دلسوزی، ترحم بی جا و رفتار خشمگینانه اشتباه است

«محکی» درباره اهمیت رفتار درست با کودکان کار در سطح جامعه می‌گوید: «بچه‌هایی که در سطح شهر به عنوان کودک کار فعالیت می‌کنند، یکی از بیشترین آسیب‌هایی که می‌بینند، به خاطر رفتارهای مردم است. بچه‌ای که فال می‌فروشد یا دستمال یا ... در روز با هزاران نفر در ارتباط است و هر رفتاری که با او بشود، قطعا بر شخصیت او و اخلاقش در آینده تاثیر خواهد گذاشت. معمولا مردم وقتی با کودکان‌کار مواجه می‌شوند، نمی‌دانند باید چه کنند. یک دلیلش این است که با برادر، خواهر یا فرزند کوچک خودمان مقایسه می‌کنیم که از یک رفاه نسبی برخوردار هستند بنابراین بعد از دیدن کودکان کار، حال‌مان منقلب می‌شود و به هم می‌ریزیم. به همین دلیل گاهی رفتاری از سر خشم یا از سر ترحم خواهیم داشت که هر دو اشتباه است. نکته مهم این است که بچه‌ها خیلی زود متوجه این به هم‌ریختگی ذهنی ما می‌شوند. مثلا وقتی یک بچه‌ای که فروشنده فال است، به یک شهروند می‌گوید از من فال بخر و آن فرد می‌گوید که من الان پول نقد ندارم که به تو کمک کنم، این جمله رایج در ذهن کودک این مفهوم را شکل می‌دهد که من متوجه شدم که تو یک بچه‌ای هستی که مشکلات و آسیب‌هایی داری و من باید به تو کمک کنم. این‌طور می‌شود که این بچه‌ها خودشان را سزاوار کمک مستقیم گرفتن از مردم می‌بینند. مشکل و اصل بحرانی که درباره کودکان‌ کار داریم این است که شاید دست‌شان دستمال یا جوراب یا ... باشد اما کار نمی‌کنند بلکه دارند تکدی‌گری می‌کنند و آن چیزی که این رفتار را تقویت می‌کند، دلسوزی یا ترحم بی جا یا حتی رفتار خشمگینانه است».