مشکلات منطقه «آزادشهر»، زیر ذرهبین دوازدهمین «تریبونمحله» خراسانرضوی
تعداد بازدید : 59
آزادشهر، اسیر در ترافیک و جای پارک
نوید زندهروحیان | آزادشهر، محلهای است که از چند نظر دارای اهمیت است. یکی، قرار گرفتن پارک بزرگ ملت در این منطقه؛ بوستانی که شامل امکاناتی مانند زمین ورزشی، استخر، شهربازی، دریاچه مصنوعی، مسجد و مجتمع فرهنگی هنری امامرضا(ع) شامل چندین سالن آمفیتئاتر، کتابخانه و سالن نمایش و مجموعه تئاتر شهر مشهد است و از این رو، یکی از مهمترین اماکن فرهنگی، هنری، ورزشی و تفریحی شهر به حساب میآید. وجود تعداد زیاد مراکز عرضه کالا در این محله، به ویژه صنفهای پوشاک و طلا و جواهر از جمله مهمترین مشخصههای آزادشهر است. در کنار این، مراکز خرید بزرگی نیز حدفاصل تقاطع بولوارهای امامت و معلم و تقاطع بولوارهای امامت و استقلال هم وجود دارد که میتوان کالاهایی با کیفیتها و قیمتهای متنوع در آن یافت. همه اینها، رفت و آمدهای فراوانی از سوی مردم را در این محله رقم زده که موجب ترافیک سنگینی میشود. با این مقدمه، امروز و در دوازدهمین تریبونمحله خراسان به سراغ این محله رفتیم تا کمی و کاستیهای این منطقه را از زبان اهالیاش، بررسی کنیم.
از آزادشهرِ پررفت و آمد بیشتر بدانید
محله «آزادشهر» یکی از قدیمیترین نقاط شهرمشهد است که ابتدا به شکل زمینهای زراعی و کشاورزی بوده، بعد به منطقهای ییلاقی تبدیل شده و پس از آن به صورت فعلی، بهشکل محلهای شهری با بافتی شطرنجی، منظم و پلان بندی شده، درآمده است. خیابانها و کوچههای عریض این محله و قرار گرفتن اش بین بولوار وکیل آباد و بزرگراه امام علی(ع)، نزدیکیاش به ایستگاه مترو و بهرهمند بودن از خطوط متعدد اتوبوس و تاکسی و پایانه اتوبوسرانی، از آزادشهر منطقهای با دسترسی خوب ساخته که موجب رشد شهرسازی و رونق ساخت و ساز در آن شده و هم اکنون، این محله را به یکی از بزرگترین و پرجمعیتترین محلههای شهر، واقع در منطقه 11 شهرداری مشهد تبدیل کرده است. آزادشهر از شمال به بولوار آموزگار، از جنوب به بولوار وکیل آباد، از شرق به بولوار آزادی و از غرب به بولوار مرحوم جلال آل احمد محدود میشود.
مجتمع امامرضا(ع)، قلبتپنده فرهنگ و هنر مشهد
یکی از امکانات چشمگیــر و قابلتوجه منطقه آزادشهر، مجتمع فرهنگیهنری امامرضـا(ع) واقع در پارک ملت است.
این مجتمع، سال 1378، توسط اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان و با مساعدت شهرداری مشهد در محل پارک ملت احداث و تبدیل به قلب فرهنگیهنری شهر شد. مجتمع امامرضـا(ع) هم اکنون دارای امکاناتی مثل انجمن خوشنویسان، انجمن هنرهای نمایشی، انجمن موسیقی، انجمن سینمای جوان و عکاسان، انجمن بانوان اهل قلم، انجمن هنرهای تجسمی، کارگاه سفال، دفتر شعر و ادب، خانه مطبوعات و مرکز تربیت مدرس قرآن است و تقریبا برای تمام اهالی و علاقهمندان دنیای ادب و هنر، فضایی برای آموزش و انتقال تجربه فراهم آورده. این مجتمع 14هزار مترمربعی، شامل یک سالن سینمایی با ظرفیت 450 نفر (سالن شهید اصغرزاده) و سالن اصلی تئاتر شهر با ظرفیت 350 نفر و سالن تئاتر بهار با ظرفیت 70 نفر است. سالن اجتماعاتی با ظرفیت 170 نفر نیز در این مجتمع در حال استفاده برای انواع نشستهای ادبیهنری است. بزرگترین نگارخانه شرق کشور و همچنین یکی از بزرگترین کتابخانههای مشهد نیز در این مجتمع واقع شده است.
حضور آزاردهنده ساقیها و سارقــان
شروع گزارش این هفته را از پارک ملت کلید میزنیم. خانم «علیدادی» 49ساله که سالهاست ساکن آزادشهر و وقتِ گفتوگو در حال پیادهروی در پارک است، وقتی متوجه میشود برای شنیدن و انعکاس مشکلات محــله این جاییم، میگوید: «10 سال است هر روزصبح در این پارک پیادهروی میکنم و متاسفانه هر روز شرایط پارک و اطراف پارک از نظر امنیت و مسائل اخلاقی، نگرانکنندهتر شده. واقعیت این است که معمولا این اطراف، جمعهای پرتعداد از جوانانی شکل میگیرد که داخل و حاشیه پارک، بدون هیچ کار و هدفی میایستند و برای عابران و رهگذران، بهخصوص خانمها و دختران جوان، ایجاد مزاحمت میکنند. از طرفی، وجود این جمعها به خلافکارانی مثل ساقیهای مخــدر و سارقان، فرصت سوءاستفاده میدهد. شرایط به گونهای است که واقعا وقت رفت و آمد، تنمان میلرزد و مدام باید مراقب خودمان و کیف و گوشیمان باشیم تا مبادا مشکلی پیش بیایــد.»
علافی، درگیری، مزاحمت
از پارک خارج میشویم و در بولوار به راه میافتیم تا گپ و گفتی با برخی کاسبان محــله داشته باشیم. «حسین سرحدی» که 17 سال است در این محــله، یک فروشگاه مانتوفروشی را اداره و مدیریت میکند، میگوید: «اراذل و اوباش این جا کلافه مان کردند. عدهای بیکار و علاف که عصرها شاید صدبار مسیر چهارراه آزادشهر تا اول امامت را میروند و برمیگردند و هم برای نوامیس، مزاحمت ایجاد میکنند، هم کسب و کار ما را بیرونــق؛ چرا که دیگر کسی جرئت ندارد پشت ویترین مغازهها بایستد. علاوه بر این، در دلِ همین شلوغیها، درگیری و دعواهای زیادی رقم میخورد که خب تهدیدی است برای جان و مال ما و مردم. واقعا از این موضوع کلافه شدم و در این هفده سال، نتوانستم با این موارد که روز به روز هم بیشتر میشود، کنار بیایــم.»
کمبود روشنایی، آنهم در یکی از پررفتوآمدترین خیابانهای شهر
«علی محمدی» پسر خانوادهای که 30سال است در چهارراه آزادشهر مغازه گل فروشی دارند، از روشنایی پیاده روهای منطقه، حسابی شاکی است و میگوید: «شاید کسی باور نکند اما چهارراهِ به این شلوغی، با این میزان رفت و آمد و این همه مغازه و فروشگاه در پیاده رو و معابر، روشنایی درست و حسابی ندارد و اگر دقت کنید، از چهارراه آزادشهر تا میلاد، فقط یک تیر چراغ برق وجـود دارد! شبها واقعا رفت و آمد در این منطقــه خطرناک است، به خصوص وقتی طلافروشیها تعطیل میشوند، فضــای ترسناک و تاریکی حاکم است.»
ترافیک و خودروهای پارک شده، سد راه معلولین
«مهدی نجفی» خیاط باسابقه و شناخته شده محلـه آزادشهر هم با اشاره به این که مهمترین چالش این منطقه، ترافیک گره خورده و آزاردهندهاش است، میگوید: «چطور میشود یک مجتمع تجاری، مثل همین که کنار ماست، با صد و پنجاه واحد ساخته میشود اما حتی یک پارکینگ برایش در نظر نمیگیرند؟ لابد با خودشان فکر میکنند جریمه را که شهرداری میگیرد، مردم هم که مشکلاتش را تحمل میکنند، پس مهم نیست.
فقط همین نقطهای را که ایستادیم ببینید: دو پاساژ نسبتا بزرگ روبه روی هم دو طرف خیابان، هر دو بدون پارکینگ! خودتان تصور کنید با حضور فروشندگان و مشتریان که معمولا هرکدام یک خودرو دارنـــد، چه بلبشویی میشود.» «حسین» معلولی است که برای رد شدن با ویلچر از محل عبور ویلچر، به علت پارک یک خودرو دقیقا جلوی محل عبور معلولان، با مشکل مواجه شده و به سختی توانست رد شود و گله میکند: «من ساکن این جا هستم. این مشکل جدیدی نیست و هروقت میخواهم از کوچه و پیادهرو رد شوم، خودروهایی هستند که جلوی مسیر را به علت نبود جای پارک، سد کردهاند.»
نردههای اعصابخردکن و سطلزبالههای همیشه پُر
خانم «آسیابان» که 62 سال سن دارد و سالهاست ساکن منطقه آزادشهر است، به نکته جدیدی اشاره میکند: « ما دیگر به این شلوغیها عادت کردهایم و خو گرفته ایم و حتی یکوقتهایی که حضور مردم برای گردش و خرید کمتر است، دلم میگیرد. تنها چیزی که خیلی اذیتم میکند، نردههای جلوی پیاده روست که سراسر بولوار، از اول امامت نصب کردهانــد و هیچ در و دریچهای برای رد شدن ندارد. آنها که مثل من سن و سالی ازشان گذشته، برای خارج شدن از پیادهرو، باید کلی پیاده راه بروند تا این نردهها تمام شود و پا دردِ ناشی از این پیادهروی، حسابی اذیت میکند.» کمی جلوتر، «اصغر نعمتی» از دیگر ساکنان محــله میگوید: «نظافت این محل، چنگی به دل نمیزند. در پیاده روها گاهی باغچه وجود دارد و همانها شده منبع آلودگی و تجمع زباله. هیچکدام از پاکبانان زحمتکش توجهی به نظافت باغچهها ندارند و خیلی وقت ها، با رفت و آمد گربه درون باغچه ها، زبالهها بیرون میریزد و هم منظره ناخوشایندی شکل میدهد و هم بهداشت محله را به خطر میاندازد. سطلهای زباله این منطقه هم، خیلی کم و با فاصله زیاد از هم وجود دارند و چون مراکز خرید و رستوران و آبمیوه و بستنی فروشی این جا زیاد است، سریــع پر میشوند، در حالی که برای تخلیه سطلهای این محله تفاوتی بین دیگر نقاط قائل نیستند و به همین دلیل سطلها همیشه پر و فضا همیشه کثیف به نظر میرسد.»
جای پارک برای خودرو نداریم و پارکینگ نمایشی هم نمیخواهیم
«مهدی ظریف» یکی دیگر از کاسبان محله درباره مشکلات منطقه آزادشهر، توضیح میدهد: «به نظر من، نبود جای پارک خودرو، مهمترین معضل این بولوار است. وجود پارک ملت و مراکز خرید، باعث شده دیگر کار از دوبله و سوبله پارک کردن بگذرد و گاهی اوقات، خیابان به واسطه تعدد خودروهای پارک شده مسدود شود. داخل کوچهها برای مردمی که ساکن همینجا هستند، جای پارکی نمانده. و واقعا باید یک فکر اساسی برای حل مشکل پارکینگ این محله بشود. فکر نکنم برای شهرداری منطقه، احداث یک پارکینگ با درآمدی که از طرح الیت درمیآورد، کار سخت و غیرممکنی باشد. چند سال است که یک پارکینگ طبقاتی در چهارراه آزادشهر، به شکل برج ساخته شده اما در عمل، وجودش فقط یک شوی تبلیغاتی بود که بگویند ما هم کاری کردیم، وگرنه بهواسطه ناامن بودن و سقوطهایی که اتفاق افتاده و ظرفیت پایین و محــدودش، دارد خاک میخورد. صرفا از بیرون چهره جذابی دارد اما دردی از ترافیک این جا دوا نکرده.»
استفاده از موزاییک و آسفالت نامرغوب برای معابــر
«علی عظیمیزاده»، 22 ساله، دانشجوی مهندسی عمران و ساکن آزادشهر است و میگویــد: «هر سال یک قسمت از این بولوار را به دلایل مختلف میکَنند. خب هرکاری را که میخواهید انجام بدهید، یکبار انجام دهید تا اینهمه کندهکاری و بعد، ترمیم با موزاییک و آسفالت نامرغوب نداشته باشیم. موزاییکهایی که این جا استفاده میشود، بعد از یکی دوسال مثل سیمان پودر میشود! آسفالتها آن چنان کنده میشوند، انگار هدف اصابت شهاب سنگ قرار گرفتهاند و با یک بارندگی، تبدیل به دریاچه مصنوعی میشوند. جدولها هم فقط در بولوار اصلی این قدر شیک و رنگ کرده هستند؛ بروید در کوچهها و ببینید وضعیت آسفالت و جدول چگونه است.»