مناجات

الهی، تاکنون به امیدواری سر به بالا می داشتم و خداخدا می کردم، اکنون به شرمساری سر به زیر افکندم که چرا چون و چرا می کردم.
الهی، اعیان تر از من کیست که با تو همنشین ام.
الهی، خوشا به حال کسانی که لذت جسمانی شان عقلانی شد!
الهی، از تو شرمنده ام که بندگی نکردم و از خود شرمنده ام که زندگی نکردم و از مردم شرمنده ام که اثر وجودی ام برای ایشان چه بود.