در گفت و گو با برادران پیش کسوت مطرح شد:
تعداد بازدید : 21
مخاطرات دوچرخه سواری در مشهد!
نویسنده : ترابی
برادر بزرگ تر، واسطه ای برای ورودشان به دنیای دوچرخه سواری بوده و هردو جزو رکاب زنان استان بوده اند.هر چند که اصالتا جزو آذری زبانان خوب این مرز وبوم کشورمان هستند،اما سال های سال است که در مشهد ساکن بوده و پیش کسوت این رشته هستند. برادران "کریمی" در برهه ای از زمان در جمع مدال آوران تیم دوچرخه سواری خراسان بوده اند و نامشان جزو برترین هاست. در پی تجلیل هیئت دوچرخه سواری استان از "حسن و حسین کریمی مونقی" این دو برادر پیش کسوت،ساعتی مهمان تحریریه"خراسان"بودند.
مشق رکاب از منزل تا مدرسه
دکتر"حسین کریمی مونقی" متولد 1344 ،بزرگ شده مشهد است و دارای دکترای علوم آموزشی بوده و استاد دانشگاه علوم پزشکی مشهد است. وی درباره این که چگونه با دوچرخه سواری آشنا شده ، می گوید:برادر بزرگ ترم (علی،که هم اکنون به خاطر حرفه اش در ترانزیت کالا،ایران نیست )خیلی به دوچرخه سواری علاقه داشت و کنار مرحوم "بابا ناصری"معروف برای تیم خراسان ، مقام هایی کسب کرده بود که به همین دلیل ما دو برادر دیگر نیز علاقه مند به دوچرخه سواری شدیم. به دنبال همین موضوع، من همیشه مسیر رفت و آمد منزل(خواجه ربیع) را به مدرسه (کوهسنگی) با دوچرخه رکاب می زدم که این، بهانه ای شد که از آمادگی بدنی خوبی برخوردار شوم و بعدها در مسابقات آموزشگاه های خراسان هم مقام های زیادی کسب کردم.حتی چند سال در ماده استقامت،مقام اول استان را داشتم.وی می افزاید:من با تیم خراسان بزرگ در مسابقات و تورهای مختلف کشوری شرکت کردم که در رقابت های تور دوچرخه سواری "تهران – مشهد" در سال 64 مقام دوم تیمی را هم به دست آوردیم.حتی من در مسابقات تور خراسان در سال 68 نیز مقام اولی را کسب کردم که در آن زمان سرباز بودم و به واسطه قهرمانی، قرار شد همراه تیم ملی به مسابقات بین المللی نیز بروم که به علت مشغله کاری نتوانستم در این مسابقات حضور یابم. وی اضافه می کند:بعد از سربازی به دلیل مشغله های زندگی دیگر به صورت حرفه ای رکاب نزدم . البته الان برای سلامتی ، جدای از شنا و تنیس روی میز، هفته ای یک یا دو بار نیز مسافت های طولانی را به همراه برادرم رکاب می زنم.
مصائب دوچرخه سواری در مشهد!
حسین کریمی مونقی همچنین خاطرنشان می کند:در آن زمان ما با دوچرخه معمولی، تمرین می کردیم و در مسابقات با دوچرخه حرفه ای، مسابقه می دادیم .یادم هست وقتی که می خواستم برای اولین بار با دوچرخه حرفه ای رکاب بزنم،چند بار زمین خوردم و جالب است که کمی بعد برای استان مدال کسب کردم . وی تصریح می کند:در آن زمان،"حامی مالی" معنایی نداشت و بحث تغذیه و امکانات نیز در حد صفر بود، اما اکنون شرایط خیلی تغییر کرده است. وی شرایط کنونی خیابان های مشهد را برای ترویج استفاده از دوچرخه توسط عموم اصلا مناسب نمی داند و اظهار می کند:من شش ماه در فنلاند و استرالیا زندگی کرده ام و جالب است بدانید در تمام خیابان های این دو کشور، مسیر ویژه دوچرخه وجود داشت و حتی اداره ها هم پارکینگ ویژه دوچرخه داشتند. اما الان حتی من که زمانی دوچرخه سوار حرفه ای بوده ام، در مشهد با دوچرخه نمی توانم به محل کار بروم .چرا که شرایط ایمنی اصلا مهیا نیست و مخاطرات بسیاری وجود دارد.از طرفی، مسیر ویژه دوچرخه نیز در بیشتر مواقع به پارکینگ خودرو تبدیل می شود. وی خاطرنشان می کند: حتی در ماده دوچرخه سواری در "جاده" هم امنیتی برای دوچرخه سواران وجود ندارد. برخی خودروها بی دلیل بوق می زنند و موتورسواران نیز برای حرکت دوچرخه سوار مزاحمت ایجاد می کنند و متاسفانه فرهنگ استفاده از دوچرخه در این دیار کمرنگ است.وی همچنین در بخشی دیگر از سخنان خود می گوید:امکانات و شرایط فعالیت حرفه ای دوچرخه سواری استان با گذشته اصلا قابل مقایسه نیست و هنوز در بحث امکانات، با استانداردهای آسیایی و جهانی فاصله داریم.وی تصریح می کند:کم توجهی به معیشت قهرمانان ورزش هم همیشه مشکل ساز بوده و خود من اگر آن زمان، دوچرخه سواری را در حوزه قهرمانی رها نمی کردم،الان از نظر زندگی، تامین نبودم.متاسفانه نه آن زمان و نه حتی اکنون،از ورزشکاران حرفه ای حمایت مالی نمی شود.
افتخار رکاب زدن کنار مرحوم"بابا ناصری"
"حسن کریمی مونقی" نیز متولد 1343 است و هم اکنون شغل آزاد دارد.وی نیز به واسطه برادر بزرگش با دوچرخه سواری آشنا شد و افتخارات دنیای قهرمانی خود را به سال های 62 تا 64 مربوط می داند و می گوید:در این بازه زمانی، چه در خراسان بزرگ و چه در کشور، مقام هایی دارم که مهم ترین آن مقام دوم تیمی تور "تهران – مشهد" است. من و دو برادر دیگرم در بسیاری از مسابقات، کنار مرحوم "بابا ناصری" و فرزندانش رکاب زدیم و تجربیاتی کسب کردیم.وی می افزاید: در مقطعی هم،هر سه برادر همزمان در تیم استان رکاب می زدیم که البته، طولانی نبود.وی که طبق گفته خودش،سال 65 از دنیای قهرمانی خداحافظی کرده، می گوید:در آن زمان، عراق به کشورمان حمله کرد و دفاع از کشور ارجح بود ومن هم دوچرخه سواری را کنار گذاشتم و به جبهه های دفاع مقدس اعزام شدم.بعد از بازگشت هم دیگر دوچرخه سواری را به صورت حرفه ای ادامه ندادم.اما مثل برادرم،الان برای سلامتی خودم از دوچرخه زیاد استفاده می کنم.
رهایی از دودستگی
حسن کریمی مونقی همچنین می گوید:خوشبختانه دوچرخه سواری استان هم اکنون نسبت به گذشته، خیلی بهتر شده است. در هیئت های قبل، دودستگی و اختلاف زیادی وجود داشت،اما اکنون این موضوع خیلی کمرنگ تر شده که علت اصلی آن مدیریت رئیس هیئت است که خودش از جنس این رشته است. وی در پایان می گوید: اگر زمانی،مسئولیتی در کشور داشته باشم،برای هر خانواده ، یک دوچرخه می خرم و آرزو دارم هر خانواده ، لااقل یک دوچرخه در منزل داشته باشد.وی می افزاید: پیشنهاد می کنم،مسیری در خارج از شهر به مسافت پنج کیلومتر آسفالت و به دوچرخه سواران اختصاص داده شود تا این کار در فرهنگ استفاده ازدوچرخه تاثیرگذار باشد.