رویای دختر دونده !

علی ترابی| دختران دونده خراسانی چند سالی است که در سطح کشور یکه تازی می کنند و جایگاه ویژه ای دارند. خیلی از آن ها رکورددار ماده های مختلف هستند و هر ساله قهرمانی کشور را به نام خود ثبت می کنند اما با وجود این، این دختران دونده در شهر خودشان کمتر مورد حمایت و توجه قرار می گیرند و مجبور هستند برای تمرین سختی ها را به جان بخرند و به شهرهای دیگر سفر کنند تا در مرز مطلوب آمادگی باشند. حتی در مشهد تیم باشگاهی هم وجود ندارد که دونده ها به همراه تیم شهرشان در رقابت های باشگاهی به میدان بروند. این در حالی است که با وجود ظرفیت ها و استعدادهای فراوان ، در دوومیدانی اشکالات و ضعف های زیادی وجود دارد که دغدغه بسیاری از دونده ها محسوب می شود. حدیث رئوف یکی از دختران آینده دار رشته دوومیدانی است که 8 سال است به صورت حرفه ای مشغول فعالیت است. او که رکورددار 3 هزارمتر با مانع در رده سنی نوجوانان و جوانان است، نسبت به وضعیت موجود گلایه مند و معتقد است که حمایت ها در حد خیلی ضعیف است و باید بیشتر از این به ورزشکاران ملی پوش توجه شود. با این دونده 21 ساله که به تازگی طلای مسابقات غرب آسیا را کسب کرده است، همکلام شده ایم.

 

مشکلات تمرینی

«حدیث رئوف» در ابتدا دوومیدانی را زیر نظر حمیده جوان در مشهد آغاز کرد و حالا مدتی است که تمرینات حرفه ای خود را با مربی کرمانشاهی دنبال می کند. این ورزشکار هنوز در ابتدای راه قرار دارد و رویای ورزشی اش رسیدن به المپیک است.او مدال های رنگارنگی در مسابقات مختلف کسب کرده و در ماده ‌های دو ۸۰۰، ۱۵۰۰ و ۳۰۰۰ متر نوجوانان و ۱۵۰۰ متر جوانان ایران حائز مقام است. این قهرمان ملی‌پوش در ۱۵ سالگی به عنوان نماینده کشورمان در مسابقات آسیایی هنگ ‌کنگ و دانش‌آموزان جهان در کرواسی حضور داشته و در هر دوی این رقابت‌ها تنها با اختلاف ۴ صدم ثانیه از نفر سوم در جایگاه چهارم ایستاده است. حالا او درباره وضعیت برنامه تمرینی و برنامه امسال خود می گوید: به تازگی از مسابقات غرب آسیا که در عراق برگزار شده است، برگشته ام و فعلا در حال تمرین هستم .با توجه به این که مربی شخصی ام در کرمانشاه است، چند ماه برای تمرین به این شهر سفر می کنم تا آمادگی بدنی خود را حفظ کنم. اواخر تابستان مسابقات لیگ دوومیدانی را پیش رو داریم که امسال با باشگاه دانشگاه آزاد قرارداد دارم و برای این تیم به میدان می روم.  او همچنین درباره وضعیت زیرساخت ها و این که از نظر تمرینی مشکل ندارند، خاطرنشان می کند: برخی روزها در پیست دوومیدانی مجموعه کوثر تمرین می کنیم و بقیه روزها هم در خارج از شهر و بوستان ها به آمادگی بدنی می پردازیم. یکی از مشکلاتی که ورزشکاران 3 هزار متر با مانع با آن مواجه هستند بحث مانع با آب است که در مشهد اصلا وجود ندارد. ما که در این ماده مسابقه می دهیم اصلا شرایط تمرینی خوبی نداریم. هم اکنون رکورددار 3 هزار متر با مانع رده های سنی در دستان دونده های خراسانی است. خودم الان رکورددار 3 هزار متر با مانع رده سنی نوجوانان و جوانان هستم و سمیرا خداترس دیگر دونده مشهدی هم رکورددار بزرگ سالان است.وی ادامه می دهد: چاله آب نداریم که تمرین کنیم. با مانع های آهنی تمرین می کنیم و با مانع های چوبی مسابقه می دهیم. در چنین شرایطی تمرین می کنیم و در مسابقات قرار می گیریم.

 

نبود حامی مالی

رکورددار 3 هزار متر با مانع رده سنی نوجوانان و جوانان ایران درباره غیبت خراسان رضوی در مسابقات باشگاهی می افزاید: یکی از ضعف های دوومیدانی خراسان رضوی نداشتن تیم باشگاهی است که ورزشکاران مجبور هستند با تیم های دیگر شهرها به میدان بروند. به جرئت می توانم بگویم که اگر همه دونده های خراسانی جمع شوند و در مسابقات کشوری شرکت کنند، قطعا قهرمان ایران می شوند اما الان همه ورزشکاران با دیگر باشگاه ها قرارداد دارند. یکی از مهم ترین معضلات دوومیدانی استان نبود حامی مالی است که ما از آن رنج می بریم. از طرفی به رشته دوومیدانی هم اهمیت داده نمی شود. خیلی ها نمی دانند که دوومیدانی 24 رشته دارد.این به نظرم به کم کاری مدیران و دست اندرکاران دوومیدانی بر می گردد که باید در این زمینه بیشتر کار کنند. هر چند که هیئت دوومیدانی خراسان رضوی نسبت به قبل بهتر شده است. این که بخواهیم فقط بنر بزنیم و اطلاع رسانی کنیم کاری پیش نمی رود.

 

حمایت نمی شویم

حدیث رئوف با بیان این که بیشترین رکوردها در دستان دونده های خراسانی است، اظهار می کند: امسال در رقابت های قهرمانی کشور ، خراسان رضوی فقط 8 سهمیه داشت اما تعداد ورزشکاران بانو خیلی بیشتر از این بود و برخی از آنان مجبور شدند به نمایندگی از دیگر استان ها به میدان بروند. دوومیدانی بانوان استان همیشه روی سکو قرار دارد ولی کمتر مورد توجه قرار می گیرد. وی در پاسخ به این سوال که در طول سال دونده ها حمایت هم می شوند یا نه ، تصریح می کند: متاسفانه هیچ حمایتی نمی شویم. در حد احوال پرسیدن و اعزام شدن جویای حال ما می شوند اما در مجموع هیچ حمایتی نمی شویم. مجبور هستیم تمام هزینه ها را خودمان پرداخت کنیم.این دونده خراسانی رویای زیادی در ورزش دارد که باید مرحله به مرحله به آن برسد.او در این باره می گوید:قطعا رویا و آرزوی هر ورزشکاری رسیدن به المپیک است.رسیدن به این جایگاه نیازمند این است که پله های ترقی را یکی پس از دیگری طی کنیم. رکورد 1500 متر در ایران الان در دستان لیلا ابراهیمی است. باید تلاش کنم روزی بتوانم این رکورد را از آن خود کنم. سپس به مدال های آسیایی و جهانی برسم و در نهایت بتوانم سهمیه المپیک را از آن خود کنم. وی همچنین خانواده را مهم ترین مشوق برای ادامه ورزش حرفه ای می داند و می گوید: پدر و مادرم در این مسیر خیلی حمایتم کردند. در خیلی از اردوها که به دیگر استان ها می روم، مادرم نیز کنارم هست و روحیه بخش است.امیدوارم با مدال آوری دل شان را شاد کنم.