یــادداشــت خــوانــنــدگــان
تعداد بازدید : 70
درد دل های یک بازنشسته
نویسنده : محمدرضا پور علی
جوان که بودیم فکر می کردیم زندگی همیشه قرار است روی خوشش را به ما نشان دهد.حقوقی می گرفتیم و با خانواده کنار همدیگر خوش بودیم. زمان گذشت تا یک روز حکم بازنشستگی مان را گذاشتند کف دستمان و گفتند به سلامت. تا چند سال اول بازنشستگی اوضاع چندان بد نبود، بچه های مان هنوز کوچک بودند و حقوق مان کفاف زندگی را می داد اما با گذشت زمان، وضعیت دچار تغییر شد. همه چیز گران شد و قیمت ها سر به فلک کشید و انگار حقوق ما باید در همان حول و حوش ده سال پیش که بازنشسته شدیم می ماند، امروز پایه حقوق بعضی از ما بازنشسته ها از پایه قانون کار هم کمتر است. سه دختر دم بخت و یک پسر دانشجو دارم هر روز صبح بعد از این که نمازم را می خوانم پاشنه کفشم را بالا می کشم و در 65 سالگی پشت فرمان می نشینم و تا آخر شب دنده کشی می کنم. خلاصه این که هر سال تورم و گرانی بیشتر و ارزش حقوق بازنشسته ها کمتر می شود. به فرزندانم سفارش کرده ام مثل من به زندگی کارمندی اکتفا نکنند .نمی دانم چرا مسئولان همراه با تورم و گذشت زمان، حقوق بازنشسته ها را به صورت پلکانی افزایش نمی دهند. هم اکنون بازنشستگان حداقل حقوق یعنی یک میلیون و ۱۵۰ هزار تومان و یا حتی کمتردریافت می کنند. البته مسئولان گفته اند قرار است این مبلغ با اجرای سیاست های افزایش حقوق بازنشستگان که به تازگی در پیش گرفته اند تا دو میلیون تومان افزایش پیدا کند. به اعتقاد من این که یک نفر به سن و سال من هنوز دغدغه تامین نیازهای اولیه حقوق را داشته باشد موضوع جالبی نیست و دولتمردان، کمی بیشتر احترام مو و ریش سفید مارا داشته باشند.
ستون یادداشت خوانندگان به بیان نظرات و حرف های مردم در حوزه های مختلف می پردازد که الزاما مورد تأیید روزنامه نیست. شما مخاطبان گرامی روزنامه خراسان رضوی می توانید مطالب، یادداشت ها و دلنوشته های خود را برای ما ارسال کنید تا در همین ستون منتشر شود. مطالب خود را به شماره تلگرام 09393333027 ارسال کنید.