سفر، آدمها را تغییر میدهد. این را حتما همه آنهایی که شهرهای زیادی را گشته و کشورهای فراوانی را زیر پا گذاشتهاند، تایید میکنند. سفر آدم را صبورتر و قویتر میکند.افق دید آدمی را توسعه میبخشد تا دیگر دغدغههای کوچک، ذهن او را بازیچه نکنند چرا که میداند، زندگی یعنی حرکت رو به جلو و از آن مهمتر، یعنی متوقف نشدن.سفر درسهای زیادی برای ما دارد اما گاهی مشغلههای زندگی، مجال دل کندن از خانه و کاشانه و راهی شدن به مقصدی دور را از آدمی میگیرد.این جاست که باید کوله را بست به نیت سفر به یک مقصد دیدنی اما نه چندان دور.پیشنهاد ما سفر به سه مقصد تاریخی و تفریحی است .
تفرجگاه روستای تنگل پیر در منطقه ایله
تنگل پیر، یکی از جاذبههای طبیعی این منطقه است. زیباترین تفریحگاه این روستا، درخت سیب است که درهای است سرسبز با درختان سر به فلک کشیده و چشمههای پر آب فراوان که در فصل بهار میزبان بسیاری از گردشگران است.در این دره سرسبز یک مزار قدیمی نیز وجود دارد که در کنار درخت گردویی بزرگ و کهن سال واقع شده است و از کنار آن نهری زیبا با آبی خنک و گوارا می گذرد.درباره این مزار، اطلاعات مکتوب و موثّقی در دست نیست ولی بزرگان روستا معتقدند که مزار متعلق به فردی مسلمان است که در صدر اسلام برای ترویج دین اسلام به این محل آمده و به دست گبرها کشته شده است.درگذشته، مردم هرسال در این محل، قربانی می کردند و هنوز هم برخی مردم برای زیارت به این محل می روند. در نزدیکی این مزار و در پای کوه برقاکوه در روی تپه ای باستانی و صعب العبور، دیوارهای گلی روستایی قدیمی معروف به قلعه بچه خودنمایی میکند که به احتمال زیاد متعلق به دوران قبل از اسلام است.
شهر تاریخی مالین
تپههای مشرف به شهر باخرز در ۵۰ کیلومتری شمال غربی تایباد، حکایتگر وجود شهری بزرگ، آباد و پررونق در صدر اسلام است. این مکان که روزگاری به شهر «مالین» مشهور بود، در داخل حصاری دایره شکل قرار داشته و محل کهندژ آن امروزه بهصورت تپهای مرتفع دیده میشود.شهر تاریخی مالین مربوط به سده چهارم است و از رونق بسیار بالایی برخوردار بوده و صنایع پارچه بافی آن مشهور است. گویا سالانه ۳۰ هزار عدل پارچه ابریشمی از این شهر صادر می شده است، از طرف دیگر صنایع فلزی و ساخت ابزارآلات جنگی نیز در آن رواج داشته به طوری که کوره های ذوب فلز بر جای مانده، یادآور دوران باشکوه این شهر است. مالین تا قرن ششم هجری مرکز فرمانروایی حکام محلی شهرستان تایباد بوده است که بر اثر حمله مغول به ویرانی کشیده می شود، سیاحان و جغرافی دانان قرون گذشته تعاریف بسیار زیبایی از این شهر ارائه داده و آن را با نیکویی ستوده اند. این شهر در قرون چهارم و پنجم، مرکز علم و دانش و فرهنگ و ادب بوده و عرفا و دانشمندان بسیاری به این خطه منسوبند.`پس از خرابی مالین بر اثر حملات مغول، بسیاری از جمعیت آن کشته شدند و پس از خوابیدن غائله مغول، دوباره به مالین برگشته و شهر نو بنیاد «شهر نو» را بنا می کنند که فعلا به نام «شهر نو باخرز» نامیده می شود.خرابه های مالین در جنوب شهر فعلی باخرز بر روی تپه های استراتژیک بنا شده و از موقعیت ممتاز دفاعی برخوردار است. دالان های زیرزمینی و برج و باروهای سترگ همراه با کوره های سفال پزی و کوره های ذوب فلز در داخل حصار، حاکی از قدرت فوق العاده دفاعی و اقتصادی این شهر است. آثار فلزی و خُم های پر از خاکستر همگی بازگوکننده فرهنگ تمدنی قوی است که سالیان سال در این گوشه از شهرستان پی افکنده بوده است.
میل کرات
میل کرات در 25 کیلومتری جنوب شهر تایباد در استان خراسان رضوی و در نزدیکی مرز افغانستان، بر بالای تپهای نسبتاً بلند در کنار گورستان روستایی به همین نام قرار دارد.میل آجری کرات، از آثار دوران سلجوقی است که در سر راه کاروانها قرار داشته و از ایالات قهستان به سمت شرق حرکت می کرده است و علامتی برای راهنمایی کاروانها و مسافران تجاری و بازرگانی بوده است.شکل ظاهری مطّبق این مناره، با دیگر منارهها کمی تفاوت دارد و بسیار شبیه مناره جام، در شرق شهر هرات است.میل کرات ۲۵ متر ارتفاع دارد و محیط قاعده آن 20 متر است و دارای ساختاری دو قسمتی است، به طوری که بخش تحتانی هشت ضلعی و بخش فوقانی آن استوانه است.قسمتهای فوقانی میل کرات با ارتفاع حدود 10 متر به شکل استوانه است که قدری کج شده است. ویژگیهای این بنای تاریخی، اسلوب معماری دوره سلجوقی را تداعی می کند.در اطراف میل، آثار آبادی نمایان است و سفالهای اطراف آن تمدن دوره سلجوقی و دوران بعد را نشان میدهد. از جبهه غربی میل، درگاهی باز است که برای دسترسی به روی شرفه استفاده میشده است. کتیبه آجری آن به خط کوفی قابل خواندن نیست اما معماری آن به سبک دوره سلجوقی است.صدها سال پیش این مناره بر اثر یک زمینلرزه کج شد، اما به جز بخش بالایی، بقیه آن هنوز پابرجاست. این بنا که حتی با چنین انحرافی توانسته است سالها برجای خود باقی بماند، نشان از تواناییهای مهندسی و معماری ایرانیان دارد.