دارند به نتیجه برسد. ما پیگیری های لازم را انجام می دهیم و با توجه به این که اعتراض آنان، مربوط به سیاست‌های داخلی است، ابعاد آن را ریزتر بررسی می‌کنیم و بعد اعلام خواهیــم کرد. همین امروز(دیروز) با مدیر عامل این شرکت، درباره موضوع پیش آمده تماس تلفنی داشتم و اتفاقا با رانندگان معترض در جلسه گفت‌وگو بودند تا بتوانند به جمع بندی مناسبی برسند. این ها اختلاف 10 ساله دارند و قضاوت این که حق با چه کسی است، با قاضی است. پیشنهاد من این است که برای حل مسائل‌شان به قوه قضاییه مراجعه کنند و کارشناسان خبره، اظهارات دو طرف را بشنوند و تشخیص دهند حق با کدام طرف است؛ چون دعوای 10ساله را در دو ساعت نمی توان به نتیجه رساند.»     
 

شهرداری
 آیا برای نجات یافتن مردم از ترافیک کلافه کننده پل وکیل آباد که تنها شاهراه دسترسی مردم مشهد به ییلاقات است، نمی شود پل را دو یا سه طبقه ساخت؟ نمی شود فکری کرد؟ چرا هیچ کس به فکر آسایش مردم نیست؟
چرا شهرداری نمادهای میدان شهدای غواص (میدان وصال سابق) واقع در بولوار هاشمیه را حذف کرده است؟
 چرا شهرداری منطقه 2، اجازه ساخت آپارتمان بدون پارکینگ را می‌دهد؟ دیگر جایی برای پارک کردن خودرو در کوچه و خیابان های این منطقه نمانده است.
 در کشورهای در حال رشد، برنامه های جامع برای کلان شهرهایشان دارند. منتها در کشور ما و در شهری مثل مشهد، برای مسیر ویژه بولوار ملک آباد، اول قندیل بتنی گذاشتند، بعد برای کاشت نرده فلزی آسفالت را کندند و اکنون طرح بلوک های سیمانی و آیلند! این چه وضع برنامه ریزی است؟
 چرا در خیابان سرشور، شهرداری جلوی مغازه هایی که عقب نشینی کردند، گل و گلدان نمی گذارد؟
 شهرستان‌ها
 رویداد مهم دستاربندی در شهرستان خواف با حضور حدود 60 هزارنفر از سراسر ایران در پنجم اردیبهشت برگزارشد اما روزنامه خراسان هیچ خبری منعکس نکرد! چرا؟
 چهار ماه است بهزیستی تربت جام مدارک مرا برای ثبت گرفته تا مستمری بنده را واریــز کند ولی هنوز به ثبت نرسیده. مگر یک ثبت چقدر کار دارد که این قدر طول می کشد؟
 متفرقه
 ما کارکنان قطار شهری در واحد امور ایستگاه‌ها و حفاظت فیزیکی مدام باید در رنج باشیم. با گذشت 14 روز از اردیبهشت، فقط نیمی از حقوق مان را دریافت کردیم و تسویه حساب های سال گذشته هم بماند. سوال این جاست چرا سازمان قطارشهری با پیمانکاری که قدرت مالی ندارد، یک سال دیگر هم قرارداد منعقد می کند؟ تکلیف ما چیست؟
 چرا روی شیشه کیوسک کنترل و دریافت پول پارکینگ در فرودگاه مشهد نوشتند: ورودی ۱۴۳۰ تومان ولی عملا ۱۵۰۰تومان دریافت می کنند؟ اگر پاسخ این است که 70 تا تک‌تومانی ارزش پس گرفتن ندارد، من از شما می‌پرسم پس چرا فرودگاه از 30تا تک‌تومانی نمی‌گذرد و 1400 دریافت نمی‌کند؟
 چرا از ۹ شماره تلفن استانداری، حتی یکی پاسخ گو نیست؟
 به مسئولان بگویید فاز دو قطار، اشکالی در ساخت دارد؛ چرا قطار با سطح صاف زمین فاصله دارد؟ مبادا خطرناک باشد.
 خواهش می کنم با چاپ گزارش‌هایی، جلوی گرانی را بگیرید. مسئولان کجا هستند؟ کاش به فکر مردم باشید با کمرشکن شدن قیمت ها.
 یکی از مصادیق ناهنجاری که مدت هاست در شهر مشهد به چشم می خورد، حضور متکدیان حرفه ای در اماکن عمومی است که متاسفانه باعث مخدوش شدن عزت نفس ایرانی ها، پیش گردشگران خارجی مشهد شده و نمی دانم چرا با این مقوله، برخورد جدی نمی شود؟
 مسئولان محترم اتوبوسرانی مشهد! بهتر نیست به جای افزایش بهای بلیت اتوبوس (650 تومان) ساعت خدمت رسانی به شهروندان و همچنین تعداد اتوبوس ها را افزایش دهید؟ ساعت کاری اتوبوس ها تا 20:30 منطقی نیست.
 چرا جلوی کارکردن بازنشسته ها در اتوبوسرانی گرفته نمی شود تا امثال من بیکار، بتوانیم مشغول به کار شویم؟
 دو سه روز قبل به بیمارستان امام رضا(ع) بخش اورژانس مراجعه کردم، گفتند مشکوک به سکته مغزی هستید و باید سی تی اسکن شوید. ولی دستگاه خراب است بروید بیمارستان قائم(عج). به آن جا هم که مراجعه کردم، گفتند دستگاه خراب است و امکانش وجود ندارد. این چه وضعی است؟
روز 11 اردیبهشت روز کارگر بود. ضمن احترام به معلمان شریف، در این روز همه از رادیو و تلویزیون و رسانه‌های مکتوب درباره مقام معلم صحبت کردند اما دریــغ از نام کارگر. چه خوب است گاهی از کارگران هم صحبت شود.
 

 شهروند خبر نگار
پیاده‌رو یا پارکینگ موتورسیکلت؟
تصویر عجیبی که می‌بینید، پیاده‌روی اطراف بازاربزرگ فردوسی است که به‌جای این که مسیر تردد امن عابران باشد، در محاصره موتورسیکلت‌ها قرار گرفته است. این روزها موتورسیکلت، به وسیله نقلیه‌ای تبدیل شده که از روبه‌رو، از پشت سر، از سمت راست و چپ و سرراهت ظاهر می‌شود و فقط مانــده از آسمان بر سرمان موتورسیکلت ببـــارد. حقوق شهروندی عابــران هم هیچ  !


شهروند خبر نگار

یک مشکل از هزاران مشکل اسماعیل‌آباد
اگر گذرتان به کوچه پس کوچه های اسماعیل آباد افتاده باشد، در جریــان شرایط تکان‌دهنده خانه‌ها و کوچه‌ها هستید. انگار نه انگار که اسماعیل‌آباد هم بخشی از شهر بزرگ مشهد است؛ وقتی پا به کوچه‌هایش می‌گذارید، تصور می‌کنید به سال‌ها قبل از پدید آمدن امکاناتی مثل آسفالت و سیستم فاضلاب شهری پرت شده ایــد. کاش مسئولان شبکه بهداشت بازدیدی از این مناطق انجام می دادند و مانع ورود پساب خانگی به کوچه ها و آلودگی‌ می شدند.