الان که غیر از بیرانوند هیچ‌کس توانایی خرید کولرگازی نداره، اما فرض کنیم یکی 5 سال قبل که قیمت‌ها مثل الان فضایی نبود، یک کولرگازی خریده بود. الان که هوا گرم شده اگه از پول قبض برق نترسه می‌تونه با 10 دقیقه روشن کردن کولر گازی خونه‌اش رو تبدیل به قطب شمال کنه. اما قدیما چی؟ البته قدیما هم کولرگازی بود ولی فقط عابدزاده پول خریدش رو داشت. برای همین مابقی مردم وسایل سرمایشی عجیبی داشتن. یکیش پنکه‌های سقفی بود که الانم هنوز گاهی پیدا می شه. من خودم یک شب خونه مامان بزرگم که پنکه سقفی داشتن، خوابیدم. اون قدر صدا داد که نتونستم بخوابم، یه‌دور کوچیک که می‌زد صدای موتور گازی می‌داد. منم که خیره شده بودم بهش خوابم نبرد، اما هیپنوتیزم شدم. همون‌جا بود که خانواده از فرصت استفاده کردن و دندون خرابم رو کشیدن، لوزه‌هام رو که عفونی شده بود، عمل کردن. بماند که اگه اون پنکه سقفی که با یک چنگک ساده به سقف وصل بود می‌افتاد، خودش می‌تونست باعث قطع عضو هم بشه. بعد از پنکه سقفی‌ها رسیدیم به پنکه‌های رومیزی و قدکوتاهی که پره‌هاشون با شمشیر تیز سامورایی ساخته شده بود. اونقدری که ما تو بچگی از چرخ‌گوشت و پنکه ترسیدیم، از دراکولا و گودزیلا نترسیدیم. اما چون امکاناتی نبود از همین پنکه‌های ترسناک برای تمرین آواز و خوندن به سبک اُپرا استفاده می‌کردیم. خیلی باحال بود. مگه نه؟