شما را سفارش می کنم به دعا کردن، زیرا با هیچ چیز مانند دعا به خدا نزدیک نمی شوید و دعا کردن برای هیچ امر کوچکی را، به خاطر کوچک بودنش رها نکنید، زیرا حاجت های کوچک نیز به دست همان کسی است که حاجت های بزرگ به دست اوست.
کافی(ط-الاسلامیه)، ج 2 ، ص 467 ، ح 6
 

66سال پیش در چنین روزی،  «خراسان» نوشت:
کشفیات دایره آگاهی مشهد
مشهد؛ خبرنگار خراسان – طی چند روز گذشته، کشفیات اداره آگاهی مشهد به قرار ذیل بوده است: 1- یک النگوی طلا به ارزش 4 هزار ریال که از قاسم ثابتی سرقت شده‌ و سارق آن ابوالفضل النگو را به فردی به نام هادی فروخته بود، کشف و به صاحبش مسترد گردید؛ 2- یک عدد دوچرخه از قریه بحرآباد متعلق به غلامرضا که به وسیله محمدرضا، سارق پیشینه دار، سرقت شده بود، سارق در شهر، در موقع فروش آن، دستگیر و دوچرخه به صاحبش مسترد و پرونده به دادگاه احاله گردید؛ 3- حسین و محمد نام، اعتراف به سه فقره سرقت کرده اند که در دایره آگاهی تحت تعقیب می باشند و برای جمع‌آوری اموال مسروقه، مشغول اقدام هستند.
آگهی نرخ شیرینی‌جات در مشهد
مشهد؛ آگهی وارده - پیرو آگهی شماره 4446/15437 ،  نرخ شیرینی‌جات از  دهم آبان تا آگهی ثانوی به شرح ذیل تعیین و جهت اطلاع اهالی محترم و شیرینی‌فروشان اعلام می‌گردد. 1- انواع شیرینی‌جات نانی مرغوب، از هر قبیل، تر و خشک، به طور مخلوط در دکاکین قنادی درجه یک، سه کیلو 120 ریال، در دکاکین درجه دو، سه کیلو 105 ریال؛ 2- نان سوخاری در دکاکین قنادی درجه یک، سه کیلو 90 ریال، در دکاکین درجه دو، سه کیلو 80 ریال؛ 3- نان بلوکی در دکاکین قنادی درجه یک، سه کیلو 80 ریال، در دکاکین درجه دو، 75 ریال؛ 4- نقل و آبنبات ترش و شیرینی‌جات متشابه آن در دکاکین قنادی درجه یک، سه کیلو 80 ریال، در دکاکین درجه دو، سه کیلو 69 ریال؛ 5- شکلات خالص در دکاکین قنادی درجه یک، سه کیلو 200 ریال؛ 6- شکلات کاکائو مغزی در دکاکین قنادی درجه یک، سه کیلو 150 ریال. در ضمن، دکاکین قنادی اتحاد، مینا، لاله زار نو، طباطبایی، نوشین، لاله‌زار، مقدم، اطمینان، قدسی و امید درجه یک و سایر دکاکین قنادی شهر، درجه دو هستند. اجناس مورد مصرف شیرینی جات باید از نوع مرغوب تهیه گردد. کلیه شیرینی‌فروشان موظفند یک نسخه از این آگهی را در داخل دکاکین خود، در محلی که در دسترس مراجعین باشد، نصب نمایند. متخلفین از نرخ‌های فوق، برای قانون کیفر گرانفروشان، تعقیب خواهند شد. شهردار مشهد؛ قهرمان.

تصویری از علی دایی که شب قبل از بازی نفت تهران با سیاه‌جامگان در حرم رضوی حضور یافت و عکس یادگاری انداخت.

نمایی از ضبط سریال « لبخند رخساره» در کاروانسرای عزیز ا... اف و البته بیمارستان امام رضا(ع) مشهد. این محصول قرار است از شبکه یک سیما پخش شود.

رضا عطاران هم این قاب با مجسمه‌های ماندلا، دالایی لاما و آتاتورک را به اشتراک گذاشت.

حجت اشرف زاده خواننده جوان نیشابوری با این عکس از دوران کودکی‌اش، صفحه اینستاگرام خود را به روز کرد.

وزیر افغانستانی کانادا: برای زیارت امام رضا(ع) به ایران آمده بودم
«مریم منصف» وزیر افغان‌تبار کانادا که به خاطر سفرهای متعدد به ایران از سوی مخالفان خود مورد سوال قرار گرفته است، عنوان کرد برای زیارت به مشهد رفته بود و در این حین، با بستگان خود هم دیداری تازه کرد.فارس در این باره نوشت که، «مریم منصف» وزیر موسسات دموکراتیک کانادا دو هفته پس از به بحث گذاشته شدن سفرش به ایران، علت این سفر را زیارت اماکن مقدس اعلام کرد.منصف افغان‌تبار است و سال 1996 به همراه خانواده‌اش از افغانستان به ایران و سپس به کانادا مهاجرت کرد؛ اخیراً ماجرای سفرهای وی به ایران در سال‌های 2010، 2013 و 2014 برای منتقدانش چالش‌برانگیز شده است و از این وزیر افغان‌تبار، توضیح خواسته اند.«جان اُلری» مدیر روابط عمومی دفتر خانم منصف اعلام کرده است که؛ « وی با ویزای زیارتی سفر کرده؛ ویزایی که بسیاری از مسلمانان برای زیارت اماکن مقدس ایران از آن استفاده می‌کنند؛ در سفرهایش، وی حرم امام رضا (ع) را زیارت و با اعضای خانواده‌اش دیدار کرده است.»البته روز سه‌شنبه دفتر این وزیر افغان‌تبار زیر فشار رسانه‌های کانادایی، بیانیه‌ای را با محتوای نسبتاً متفاوت منتشر کرد.در آن بیانیه، هدف از این سفرها، رفتن به افغانستان برای حضور بر سر مزار پدر خانم منصف اعلام شد که البته با توجه به ناامنی‌ها، مسافر داستان ما به مقصد نهایی‌اش نرسیده بود.
مار کبری بیماران یک بیمارستان را وحشت‌زده کرد
یک حلقه مار سمی یک متر و 50سانتی دیروز در بخش مسمومیت یکی از بیمارستان های شهر مشهد صید شد. ماجرا از این قرار بود که یک مارگیر 40 ساله با مراجعه به بیمارستانی در مرکز شهراعلام کرد که وی را مارگزیده است. به گفته شاهدان ماجرا، در ادامه مار سمی یک متر و 50سانتی از ساک همراه مرد مارگیر خارج می شود که همین مسئله موجب رعب و وحشت بیماران و کارکنان بیمارستان می شود.  با اعلام این حادثه، ماموران آتش نشانی در محل حاضر می شوند و اقدام به زنده گیری این مار سمی می کنند.

عکسش به لطف شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌چرخد، 27سال پس از رحلتش، مردم او را پای یک خمپاره‌انداز می‌بینند، در حالی که با محاسن سفید و کمر خمیده، گلوله‌ای را داخل دهانه آن فرو می‌کند. برای نسل جوانی که هنوز خاطره بازی یاد نگرفته، «میرزاجواد آقا تهرانی» یک نام قابل احترام است اما عقبه این احترام را کمتر می دانند، شاید بابت همین است که هر جا از او نوشته‌اند، عنوانش را گذاشتند:«عالم بی‌نشان». همین روزهایی که گذشتند، فراقش به سه دهگی نزدیکتر شد. اما پخش مستند «ج تهرانی» به کارگردانی هادی حاجتمند مستندساز خراسانی، که روایتی از زندگی اوست؛ بهانه مرور شخصیت این عالم بزرگوار در گفت و گویی با این کارگردان شد.
تفاوت در اندیشه، همگرایی در رویکرد
این کارگردان جوان، انگیزه اش برای ساخت اثری پیرامون این چهره را این طور توضیح می‌دهد: حفره‌هایی در دل تاریخ ما جا خوش کرده‌اند که چون عزمی برای روایتشان نداشتیم، دشمن فرهنگی از آن‌ها بهره جسته است و از زاویه نگاه خود آن‌ها‌  را عرضه کرده است. مصلحت‌اندیشی‌ها گاهی باعث شده تا اصل ماجرا به تفسیر دیگران، ارائه شود. از وقایع انقلاب بگیرید تا ساختار سپاه پاسداران در ایران که یکی را «من و تو» گفته و دیگری را «بی‌بی‌سی». برای منِ هنرمند، میرزاجواد آقا تهرانی یکی از همان‌هایی بود که اگر  از او نمی‌گفتیم، دیگران قصه اش را به نفع خودشان مصادره می‌کردند.  
وی ادامه می‌دهد: از طرفی این عالم مجاهد، همه آن عناصری که یک روایت زیبا را می سازند در زندگی خود داشت. وی اگرچه یکی از حامیان جدی امام خمینی(ره) بود اما در مشی علمی، با ایشان تعارض آرای جدی داشت. وی پیرو مکتب تفکیک بود و رهبر کبیر انقلاب بر فلسفه و عرفان باور داشت. پیروان این مکاتب فکری، شاید منازعات بسیاری باهم داشته باشند اما میان امام خمینی(ره) و میرزاجوادآقا تهرانی، چنان احترامی جریان داشت که باورش برای بسیاری دشوار است. این دو عالم فرهنگ تحمل اعتقاد همدیگر را به جامعه آموختند. میرزا، از بسیاری از افرادی که به لحاظ علمی همفکر امام بودند، در عرصه عمل و در حوزه انقلاب، حمایتی پُررنگ‌تر را به نمایش گذاشت و این گواه آن بود که او مسیر حق را به شایستگی می‌شناخت.
80ساله ای که خمپاره‌هایش به قلب هدف می خورد
اما یک نقطه عطف زندگی این عالم برجسته حضور در جبهه‌های دفاع مقدس است. موضوعی که حاجتمند هم بر آن پا می‌فشارد و تاکید دارد که این یک حضور نمادین نبوده و ایشان مصرانه پیگیر ایفای نقش خود به عنوان یک رزمنده بوده است؛« روایت شده که این عالم بزرگوار از یکی از رزمندگان نحوه شلیک خمپاره 120 را سوال می کند. بعد از آنکه پاسخ می‌گیرد؛ به همان روش شلیک می کند و اتفاقا همان لحظه در یکی از تانک های عراقی باز بوده است و گلوله به داخل تانک می افتد و منفجر می شود. آن دقت در شلیک برای همه عجیب و باور نکردنی بوده است. میرزا باور داشت آن جوانی که می‌بیند یک پیرمرد ۸۰ ساله با محاسن سفید، پشتِ خمیده، عصا به‌دست آمده پای خمپاره ایستاده و خمپاره می‌زند، دیگر ممکن نیست که از مقابل دشمن برگردد عقب و احساس ترس بکند و با همین اعتقاد از نظامی که امام رهبری آن را داشت حمایت کرد.»
روایتی شفاف از یک قصه پُرحاشیه
وسط همه ماجراهایی که از میرزاجوادآقا تهرانی نقل شده، یکی از همه پُرحاشیه تر است؛ ماجرای تفسیر حمد حضرت امام خمینی(ره) که گفته می شد به درخواست میرزا، پخش آن متوقف می شود. «حاجتمند» که در روند ساخت مستند خود با افراد متعددی به گفت و گو نشسته، در توضیح اصل این ماجرا بیان می کند: برای شفاف شدن موضوع سراغ یکی از شاهدان ماجرا یعنی پسرمرحوم میرزا رفتم. او برایم گفت، پدر بعد از دیدن این تفسیر از من خواستند تا با آقای فردوسی پور(خادم    وی) تماس بگیرم و او به امام(ره) بگوید که جواد سلام رسانده و گفته است من تمام درس های تفسیر حمد شما را استماع و استفاده می کنم ولی برخی از علما نسبت به آن،  بحث‌های طلبگی دارند، بیان این ها به شأن رهبری صدمه می زند. اگر موافقید درس را تعطیل کنید. آقای فردوسی پور تعریف می کرد که با کلی تردید از طریق حاج احمدآقا ماجرا را به امام(ره) منتقل کردند. سپس پاسخ رسید که رهبر کبیر انقلاب گفته است: سلام من را به میرزا برسانید و بگویید اگر رخصت می دهند یک جلسه دیگر بروم و در آن جلسه هم اعلام می‌کنند که یکی از صلحا از من خواست درس را تعطیل کنم و چنین می کنم. در مجموع مشاهده می کنید با چه ادب و تواضعی، یک رهبر و یک عالم، دیدگاه هایشان را به همدیگر بیان می کنند. این کارگردان جوان ادامه می‌دهد: میرزا جواد آقا تهرانی، در کمال تواضع، خمینی کبیر را «ولی خدا» خطاب می کرد و مجدانه در مسیر انقلاب و دفاع مقدس همراه و همگام ایشان بود. وی گلایه می‌کند از پاره‌ای مصلحت‌اندیشی‌ها که باعث می‌شوند تا اصل روایت آدم‌ها دچار خدشه شود و در این خصوص توضیح می‌دهد: در روند پخش مستندی که از این عالم فرزانه تحت عنوان «ج تهرانی» ساخته شد، بخشی از روایت ها حذف گردید که بیشتر متوجه رویکرد علمی این عالم بزرگ بود.
 ساده‌زیستی میرزا از مزارش پیداست
وی نقبی می زند به ساده‌زیستی این عالم و می‌گوید: مزار میرزا در بهشت رضا(ع) بدون نام و نشانی است و اصل قصه من در این مستند هم از همین مزار ساده شروع می شود که انعکاسی از ساده‌زیستی این مرد بزرگ است. او اگرچه خیر و گره‌گشا بود اما از این دنیا به نفع خود چیزی نجست. در حقیقت ایشان خودشان خواستند گمنام بمانند. این کارگردان انقلابی در پاسخ می‌گوید: من فرصت آن را نیافتم که بر روی بسیاری از جنبه های زندگی این عالم مجاهد عمیق شوم و به نظرم در هر کدام از این بخش‌ها حرف‌ها و ناگفته‌های فراوانی است که می‌تواند هم این چهره را شایسته‌تر معرفی کند و هم الگویی برای جامعه ما بسازد.

عمده کالاهای صادراتی کشور را کالاهای نفتی و فرآورده های وابسته به نفت تشکیل می دهد حال آن که کالاهای صنعتی و سنتی همچون قالی، زعفران و صنایع غذایی سهم حداقلی در این بخش دارد. هم اکنون ایران با 5 کشور چین، امارات، عراق، افغانستان و کره روابط صادراتی خوبی دارد و 20 قلم کالا بیش از 60 درصد از صادرات و درآمدهای ارزی کشور را تشکیل می دهد؛ قاعدتا در چنین شرایطی ایران باید چند هزار قلم کالای صادراتی داشته باشد، اما قراردادهای این بخش برای ایران شکننده به نظر می رسد. زمانی صادرات فرش یک و نیم میلیارد دلار بود اما در شرایط فعلی این مبلغ به 300 میلیون دلار تقلیل یافته است، همچنین درآمد عاید از صنایع غذایی بالغ بر  6 میلیارد دلار در سال گذشته برآورد می شد که امسال به بیش از 5 میلیارد دلار کاهش پیدا کرده است.  موانع پیش روی صادرات کالاهای غیر نفتی متعدد است که از جمله آن‌ها می توان به مسائل بین المللی، ارتباطات منطقه ای، کیفیت و قیمت تمام شده کالای داخلی و ثبات نداشتن نرخ ارز اشاره کرد. به طور مثال؛ مقصد عمده سیمان صادراتی ایران در منطقه، کشور عراق بود، حال این کشور از یک‌سو به دلیل مشکلات اقتصادی، هزینه های امنیتی، جنگ و عدم امکان صدور نفت، درآمدهایش به نحو چشمگیری کاهش پیدا کرده و پروژه های عمرانی اش راکد و نیازش به سیمان کمتر شده است و از سوی دیگر قوانین و مقررات تجاری و تعرفه هایش را چندین برابر کرده است تا درآمد گمرکی اش را افزایش دهد، لذا سیمان ایران با محدودیت صدور به این کشور مواجه شده است. در این میان بخشی از مشکلات صادرات متوجه مسائل داخلی نیز هست، چرا که عمده کالاهایی که ما تولید می کنیم از نظر کیفیت و مدل تولید برای مصرف داخلی کارکرد دارد، به طور مثال هم اکنون انبارهای داخلی مملو از لوازم خانگی است، اما نمی‌توانیم این محصولات را به بازارهای منطقه ای صادر کنیم، چرا که از یک‌سو قیمت تمام شده کالا بالاست و از طرف دیگر کیفیت این کالاها قابل رقابت با بعضی نمونه های خارجی آن نیست. این مسئله در مورد خودروی داخلی هم صدق می کند به طور مثال اگر خودروی داخلی با قیمت 10 میلیون دلار تولید شود، خودروی مشابه آن در خارج به قیمت 6 میلیون دلار عرضه می‌شود، این امر به معنای آن است که قیمت خودروی داخلی 5/1 تا 2 برابر قیمت جهانی است بنابراین ما نمی توانیم آن را صادر کنیم. البته شاید عضویت ایران در سازمان تجارت جهانی برخی از موانع صادرات بین المللی را برطرف کند؛ این مجموعه در واقع باشگاهی است که قریب به اتفاق کشورها در آن عضویت دارند و از یکسری مقررات تسهیل کننده تجارت برخوردارند؛ البته موانع داخلی و خارجی برای تحقق این امر مهم زیاد است. در عین حال، رویکرد و نگرش ما به صادرات از جمله موانع بر سر راه توسعه تجارت است، به عبارتی ما هنوز راهبرد «درون زای برون نگر» را در عرصه تولید و صادرات جدی نگرفته ایم، به ‌رغم اینکه این راهبرد جزو سیاست های اقتصاد مقاومتی است. در حقیقت با این نگاه، تولید ما باید صادرات‌محور باشد و با بهره گیری از توانایی‌های داخلی، نگاه بیرونی را اتخاذ کنیم. صنایع داخلی هم این توانایی را ندارند که محصولات را برای بازارهای جهانی تولید کنند و عمده این محصولات براساس نیاز داخل تولید می‌شود. راهبرد صنعتی ما نیز مشکل دارد و 20سال است که این نوع نگرش بر بخش صنعت حاکم است در حقیقت ما همان راهبرد «جایگزینی واردات» را دنبال می کنیم. در شعار از صادرات کالا سخن می گوییم اما برای داخل تولید می کنیم نه برای بازارهای جهانی، این یک اشتباه راهبردی است. البته مشکلات و موانع موجود بر سر راه صادرات تنها به این موارد خلاصه نمی شود و به رغم برگزاری سمینارهای متعدد، فعالیت نهادهای مختلف در این بخش، ایجاد مرکز توسعه صادرات، صدور دستور العمل های متعدد، مصوبات قانونی و حقوقی گوناگون، همچنان موانع بسیاری بر سر راه صادرات وجود دارد. در این زمینه به نظر می‌رسد یک گام مهم باید ثبات در قوانین و مقررات باشد، چرا که ممکن است یک صادر کننده، بازاری را پیدا کند و پس از سال ها زحمت، به او اعلام کنند که آن بازار ممنوع شده است. مشکل دیگر؛ نداشتن ساختارهای بازاریابی برای صنایع کوچک و متوسط است که بیش از 94درصد از اقتصاد صنعتی ما را شامل می‌شود اما امکان حضورشان در بازارهای جهانی به تنهایی وجود ندارد، چرا که از درآمد، دانش و ارتباطات لازم برخوردار نیستند از این رو باید شرکت های بازاریابی و مشاوره ای وجود داشته باشد تا محصولات آنان را در بازارهای جهانی به فروش برسانند، اقدامی که کشور چین تجربه و در آن بسیار موفق عمل کرده است. مجموع صادرات ایران بالغ بر 40 میلیارد دلار برآورد می شود، این در حالی است که صادرات کشور ترکیه 180 میلیارد دلار است. بخشی از این مسائل به مدیریت و نوع نگرش ما به صادرات و تدابیر اقتصادی داخلی بر می گردد. در واقع ما نمی خواهیم با واقعیت ها آن طور که هست مواجه شویم، از این رو برخی مواقع با ارائه آمارهای مختلف و غیر واقعی فضا را آلوده می کنیم و به امر صادرات توجه اثرگذار و واقع بینانه نداریم. از سوی دیگر با محدودیت های بین المللی و منطقه ای مواجهیم و نظام بانکی با ما همراهی نمی کند، حال آنکه مقرر بود مشکلات نظام بانکی پس از برجام برطرف شود اما بدعهدی های آمریکا و هم پیمانانش اجازه نمی دهد که کارها سامان پیدا کند. از این رو صرفا ارائه راهکار ملاک نیست بلکه باید نوع نگرش و رویکرد خود را به مقوله صادرات تغییر دهیم و عزم جدی در این زمینه اتخاذ کنیم. مهم تر از تمامی این مسائل، برخورد منطقی ما با امر صادرات است؛ یعنی نه مواجهه شعاری و نه رویکرد سیاسی داشته باشیم تا چاره جویی برای این حوزه تسهیل شود.