گروه ورزش - یکی از آینده داران ورزش دو و میدانی در خراسان رضوی است.22ساله و اصالتا سبزواری است. در سال 97 دچار مصدومیت شد، اما به تازگی از بند مصدومیت رهاشده و به عرصه مسابقات بازگشته است، تا در مقابل حریفان قدرت نمایی کند. حمیده اسماعیل نژاد دونده سبزواری است که با وجود مخالفتهای خانوادهاش از خواسته خود کوتاه نیامد و برای آن چه که در ذهنش میپروراند جنگید تا بتواند خانوادهاش را مجاب کند پا به پای او در دنیای دوومیدانی بدوند. کسب سهمیه المپیک نیز این روزها تنها هدف این دونده جوان خراسانی است، اما با برخی ناملایمات و مشکلاتی نیز رو به رو شده است. تا جایی که به دلیل نداشتن مربی خوب و کاربلد راهی استان گلستان شد و این روزها دور از شهر خود به تمرین می پردازد.حتی به تازگی با تیم گلستان در مسابقات بین المللی هم شرکت کرد و مقام سومی را به دست آورد؛ این موضوع اصلا برای ورزش خراسان رضوی خوشایند نیست که شاهد کوچ ورزشکاران با استعداد به دیگر شهرها باشیم.در ادامه گپ و گفتی با این دونده سرعتی خراسانی داشتیم که تقدیم می شود.
استعدادیابی در مدارس
حمیده اسماعیل نژاد ابتدا در خصوص این که چگونه علاقه مند به رشته دوومیدانی شده است میگوید: از سال ۸۹ در مسابقات مدارس مقام اول را کسب کردم و سپس در مسابقات شهرستانی و استان دو طلا را به دست آوردم . همیشه در نخستین حضورم در هر سطح توانستم مدال کسب کنم، اما مسابقات استعدادیابی در سطح مدارس مهمترین عامل ورود من به ورزش دوومیدانی بود در مسابقات کشوری و در رده نوجوانان سه مدال طلا کسب کردم و قهرمان قهرمانان این رده سنی شدم . وی می گوید: بعد از این مسابقات به دلیل مخالفت خانوادهام مدتی این رشته را کنار گذاشتم و فعالیت ورزشیام متوقف شد تا این که توانستم آن ها را مجاب کنم که اجازه دهند فعالیتم را ادامه دهم . بعد از آن خانوادهام همیشه مرا حمایت می کنند.
بی توجهی ها
وی درباره وضعیت ورزش در سبزوار می افزاید: در سبزوار تعداد زیادی هستند که میتوانند در این رشته جزو بهترینهای کشور باشند، اما کسی به آن ها توجهی ندارد . ما امکانات خوبی در این رشته ورزشی نداریم، اما بیتوجهی مسئولان بیش از همه آزار دهنده است. این قهرمان دوی سرعت کشور تصریح می کند: در استقامت مربی های خوبی هستند،اما در رشته سرعت حتی یک مربی خوب هم نداریم . این کار باعث شده است که استعدادهای این رشته کشف نشوند. تا سال ۹۵ با فاطمه برزنونی کار می کردم که به دلایل مختلف ورزش را کنار گذاشت و مربی جایگزینی به جای او در استان نبود. اسماعیلنژاد خاطرنشان می کند: به اداره ورزش وجوانان سبزوار مراجعه کردم اما آن ها هم با محدودیت بودجه مواجه هستند . هزینه مربی را من خودم شخصاً می پردازم. اگر در مسابقه ای جایزهای دریافت کنیم ، بخشی از آن را باید به مربی برای هزینه های آموزش بپردازیم.
بی عدالتی در بین شهرستانی ها
دونده سبزواری خاطرنشان کرد: سال 97 مصدوم شدم. متاسفانه در دوران آسیب دیدگی کسی کمکم نکرد . رئیس هیئت دوومیدانی خراسان رضوی نیز به شهرستانیها کم لطفی میکند . وی در نخستین دیدار حتی مرا نمیشناخت . بعد ها فهمیدم که چقدر بین ورزشکاران مشهدی و شهرستانی فرق میگذارند. در میان ورزشکاران دوومیدانی استان من غریب واقع شدم. خراسان رضوی همیشه در همه ماده های دوومیدانی در کشور حرف اول را میزند، به شرط آن که کمی به شهرستانها هم توجه شود.
کوچ به گرگان
او درباره وضعیت کنونی اش که این روزها در گرگان تمرین می کند، می افزاید: به دلیل برخی ناملایمات و بی توجهی ها ، حدود دو سال است که در شهر گرگان تمرین میکنم و پیشرفت قابل توجهی هم در این زمینه داشتم . رفت وآمد به گرگان برایم خیلی دشوار است. همسرم نیز تحصیلات دانشگاهی خود را در شهر گرگان انتخاب کرده است تا برای رفت و آمد مشکلی نداشته باشم. او درباره حضورش به عنوان ورزشکار خراسانی که با تیم استان گلستان در تیم ملی حضور یافته است، می افزاید:چند وقت قبل به همراه تیم ملی به عنوان ورزشکار گرگانی به مسابقات بین المللی قزاقستان اعزام شدم که یک روال است. وقتی در این شهر تمرین می کنم می توانم با تیم استان گلستان در مسابقات کشوری هم حضور یابم، اما همه جا اعلام میکنم ، اهل سبزوارم و به خراسانی بودنم افتخار میکنم.
آرزوی سهمیه المپیک
اسماعیلنژاد درباره آرزویش که رسیدن به المپیک است نیز می گوید: به دنبال کسب سهمیه المپیک ۲۰۲۰ هستم و رکوردهایم خیلی نزدیک به رکورد های جهانی است، اما باید تلاش بیشتری کنم،چرا که مدتی از زمانم را به دلیل مصدومیت از دست دادم و امیدوارم سهمیه ورودی را کسب کنم. او درباره رقبای ایرانی اش می گوید: در ماده سرعت فصیحی از اصفهان و نسایی از خراسان رضوی رقبای اصلی من به شمار میآیند که این امر بسیار خوشایند است و سبب پیشرفت من شده است . نسایی نیز مدتی است به دلیل نبود مربی به استان گلستان آمده است و بامربی من تمرین میکند . واقعا برای ورزشکاران به ویژه ورزشکاران دختر رفت و آمد بسیار دشوار است .