«سیدجواد هاشمی»، بازیگر و کارگردان سینما از تجربه ساخت « پیشونی سفید 1و2» می گوید:
تعداد بازدید : 34
مسئولان برای سینمای کودک پارتی بازی کنند
نویسنده : سید فرید موسوی
برای مخاطبان تلویزیون و سینما، سیدجواد هاشمی، با همه نقش های مثبتی که تا به امروز بازی کرده است شناخته می شود. کسی به خاطر ندارد که او را در جامه یک نقش منفی یا ضدقهرمان دیده باشد.
هر چه هست، رفتار و گفتارش، این سوی دوربین هم همانی است که بر پرده سینما یا قاب تلویزیون دیده اید. حالا این هنرمند محبوب، در کارنامه اش در کنار بازیگری، تجربه کارگردانی، نویسندگی و حتی آهنگ سازی را هم دارد. این روزها از او، فیلم سینمایی «پیشونی سفید 2» بر پرده نقره ای است. اثری که در ژانر سینمای کودک است و توانسته توجه مخاطبان خودش را جلب کند و با استقبال خوبی هم مواجه شود.
هاشمی، این علاقه اش به سینمای کودک را به تجربهای قدیمی پیوند می زند و می گوید: من سی سال در امور تربیتی وزارت آموزش و پرورش مشغول به فعالیت بودم و حالا بازنشسته آموزش و پرورش هستم. بدون شک این سی سال، یک تجربه خوب به من برای شناخت بچه ها و چگونگی وارد شدن به دنیای کودکان داد. قاعدتاً فکر می کنم حالا که من در حوزه سینما در حال فعالیت هستم چه کاری بهتر از حوزه کودک و نوجوان که حداقل تخصص تجربی در آن دارم؛ حتی اگر تخصص علمی آن را در نظر نگیریم.
این کارگردان و بازیگر سینما و تلویزیون از سینمای کودکان و علایق خودش در حوزه هنر، گفتنی های جالبی داشت که در ادامه مطلب می خوانید:
ساخت اثر در سینمای کودک، ریسک دارد
از هاشمی، علت ساخت «پیشونی سفید2» و ادامه دادن این روایت را می پرسیم که در جواب بیان می کند: راستش را بخواهید، بچه ها و خانواده ها هم مکرر از من سوال می کردند که قسمت بعدی را می سازید؟ و خیلی مشتاق بودند که پیشونی سفید 2 و 3 را بسازم. حتی در تیتراژ پایانی قسمت اول ادامه دار بودن داستان را نوید داده بودم.
او اذعان می کند که ساختن فیلم برای سینمای کودک کار دشواری است و می گوید:توجه دارید، شرایط خاص سینمای ایران ریسکی را در این زمینه می طلبد که من و سرمایه گذاران آن را انجام دادیم و مطمئن بودیم که عواید مالی برگشت سرمایه آنقدر نخواهد بود که ما را از نظر اقتصادی منتفع کند اما همین قدر می دانستیم که می توانیم به این خواست بچه ها جامه عمل بپوشانیم و اثری بسازیم که مخاطبش آن ها هستند. جای خالی فیلم های سینمای کودک در کشور ما پررنگ است.
اما تولید اثر برای مخاطبی خاص، آن هم از جنس نسل کودک و نوجوان جامعه که هم زبان و هم نیازهایشان متفاوت است، کار دشواری است. موضوعی که هاشمی هم به آن اذعان دارد اما میگوید: تجربه سینمایی و تجربه تربیتی و شناخت من از سینمای ایران در این موضوع تاثیر داشت. هم تجربه سینمایی و هم تجربه تربیتی من باعث شد تا فیلمی بسازم که یک تجربه دیگری هم پشت آن است و آن هم شرایط سینمای ایران است.
ذائقه بخشی از مخاطبان سینما «آینه بغل» را می پسندد
این بازیگر سینما و تلویزیون، در ادامه صحبت اش نقب می زند به وضعیت کنونی سینمای ایران و تاکید می کند: شرایط سینمای ایران متاثر از ذائقه مخاطبش است. بخش زیادی از مردم دوست دارند فیلم هایی مثل آینه بغل، سالوادور، هزارپا و... را ببینند. فیلم هایی که گاهی اوقات به جز سرگرم کردن مردم هیچ چیز دیگری در آن ها وجود ندارد تا بتوان محتوایشان را در زمینه تربیت بچه ها و حتی خانواده و بزرگ ترها تفسیر کرد و صرفا جنبه سرگرم کننده آن ها پررنگ است.
وی بیان می کند: البته من موافقم که در سینمای ایران باید این فیلم ها ساخته شود. به اعتقاد من این فیلم ها از برخی از جنبه ها قابل دفاع هستند اما واقعیت ماجرا این است که اگر من در فیلم پیشونی سفید تلاش کردم حرف هایی یاد بچه ها بدهم، به آن ها بیاموزم که شجاع باشند، ظلم ستیز باشند، یاد بدهم به پدر و مادرشان احترام بگذارند، به خدا تکیه کنند، باید خوب باشند نه بد و... در کنارش نوستالژی قدیمی ها را هم زنده کردم تا مخاطب بزرگ سال هم انگیزه پیدا کند و فرزندش را به سالن سینما بیاورد و همراه او به تماشای این اثر بنشیند.
کارگردان فیلم «پیشونی سفید2» می افزاید: در کل برای جلب رضایت خودم به سه عنصر متوسل شدم؛ تجربهام در فیلم سازی، تجربه ام در امور تربیتی و تجربه ام در شناخت مخاطب. یعنی؛ فیلمی ساختم که اگرچه برخی اوقات داستانش مشکل هایی دارد اما بتواند بزرگ ترها را هم به سینما بیاورد والا سینمای کودک واقعا شکست خورده است. مطمئناً اگر شرایط به همین منوال پیش برود بدون شک سینمای کودک ذلیل، مظلوم و متروک خواهد شد.
هاشمی درباره رکود سینمای کودک تصریح کرد: می خواهم مسئولان فرهنگی و متولیان ساخت و تولید آثار در این حوزه را خطاب قرار بدهم و بگویم که؛ « قطعا پارتی بازی در اکران اشتباه است» اما درباره فیلم کودک و نوجوان اتفاقاً این پارتی بازی درست و به جا و ضروری است. چرا؟ اگر بخواهیم از سینمای کودک حمایت کنیم، باید اجازه بدهیم این نوع فیلم ها فروش کنند. جریانی ایجاد کنیم که این سینما را ببینند تا انگیزه در فیلم سازان برای ورود به این عرصه فراهم شود. برای این فیلم ها باید زمان اکران خوب پیش بینی شود و برای دوره طولانی تری روی پرده باشند تا آمار فروش فیلم های کودک و نوجوان بالا برود. مخاطب این حوزه باید احساس کند که جامعه هنری و سینمایی، حرفی برای گفتن از او و برای او دارد.
این بازیگر سینما درباره علل این موضوع افزود: اول این که تماشاگر این نوع فیلم ها که کودکان هستند به سینما برمی گردند و پدر و مادر ها را با اجبار به سینما خواهند برد. همچنین تهیه کننده ها به این نتیجه می رسند که این نوع فیلم ها هم فروش دارند و ترغیب می شوند تا در آن سرمایه گذاری کنند. متاسفانه هم اکنون همه تهیه کننده ها به دنبال فیلمی هستند که صحنه های پُرحاشیه داشته باشد، بازیگران خاص در آن حضور پیدا کنند و حتی اگر فیلم نامه یک روایت بی سر و سامان هم داشته باشد اما چون خوب می فروشد و پول را می گرداند، مورد پسند آن هاست. اما دلیل دیگری که باید برای سینمای کودک پارتی بازی کنیم این است که حداقل ادعای حمایت و حفاظت از این سینما را اثبات می کنیم. سینمای کودک الان گذشته از حمایت نیاز به حفاظت دارد.
پیگیری برای گرفتن مجوز اکران «پیشونی سفید3»
این کارگردان سینمای کودک تاکید می کند: سینمای کودک رکود و چه بسا سقوط کرده است و حتی می شود گفت در حال متروکه شدن است. چرا من و سرمایه گذاران فیلم باید سرمایه هایمان را در سینمایی خرج کنیم که مسئولان فقط ادعای حمایت از آن را دارند و در عمل کاری صورت نمی دهند؟
از هاشمی درباره روند ساخت «پیشونی سفید3» می پرسیم که در جواب بیان می کند: پیشونی سفید 3 آماده شده و در مرحله صداگذاری و تصحیح رنگ است و همزمان در تلاشیم تا پروانه نمایش آن را از مراجع مربوط دریافت کنیم و اگر کارها خوب پیش برود، بهزودی این اثر اکران خواهد شد.
خودم را شهروند مشهد می دانم
این کارگردان که به تازگی در مشهد حضور داشته، از حال و هوای این سفرش و علاقه به این شهر می گوید: من اصولاً زیاد به مشهد سفر می کنم و حتی منزلی را در این شهر برای اقامت تهیه کرده ام. اغلب این سفرها با خانواده است و جوری شده که خودمان را به نوعی، شهروند مشهد و مشهدی می دانیم. البته من عنوان شهروند افتخاری مشهد را هم از شهردار وقت دریافت کرده ام.
او می افزاید: خیلی به ندرت پیش آمده که به مشهد بیایم و فرصت نکنم به زیارت بروم. در این سفر آخر به واسطه فشردگی برنامه هایم، مجالی فراهم نشد تا به حرم بروم، به همین دلیل حالم خیلی بد بود و به قول معروف حسابی حالم گرفته شد. در مسیر رسیدن به فرودگاه به حضرت گفتم: یا امام رضا(ع) من را ببخش، به حساب تنبلی من نگذارید وقت نشد و از شما معذرت می خواهم. تا وارد فرودگاه شدم اعلام کردند پرواز 2 ساعت تاخیر دارد! همان موقع بلافاصله از فرودگاه بیرون آمدم و خودم را به حرم رساندم و رو به گنبد طلا عرض کردم یا امام رضا(ع) از شما ممنونم که نخواستید ما بدون زیارت برویم. خلاصه زیارت خیلی به دلم نشست و خوشبختانه به پروازم هم رسیدم.