گزارش میدانی از مراکز نگهداری سالمندان به مناسبت هفته ملی سالمند
تعداد بازدید : 14
رنج سرپناه گران برای سالمندان
بهاره موفقی- چشم های بی فروغش را به سقف دوخته و تنهاییاش را به آسمان گره زده است. فضا چنان هجمه ای از آه و حسرت را در خودش دارد که انگار تمام چهار ضلعی اتاق با اندوه و حسرتِ عمر رفته از او ساخته شده است. نفس هایش برای بالا آمدن، راه سختی را طی می کند و با دردی شبیه جان کندن آن را به بیرون پرتاب می کند. همان طور که ماسک اکسیژن را روی صورت نحیفش جابه جا میکند، با اندوهِ نگاهش مرا که عرض اتاق را قدم زدنان طی می کنم، بدرقه میکند. همان لحظه ماسک صورتش را برمیدارد و با لحنی ملتمسانه رو به من می گوید: «مریم هنوز نیامده؟ تورو خدا بگو بیاد». زن جوانی که مسئول مراقبت از اوست، پیش دستی می کند و با ناراحتی میگوید: «دخترش را می گوید. این بنده های خدا تنها دلخوشیشان از زندگی این هست که فرزندانشان به دیدن آن ها بیایند، اما بعضیها همان را هم دریغ می کنند». این جا یکی از مراکز خانه سالمندان در مشهد است؛ جایی که مهربانی پدر و مادرهای سالمند در حصار شیشهای قاب گرفته شده و پرنورترین نقطه شهر شده است. به مناسبت هفته ملی سالمند سری به چند مرکز نگهداری سالمندان در سطح شهر زدیم و شرایط و وضعیت آن ها را بررسی کردیم.
هزینه های گران ؛ ماهی 14 تا 18 میلیون، وی آی پی 33 میلیون تومان!
به عنوان متقاضی در یکی از مراکز درباره هزینه های نگهداری از سالمندان سوال می کنم، مدیر مجموعه می گوید: «هزینه ها در اتاق های طبقه پایین ماهیانه 16 میلیون تومان، طبقه بالا چون بهتر است 18 میلیون تومان و اتاق های وی آی پی 33 میلیون تومان». آن گاه مدیر مجموعه برایم با آب و تاب از خدماتی صحبت می کند که در مرکز ارائه می شود؛ از حضور پزشک متخصص گرفته تا تهیه غذای رژیمی و... وارد ساختمان که می شوم زنان و مردان سالمندی را می بینم که در خلوت خود حجم تنهاییشان را بالا و پایین می کنند. در بدو ورود به مرکز دیگری، بویی ناخوشایند در فضا پیچیده است و نفس کشیدن را برایم سخت میکند. مدیر مجموعه مرا به طرف اتاق ها هدایت می کند که همان حین صدای ناله های پیرزنی از یکی از اتاق ها به گوش می رسد که در همهمه درد، به زمین و زمان ناسزا میگوید. وارد یکی از اتاق ها می شوم که حدود هشت نفر درآن مستقر شده اند. تخت ها تقریبا چسبیده به هم است و هر یک از سالمندان روی تخت رها شدهاند. این جا فضا غریب است؛ خیلی غریب. از مدیر مجموعه درباره شرایط اتاق ها و هزینه های نگهداری سوال می کنم، می گوید: «در هر اتاق بین 5 تا 8 نفر مستقر هستند که قیمت آن ماهانه 14 میلیون تومان است». در بازدیدم از مرکزی دیگر وارد اتاق ها که می شوم یکی از زنان سالمند برای این که او را پوشک کنند، مقاومت می کند و سر و صدا به راه می اندازد. با صدای لرزانش به زن جوانی که مسئول مراقبت از اوست، می گوید: «دخترم من هربار از انجام این کار شرمم می شود، دست از سرم بردارید. به رضا (اسم پسرش) زنگ بزن که مرا از این جا ببرد». مدیر این مرکز نیز هزینههای نگهداری را 14 میلیون تومان اعلام می کند.
جای خالی مراکز دولتی نگهداری از سالمندان در کل کشور
مسعود فیروزی، مدیرکل بهزیستی استان نیز در گفت و گو با «خراسان رضوی» ضمن اشاره به این که مراکز دولتی برای نگهداری از سالمندان در کل کشور وجود ندارد، می گوید: بر اساس اصل 44 قانون اساسی و واگذاری مراکز به بخش های خصوصی، درحال حاضر بیشتر این مراکز به بخش غیردولتی واگذار شده است، اما این به معنای صرفا این نیست که بهزیستی هیچ حمایتی نمی کند. در بخش خصوصی خانوادهای که نیازمند هستند از دهک یک تا 5 براساس مصوبه هیئت دولت هرسال شهریه به مراکز تعلق می گیرد. وی ضمن اشاره به افزایش تعرفه مراکز به دلیل بالابودن هزینه های نگهداری میافزاید: از طریق رایزنی ها سعی کردیم برای خانوادهها تا دهک 5 یارانه ای، این شرایط را در نظر بگیریم. مکاتباتی نیز با بهزیستی کشور انجام گرفته و امیدواریم مبلغ شهریه پرداختی بهزیستی به مراکز بیشتر شود. وی با اشاره به این که سالمندی صرفا خطر نیست، به سالمندی پویا نیز اشاره و خاطرنشان می کند: 40 مرکز شبانه روزی سالمندان و 9 خانه حمایتی سالمندان در استان فعال است.