پای صحبت پیشکسوت ملی پوش اسبق استان
تعداد بازدید : 52
سوار بر دوچرخه از قوچان تا سکوی دومی آسیا
قلی زاده:در17سالگی ملی پوش شدم
نویسنده : قوچان،علی ایشان زاده
شهرستان قوچان در شمال استان با پیشینه کهن تاریخی و فرهنگی و موقعیت اقلیمی مناسب ،در بیشتر رشته های ورزشی چهره های معتبری داشته و دارد.پیشکسوتان و افتخار آفرینان گذشته ورزش عمر خود را به پای تربیت فرزندان این دیارگذاشته اند.
شهرستان قوچان در شمال استان با پیشینه کهن تاریخی و فرهنگی و موقعیت اقلیمی مناسب ،در بیشتر رشته های ورزشی چهره های معتبری داشته و دارد.از آنجا که لازم است پیشکسوتان و افتخار آفرینان گذشته ورزش هم که عمر خود را به پای تربیت فرزندان این دیار گذاشته اند، همواره مورد توجه و احترام باشند و از خدماتشان قدردانی شود، به سراغ یکی از پیشکسوتان ورزش قوچان رفتیم و پای صحبت این ورزشکار و مربی زحمتکش نشستیم که مشروح این گفت وگو تقدیم علاقه مندان می شود...
از قوچان تا نایب قهرمانی آسیا
«رضا قلی زاده» متولد مرداد ماه 1334 است و به گفته خودش ورزش را از سال 1348 در قوچان به همراه دوستش «احمد نعیمی راد» و مربیگری زنده یاد «حاج حسین حسین زاده» آغاز کرد .او در سال 1349 به عضویت تیم دوچرخه سواری قوچان در آمد و سال بعد نیز عضو تیم آموزشگاه های استان شد که در همان سال هم مقام قهرمانی آموزشگاه های کشور را به دست آورد. بقیه سخنان این پیشکسوت را از همین جا دنبال کنید :8 دوره در مسابقات کشوری شرکت داشتم که در سال 1351 با تیم دوچرخه سواری خراسان در مسابقات قهرمانی کشور در ماده 150 کیلومتر استقامت مقام اول و در 30 کیلومتر انفرادی مقام سوم را به دست آوردم و به عضویت تیم ملی در آمدم. سال 52 به اردوی تیم ملی دعوت شدم که کاپیتانی تیم ملی جوانان را نیز بر عهده داشتم و در سال 1353 بود که به همراه تیم ملی مقام دوم آسیا را در بازی های آسیایی تهران کسب کردم . از سال 1360 مربی تیم دوچرخه سواری آموزشگاه های استان شدم . در ادامه موفق به کسب مدرک مربیگری درجه یک و داوری درجه یک شدم و در مسابقات زیادی به عنوان داور از طرف هیئت وقت دوچرخه سواری استان و فدراسیون حضور یافتم .
استعداد زیاد ،امکانات کم !
در دوچرخه سواری مهم ترین نیاز و ابزار ،دوچرخه است که به علت گران بودن ،تهیه آن برای بیشتر ورزشکاران شهرستانی با توجه به ضعف بنیه مالی امکان پذیر نیست و به همین دلیل بسیاری از این ورزشکاران مستعد از ادامه راه باز می مانند . متاسفانه کمبود امکانات و نبود برخی زیر ساخت ها در شهرستان ها، مانع ورود استعدادها و پیشرفت است. اگر چه با این وضعیت بازهم ورزشکارانی معدود با زحمات مربیان و همت خود در رقابت های داخل و خارج از کشور می درخشند اما در هر حال باید دست اندرکاران و همچنین نیکوکاران ورزش دوست، آستین همت را بالا بزنند و بیشتر از اینها از ورزشکاران مظلوم حمایت کنند.
ورزش مدارس،پایه ورزش قهرمانی
در گذشته ورزش در آموزشگاه ها حال و هوای خوبی داشت و مسابقات آموزشگاهی وبین شهرستان ها موجب تشویق دانش آموزان ورشدوشکوفایی هرچه بیشتر استعدادها می شد و اولیای آموزشگاه ها وآموزش وپرورش هم ورزشکاران را تشویق وحمایت می کردند. مثل کشتی که در همین قوچان، کسانی کار را از مدرسه شروع کردند و بعدها باتیم استان به عضویت تیم ملی درآمدند وتا کسب مقام های جهانی هم پیش رفتند. در رشته دوچرخه سواری نیز می توان "کامران زیارتی" را نام بردکه در رده جوانان قهرمان آسیا شد. متاسفانه از زمانی که مسابقات آموزشگاه ها تضعیف شد، افت زیادی در ورزش نوجوانان وجوانان ایجاد شد و حتی هم اکنون نیز در کشور، مسابقات دوچرخه سواری آموزشگاهی نداریم که در نتیجه در دوچرخه سواری جوانان هم کم بنیه هستیم.
در 17سالگی ملی پوش شدم
سالی که می خواستم برای اولین بار در مسابقات نوجوانان شرکت کنم، چون در رشته هندبال هم کار می کردم؛ مجاز نبودم در 2 رشته در مسابقات شرکت کنم. یادم هست آن قدر خواهش و اصرار کردم که توانستم در مسابقات دوچرخه سواری هم شرکت کنم و این قدر تمرین کردم که در 17 سالگی عضو تیم ملی شدم. در سال 54 بود که در مسابقات دور طبس در ماده 40 کیلومتر استقامت رکورد شکنی کردم و اول شدم . در سال 1974 نیز در بازی های آسیایی -که در تهران برگزار می شد- تیم ملی دوچرخه سواری ایران دوم شد که در پایان مسابقات، دیپلم دوچرخه سواری را دریافت کردم که بالاترین مدرک در آن زمان بود. هم اکنون به عنوان مربی دوچرخه سواری در تلاشم تا به یاری حضرت حق و همت و حمایت جدی عوامل و دست اندرکاران و همچنین همکاری خانواده ها بتوانم استعدادهای زیادی را در این رشته شکوفا سازم تا بتوانند در رقابت های کشوری و بین المللی رکاب بزنند و همچنان افتخار بیافرینند.