دلتنگم،

دلتنگ توام به وسعت روزهایی که

 گمان می‌کردم

می‌توانم نبینمت

می‌توانم نبینمت؟

فرضی محال

دلتنگ توام، هر روز

کاش نمی‌دیدمت... سراب افراسیابی

استاد قرائتی در تفسیر آیه ۶۶ سوره کهف با مضمون: «موسی به او [خضر] گفت: آیا [اجازه می‌دهی] در پی تو بیایم، تا از آن‌چه برای رشد و کمال به تو آموخته‌اند، به من بیاموزی؟» این پیام‌ها را ذکر فرموده‌اند: برای دریافت علم، باید در مقابل استاد، ادب و تواضع داشت. تواضع نسبت به عالمان و استادان از اخلاق انبیاست. کسی که عاشق علم و آموختن است، تلاش و حرکت می‌کند. طالب علم باید هدف داشته باشد و شخصیت‌زده نباشد. پیامبران اولوالعزم هم از فراگیری دانش دریغ نداشتند. پیمودن راه تکامل و رسیدن به معارف ویژه الهی، به معلم و راهنما نیاز دارد. علم به تنهایی هدف نیست، بلکه باید مایه رشد باشد و انسان را به عمل صالح بکشاند و فروتنی آورد، نه غرور و مجادله.

مرحوم مرضیه حدیدچی (طاهره دباغ) یکی از مشهورترین زنان در جریان انقلاب اسلامی و پیروزی آن بود. در کتاب خاطراتش آمده است: «به نزدیکی‌های توپخانه (میدان امام خمینی) که رسیدیم، عینک دودی کاملاً ماتی به من دادند، گفتم «من عینکی نیستم» گفتند «عجب دیوانه‌ای است این...!» خلاصه عینک را به چشمم زدم و حرف‌های بی‌ربطی می‌زدم، تا خودم را بی‌خبر نشان دهم. گفتم «آقا هرچه زودتر سؤال‌های مرا بپرسید، باید زود برگردم، بچه‌هایم هنوز شام نخورده‌اند، صبح زود باید برای رفتن به مدرسه بلندشان کنم». به کمیته مشترک رسیدیم، در کمیته فهمیدم ساواک اطلاعات زیادی از من در دست دارد، این که من با این تعداد بچه و مشکلات زیاد زندگی و با وجود زن بودنم دارای ارتباطات و فعالیت‌های سیاسی گسترده بودم، حساسیت‌شان را بیشتر برمی‌انگیخت.

بازی گربه؛ گریه موش است. روسی

اگر شیر فرصت‌شناس نبود که شیر نمی‌شد. آفریقایی

اگر به مهمانی گرگ می‌روی سگ خود را به همراه ببر. روسی

الاغ را در پوست شیر هم می‌شود شناخت. آلمانی

پنجره اتاقم را برای فروش، توی دیوار گذاشتم.

تا جیبش را زدند، اشکش در آمد.

برای حفظ شاهنامه، از هفت خان رستم گذشتم!

داور بی‌طرف، یک استادیوم طرفدار دارد.طاهر نیک‌آزاد

 

این واژه در واقع عربی‌شده‌ «بد راه» فارسی است، که آن هم در واقع «به راه» به معنی به راه با کسی رفتن بوده است. پس از رفتن این واژه به کشورهای عرب زبان به این صورت درآمده است.

از چشم‌هایتان طوری استفاده کنید که گویی فردا دچار نابینایی خواهید شد و همین شیوه را می‌توان برای سایر حواس به کار گرفت. صداهای موسیقی، آواز پرنده و نغمه‌های پرشور ارکستر را بشنوید؛ چنان که گویی فردا دچار ناشنوایی خواهید شد. هر چیزی را که می‌خواهید لمس کنید، گویی که فردا حس لامسه خود را از دست خواهید داد. عطر گل‌ها را بو کنید و مزه غذاها را با هر لقمه بچشید، چنان که گویی فردا هرگز نمی‌توانید بو کنید یا هر چیزی را بچشید. از هر حس بیشترین استفاده را ببرید!

برگرفته از «سه روز برای دیدن» اثر هلن کلر