برای افرادی که از کافئین اجتناب می‌کنند، نوشیدن قهوه بدون کافئین گزینه‌ای بی‌ضرر به نظر می‌رسد، اما برخی گروه‌های حامی سلامت با این نظر مخالف‌‌اند و از سازمان غذا و داروی ایالات متحده درخواست کرده‌اند تا با توجه به نگرانی‌ها درباره سرطان‌زا بودن یک ماده شیمیایی کلیدی در فرایند کافئین‌زدایی، استفاده از آن را ممنوع کند. به گفته سازمان ایمنی و بهداشت شغلی آمریکا OSHA، این ماده شیمیایی متیلن کلراید است؛ یک مایع بی‌رنگ که در فرایند‌های صنعتی خاص از جمله پاک‌ کردن رنگ، داروسازی، تولید پاک‌کننده رنگ، تمیز کردن فلزات و چربی‌زدایی به کار می‌رود. به گزارش سی‌ان‌ان، دکتر ماریا دوآ مدیر ارشد خط‌مشی شیمیایی صندوق دفاع از محیط زیست که یکی از پنج گروه و فرد پشت دو پویش درخواست افزودن مواد غذایی و رنگ‌های مجاز به سازمان غذا و دارو است، می‌گوید که برنامه ملی سم‌شناسی موسسه ملی بهداشت، سازمان حفاظت از محیط‌زیست و سازمان بهداشت جهانی مدت‌هاست که متیل کلراید را به عنوان یک ماده سرطان‌زا شناسایی کرده‌اند. او می‌‌‌افزاید که متیل کلراید علاوه‌بر سرطان‌زا بودن ‌می‌تواند به آسیب‌های دیگر مانند مسمومیت کبدی منجر شود و مواجهه بیشتر با این ماده، بر اعصاب تاثیر دارد و در برخی موارد کشنده خواهد بود. البته با توجه به گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده، این خطرات در صورت مواجهه خارجی حاد با مقدار زیادی از این ماده شیمیایی، یا بلعیدن این ماده شیمیایی به‌تنهایی به‌وجود می‌آید. طبق قانون سازمان غذا و دارو، استفاده از متیلن کلراید به عنوان حلال برای کافئین‌زدایی از قهوه مجاز است اما بقایای آن که در قهوه بوداده بدون کافئین و قهوه فوری (آماده) بدون کافئین باقی می‌ماند، نباید بیشتر از ۰.۰۰۱ درصد باشد. هرگونه فراورده غذایی که بقایای متیلن کلراید موجود در آن بالاتر از حد تعیین‌شده باشد، برای فروش یا مصرف غیرمجاز است.

 

یافته‌های پژوهشی جدید نشان می‌دهد که قرارگیری در معرض نور شدید محیط بیرون در شب (آلودگی نوری) ممکن است خطر بروز سکته مغزی را افزایش دهد. به گزارش انجمن قلب آمریکا، این تحقیق روی بیش از ۲۸ هزار نفر که در شهر بندری صنعتی نیگبو در چین زندگی می‌کردند، انجام شد. پژوهشگران دریافتند افرادی که شب‌ها در معرض بیشترین میزان نور مصنوعی محیط بیرون قرار داشتند ۴۳ درصد بیشتر احتمال دارد به بیماری مغزی‌عروقی دچار شوند. بیماری مغزی‌عروقی، سکته مغزی و سایر عارضه‌هایی را که بر جریان خون به مغز اثر می‌گذارد شامل می‌شود. پژوهش‌های پیشین نشان داده بود که قرارگیری در معرض نور مصنوعی شدید با بروز بیماری قلبی‌عروقی ارتباط دارد. به گفته پژوهشگران، حدود ۸۰ درصد جمعیت جهان در محیط‌های دارای آلودگی نوری زندگی می‌کنند. قرارگیری مداوم در معرض نور مصنوعی در شب ممکن است تولید هورمون ملاتونین یا همان هورمون خواب را مختل کند. افراد دچار کمبود خواب بیشتر احتمال دارد به‌مرور زمان سلامت قلبی‌عروقی‌شان تحت تاثیر قرار بگیرد. در این پژوهش، حدود ۶۰ درصد شرکت‌کنندگان زن و با میانگین سنی ۶۲ سال بودند. این تحقیق در فاصله سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۱ انجام و قرارگیری افراد در معرض نور شبانه با تصاویر ماهواره‌ای ارزیابی شد. از میان ۲۸ هزار و ۳۰۲ فرد شرکت‌کننده در این پژوهش که هیچ‌کدام سابقه بیماری مغزی‌عروقی نداشتند، ۱۲۷۸ نفر به این بیماری دچار شدند و ۷۷۷ مورد سکته مغزی رخ داد. این پژوهش همچنین میزان آلودگی هوا را نیز بررسی کرد که ممکن است اثری مستقل از قرارگیری در معرض نور داشته باشد. یافته‌ها نشان داد افرادی که در معرض بالاترین میزان آلودگی هوای ناشی از احتراق بنزین، نفت، گازوئیل یا چوب قرار داشتند ۴۱ درصد بیشتر احتمال دارد به بیماری مغزی‌عروقی مبتلا شوند.

 

۱ عوامل محرک را شناسایی کنید| ببینید چه وقت‌هایی میل به جویدن ناخن‌هایتان پیدا می‌کنید و چه چیزهایی شما را به سمت این کار سوق می‌دهد. ممکن است زمانی باشد که مجبور به انجام کار اضطراب‌آور یا ناخوشایندی هستید. یا حتی زمانی که مشغول تماشای تلویزیون هستید. بعد از شناسایی این موقعیت‌ها می‌توانید روتین خود را تغییر دهید و از میل‌تان به ناخن جویدن آگاه‌تر باشید.

 

۲ ناخن‌هایتان را کوتاه کنید| همیشه ناخن‌هایتان را کاملاً کوتاه نگه دارید. به محض آن‌که متوجه شدید ناخن‌هایتان حتی کمی بلندتر شده، حتماً کوتاه‌شان کنید. بنابراین هر زمان که میل به ناخن جویدن به سراغ‌تان آمد، از ناخن‌گیر کمک بگیرید. ناخن‌ها وقتی کوتاه باشند، جویدن آن‌ها دیگر لذت چندانی ندارد.

 

۳ انگشت‌های‌تان را مشغول نگه دارید| این مورد می‌تواند برای هر کسی متفاوت باشد. همه ما سرگرمی‌های مختلفی داریم، بنابراین خوب است از آن ها به عنوان یک مکانیسم دفاعی استفاده کنیم. نقاشی بکشید، بافتنی ببافید یا صرفاً روی دست هایتان بنشینید، آن ها را در هم حلقه کنید، داخل جیب لباس تان ببرید، یا در یک خودکار را باز و بسته کنید.

 

۴ دهان‌تان را مشغول نگه دارید| مشغول نگه داشتن دهان برای خودداری از ناخن جویدن بسیار کمک کننده است. خواهید دید که پس از مدتی، میل به ناخن جویدن در شما از بین می‌رود. می‌توانید آدامس بجوید یا آبنبات چوبی بخورید. به علاوه، می‌توانید یک بطری آب دم دست‌تان نگه دارید و هر زمان که دیدید دل‌تان می‌خواهد ناخن‌هایتان را بجوید، به جایش یک قلپ آب بنوشید.

 

۵ یک سوهان دم دست‌تان بگذارید| چند سوهان ناخن برای خودتان بخرید و آن‌ها در نقاط مختلف خانه، داخل جیب لباس یا درون کیف‌تان بگذارید. با این کار دیگر بهانه‌ای برای جویدن ناخن‌هایتان نخواهید داشت. هر زمان که میل به ناخن جویدن به سراغ‌تان آمد، سوهان ناخن را بردارید و ناخن‌هایتان را یک به یک سوهان بکشید.

۶ از تلفن همراه کمک بگیرید| از آن‌جایی که ما اوقات فراغت‌مان را به گشت زدن در شبکه‌های اجتماعی می‌گذرانیم، یکی از دستان‌مان اغلب آزاد می ماند که همان

 می تواند قربانی عادت ناخن جویدن‌مان شود. چند بازی موبایلی نصب کنید که بازی کردن آن‌ها به هر دو دست نیاز داشته باشد.

 

۷ دستکش بپوشید| از آن جایی که سخت می‌شود قبل از ناخن جویدن مچ خود را گرفت، می‌توان به پوشاندن انگشت‌ها فکر کرد. دو راه برای انجام این کار وجود دارد: یا انگشتان‌تان را باندپیچی کنید یا دستکش دست کنید. اگر انگشتان‌تان را باندپیچی کنید، همیشه یک یادآور خواهید داشت که باید از ناخن جویدن خودداری کنید. می‌توانید از چسب زخم هم برای این منظور استفاده کنید. دستکش هم گزینه مناسبی است برای وقت‌هایی که در خانه هستید، چرا که دیگر نیازی به عوض کردن مداوم چسب زخم یا باند نخواهد بود.

محققانی که به دنبال یافتن دلایل افزایش ابتلا به برخی سرطان‌ها در جوان‌ترها هستند، به سرنخی جدید دست یافته‌اند: ابتلا به سرطان و پیری بیولوژیک تسریع‌شده به یکدیگر مرتبط ‌هستند و در کسانی که پیری بیولوژیک بدن آن‌ها در سنین جوانی و با سرعتی بیشتر از حدمعمول شروع می‌شود، خطر ابتلا به برخی از انواع سرطان در جوانی بیشتر است. به گزارش سی‌ان‌ان، در ابتلا به بسیاری از سرطان‌ها افزایش سن یکی از عوامل خطر اصلی است. یعنی هرچه سن‌ بالاتر می‌رود، احتمال ابتلا به سرطان بیشتر می‌شود. با این حال کارشناسان خاطرنشان می‌کنند که سن چیزی فراتر از تعداد شمع‌های روی کیک تولد است و فرسودگی بدن در واقع ناشی از سبک زندگی، استرس و ژنتیک است که گاهی از آن به‌عنوان سن بیولوژیکی (زیستی) یاد می‌شود.

  عوامل پیری بیولوژیکی

دکتر کائو و تیمش سوابق پزشکی ۱۴۸ هزار و ۷۲۴ فرد بین ۳۷ تا ۵۴ ساله را که در بانک داده‌ها UK Biobank ثبت‌ شده بود، بررسی کردند. آن‌ها روی برخی نشانگرهای خون که گفته می‌شود با سن بیولوژیک مرتبط‌ هستند، تمرکز کردند:

آلبومین: پروتئینی که کبد آن را می‌سازد و با افزایش سن کاهش می‌یابد.

کراتینین: ماده‌ای در خون که از طریق هضم پروتئین و تجزیه بافت عضلانی تولید می‌شود.

گلوکز: با افزایش سن، قند خون بعد از غذا برای مدت طولانی‌تری در سطح بالاتر می‌ماند.

میانگین حجم سلول: اندازه‌گیری میانگین سایز گلبول‌های قرمز خون که با بالا رفتن سن افزایش می‌یابد.

تعداد گلبول‌های سفید: تعداد گلبول‌های سفید در بالاترین حد طبیعی در خون ممکن است با پیری بیشتر مطابقت داشته باشد.

مقایسه مهم سن بیولوژیک و تقویمی

محققان این نشانگر‌ها را به الگوریتمی به نام PhenoAge دادند که برای محاسبه سن بیولوژیکی هر فرد استفاده می‌شود و با مقایسه سن بیولوژیکی افراد با سن تقویمی، میزان پیری تسریع‌شده را مشخص کردند. سپس به سرطان‌های ثبت‌شده مراجعه کردند تا ببینند برای چه تعداد از این افراد ابتلا به سرطان‌های زودرس   تشخیص داده شده است؛ یعنی سرطان‌هایی که پیش از سن ۵۵ سال ظاهر شدند. نتایج نشان داد که تقریبا سه هزار و ۲۰۰ سرطان در این زمینه تشخیص داده شد. محققان پس از تنظیم داده‌‌ها دریافتند که پیری سریع با افزایش خطر ابتلا به سرطان مرتبط است و قوی‌ترین ارتباط با سرطان‌های ریه، معده و روده و رحم مشاهده شد.

پژوهش‌های جدید هر روز شواهد بیشتری را درباره زیانبار بودن نشستن طولانی مدت نشان می‌دهد‍. یک بررسی منتشرشده در نشریه قلب اروپا   نشان داد که برای سلامت قلب و عروق حتی خوابیدن بهتر از نشستن است. به گزارش همشهری آنلاین، به طور کلی نشستن برای بیش از 8 ساعت در روز با مشکلات متعددی از جمله مشکلات قلبی-عروقی، لخته شدن خون و مشکلات عضلانی- اسکلتی مانند کمردرد همراه است. به دلیل همین آثار زیانبار بر سلامت است که نشستن درازمدت را «سیگار کشیدن جدید» نامیده‌اند.

  چرا نشستن درازمدت خطرناک است؟

یکی از علت‌ها این است که   حرکت جریان خون را کاهش می‌دهد. حرکت مرتب با کمک به حرکت خون به حفظ سلامت کلی بدن یاری می‌رساند و از بسیاری عوارض پیشگیری می‌کند. از طرف دیگر نشستن درازمدت به خصوص اگر به جلو خم شده باشید یا به اصطلاح قوز کرده باشید، فشار بیش از حدی بر ستون فقرات وارد می کند. نشستن درازمدت باعث می‌شود که گروهی از عضلات به نام «خم‌کننده‌های مفصل ران» (عضلاتی که در جلوی مفصل ران قرار دارند و به شما امکان می‌دهند ساق پا و زانویتان را به سمت عقب به طرف پشت‌تان بالا ببرید) کوتاه شوند و این وضعیت با اثری که بر ستون فقرات می‌گذارد، می‌تواند باعث کمردرد شود. البته فقط نشستن نیست که چنین مشکلاتی را ایجاد می‌کند، در واقع باقی ماندن در هر وضعیت بی‌حرکتی طولانی‌مدت می‌تواند در نهایت باعث درد و تحریک شود.

  چه مدت حرکت در طول روز لازم است؟

یک راه ساده برای تعیین میزان حرکت این است که به ازای هر نیم ساعت نشستن، برای 5 دقیقه تحرک داشته باشید. اگر این قاعده ساده را رعایت کنید می‌توانید در مقایسه با وضعیتی که همیشه نشسته‌اید، تا ۶۰ درصد از میزان قند خون‌تان بکاهید و فشارخون‌تان را چهار تا پنج نمره پایین بیاورید. توجه داشته باشید که پیاده‌روی با سرعتی حدود ۳ تا ۴ کیلومتر در ساعت می‌تواند این تحرک را ایجاد کند. بدن ما نیاز به فعالیت مداوم دارد، عضلات شما نیاز به انقباض مرتب دارند تا کارکردی مطلوب داشته باشند و ازجمله نقش خود را در سوخت‌وساز بدن یعنی تنظیم قند و چربی‌های خون انجام دهند.