خبر قهرمانی تیم ملی فوتسال بانوان در جام ملت های آسیا، نه تنها در رسانه های داخلی،بلکه در رسانه های خارجی نیز انعکاس زیادی داشته است.شیرزنان فوتسال ایران همین چند روز قبل، همچون سال 2015 کاری کردند،کارستان و همه را به تشویق و تمجید وا داشتند .به حدی که استقبال از ملی پوشان در بدو ورود به کشورنیز بسیار پرشور و همراه با بازار داغ عکس های سلفی بود . در این میان خراسان رضوی هم با یک نماینده سهمی در این قهرمانی داشت."فاطمه ارژنگی" که بیش از 13 سال است در سطح ملی در دو رشته فوتبال و فوتسال فعالیت دارد، در کنار دیگر بانوان محجبه ایرانی بر بام آسیا ایستاد که در بدو ورود با این ورزشکار خراسانی ،نیز گپ و گفتی داشتیم که گلچین این گفت وگو امروز تقدیم به بانوان ورزشکار می شود.
حتی نوروز هم تمرین می کردیم
قهرمانی امسال فوتسال بانوان ایران که خیلی هم ارزشمند است،ناشی از تلاش،همدلی و صرف درست فعل خواستن ازسوی همه بازیکنان تیم ملی بود.پس از بازگشت از مسابقات داخل سالن ترکمنستان،همه بازیکنان مدام در اردوها بودندو حتی ایام نوروز نیز کنار خانواده نبودیم و سختی های زیادی را متقبل شدیم. در این دوره ،کادر فنی هر درخواستی که برای حفظ آمادگی تیم ملی داشتند از سوی فدراسیون فوتبال اجابت شد که نشان می دهد اگر برای تیم های ملی به خصوص بانوان اهمیت قائل شوند،نتیجه مثبتی می دهد.برای اولین بار همراه تیم ملی روان شناس و ماساژور اعزام شد که خیلی تاثیر گذار بود.همه بازیکنان همدل بودند و با قدرت به مصاف حریفان رفتیم. قبل از مسابقات قهرمانی آسیا،دیدارهای دوستانه ای با تیم های روسیه،چین،اوکراین و ایتالیا داشتیم که خیلی در پیشرفت و موفقیت تیم ملی تاثیر گذار بود.
برتریمان را به همه دیکته کردیم
ترکیب تیم های حاضر در این دوره نسبت به دوره گذشته(سال 2015) خیلی تغییر کرده بود،اما تیم ملی ایران نیز وضعیت بهتری داشت و حریفان فکر نمی کردند که چنین قوی ظاهر شود.در این مسابقات پنج بار به میدان رفتیم که در گروه خود تیم های ترکمنستان و ازبکستان را به ترتیب با نتیجه 14 بر صفر و 8 بر 2 شکست دادیم.در مراحل بعدی تیم های چین و ویتنام را نیز به ترتیب با نتیجه 4 بر 2 و 5 بر 3 بردیم و در فینال، مقابل ژاپن قرار گرفتیم. نیمه اول بازی بدون گل تمام شد.اما در نیمه دوم با آنالیزی که کادر فنی داشت، موفق شدیم در 4 دقیقه 4 گل به ثمر برسانیم و در پایان با نتیجه 5 بر 2 قهرمان شدیم.من هم در تمام دیدارها بازی کردم؛اما مسابقه مقابل ژاپن  را خیلی سخت و نفس گیر می دانم.
بیش از 50بازی ملی دارم
متولد 1366  در مشهد هستم و از سال 80 هم فوتبال و هم فوتسال بازی می کنم.از سال 84  تاحالا هم عضو تیم های ملی فوتبال و فوتسال هستم که در این مدت بیش از 50 بازی ملی در هر دو رشته دارم.مدتی کاپیتان تیم ملی فوتبال بانوان بودم؛اما از سال گذشته مدام در اردوهای تیم ملی فوتسال هستم .متاسفانه در این مدت فعالیت نسبتا طولانی ، مسئولان استانی هنوز مرا نمی شناسند که نشانه کم توجهی به ورزش بانوان است.بعد از قهرمانی جام ملت های آسیا، سایت رسمی اطلاع رسانی هیئت فوتبال خراسان رضوی و چند استان را بررسی کردم و دیدم  که استان های دیگر بابت این قهرمانی به ورزشکارانشان تبریک گفتند،اما سایت هیئت فوتبال استان،هیچ اشاره ای به قهرمانی تیم ملی فوتسال بانوان نکرده که خیلی دردآور است.فکر می کنم کمتر کسی می داند که تیم ملی فوتسال بانوان یک ملی پوش خراسانی هم داشت که این مسئله ،نشانه ضعف مفرط هیئت فوتبال استان در اطلاع رسانی است.مشهد، استعداد و  علاقه مند زیادی در فوتسال بانوان دارد،اما نمی دانم چرا مسئولان دوست ندارند، تیم های فوتبال و فوتسال بانوان بیشتر از این ها  فعالیت کنند. تیم فوتبال بانوان که الان در استان نداریم در فوتسال هم به جز"مشکی پوشان"تیم دیگری نداریم و بازیکنان زیادی هستند که  الان در تیم استان های دیگر بازی می کنند.من در دو سال اخیر در تیم "دانشگاه آزاد تهران" توپ می زنم.سقف قراردادهای باشگاهی بانوان در لیگ برتر فقط 50 میلیون تومان است.
امان از پاداش های شفاهی!
مسابقات بین المللی حوزه ورزش بانوان در طول سال خیلی کم است؛اما این قهرمانی ، خوشبختانه بازتاب زیادی داشت و مسئولان هم برخلاف گذشته، خوب حمایت کردند.برای پاداش مسئولان فدراسیون طبق معمول، وعده های شفاهی هم داده اند که  البته این وعده ها سابقه خوبی ندارد و امیدواریم این بار محقق شود.البته بعد از قهرمانی در تایلند، مسئولان ایرانی مبلغی را به بازیکنان اهدا کردند،اما هنوز منتظر تحقق بقیه وعده ها هستیم.میزبانی مسابقات خیلی خوب بود؛اما در بحث داوری اشتباهاتی وجود داشت.ما قبلا فکر می کردیم که داوران ایرانی خیلی ضعیف داوری می کنند،اما در این مسابقات متوجه شدیم که خارجی ها هم خیلی خوب نیستند و اشتباهات زیادی دارند.این مسابقات نشان داد که اگر به ورزش بانوان توجه شود، می توانیم در عرصه های بین المللی پرچم ایران را به اهتزاز درآورم.با توجه به شرایط بدنی،ممکن است تا پنج سال دیگر هم بازی کنم،ولی در نهایت،باید جایم را به جوان ترها بدهم تا آن ها هم بتوانند افتخارآفرینی کنند.