خراسان در گذشته ،قطب کشتی کشور بود و بزرگانی همچون وفادار،شورورزی، گلمکانی، صحرایی، بهادری ،سخدری ،محمدیان ، محمد خادم ، توکل ، معرب و ... از عنوان داران کشتی ایران بودند؛ بعد از اینها هم کشتی گیران خوبی همچون برادران خادم،زینل نیا،رشید لمیر و همچنین توکلیان،خدایی،قشنگ، کارگر،تاتاری و ... در این عرصه افتخار آفرینی کرده اند.اما طی یک دهه اخیر کشتی استان، دچار افت شدیدی شد و دیگر آن فروغ همیشگی را ندارد. تیم های این استان در برهه ای از زمان، حتی به خاطر سبک و غنای تکنیکی، به تیم کشتی روسیه تشبیه می شد. اما روز به روز با کم توجهی برخی مسئولان،مربیان و اختلافات جامعه کشتی استان ، این ورزش از اوج فاصله گرفت، تا جایی که امروز کشتی بزرگسالان این استان جایگاهی در تیم های ملی ندارد.البته در رده پایه تاکنون در مقاطعی، کارهای خوبی انجام شده است و کشتی گیران رده نوجوانان و جوانان خراسانی در رقابت های کشوری افتخار آفرینی
می کنند. اما برای رساندن خراسان رضوی به روزهای اوج ، باید به رده پایه توجه اساسی شود.از طرفی در زمینه جذب استعدادها در ورزش های سنتی همچون کشتی با چوخه،ساحلی ، آلیش و گراپلینگ هم باید فعالیت دوچندانی انجام شود.
حلقه مفقوده
نکته قابل توجهی که در گذشته وجود داشت و الان بسیار کمرنگ شده، بحث " وحدت و همدلی" بین جامعه کشتی استان است .زمانی، همه پهلوانان و قهرمانان این رشته بدون چشمداشت، در کنار کشتی گیران جوان قرار می گرفتند و در عین رفاقت با هم تمرین و حتی در بعضی مواقع برای پیشرفت به یکدیگر کمک می کردند و برای پیشرفت کشتی استان از یک مربی ارشد "حرف شنوی" داشتند.حتی مربیان باشگاه ها نیز در مواقعی که قرار بود تیم منتخب استان به مسابقات اعزام شود،شاگردان خود را بدون هیچ شرط و شروطی در اختیار تیم استان قرار می دادند.همچنین سطح فنی تمرینات و تلاشی که کشتی گیران برای کسب موفقیت انجام می دادند، قابل مقایسه با وضعیت فعلی نیست.از طرفی،کشتی گیران نیز دارای چندین حریف تمرینی سرسخت بودند که این امر زمینه پیشرفت
آن ها را فراهم می کرد. ناگفته نماند یکی از علل اصلی افت کشتی خراسان -که حتی خود پیشکسوتان هم آن را تایید می کنند-این است که زمانی که قهرمانان و پهلوانان در سطح کشور و مسابقات
بین المللی افتخار آفرینی می کردند،مسئولان مربوطه به فکر "آینده سازی" نبودند و تازه موقعی به این موضوع پی بردند که کشتی گیران عنوان دار و پا به سن گذاشته از "دایره طلایی" خداحافظی کردند و به یکباره دست اندرکاران کشتی استان متوجه شدند که دیگر کشتی گیر مطرحی ندارند تا در کشور افتخار آفرینی کند!
تمرینات سنتی و قدیمی
طی یک دهه اخیر، تجربه نشان داد که برخی مربیان در استان تنها به دنبال مطرح کردن "نام" هستند و به راحتی اجازه نمی دهند که شاگردشان در تیم منتخب استان که هدایت آن را مربی دیگری بر عهده دارد،حضور پیدا کند. این تنگ نظری ها در خیلی از مواقع به ضرر کشتی گیران تمام شده است.تازه تمرینات مربیان استان نیز "به روز" نیست و همچنان از شیوه های سنتی در تمرینات استفاده می شود.هنوز هم برخی مربیان،حتی دفترچه مربیگری ندارند و تمریناتی که به کشتی گیران می دهند،با استانداردهای روز کشتی هیچ سنخیتی ندارد.از طرفی، غیبت در لیگ برتر کشور نیز ضعف بزرگی است که امیدواریم حداقل تا شروع فصل جدید، کشتی استان بتواند در لیگ برتر کشور شرکت کند.
تیغ تیز انتقادات و راه های ارتقای کشتی استان
هیئت کشتی استان طی یک دهه اخیر سکانداران زیادی داشته که هر کدام نیز به نوبه خود نقاط ضعف و قوت مشهودی داشتند و هیچ یک از روسای هیئت ها نیز از گزند انتقادات تند جامعه کشتی درامان نبودند. در این میان،رئیس جدید این هیئت نیز که جزو خانواده کشتی نیست و یک سالی هم از مدیریت وی می گذرد، از این انتقادات تند و تیز بی نصیب نمانده است. وی طی یک سال اخیر وعده های زیادی داده که هنوز به طور کامل محقق نشده است.از طرفی هیئت جدید هم ثبات خاصی پیدا نکرده و همچنان دچار تغییر و تحول است. ناگفته نماند که اقدامات خوبی هم طی یک سال اخیر- جدای از میزبانی مشهد در مسابقات کشوری و بین المللی جام تختی که به خودی خود ارزشمند است- انجام شده است. البته طبیعی است کار کردن در کنار برخی از افرادی که نمی خواهند کشتی استان رشد کند،کمی سخت باشد. توجه نسبی به شهرستان ها، راه اندازی مدرسه کشتی،ایجاد موزه ویژه پیشکسوتان،مرمت سالن کشتی صحرایی(سعدآباد) و ... از اقدامات مثبتی است که انجام شده یا در حال انجام است؛اما طبیعتا انتظاری که مردم از کشتی خراسان رضوی دارند ،بسیار فراتر از این اقدامات است. چرا که مهد کشتی ایران طی سالیان متمادی جای خود را به "مازندران" و استان های دیگر داده و امروز برآورده کردن این انتظارات منطقی و ارتقای جایگاه کشتی استان ،تنها با برنامه ریزی و عزم بیشتر و وحدت جامعه کشتی، امکان پذیر است.