مجید حسین زاده  |  روزنامه‌نگار-یکی از تصمیم‌های رایج بسیاری از ما بعد از صرف افطار، تماشای سریال‌های ماه‌رمضان در کنار دیگر اعضای خانواده است. انگار این مسئله به جزئی از سبک‌زندگی ما تبدیل شده به‌خصوص که معمولا سریال‌های مناسبتی در رمضان، حال و هوای خانوادگی داشته و دارند. ماه رمضان سال 1383 یعنی 20 سال پیش، سریالی به کارگردانی «رضا عطاران» ساخته شد که بعد از این همه سال، هنوز هم سکانس‌هایی از آن در شبکه‌های اجتماعی پربازدید می‌شود. به تازگی هم که از شبکه آی‌فیلم به درخواست پرشمار مخاطبانش در حال بازپخش است و بعضی افراد برای چندمین بار به تماشای آن نشسته‌اند. به همین دلیل هم، تصاویر چهره و تیپ بازیگران در این سریال بعد از 20 سال از جمله «رضا عطاران» در نقش احمد، «غلامحسین لطفی» در نقش «اصلان»، بازیگران خردسال آن و ... در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شده است. به همین بهانه، به سراغ یکی از بازیگران این سریال رفتیم که تقریبا از 6 سال پیش، تهران را ترک کرده و به زادگاهش یعنی قزوین برگشته است. همان‌طور که حتما دیده‌اید و یادتان هست، این سریال داستان زندگی یک خانواده بی‌پول است که درگیر مشکلات مالی زیادی هستند اما اتفاقات جالب و طنز زیادی، چاشنی زندگی ساده و بی‌آلایش‌شان می‌شود که هر بیننده‌ای را پای تلویزیون میخکوب می‌کند. «غلامحسین لطفی» یکی از بازیگران سریال پربیننده و فراموش‌نشدنی خانه به دوش در نقش اصلان یعنی باجناق پولدار آقا «ماشاءا...» بود. به بهانه بازپخش این سریال به سراغ او رفتیم تا برای ما از دلایل پرطرفدار بودن آن بعد از گذشت 20 سال، خاطراتش از بازی در نقش اصلان، ترک کردن تهران و بازگشت به زادگاهش، تفریحاتش در این روزها و ... بگوید. او یکی از چهره های پیش کسوت دنیای سینما، تلویزیون و تئاتر است که در زمینه بازیگری و کارگردانی تحصیل کرد و دکترای افتخاری تئاتر دارد.

 

اقبال به سریال‌های قدیمی ایرانی بیشتر است

او درباره استقبال مردم از این سریال و درخواست‌شان برای پخش چندین باره آن از شبکه آی‌فیلم می گوید: «از نظر من، 10 یا 15 سال است که سریال خوب از تلویزیون پخش نشده یا حداقل سریال‌هایی که در دهه اخیر پخش شده، مورد توجه مردم قرار نگرفته‌است. در ضمن، بعضی از هنرپیشه‌هایی که به‌تازگی در تلویزیون و سریال‌ها می‌بینیم، کارشان را خیلی بلد نیستند و برای مردم جذابیت ندارند. بیشتر سریال‌هایی که به تازگی ساخته شدند، نویسنده خوب و داستان قوی که برای بیننده کشش زیادی داشته باشد، ندارند. همچنین موضوعات جذابی در سریال‌ها نبوده و همه این دلایل کافی به نظر می‌رسد که مردم به سریال‌های قدیمی ایرانی یعنی دهه هفتاد و هشتاد اقبال بیشتری داشته باشند. همین که شبکه آی‌فیلم یکی از پربیننده‌ترین شبکه‌های تلویزیون شده، دلیلش این است که در قدیم ساخت فیلم‌ها حساب و کتاب بیشتری داشته است، چه از نظر بازیگری،  چه کارگردانی و نویسندگی. بنابراین چون این سریال‌ها متن خوبی داشتند حتی اگر ۵۰۰ بار هم پخش شوند باز مردم حال می‌کنند».

 

از تهران و ترافیکش خسته شده بودم

«لطفی» از 6 سال پیش تصمیم گرفته که از تهران برود و به زادگاهش یعنی قزوین برگردد. او درباره این تصمیم توضیح می‌دهد: «نزدیک 6 سال است که در شهر قزوین زندگی می‌کنم که زادگاهم است. از تهران و ترافیکش خسته شده بودم. این جا هم راحت‌ترم و هم آب و هوای بهتری دارد. مردم هم در کوچه و خیابان به من لطف دارند و من هم به آن‌ها ارادت فراوان دارم. معمولا هم می‌گویند چرا دیگر کاری نمی‌کنید؟ به همه آن‌ها هم نمی‌توانم توضیح دهم که شرایط به چه صورت است.»

 

نقشی را که دوست نداشته باشم بازی نمی‌کنم

از «لطفی» یکی از رایج‌ترین و پرتکرارترین سوالات مردم درباره او را می‌پرسم که چرا در سال‌های اخیر، کم کار شده است و دیگر او را در سینما و تلویزیون نمی‌بینیم که این‌طور پاسخ می‌دهد: «راستش را بخواهید، نقش خوبی که من دوست داشته باشم، در این سال‌ها پیشنهاد نشده است. در ضمن، من هنوز بابت بازی در چندین فیلم و سریال طلبکار هستم که دستمزدم را پرداخت نکردند. در همین یک سال گذشته 15 تا 20 فیلم و سریال بوده که به من برای بازیگری از سوی تهیه کننده و کارگردان‌های مختلف پیشنهاد دادند اما وقتی سوژه را تعریف کردند و نقش را توضیح دادند، خوشم نیامده است. من تا کاری را دوست نداشته باشم، با آن ارتباط برقرار نکرده باشم، بازی نمی‌کنم. البته اگر نقش خوب به من پیشنهاد شود، حتما بازی می‌کنم».