«فرهاد ظریف»، برای ورزشدوستان یکی از چهرههای محبوب و محجوب دنیای والیبال است که به ضمیمه نامش، افتخارهای بزرگی ثبت شده است.
او در دوران حضورش در تیم ملی، با 165سانتیمتر قد نه تنها کوتاهترین لیبرو بلکه کوتاه قدترین بازیکن والیبال جهان به شمار میآمد اما در بازیهایش چنان درخشان ظاهر شد که بسیاری را شگفتزده کرد.
این بازیکن سابق تیم ملی از سال 2001 در مسابقههای نوجوانان دنیا در قاهره مصر، پیراهن تیمهای ملی را بر تن کرد و روزی که از این تیم خداحافظی میکرد، عناوینی چون «مرد سال والیبال ایران در سال ۱۳۸۰»، «حضور در جمع ۱۰ بازیکن برتر والیبال ایران در دو دوره لیگ برتر ایران»، «بهترین لیبرو در مسابقات انتخابی المپیک ۲۰۱۲»، «سه دوره بهترین لیبروی آسیا ۲۰۰۲، ۲۰۱۲، ۲۰۱۳» و... را در کارنامه داشت.
ظریف در شرایطی از تیم ملی خداحافظی کرد که تنها 30 سال داشت در حالی که لیبروهای مطرح دنیا معمولا تا سی و شش، هفت سالگی در صحنه باقی میمانند. اما او تاکید داشت که میخواهد این عرصه را در اوج ترک کند.البته وی پیش از المپیک ریو، دوباره به تیم ملی دعوت شد اما خط خوردن نامش، باعث دلخوری او شد. ظریف، ورزشکاری بیحاشیه و بدون ادعاست که در ۳۴ سالگی هنوز هم در بالاترین سطح باشگاهی بازی میکند، او یک سال بعد از خط خوردن از تیم ملی در آستانه المپیک با اتفاق عجیب دیگری روبهرو شد. وی که در دو سال اخیر با بانک سرمایه به قهرمانی ایران و آسیا رسید، به صورت ناگهانی از این تیم کنار گذاشته شد و البته خیلی زود هم به پیکان پیوست. او حالا در این تیم راه خود را ادامه میدهد و با وجود همه دلخوریهایش سعی میکند همچنان از حاشیهها دور بماند.
بهترین انتخاب زندگی ام، ورود به رشته والیبال بود
از او ماجرای ورودش به رشته والیبال را جویا میشویم که در پاسخ بیان میکند: پدرم والیبالیست بود و حضورش در این رشته، مرا نیز به این عرصه علاقهمند کرد. بعدها که خودم را در این حوزه محک زدم، نتایج خوبی هم کسب کردم و از این منظر، این بهترین رشتهای بود که در حوزه ورزش برای من وجود داشت و از پس آن نیز برآمدم.
کنجکاویم بدانیم اگر سراغ این رشته نرفته بود، احتمالا این روزها به چه حرفهای مشغول بود؟ با لبخند، میگوید: راستش را بخواهید شغل خاصی مد نظرم نیست، ورزش در این سالها همه فکر و ذکر من بود و شاید همین باعث شد تا به گزینههای دیگری فکر نکنم. تاکید دارم بهترین انتخاب زندگی ام ورود به رشته والیبال و توفیق در آن بود.
ظریف، والیبال حرفهای دنیا را به طور مستمر دنبال میکند. او باور دارد ایران، استعدادهای نابی در این رشته پرورش داده که بعضیهایشان ظرفیت کسب توفیقات بیشتر را داشتند؛ «والیبالیستهای خوب زیادی داشتیم و داریم. به نظر من در تاریخ این رشته، والیبالیستهایی بودهاند که مهارت و توانمندیشان هرگز فراموش نخواهد شد. از ترکاشوند و شهرام محمودی بگیرید تا محمد موسوی و سعید معروف.»
تنها حسرتم این است که نشد در المپیک خداحافظی کنم
زندگی حرفهای این بازیکن والیبال با فراز و فرودهای فراوانی همراه بوده و همیشه آن اتفاقاتی که انتظارش را میکشیده، برایش رُخ نداده اما با این وجود، او متوقف نشده است. ظریف به یکی از بزرگ ترین حسرتهایش اشاره میکند و میگوید: تنها حسرت در دوران حرفهایام، بازماندن از المپیک ریو بود. من دینم را به تیمملی ادا کردم و به نظرم حقم بود مانند بسیاری از نامداران این عرصه که با احترام دوران حرفهایشان خاتمه یافت، من نیز با المپیک به والیبال ملیام خاتمه میدادم اما عدهای این حق را از من گرفتند و به نظرم در این جا تیمملی به من بدهکار شد. فقط خوشحالم مردم همیشه به من لطف داشتهاند، شاید چهره خیلی معروفی نبودهام اما همان تعدادی که مرا میشناختند، برایم احترام قائل اند و همین برایم دنیایی ارزش دارد.
حتی اگر دوباره به تیم ملی دعوت شوم، دیگر برنمیگردم
اما این والیبالیست حرفهای، روزگاری فرصت آن را داشته تا به عنوان لژیونر ایرانی در باشگاه دیناموی مسکو بازی کند. وی از این فرصت یادی میکند و در تشریح دلایل رد آن نیز میگوید:این پیشنهاد مربوط به سال 80 میشد. آن موقع من جوان بودم و نمیتوانستم تصمیم درستی بگیرم و لژیونر شدن هم کمی مرا میترساند؛ به همین دلیل تصمیم گرفتم زمانی پیشنهاد باشگاههای خارجی را بپذیرم که کمی پختهتر شده باشم اما این اتفاق دیگر تکرار نشد و من هم نتوانستم لژیونر شوم.
از او خیلی صریح میپرسیم، اگر دوباره به تیم ملی دعوت شود آیا حاضر به پذیرش آن است، که در پاسخ میگوید: راستش را بخواهید بعد از اتفاقاتی که رخ داد و خط خوردن نامم از این تیم به واسطه سلیقه و تصمیم مربی آن، عزم کردهام حتی اگر دوباره به تیم ملی دعوت شوم، آن را نپذیرم. تیم ملی برای من تمام شده است و دیگر حتی مایل به صحبت درباره آن هم نیستم.
پرسپولیسی هستم و برای پرسپولیسیها احترام قائلم
اما ظریف که دو سال پیش آکادمی والیبالی را در مشهد راهاندازی کرده است، علاقه زیادی به شهرش دارد و بر ضرورت اعتلای ورزش در این شهر تاکید میکند. او میگوید: سفرهایم از تهران به مشهد، برایم حُکم بازگشت به خانه دومم را دارد. از آنها لذت میبرم چون به دیدن پدر و مادرم میآیم.
او در آخرین سفرش به مشهد، با مهدی طارمی بازیکن پرسپولیس همسفر بود. همین اتفاق را بهانه میکنیم و میپرسیم در عالم فوتبال طرفدار چه تیمی است؟ وی پاسخ میدهد: من پرسپولیسی هستم و برای همه پرسپولیسیها ارزش خاصی قائلم. با مهدی طارمی رفیقم و در سفرش به مشهد، به نوعی میزبانش بودم. امیدوارم به او خوش گذشته باشد.