رژه کامیون‌ها، شیون سردخانه، تلنبار نخاله
پیام‌های شما برای تریبون‌محله
با سلام به خبرنگاران تریبون‌محله. سوال من این است که روزنامه خراسان تا امروز، دقیقا برای مردم چه کار کرده؟ کدام معضل را به شکل جدی پیگیری کردید و به سرانجــام رساندید؟ کاش بیایید سمت شهرک ارمغان، میدان نمایشگاه. شبیه یک روستاست. پر از سگ و گِل و معتاد. بوستان چهل‌بازه در این منطقه، شبیه یک ویرانه است. این‌همه سال گذشت و محله ما آباد نشد. کی نوبت ما می‌شود تا از درددل‌ها و دغدغه‌هایمان بگوییم؟ این همه تبعیض مسخره است.
ما اهالی شهرک طرق، به‌خصوص کودکان، از سر و صدای نشست و برخاست هواپیماها و جنگنده‌های پایگاه هوایی، شب و روز نداریم. صبح‌ها با صدای جنگنده ها که پرواز می‌کنند با وحشت بیدار می‌شویم و شب‌ها با ترس و لرز می‌خوابیم. کاش تریبون محله‌ای‌ها برای انعکاس این معضل، سمت ما هم بیایند.
مگر ما ساکنان حوالی آرامگاه فردوسی، شهروند این شهر نیستیم؟ مگر ما در تمام این سال‌ها، پشت این انقلاب و دفاع مقدس نبودیم؟ چرا این‌همه سال است که چتر فقر بر سر منطقه توس گسترده شده و جلوی دریافت وام مسکن اهالی منطقه و ساخت وساز را گرفته‌اند و اجازه نمی‌دهند سرمایه‌گذاران خصوصی، قدم مثبتی برای این محله بردارند؟ لطفا مشکلات محله ما را هم منعکس کنید.
باسلام و احترام خدمت تریبون محله شهرعزیزمان مشهدمقدس. از این که می‌توانیم از طریق این تریبون مهربانی، حرف های‌مان را به گوش مسئولان برسانیم، بسیار تشکر می‌کنیم و از این که حرف‌ها و درددل‌های‌مان درباره محل زندگی‌مان را شفاف و صادقانه در روزنامه خراسان رضوی منتشر می‌کنید، سپاس گزاریم.
شهرک امام‌هادی(ع) محله‌ای محــروم و صبور
این هفته در هشتمین تریبون‌محله خراسان‌رضـوی، پای صحبت ها و درددل های مردم محله ای از مشهد نشستیم که در گذشته‌های دور به بولوار «شهید گذری» معروف بود اما ساخت یک مسجد مزین به نام امام دهــم، حضرت امام‌هادی(ع) در این منطقه، موجب تغییر نام این خیابان به «بولوار امام هادی(ع)» شد. محله امام‌هادی(ع) در ناحیه3 منطقه 10 شهرداری مشهد واقع شده است. این محله، در واقع یک خیابان عریض و بزرگ است که دو محل مهم و پرتردد شهر مشهد، پلیس‌راه و میدان معراج را به یکدیگر وصل می‌کند؛ پلیس‌راه امام هادی(ع) که روزانه محل گذر خودروهای شخصی و اتوبوس‌های بین شهری زیادی در محور مشهد-قوچان است و میدان معراج که ورودی بیمارستان رضوی است. یکی از ویژگی‌های مهم این محله، همین میدان معراج است که در سال‌های دفاع مقدس، هم محــل اعزام رزمندگان مشهدی به جبهه بوده و هم میعادگاهِ پیکرهای پاک و مطهرِ شهدای دفاع مقدس. فضایی که هم اکنون ، زیر نظر «بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس» هنوز حال و هوای باصفای گذشته‌های دور را حفظ کرده و خادمانش، با چای از بازدیدکنندگانِ کنجکاو، استقبال می‌کنند.
گزارش: نوید زنده‌روحیان | عکس‌ها: میثم دهقانی | محله امام‌هادی(ع) از محله‌های قدیمی شهر مشهد است که در آخرین نقطه مرز شهر واقع شده و سال‌های سال است که با مشکلات شهری دست و پنجه نرم می‌کند. این روزها هم با وجود تغییراتی در این محله و احداث امکانات حداقلی در آن، همچنان جزو مناطق محــروم به شمار می‌آید و ساکنان این خیابان بزرگ و پرتردد که بخش مهمی از عبور و مرور شهر مشهد از طریق آن شکل می‌گیرد، چشم‌انتظار حل مشکلات و بهره‌مندی از امکانات اولیه شهروندی هستند. با هشتمین تریبون‌محله خراسان‌رضوی همراه باشید تا از دغدغه‌های اهالی این منطقه، مطلع شوید.
جای خالی پارکینگ عمومی و ایستگاه‌های مجهز اتوبوس
خانم «عباس‌زاده» یکی از چهره‌های فرهنگی محله امام‌هادی(ع) که هم نویسنده است و هم در این محله کتاب فروشی دارد، اولین نفری است که با تریبون‌محله گفت وگو می‌کند. وی درباره مشکلات محله‌اش می‌گوید: «نبود جای پارک برای خودروهای کسبه این محله، یکی از بزرگ‌ترین مشکلات کسبه است. این جا، خیابان پرترددی است و به همین دلیل، به سختی می‌توان جای پارک پیدا کرد و جای یک پارکینگ عمومی در این منطقه خالی است. ایستگاه‌های اتوبوس این محله هم، سایه بان ندارد و معمولا به یک نیمکت خلاصه می‌شود و طبیعتا این شرایط، برای افرادی که منتظر اتوبوس هستند، چه در فصل گرم و چه در فصل سرد، سخت است. چند روز قبل که بارندگی بود، مشاهده خانم‌ها و بچه‌ها که زیر باران منتظر اتوبوس بودند، واقعا ناراحت کننده بود. نکته دیگری که به نظر خوب است برای احترام به مردم این منطقه شکل بگیرد و انجام شود، اطلاع‌رسانی منظم برنامه‌های فرهنگی و هنری است که در مناسبت‌های مختلف در سطح شهر برگزار می‌شود. ضمن این که کسانی مثل من به دلیل راه‌اندازی و برگزاری برنامه‌های فرهنگی در این محله ، نیازمند فضایی برای نصب بنر هستیم که این جا وجــود ندارد.»
تلنبار نخاله در کوچه‌هایی با آسفالت خراب
«حمید نظری» که 20سال دارد و در محله امام‌هادی(ع) مشغول فعالیت در مغازه تعویض روغن موتور است، از دیگر افرادی است که متوجه حضور ما برای شنیدن مشکلات محله شده و می‌گوید: «بعضی کوچه‌های این محله، به فضایی برای تلنبار ضایعات فلزی و نخاله‌های ساختمانی تبدیل شده و معلوم نیست چرا شهرداری منطقه، کاری برای پاکیزگی محل انجام نمی‌دهد؛ نه باکس تجمیع نخاله وجود دارد و نه سطل زباله بزرگی برای جمع‌آوری آنها. آسفالت خیابان‌های فرعی و کوچه‌ها هم خیلی خراب است و گاهی آن قدر منتظر ترمیم آسفالت کوچه‌ها هستیم و خبری نمی شود که خودمان دست به کار می شویم و چاله‌ها را پر می کنیم.»
مرکز بهداشتی که تا پیش از این رایگان بود حالا پول دریافت می‌کند
مرد میان سالی که 30سالِ اخیر ساکن محله امام‌هادی(ع) بوده و به‌رغم این که دلِ پری از کم و کاستی‌های محله دارد، نمی‌خواهد عکس و اسمش درج شود، می‌گوید: «دورتا دور میدان «نوری» که میدان کوچک و جمع‌وجوری، اواسط همین خیابان است، موقوفات دو برادر خیر به نام «علیان» است که دو مدرسه، یک مسجد و یک مرکزبهداشت در آن فضا احداث شده و سال‌هاست که برای مردم محله، منشأ خیر بوده. اما مدت کوتاهی است که این مرکز بهداشت که تا پیش از این، به صورت رایگان به مردم خدمات درمانی ارائه می‌کرد، پول دریافت می‌کند و مردم شاکی اند. نمی‌دانم چه کسی مسئول این تغییرات است، سنگ یادبود وقف از این ملک موقوفه را برداشتند و از مردم پول دریافت کردند. کاش علت این موضوع را بررسی کنید.»
عبور مدامِ کامیون و دلهره از ناامنی
«محمدحسین حبیبی» جوان 22ساله ای که در محله امام‌هادی(ع) مغازه فروش عسل دارد، می‌گوید: «آن هایی که این جا آمده‌اند، می‌دانند از ابتدا تا انتهای این مسیر در شرایط عادی، در کمتر از 5 دقیقه طی می‌شود اما هر روز از ساعت 7 شب، عبور و مرور در این محله کاملا مختل می‌شود و ترافیک به حدی زیاد است که طی کردن ابتدا تا انتهای این خیابان، حداقل یک ساعت و نیم طول می‌کشد. به همه این ها اضافه کنید تردد بسیار زیاد خودروهای سنگین در این محله که قوزبالای قوز مشکلات ماست. می‌خواهم بدانم چه کسی و چرا اجازه تردد این خودروها را در این خیابان کم عرض داده؟ آیا پلیس راهور متوجه هست که هر دو دقیقه یک بار، یک کامیون با سروصدا و دود و آلودگی از این‌جا عبور می‌کند؟ معلوم نیست با چه مجوزی، یک بولوار خلوت، به محل جولان کامیون‌ها تبدیل شده که برای ساکنان و کسبه آزاردهنده است.» «نوید» نوجوان 15 ساله هم که جزو ساکنان محله امام‌هادی(ع) است، گفته های قابل‌تاملی دارد: «همین روبه رو، یک زمین خالی و برهوت وجود دارد که هم از کوچه اصلی و هم از کوچه‌پس‌کوچه‌های فرعی، می‌توان به آن رسید که هم اکنون به زباله دانیِ محــل و محل تجمع معتادان تبدیل شده است. طوری که من دوست ندارم مادر یا خواهر کوچک‌ترم از آن جا رفت و آمد کنند، چون می‌ترسم خدای نکرده دزدی و زور‌گیری و ناامنی برایشان اتفاق بیفتد و کسی از همین زمین به آن ها حمله کند. به همین دلیل همه خریدهای خانه را خودم انجام می‌دهم تا آنها کمتر مجبور باشند بیرون بیایند.»
سر و صدای سردخانه بیمارستان‌رضوی، امانمان را بریده
«حسن ابراهیمی» کاسبی که در همین محله به دنیا آمده و بزرگ شده و هم اکنون صاحب یک ابزارفروشی در محله امام‌هادی(ع) است، می‌گوید: «سال‌های سال، این محله درختان سرسبز و بزرگی داشت؛ درختان 20 ساله و پرشاخ و برگ. اما به مرور زمان، تعداد زیادی از آنها خشک شد و بعضی را هم قطع کردند. این روزها هر از گاهی چند نهال کوچک کاشته می‌شود که دوباره خشک می‌شود و از بین می‌رود؛ کاشت گل و گیاه و شمشاد هم که پیشکش. انگار نه انگار مردم این محله هم دل دارند، به طبیعت علاقه دارند و به فضای سبز و تفریح و بازی در پارک و بوستان، نیاز دارنــد.» مرد میان‌سالی که 40 سال است در محله امام‌هادی(ع) زندگی می‌کند و در حال سبزی‌کاری در باغچه جلوی منزلش است، از مشکلات همسایگی با بیمارستان‌رضوی گلایه می‌کند و می‌گوید: «سردخانه بیمارستان رضوی، درست روبه‌روی منزل ماست. هر زمان یک بیمار فوتی می‌آورند، باید باشید و ببینید که نیمه های شب، صدای جیغ و داد و گریه شنیده می‌شود و ساعت‌ها ادامه دارد. این ناله و فریاد همراهان داغدار و عزادار بیمار، امانمان را بریده. علاوه بر این‌که روحیه همه اهالی از این شرایط تلخ که البته درد مردم است و محترم شمرده می شود، تضعیف می شود و واقعا آزاردهنده است. سوال من این است که باتوجه به این که این بیمارستان، مشکل مکان ندارد و آن قدر بزرگ و وسیع است که می‌شد سردخانه را به سمت دیگری که در مجاورت فضای مسکونی نیست منتقل کرد، چرا این کار را نمی‌کنند؟»
