یادداشت
تعداد بازدید : 47
جاده ابریشم، مسیری در جهت تبادل فرهنگ ها و راهی برای جهانی بودن
نویسنده : محمدرضا پوینده مدیرعامل صندوق احیا و بهرهبرداری از بناهای تاریخی و فرهنگی
جاده ابریشم روزگاری حلقه وصل غرب و شرق جغرافیای جهان بوده است. تجار و بازرگانان دو سوی جهان، از این مسیر برای پیوند فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی بهره میگرفتند. این جاده طولانی ترین و از دیدگاه تاریخ و فرهنگ پر اهمیت ترین زنجیره پیوند اقوام بوده است و به بیان بهتر وجود آن، تحولات اجتماعی و فرهنگی زیادی را موجب شده است. آنچه از این مسیر تاریخی به یادگار مانده، کاروانسراها و بناهایی تاریخی است که یادآور جایگاه این راه هستند.
نقش محوری ایران در کمربند جاده ابریشم به عنوان نگین مسیر طلایی باستانی و نقطه تعادل و مرکز ثقل توسعه امنیت در منطقه خاورمیانه، همواره مورد تاکید بوده است. از طرفی احیای این راه مهم و تاریخی دارای اهمیت فراوانی میباشد، یکی از آنها، نو نمودن پیوندها و ظرفیتهای بالقوه عظیمی هستند که می توانند مبادلات اقتصادی، فرهنگی و سیاسی جهان امروز را دستخوش تغییر نمایند. از همین منظر است که عمده کشورهای حوزه راه ابریشم، به ویژه چین تمایل زیادی برای احیای این مسیر تاریخی و بهرهمندی از نفحات آن دارد. از طرفی برای کشور هایی که در مسیر این جاده قرار دارند استفاده از ظرفیت های اقتصادی و فرهنگی این جاده سودمند است.
در ایران نیزتلاشهایی در راستای احیای این جاده و مسیر تاریخی در دست انجام است. باور داریم، بازآفرینی ظرفیتهای این بخش میتواند موجب رشد و توسعه گردشگری در ایران و حتی در منطقه شود.
البته باید متذکر شد که منظور از احیا، بازسازی پیوندها در سازههای فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و مبادلات و ارتباطات گسترده و سازنده میان کشورهای کمربند جاده ابریشم خواهد بود.
در این راستا، صندوق احیا و بهرهبرداری از بناهای تاریخی و فرهنگی کاروانسراهایی در مسیر جاده ابریشم قرار دارند را در قالب بسته های سرمایه گذاری رونمایی و معرفی کرده است و تلاش دارد، گامی در راستای بازآفرینی راه ابریشم بردارد. در حال حاضر در کشور ما بالغ بر 500 کاروانسرای بین جاده ای در آثار فهرست ملی به ثبت رسیده است و امیدواریم که بتوانیم با آماده سازی بستههای سرمایهگذاری بستر احیای این میراث ارزشمند را در کوتاهترین زمان فراهم کنیم.
باور داریم که راه ابریشم به عنوان نماد صلح، پیشرفت و تبادلات دوستانه میتواند بسیاری از مناسبات منطقه را دستخوش تغییر نماید. این چنین میراثی باید گرامی داشته شود، به هر روی در حال حاضر کشورهای در مسیر این جاده کمر همت به احیای آن بستهاند و به نظر میرسد که ایران نیز باید در این رویکرد نقش فعالتری داشته باشد چرا که همواره جایگاه کشورمان در این مسیر، کلیدی بوده و باید این نقش حفظ شود. امیدواریم با تداوم رویکردی که امروز نسبت به احیای این جاده وجود دارد، این مهم محقق گردد.