در گفت وگو با پیشکسوت کشتی با چوخه مطرح شد:
تعداد بازدید : 42
ماجرای کشتی گرفتن با«شهید کاوه»
حمایت های خودجوش نباشد، کشتی چوخه استان روبه نابودی است
نویسنده : بهروز
رشته "کشتی با چوخه" در نقاط دور ونزدیک استان،جایگاه ویژه ای دارد و صفحه ورزشی روزنامه "خراسان رضوی" نیز باوجود برخی معذوریت ها از جمله نبود فضای کافی برای انعکاس همه فعالیت ها ، در حد بضاعت، سعی دارد تا تحولات این رشته ورزشی را منعکس کند.با همین هدف، اخیرا در "تحریریه" میزبان یکی از زحمتکشان و پیشکسوتان کشتی با چوخه استان بودیم که مشروح این گفت و گو را با همین مقدمه کوتاه ،امروز تقدیم علاقه مندان پر شمار این رشته در استان می کنیم...
خودتان را معرفی کرده وبگویید چگونه جذب کشتی با چوخه شدید؟
-"علی محمد زواری" متولد 1331 در روستای"سید آباد"- خان آباد- چناران هستم. "کشتی با چوخه" در میان همه روستاهای استان خراسان رضوی،از گذشته تا کنون "جلوه" خاصی داشته است و من هم مثل همه فعالان کشتی چوخه از 10 سالگی در مسابقات روستایمان شرکت می کردم که البته در زمان ما بیشتر مسابقات در مراسم عروسی روستاییان انجام می شد.بعدها که سنم بالاتر رفت در مسابقات قندی- به جایزه قهرمانان هر وزن در کشتی با چوخه"قند" گفته می شود چون در گذشته دور این جایزه "کله قند" بوده و از این نام همچنان برای مسابقات جایزه دار کشتی چوخه استفاده می شود- شرکت می کردم و جالب است بدانید سرمایه اولیه زندگی من از همین جوایز وهمچنین شغل کشاورزی و بنایی تامین شد.سال 54 به مشهد مقدس مهاجرت کردم،اما همچنان دلبسته کشتی با چوخه بودم و بعد از خداحافظی از میدان هم سعی کردم ارتباطم با این رشته قطع نشود و دربیشتر گودهای مختلف مشهد از گود"مهدی آباد"تا گود روستای "گناباد" در مشهد و مسابقات این رشته در سالن های شهید بهشتی و کارگران به عنوان خدمتگزار حاضر بوده ام و به فعالیت های جزئی خدماتی تا داوری وجمع کردن کمک های نقدی و...طی17سال اخیر پرداختم و به آن افتخار می کنم.چندین بارنیز با سمت"سرپرست" با تیم های مشهد و استان در مسابقات داخل وخارج استان شرکت کرده وصاحب جام ها و عناوین بسیاری نیز شده ام.خوشحالم با توجه به اینکه وضع مالی بدی ندارم، می توانم مثل بسیاری از خیران، در حد وسعم پشتیبان مالی چوخه کاران محروم خراسانی باشم.
خاطره ای نیز از بزرگان کشتی با چوخه استان دارید؟
- بله،حقیقتا حضور در گوشه وکنار سالن هایی که این بزرگان در آن حاضر می شدند، سراسر خاطره بود. خوب یادم هست حضور بزرگانی چون:زنده یادان"پهلوان حاج احمد وفادار"و"گلمکانی" و...چه جلوه ای به مسابقات چوخه می داد. البته من زمان کشتی های آنان را به یاد ندارم و بیشتر زمانی را که به عنوان "بزرگ تر" روی سکوها نظاره گر نبردها بودند، در خاطر دارم . این بزرگان به راستی اسوه اخلاق بودند و به یاد دارم مثلا شادروان وفادار ،همیشه جوان ترها را نصیحت می کرد ودر کشتی هایی که به اختلاف کشیده می شد،سعی می کرد "حق" چوخه کاری تضییع نشود.من با بزرگان زیادی کشتی گرفتم،جالب است بدانید حتی با شهید کاوه هم کشتی گرفته ام.
از موضوع کشتی گرفتنتان با "شهید محمود کاوه" برایمان بگویید...
-در سال های پرافتخار دفاع مقدس، حدود 9ماهی افتخار حضور داوطلبانه در واحد حمل ونقل را داشتم و به عنوان راننده، بنزین و گاهی آب آشامیدنی را در جبهه ها توزیع می کردم. بعد از عملیات"بدر"، روزی در وقت بیکاری ، به دلیل علاقه مندی به ورزش، نظاره گر بازی والیبال رزمندگان بودم که دیدم جوان بلند بالایی کنارم ایستاد و پس از احوال پرسی از من پرسید چرا نمی روی داخل میدان و بازی نمی کنی؟ پاسخ دادم: رشته مورد علاقه ام کشتی چوخه است ومتقابلا از وی پرسیدم چرا شما نمی روی داخل میدان؟اشاره ای به پای مصدومش کرد و گفت:می بینید که پایم اجازه نمی دهد،البته بدم نمی آید کمی با شما کشتی بگیرم ! به او گفتم باشد. به پای مصدوم شما کاری ندارم و همین طوری سرشاخ می شویم. چند دقیقه ای با وی پنجه درپنجه شدم و البته در نهایت بر وی غلبه کردم. با خوش اخلاقی،از من جدا شد و دیدم چند لحظه بعد،نیروها دورش حلقه زده اند. از "حجت طهماسبی"- یکی از همرزمانم- پرسیدم:آن جوان کیست که بچه ها دورش جمع شده اند؟ لبخند زد و گفت:چطور "محمود کاوه" را نمی شناسی؟ خدا نکرده در تیپ ویژه"شهدا" هستی! من هم با تعجب گفتم :این جوان، واقعا محمود کاوه بود؟اسمش را خیلی شنیده بودم ولی چون یکسره در حال رفت وآمد بودم او را به چهره نمی شناختم. بعدها رشادت های زیادی از این شهید بزرگوار دیدم و شنیدم و این خاطره برایم بسیار عزیز است.
چه باید کرد تا کشتی چوخه استان رونق بیشتری داشته باشد؟
- کشتی چوخه در استان،به حمایت های پررنگ تر مسئولان مربوطه نیاز دارد. این رشته، تنها با کمک های خودجوش دوستدارانش، زنده است واگر این حمایت ها نباشد، کشتی چوخه استان نیز رو به نابودی می رود.کشتی چوخه برای رونق دوچندان،دلسوز می خواهد. برای مثال چرا نباید"گود چوخه مهدی آباد"-انتهای بولوار توس- حداقل امکانات را برای انبوه دوستداران این رشته داشته باشد؟ مسئله دیگر اینکه باید از تجربه های پیشکسوتان این رشته بیشتر استفاده شود تا آنها نقش خود را در پیشرفت بیشتر کشتی چوخه ایفا کنند.